Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται
ζυγόν δουλείας ας έχουσι,
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
Ανδρέας Κάλβος
Η εισβολή και κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία, αρχής γενομένης στις 20 Ιουλίου του 1974, αποτελεί ακόμη μία προδοσία, στην χωρία των προδοσιών αυτού του τόπου, η οποία οφείλεται κυριολεκτικά και αποκλειστικά σε Έλληνες, εάν δεν καταχωρήσουμε ιεραρχικά τις ευθύνες ανάμεσά τους, που φυσικά επιβάλλεται να γίνει. Δεν μπορούν όλοι να έχουν την ίδια ευθύνη.
Πάντοτε προβάλλεται η υποκριτική δικαιολογία, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ότι φταίνε για την εισβολή και κατοχή οι ξένοι, είτε οι Αμερικανοί, είτε οι Εγγλέζοι, είτε κάποιοι άλλοι, όπως σήμερα στην Ελλάδα οι Γερμανοί. Αυτή η ψευδής επιχειρηματολογία προβάλλεται απλώς ως άλλοθι, για να δικαιολογήσει την δική μας προδοσία και της αφαιρέσει τον προδοτικό χαρακτήρα. Σε απλά ελληνικά όλη αυτή η επιχειρηματολογία σημαίνει ότι, εφόσον φταίνε και υπόλογοι είναι οι ξένοι, προδοσία δεν υπάρχει. Γιατί για να υπάρχει προδοσία θα πρέπει την προδοσία να την έχουν κάνει Έλληνες. Με αυτήν την παράλογη λογική εμείς μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε (οποιαδήποτε αυθαιρεσία και προδοσία), οι ξένοι φταίνε για τα πάντα! Όμως το «φρενοβλαβές» και εξωφρενικό είναι ότι από τους ξένους προσμένουμε την ελευθερία μας, πράγμα λογικά και φυσικά παράλογο και αδύνατο.
Σήμερα το πρωί άκουσα κάποιον ταξιτζή να ρωτάει τον εκφωνητή σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, γιατί δεν ανοίγει ο φάκελος της Κύπρου, αφού την προδοσία την έκανε ο Ιωαννίδης και οι περί αυτόν; Εφόσον είναι έτσι τα πράγματα και τιμωρήθηκαν οι χουντικοί, τι εμποδίζει τους Έλληνες κυβερνήτες, από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και των επιγόνων, να ανοίξει επιτέλους ο φάκελος της Κύπρου; Εύλογο το ερώτημα. Εδώ κάτι βρωμάει που δεν έχει σχέση μόνο με τους χουντικούς, γιατί η δική τους προδοσία αποκαλύφθηκε περίτρανα. Μήπως όμως η αποκάλυψη της δικής τους προδοσίας κάλυψε την προδοσία άλλων Ελλήνων, που είχαν υπεύθυνες θέσεις εκείνη την περίοδο και είχαν στην μεταπολίτευση επίσης υπεύθυνη θέση, για να μην επεκταθούμε και σε άλλες κατηγορίες υπευθύνων, όπως και του ελληνικού λαού στο σύνολό του, παραδείγματος χάριν; Γνωστή είναι η παρακμιακή πορεία αυτού του τόπου και η μετάλλαξη του Έλληνα, που τετρακόσια και περισσότερα χρόνια σκλαβιάς δεν κατάφερε. Όμως εδώ ανοίγουμε ένα γενικότερο θέμα, που δεν είναι απαραιτήτως του παρόντος. Παραμένουμε λοιπόν στα της Κύπρου και της προδοσίας.
Είναι ένα αναπάντητο ερώτημα, εφόσον δεν ανοίγει ο φάκελος της Κύπρου, για να μάθει ο ελληνικός λαός το «πλάτος» και το μέγεθος της προδοτικής τραγωδίας, που οφείλεται σε Έλληνες. Έως πότε θα καλυπτόμεθα πίσω από το επιχείρημα ότι φταίνε οι ξένοι για τα δικά μας χάλια, που χρησιμοποιείται κατά κόρον ως άλλοθι της δικής μας προδοσίας; Και λέω δική μας, γιατί και οι εφιάλτες και οι δωσίλογοι και οι Γερμανοτσολιάδες και οι χουντικοί και οι υπεύθυνοι για την σημερινή αποικία χρέους Έλληνες ήταν και είναι. Δεν είναι οι ξένοι. Οι ξένοι υπηρετούν, αν υπηρετούν, τα δικά τους συμφέροντα και κατά μια έννοια δικαίου, καλά κάνουν. Ας μην το ξεχνάμε.
