Γράφει ο Άγγελος Σακκέτος
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα!.. Κι όλοι οι Έλληνες σχεδόν θα ψάλλουν τα Εγκώμια προς τον Θεάνθρωπο!.. Θ’ ακολουθήσουν, νοερά αν θέλετε, στον Τάφο τον Άνθρωπο προς τον οποίον ο Πόντιος Πιλάτος ρώτησε «Τι εστίν αλήθεια;». Επειδή, λοιπόν, σαν σήμερα (18 Απριλίου 1927) γεννήθηκε ο Σάμιουελ Χάντινγκτον (Samuel Huntington), ο γνωστός Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, που έγινε διάσημος με το βιβλίο του: «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», ας του πούμε κι εμείς κάποιες αλήθειες!..
Είναι γνωστό το βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2000 από τις Εκδόσεις «Δημιουργία», του φίλου μου Αποστόλου Χαρίση. Κι αυτό δεν το λέω για να διαφημίσω το βιβλίο ή για να «ευλογήσουμε τα γένια μας», που λέει και η παροιμία, αλλά για να θυμίσω σε όσους το έχουν στη διάθεσή τους (έχει εξαντληθεί πια), ότι το βιβλίο αυτό, όπως τονίζουμε στο οπισθόφυλλο, γράφτηκε για να δώσει μία απάντηση στον Σάμιουελ Χάντινγκτον, που είχε αναπτύξει την θεωρία περί συγκρούσεως πολιτισμών, βάζοντας χριστιανούς και μουσουλμάνους «στο ίδιο τσουβάλι»!!
Το βιβλίο του Σάμιουελ Χάντινγκτον είχε τον τίτλο: «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης» και βασιζόταν σε ένα ομότιτλο άρθρο του το οποίο δημοσιεύθηκε το 1993 στην επιθεώρηση «Foreign Affairs». Στο εν λόγω «μπεστ σέλερ», ο επισκοπικός στο θρήσκευμα Χάντινγκτον, αναλύει τη δική του εκδοχή περί του χαρακτήρα των μελλοντικών συγκρούσεων στον πλανήτη και των παγκόσμιων συσχετισμών στον 21ο αιώνα. Συγκεκριμένα, στη θεωρία του, ο Χάντινγκτον υποστηρίζει ότι ο επόμενος πόλεμος – μετά τον Ψυχρό Πόλεμο – και οι μεγάλες διαιρέσεις και πηγές συγκρούσεων θα είναι όχι πια ανάμεσα σε ιδεολογίες αλλά ανάμεσα στους πολιτισμούς (κυρίως ανάμεσα στη Δύση και στο Ισλάμ).
Δεν ξέρω πόσο υπερβολικό είναι να πει κανείς ότι η σκέψη του Χάντινγκτον είχε γίνει το «ευαγγέλιο» της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και των συμμάχων τους μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Εκείνο, όμως, που είναι βέβαιο, είναι το γεγονός, πως σε λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα η «προφητεία» του λένε πως «επαληθεύτηκε», αφού οι Αμερικανοί οδηγήθηκαν εκεί που οδηγήθηκαν (σε πολεμικές συγκρούσεις, δηλαδή, με ισλαμικές χώρες)!
Δεν είμαι αρμόδιος για ν’ απαντήσω αν έχουν δίκιο ή άδικο εκείνοι, που υποστηρίζουν τον άνθρωπο αυτό, αν είναι δηλαδή «προφήτης ή τσαρλατάνος» (Θ. Βερέμης), αν στέκεται ακριβώς δίπλα στον επίσης φημισμένο πολιτικό επιστήμονα, Φράνσις Φουκουγιάμα, που έγραψε το έργο «Το τέλος της Ιστορίας» (1992), ή αν το βιβλίο του Σάμιουελ Χάντινγκτον χρησιμοποιήθηκε ως «λυδία λίθος» για τον «εκδημοκρατισμό των μουσουλμανικών χωρών», όπως λέγουν κάποιοι άλλοι. Το βέβαιον είναι ότι Χάντινγκτον χώρισε τον κόσμο σε πολιτισμικές ζώνες από τις οποίες προέκυπταν οι εξής πολιτισμοί: ο Δυτικός, ο Λατινοαμερικανικός, ο Αφρικανικός, ο Ισλαμικός, ο Σινικός, ο Ινδουιστικός, ο Ορθόδοξος, ο Βουδιστικός και ο Ιαπωνικός.
