ΈΡΕΥΝΑ: ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ). Το παρελθόν και το σήμερα. Γεγονότα και συμβάντα
Από το defence-point
Είναι ασύλληπτο αυτό που συμβαίνει με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), ενώ το πολιτικό σύστημα που τελεί σε πλήρη αφασία να δείχνει πλήρη αδιαφορία, σα να μην το αφορά το θέμα…
Αναφερθήκαμε με όσο το δυνατόν λιγότερες και πιο μεστές κουβέντες στην υπόθεση της δίκης του πρώην διευθυντή κατασκοπείας της υπηρεσίας, σε μια υπόθεση με έντονη την «πολιτική οσμή», ένα παρασκήνιο που όμως δεν θα μας απασχολήσει αφού θα εμμείνουμε στην τακτική του να λέμε όσο το δυνατόν λιγότερα για μια τόσο ευαίσθητη υπηρεσία.
Όπως αποδεικνύεται στην Ελλάδα δεν υπάρχουν όρια και τα πάντα στην κυριολεξία μπορούν να βγαίνουν «φόρα παρτίδα» στο φως της δημοσιότητας, ενώ το πιο ανησυχητικό από όλα, είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία το βρίσκει αυτό… φυσιολογικό. Οι αναγνώστες του «defence-point.gr» θα θυμούνται ασφαλώς πόσες φορές έχουμε κάνει λόγο για την απουσία «κουλτούρας» στα θέματα ασφαλείας στη χώρα.
Η τελευταία μας αναφορά στο ζήτημα της δίκης του στελέχους της ΕΥΠ, έγινε, επειδή όλοι, στην κυριολεξία, έδειχναν έτοιμοι να προχωρήσουν στο απόλυτο ατόπημα. Να δώσουν στο δικαστήριο και τη δημόσια δίκη, τα απόρρητα που είχε το ανώτατο στέλεχος στο γραφείο του για να κριθεί εάν έπρεπε ή όχι να τα έχει στο γραφείο του. Τελικά, αποδείχθηκε ότι η διοίκηση της υπηρεσίας έδειξε τα απαραίτητα αντανακλαστικά και μπλόκαρε τη διαδικασία με την αιτιολογία του εθνικού απορρήτου.
Παρότι πληροφορηθήκαμε την απόφαση του δικαστηρίου, πάλι δεν αναφέραμε απολύτως τίποτε, ευελπιστώντας ότι το θέμα επιτέλους θα τελειώσει και η υπηρεσία θα βοηθηθεί από την πολιτική ηγεσία να επουλώσει τις πληγές της και να επιχειρήσει θεσμικά να βάλει ένα τέλος και στο θέατρο του παραλόγου με δίκες τόσο ευαίσθητες να διεξάγονται δημόσια, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο ασφαλείας. Τα ονόματα να κυκλοφορούν ελεύθερα, ευαίσθητες πληροφορίες το ίδιο, «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Πριν λίγο πληροφορηθήκαμε όμως από διαδικτυακή ανάρτηση, το περιεχόμενο της αγόρευσης της εισαγγελέως της έδρας. Στην ουσία της δεν θα μπούμε, ούτε θα την αναδημοσιεύσουμε, για τους λόγους που ήδη εξηγήσαμε. Όταν όμως η αγόρευση είναι απολύτως αθωωτική επί πάντων των κατηγοριών και η τελική απόφαση του δικαστηρίου καταδικαστική (22 μήνες με αναστολή), αφού μετά την αγόρευση μέλος του δικαστηρίου κατά διαβολική σύμπτωση «ασθένησε αιφνιδιαστικά» όπως αναφέρθηκε και η διαδικασία-απόφαση καθυστέρησε αρκετές ημέρες, δεν χρειάζεται πολύ για να αντιληφθεί κανείς ότι η «πληγή» θα συνεχίσει να χαίνει. Ήδη, γίνονται διαδικτυακές αναφορές για εφέσεις, αναιρέσεις, κακοδικίες, ακόμα και διεθνοποίηση μόλις τελεσιδικήσει ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης… «Πάει μακριά η βαλίτσα» εν ολίγοις.
Πως να αρνηθείς σε έναν κατηγορούμενο το δικαίωμα να υπερασπίσει την τιμή και την υπόληψή του όταν διαρρηγνύει τα ιμάτιά του περί της αθωότητάς του; Πως να προστατεύσεις όμως από την άλλη πλευρά έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς του ελληνικού κράτους, τον τομέα των πληροφοριών, που σε όλες τις φυσιολογικές χώρες της υφηλίου φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ασφάλεια και την επιβίωση ενός κράτους και ενός λαού, στο σύγχρονο χαοτικό διεθνές περιβάλλον;
Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, κανείς δεν ενδιαφέρεται και πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ακόμα και εμείς οι – εκ των πραγμάτων – αφελείς. Πως να μη θυμηθείς, ότι το πιο γνωστό ανέκδοτο στον ακαδημαϊκό χώρο, στους κύκλους των επιστημόνων που ασχολούνται με τα των μυστικών υπηρεσιών είναι, ότι οι δυο δυσκολότερες χώρες στον πλανήτη για να λειτουργήσει μια μυστική υπηρεσία, είναι η Ιαπωνία και η Ελλάδα. Η πρώτη διότι δεν μιλάει κανείς. Η δεύτερη διότι μιλούν όλοι (και δεν λέει κανείς τα ίδια με τον άλλον οπότε άντε να βγάλεις συμπέρασμα).
Πολύ θα το θέλαμε να αποδεικνυόταν ότι είμαστε ως Ελλάδα τόσο… προχωρημένοι, ώστε αυτό «το στήσαμε» συνεννοημένοι για να τους τρελάνουμε όλους τους «έξω», εχθρούς και φίλους (φυσικά και οι δυο κατηγορίες πρέπει να μπουν σε εισαγωγικά, αφού τέτοιες κατατάξεις στο διεθνές περιβάλλον αφορούν μόνο τους διεθνολογικά αστοιχείωτους). Ακούγεται όντως αστείο, ποιος μπορεί να γελάσει όμως;
Και μόνο να το αναφέρεις όμως, θα σου πουν «και μετά ξύπνησες»… Εύγε λοιπόν, αφού οι κρατούντες θεωρούν ότι αυτή η κατάσταση είναι φυσιολογική και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τη χειριστούν, ποιοι είμαστε εμείς που θα διαφωνήσουμε;
Πηγή Defence-Point