Που οφείλεται λοιπόν αυτή η προδοσία τελικά; Θα δώσω την δική μου απάντηση. Είναι γεγονός ότι τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος ανήκε και ανήκει στη σφαίρα επιρροής της των Αγγλοαμερικάνων γενικά και γενικότερα της Δύσης, από την εποχή του Ανατολικού Ζητήματος. Αυτό σημαίνει ότι ποτέ οι Αγγλοαμερικάνοι δεν θα επέτρεπαν προσέγγιση της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και μετατόπιση τους σε άλλο στρατόπεδο επιρροής, δηλαδή στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Ας μην ξεχνούμε ότι οι Δυτικοί θεωρούσαν και χαρακτήριζαν τον Μακάριο ως Κάστρο της Μεσογείου. Ας μην ξεχνούμε ότι οι δυνάμεις που επεκράτησαν στην Ελλάδα μετά την κατοχή, αλλά κυρίως μετά τον εμφύλιο ήταν στρατευμένοι στο στρατόπεδο της Δύσης με έναν αντικομουνισμό που έσπαγε κόκαλα κυριολεκτικά (εκτελέσεις, φυλακίσεις, εξορίες, βασανισμοί κ.λπ, όλων όσων είχαν πάρει μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών και όχι μόνο των κομμουνιστών). Αυτές οι αντικομουνιστικές δυνάμεις (η λεγόμενη σχηματικά «δεξιά»), των οποίων τα συμφέροντα ήταν ταυτισμένα με την Δύση, δεν θα επέτρεπαν ποτέ η Κύπρος και φυσικά κατ’ αντιστοιχία και στην Ελλάδα, να προσεγγίσει την πρώην Σοβιετική Ένωση ή να υπαχθεί στην δική της σφαίρα επιρροής.
Εδώ είναι λοιπόν το κλειδί ερμηνείας της προδοσίας της Κύπρου: Αυτές οι δυνάμεις λοιπόν προτίμησαν, προκείμενου για τον κίνδυνο του κομμουνισμού, να διαιρεθεί το νησί ανάμεσα σε τρεις νατοϊκές δυνάμεις, δηλαδή Αγγλία, Τουρκία και Ελλάδα, ώστε να αποτραπεί μια δια παντός αυτό το αβύθιστο και «φοβερής, μοναδικής, θα έλεγα» γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής σημασίας αεροπλανοφόρο, που λέγεται Κύπρος, να περιέλθει πιθανόν κάποτε κάτω από την επιρροή ή κατοχή της Ρωσίας (είτε τσαρικής είτε σοβιετικής είτε οποιασδήποτε Ρωσίας) και να παραμείνει υπό την κατοχή του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Σ’ αυτό συνετέλεσαν πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας, ας μην το ξεχνάμε, και ας σκεφτούμε τον ρόλο του Αβέρωφ και του Καραμανλή, αλλά και άλλων πολιτικών και άλλων παραγόντων που καθόριζαν την θέση της Ελλάδας και της Κύπρου στο διεθνές περιβάλλον.
Ορισμένα είναι γνωστά, όμως τα περισσότερα καλύπτονται από την προδοσία των Ελλήνων, στους οποίους οφείλεται η καταστροφή της Κύπρου και οποιαδήποτε άλλη καταστροφή και τραγωδία, όπως η Μικρασιατική καταστροφή, ο εμφύλιος και η χούντα, για να μην πάμε στο απώτερο παρελθόν.
Ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε είχε πει κάποτε: «Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους». Αυτό που λέει ο Νίτσε ισχύει «απόλυτα» για τους περισσότερους Έλληνες, που θέλουν να ζουν εκτός αληθινής πραγματικότητας. Και ένα τελευταίο που αφορά επίσης τους Έλληνες και το είπε ξεκάθαρα ο πολύς Αχμέτ Νταβούτογλου: «Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα». Ο Ένγκελς κάποτε μας αποκάλεσε «άθλια συντρίμια» και «λαοσυρφετό».
Την Ελλάδα και Κύπρο και τον απανταχού Ελληνισμό τον κατέστρεψε και τον καταστρέφει η εξάρτηση, μια από την Δύση, μια από την Ανατολή, τώρα από τον Βορρά, μετά ίσως από τον Νότο, που δημιουργεί νομοτελειακά και την διχόνοια.
Και ένα τελευταίο: Σήμερα ο εθνομηδενισμός (η αποδόμηση του έθνους -κράτους, το είπε ο Νταβούτογλου και είναι θέσφατο) από δεξιά και αριστερά είναι η αιτία της εξάρτησης, αποδυνάμωσης και φθοράς της εθνικής συνείδησης. Μόνο ο πατριωτισμός αποτελεί την απελευθερωτική δύναμη των δεινών του Ελληνισμού στο σύνολό του. Είναι δυνατόν αυτό να γίνει συνείδηση;! Ο νοών νοείτω!
