Γράφει ο Αρίστος Μιχαηλίδης
Γράφαμε εδώ την περασμένη Παρασκευή ότι οι Τουρκοκύπριοι, που κατέρχονται στις ευρωεκλογές, εκφράζουν πολύ πιο σωστές και διαλλακτικές θέσεις κι από πολλούς Ελληνοκυπρίους, ενίοτε και επαναστατικές για την πλευρά τους. Αλλά βλέπω πολλά άρθρα τελευταία όπου διάφοροι εξηγούν γιατί θα ψηφίσουν Τουρκοκύπριο, σαν να είναι ένα πρώτο δειλό παραλήρημα για να δείξουν ότι ξεπέρασαν το ψυχολογικό τους πρόβλημα και δεν έχουν προκαταλήψεις. Μακάρι να ήταν τόσο απλό.
Συμμετέχοντας όμως κι εγώ στο παραλήρημα, πρέπει να πω, για όποιον ενδιαφέρεται, ότι δυστυχώς δεν θα ψηφίσω Τουρκοκύπριο στις ευρωεκλογές. Θα ψηφίσω όμως Τουρκοκύπριο όταν λυθεί το Κυπριακό ή όταν αντιληφθούν οι Τουρκοκύπριοι και οι χόπλαροι της πλευράς μας ότι συμφέρει σε όλους τους Κυπρίους να ψηφίζουν και να ψηφίζονται σε κοινό ψηφοδέλτιο.
Ότι συμφέρει στην πατρίδα μας η δημοκρατική αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος, που κέρδισε η ανθρωπότητα και η δημοκρατία μετά από θυσίες αίματος. Ότι εξυπηρετεί όλο τον κυπριακό λαό η αποκατάσταση όλων των προσφύγων και η επιστροφή στους νόμιμους ιδιοκτήτες όλων των περιουσιών που έκλεψαν ξένοι με τη βία των όπλων. Θα ψηφίσω Τουρκοκύπριο όταν η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων πάψει να κρύβεται πίσω από τον Αττίλα για να απολαμβάνει και τις κλεμμένες περιουσίες των Ελληνοκυπρίων αλλά και τα δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία. Όταν κατανοήσει ότι η πραγματική επανένωση δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Άγκυρας και πρέπει να βασίζεται στον αλληλοσεβασμό.
Δεν μπορώ όμως να ψηφίσω Τουρκοκύπριο επειδή ορισμένοι αποφάσισαν να κατέλθουν στις εκλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας ως προσωρινή επιλογή, μέχρι να γίνει ο διαχωρισμός και να πάρει το κατοχικό καθεστώς δύο από τις έξι έδρες, που ισχυρίζεται ότι δικαιούται.
Εξάλλου, όταν κι αυτοί οι υποψήφιοι δοκιμάστηκαν εμπράκτως ενώπιον του σχεδίου Ανάν, που ήταν ρατσιστικό και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Τουρκίας και όχι της Κύπρου, το υπερψήφισαν. Επειδή δεν είναι υπέρ μιας πραγματικά λειτουργικής και δημοκρατικής λύσης αλλά υπέρ της όποιας λύσης με την ψευδαίσθηση ότι θα τη βελτιώσουμε επί του εδάφους; Όπως και οι Ελληνοκύπριοι, που η κρίση τους στη δοκιμασία του 2004 αποδείχθηκε εγκληματικά παραπλανημένη. Επομένως, όπως δεν ψηφίζω Ελληνοκυπρίους που το 2004 φανατίστηκαν υπέρ ενός εγκληματικού σχεδίου λύσης, έτσι δεν ψηφίζω ούτε Τουρκοκυπρίους που είχαν την ίδια λανθασμένη κρίση.
Δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι η παρουσία Τουρκοκυπρίων στο ένα και αδιαίρετο ψηφοδέλτιο της Κυπριακής Δημοκρατίας ενισχύει τα μηνύματα της συνεργασίας, σ' ένα βαθμό και της επανένωσης. Αλλά, ακόμα και Ελληνοκύπριοι που τους εκπροσωπούν δηλώνουν ότι η παρουσία τους στις ευρωεκλογές δεν σημαίνει ότι έχουν απορρίψει τη διεκδίκηση της κοινότητάς τους να έχει ξεχωριστά δύο ευρωβουλευτές, απλώς, επειδή αυτό είναι αδύνατον τώρα, συμμετέχουν στο ενιαίο ψηφοδέλτιο.
Δηλαδή, μέχρι να γίνει η ντε γιούρε διχοτόμηση και να είναι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές του δικού τους κράτους; Ποια Κύπρο όμως θα υποστηρίζουν τώρα στις Βρυξέλλες; Αυτήν που φιλοδοξεί να διαφεντεύει η Τουρκία; Τη μισή, που φιλοδοξούν να διαφεντεύουν οι Τουρκοκύπριοι; Την Κύπρο όπου δυο κοινότητες ξεπέρασαν τα προβλήματά τους και ζουν πλάι-πλάι, σε δύο κράτη, σαν καλοί γείτονες;
Πάντως, όχι τη μία ενιαία και αδιαίρετη Κυπριακή Δημοκρατία, αυτήν την έχουν όλοι τελειωμένη. Δυστυχώς, λοιπόν, αν ψηφίσω Τουρκοκύπριο, είναι σαν να κάνω ακόμα ένα μεγάλο βήμα στην αποδοχή του παραλογισμού, που επιβάλλει η κατοχική Τουρκία στην πατρίδα μου.
