Του Δημήτρη Φανού
‘’Πλατεία Βάθη’’, η πλατεία της αμαρτίας, για 20 χρόνια, τώρα. Με κάποια υποκριτικά διαλείμματα, όπως της κατασκευής του ΜΕΤΡΟ και των Ολυμπιακών Αγώνων εκ των υστέρων, όταν ήταν ‘’επιτακτική’’ ανάγκη, να βελτιώσουμε λίγο το ‘’φαίνεσθαι’’…
Η μαρτυρία υπαλλήλου σε επιχείρηση της περιοχής εδώ και επίσης 20 χρόνια, είναι συγκλονιστική. ‘’Αν έχει αλλάξει κάτι τόσα χρόνια, είναι προς το χειρότερο’’, λέει…
‘’Κορίτσια και αγόρια στην εφηβεία, να σκύβουν στα βρωμόνερα του δρόμου για να μυρίσουν την ηρωίνη που έπεσε κατά λάθος… Συγκεκριμένη γυναίκα, καλοντυμένη και κοκέτα, να έρχεται και να ξανάρχεται επί χρόνια για να μοιράζει την άσπρη σκόνη και να έχει γκόμενο έναν από τους ναρκομανείς-βαποράκια… Να παίρνουμε τηλέφωνο το ασυτνομικό τμήμα Ομόνοιας κάθε τόσο και να τους δίνουμε πλήρη στοιχεία. Περιβολή, ντύσιμο, χαρακτηριστικά της εμπόρισσας αλλά και ενός επίσης συγκεκριμένου τύπου που έρχεται και πουλάει. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα. Έρχονταν κανα δυο αστυνομικοί μετά από μια ώρα και μάζευαν 5-6 αρρώστους και εκεί τέλειωνε…’’
Αφοπλιστική εικόνα μας μεταφέρει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και θες δε θες ‘’παραδίνεσαι’’, αμίλητος…
Οι δύο συγκεκριμένοι απ…άνθρωποι για τους οποίους μας μιλά ο συνομιλητής μας αφού εδώ και πάρα πολύ καιρό έρχονται ανενόχλητοι και διαθέτουν την πραμάτεια τους, είναι γνωστοί στους εργαζόμενους της περιοχής και …μάλλον στους άντρες του πλησίον Αστυνομικού Τμήματος ‘’παραμένουν’’ ακόμα άγνωστοι…
Είναι άνθρωποι που σε τίποτα δε μοιάζουν με τα ‘’ζόμπι’’ της περιοχής που περπατούν από συνήθεια και ζουν από κεκτημένη ταχύτητα…
Οι δύο έμποροι, που αναγνωρίζει ο μάρτυρας που βοηθά στο ρεπορτάζ, είναι καθώς πρέπει τύποι, με δέρμα φρέσκο και τίποτα πάνω τους δεν προδίδει ότι κάνουν χρήση.
Αν σκεφτεί κανείς, ότι στην περιοχή αυτή, είναι έντονη και επιβλητική η παρουσία του κράτους με 3-4 Υπουργεία και το Δήμο της Αθήνας, εκεί, το ζήτημα καθίσταται τουλάχιστον αρρωστημένο.
Υπάρχουν τα κεντρικά κτίρια των Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης, Υγείας, Ανάπτυξης και το ‘’καινούργιο’’ όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται, Δημαρχείο της Αθηνας.
Υπουργικά αυτοκίνητα περνούν καθημερινά από αυτούς τους ‘’ένοχους’’ δρόμους και τα στενά, αλλά προφανώς οι εικόνες που συναντούν, αποτελούν γι’ αυτούς, την απλή, φυσιολιγική καθημερινή πραγματικότητα…
