Πλάκα μάς κάνουν;
Ο τίτλος μεταφέρει, με τέσσερις λέξεις, το πιο κρύο ανέκδοτο της χρονιάς. Κρύο, γιατί έχει πηγή τεχνοκράτες και τραπεζικούς αναλυτές. Ξεκαρδιστικό όμως γιατί (όπως μαθαίνω) η κυβέρνηση θα το χρησιμοποιήσει στην Φθινοπωρινή προπαγάνδα της ως πρόσθετη απόδειξη ανάπτυξης σε μια Ελλάδα με 1,5 εκατ. άνεργους, 160.000 μετανάστες (σε 5 χρόνια) και μείωση του πληθυσμού (Ελλήνων) κατά 250.000, λόγω υπογεννητικότητας, σε μια 15ετία.
Ας δούμε όμως τον πιθανό αντίλογο πριν προχωρήσω στα στοιχεία της εικόνας για την Ελλάδα τουλάχιστον μέχρι το 2025.
Δηλαδή τι; Θα είχαμε αυξημένες πωλήσεις ακινήτων αν δεν υπήρχε ανεργία, αν είχαν γεννηθεί άλλα 250.000 παιδιά από το 2000 μέχρι το 2014 και αν δεν είχαν μεταναστεύσει πάνω από 160.000 νέοι άνθρωποι μέσα σε μια κρίση που παραμένει; Και η φούσκα των ακινήτων;
Βεβαίως και θα είχαμε, κατά την γνώμη μου, ανεξάρτητα ακόμη και από το αν έσκαγε ή όχι η φούσκα των ακινήτων.
Και όσοι διαφωνείτε δείτε (σε δεύτερη όμως ανάγνωση) τα εξής σημαντικότατα στοιχεία και βγάλτε δικά σας συμπεράσματα.
Τα δύο χρόνια πριν (παραδεχθούμε επισήμως) την κρίση, τα στεγαστικά δάνεια ήταν 15 δισ. ευρώ, ενώ σήμερα κινούνται από τις Τράπεζες (μάλλον για τα μάτια) στα 150-200 εκατ. ευρώ. Την ίδια εποχή πουλιόντουσαν πάνω από 200.000 σπίτια, ενώ το 2013 με το ζόρι πουλήθηκαν 45.000 σπίτια.
Αυτή η δεύτερη ανάγνωση, που αφορά μόνο τους Έλληνες αγοραστές, (από εδώ και πέρα δεν ξέρει κανείς τι γίνεται) έχει να κάνει (έστω και καθ’ υπερβολή) με την παραδοσιακή σχέση του λαού με το ακίνητο, πέρα από την στέγαση της οικογένειας του.
Η αγορά ακινήτου ήταν επένδυση για περιουσία των παιδιών αλλά και για εκμετάλλευση των σπιτιών που τελικά θα πέρναγαν στα παιδιά.
Η παραδοσιακή αυτή ψυχολογία των Ελλήνων βομβαρδίστηκε όμως από την σοσιαλιστική λογική των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά, με συνέπεια να καταρρεύσει μαζί με την αγορά ακινήτων.
Τα χαράτσια και οι πρόσθετες φορολογήσεις που επιβάρυναν την κατοικία κατά 40% και πλέον, ο φόρος πολυτελείας που διέλυσε την επένδυση ως περιουσιακό στοιχείο, η μείωση της αξίας της αγοράς του ακινήτου από 30% έως 60% και η απόδοση του ενοικίου κατά 2% (λιγότερο από προθεσμιακή κατάθεση) απομάκρυνε τον παραδοσιακό Έλληνα.
Απομάκρυνε επίσης (από το 2009 και μετά) και τον Έλληνα μετανάστη-επενδυτή ακινήτων, αλλά και τον συνταξιούχο που διαθέτει πλέον το εφάπαξ του στον μπακάλη και στον μανάβη για να ζήσει τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Όποιος λοιπόν αναφέρεται σε αγορά ακινήτων υπολογίζοντας σε Έλληνες αγοραστές, ή κάποιον δουλεύει ή έχει άλλα πράγματα κατά νου.
Εκτός αν τα στοιχεία των «ανεκδοτολόγων» δεν αφορούν Έλληνες αγοραστές αλλά Αλβανούς, Πακιστανούς, Ινδούς, Κούρδους και Ιρακινούς μετανάστες που από 220.000 το 2000 και 300.000 το 2001 πέρασαν το 1.750.0000 (οι μετρημένοι) χωρίς να υπολογίζουμε την γεννητικότητά τους στην Ελλάδα όπου σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ και EUROSTAT:
– Την δεκαετία 2000-2010 η σχέση θανάτων και γεννήσεων μείωσε τον ελληνικό πληθυσμό κατά 200.000.
– Το 2011 η υπογεννητικότητα μείωσε τον πληθυσμό κατά 11.000 άτομα και η μετανάστευση κατά 20.000.
– Το 2012 ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 60.500 και την 1/1/2013 έφτασε τους 11,06 εκατομμύρια κατοίκους αφού καταγράφηκαν 100.400 γεννήσεις και 116.700 θάνατοι, ενώ την ίδια χρονιά εγκατέλειψαν την Ελλάδα πάνω από 44.000 έλληνες.
– H Ελλάδα ως «πρωταθλήτρια» υπογεννητικότητας στην Ευρώπη, μείωσε μέσα στον τελευταίο χρόνο τον πληθυσμό της κατά 70.000 άτομα (μείωση γεννήσεων 10-12.000 άτομα και μετανάστευση 60.000 άτομα).
– Σε πορεία μετανάστευσης βάσει αιτήσεων και συμφωνιών εργασίας είναι ακόμη περί τα 40.000 άτομα μικρής ηλικίας.
– Την 1η Ιανουαρίου 2013 ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 11,062 εκατομμύρια ενώ την 1η Ιανουαρίου 2014 είχε πέσει στα 10,992 εκατομμύρια.
Τι αποδεικνύει η υπογεννητικότητα και η μετανάστευση στην αγορά ακινήτων;
Ότι από την στιγμή που η σοσιαλιστική πολιτική λογική στην Ελλάδα ανέτρεψε μέσα από το άγριο κυνήγι των ακινήτων και της ιδιοκτησίας την πεποίθηση (καλή ή κακή) του Έλληνα ότι η καλύτερη επένδυση είναι το ακίνητο, η αγορά θα έρθει τα πάνω-κάτω και δεν θα επιστρέψει ποτέ στα επίπεδα που την συντηρούσαν ακόμη και μεροκαματιάρηδες και συνταξιούχοι και μετανάστες.
Εάν η κυβέρνηση δεν πάρει πίσω την δήθεν «ηθική πολιτική» της περί του πόθεν έσχες και την αυτοκτονική φορολογική τακτική της (τόσο για τους ιδιοκτήτες όσο και τον κρατικό κορβανά) και αν δεν μπουν στο καλάθι ρύθμισης των κόκκινων τραπεζικών δανείων και τα στεγαστικά, η αγορά ακινήτων θα γνωρίσει εντονότατα χειρότερες ημέρες. Εκτός αν η Ελλάδα «αλλάξει χέρια» πράγμα που «μυρίζει» και αναμένεται να φανεί και καθαρά
