Σκέφτηκα να συνεχίσω λίγο τη σκέψη μου από εκεί που την άφησα λίγη ώρα νωρίτερα σχετικά με τον κο Τζαμτζή και τη δευτερογενή παραγωγή με την οποία καταγίνονται ορισμένοι εθνοπατέρες της μεταποίησης του σκατού σε παξιμάδι.
του Στρατή Μαζίδη
Τι ωραία να είσαι Τζαμ-πα-τζής ε; Να σε πληρώνουν 10.000.000 κορόιδα και να λες πόσο υποφέρεις ή όπως άλλοι με το κινητό τελευταίας τεχνολογίας που τα ίδια κορόιδα σου πληρώνουν να απαθανατίζεις συναδέρφισσές σου σε περίεργες πόζες.
Τέλος πάντων.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα πάει ή από πέσιμο ή από χέσιμο.
Βέβαια οι συνθήκες που θα γίνει αυτό είναι μπερδεμένες.
Όσον αφορά το πέσιμο ή θα πέσει το wi-fi σε όλη την επικράτεια και όλοι εμείς οι νέοι που αισθανθήκαμε μέσα στην απελπισία μας πως κάποιος μας συμπαραστέκεται, θα οργισθούμε και θα τον ρίξουμε, εκτός κι αν βρεθούν πρωτύτερα άλλοι αντάρτες, έστω και με ταγιέρ να τον ρίξουν.
Και σε ότι έχει να κάνει με το άλλο, θα πάει από χέσιμο καθώς είναι γνωστό πως όταν ξεπατώνεσαι για να κάνεις λίγο παξιμάδι, μπορεί να εξαντληθείς και να βγεις off εκτός κι αν ο ελληνικός λαός ρίξει σε όλους μαζί ένα χέσιμο ώστε κι αυτοί οι καημένοι να πάνε από κει που ήρθαν και να μη βασανίζονται άλλο με μια ψωροαποζημίωση μερικών χιλιάδων ευρώ το μήνα.
Φυσικά υπάρχει και ο συνδυασμός των παραπάνω. Όταν τα έχεις κάνει όλα σκατά, να τα πατήσεις και να πέσεις.