Το άρθρο φαινόταν να προσφέρει μια εξήγηση για τα όσα συνέβαιναν στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην ΕΣΣΔ, στο Αφγανιστάν και αλλού. Οι συγκρούσεις Σέρβων, Μουσουλμάνων και Κροατών στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αρμενίων και Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, μουσουλμάνων και ινδουιστών στα βουνά του Κασμίρ, καθώς και άλλες αντιπαραθέσεις, αποτέλεσαν αντικείμενο ανάλυσης του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Σάμιουελ Χάντινγκτον, που πολλοί, για να δουν τι θα συμβεί ακόμη και στη γειτονιά τους, πήγαιναν και αγόραζαν το βιβλίο του!
Συγκεκριμένα, στη θεωρία του ο Χάντινγκτον υποστηρίζει ότι ο επόμενος πόλεμος – μετά τον Ψυχρό Πόλεμο – και οι μεγάλες διαιρέσεις και πηγές συγκρούσεων θα είναι όχι πια ανάμεσα σε ιδεολογίες αλλά ανάμεσα στους πολιτισμούς (κυρίως ανάμεσα στη Δύση και στο Ισλάμ). Δεν θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς ότι η σκέψη του Χάντινγκτον είχε γίνει το ευαγγέλιο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και των συμμάχων τους μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Μετά από δύο εκαετίες περίπου η «προφητεία του» επαληθεύτηκε; Οδήγησε τους Αμερικανούς στη σωστή πολιτική ή στην καταστροφή;
Αλλά είπαμε: Αυτά είναι για διπλωμάτες και πολιτικούς επιστήμονες ή ειδικούς γεωστρατηγικούς αναλυτές, που γνωρίζουν τα τεκταινόμενα και ξέρουν καλύτερα από τον γράφοντα πώς πρέπει να τοποθετηθούν σε παρόμοια θέματα της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
Εκείνο, όμως, το οποίο θέλω να αναφέρω είναι πως το δικό μας βιβλίο γράφτηκε για να τονίσει το γεγονός ότι ο Σάμιουελ Χάντινκτον εκ των πραγμάτων θα έπεφτε έξω. Και θα έπεφτε έξω όχι γιατί δεν ήταν καλός συγγραφέας ή σοβαρός σκεπτικιστής (κάθε άλλο), αλλά γιατί φαινόταν από μακριά ότι οι προβλέψεις του είχαν κοντόφθαλμο χαρακτήρα και δεν μπορούσε να δει τόσο μακριά όσο οι δικοί μας προφήτες!
Και ιδού το παράδειγμα: Έγινε ο πόλεμος στο Ιράκ, που φάνηκε (μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους) ότι θα ήταν τελικά ένας θρησκευτικός πόλεμος; Σε τι άλλαξε όμως τον κόσμο; Ούτε στο ελάχιστο!… Έγινε ο πόλεμος στη Σερβία. Και τι έγινε, μεγάλε στοχαστή, Σάμιουελ Χάντινγκτον; Ούτε ένας Σέρβος δεν άλλαξε τη θρησκεία του, παρά τους συνεχείς κι απανωτούς βομβαρδισμούς, που δέχθηκε η Σερβία!
Επειδή, λοιπόν, δεν κατάφεραν τίποτε οι «εγκέφαλοι» με τα σχέδιά τους, αποφάσισαν να κάνουν πλέον έναν «αχταρμά» (συγχωρήστε μου τη φράση) με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και ανακάτεψαν πολλούς πολιτισμούς μέσα στα κράτη, ώστε … «να μη γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά», χωρίς να φταίνε σε τίποτε οι λαοί, ούτε οι μετανάστες, και –ασφαλώς- οι κάτοικοι αυτών των ευρωπαϊκών χωρών, που δοκιμάζονται με όλα όσα γίνονται καθημερινά.
Ερώτημα: Τι εστίν αλήθεια, Σάμιουελ Χάντινγκτον; Μήπως έπεσες και συ έξω, αφού άλλα περιμένατε και άλλα συμβαίνουν στον κόσμο; Καλώς ή κακώς ο πολυπολιτισμός, όπως έλεγε και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνκελα Μέρκελ, απέτυχε!.. Και απέτυχε παταγωδώς!.. Εύχομαι να το αντιληφθούν αμέσως οι ισχυροί της γης και να διορθώσουν το μεγάλο λάθος τους πριν ή είναι αργά!.. Εμείς, έτσι κι αλλιώς ο νους μας θα περιστρέφεται στη συζήτηση του Ιησού με τον Πιλάτο καθώς εκείνος τον ρωτούσε: «Τι εστίν αλήθεια;».
