του system failure
Η Ελληνική κυβέρνηση πήρε τελικά την ψήφο εμπιστοσύνης όπως αναμενόταν, με 155 ψήφους, αλλά στο μυαλό όλων, όπως φάνηκε ολοκάθαρα, ήταν το μεγάλο επόμενο και πραγματικό "εμπόδιο" για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2015.
Μέχρι τον Φεβρουάριο του '15, αναμένεται μια κορύφωση του πολέμου σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και των πολιτικών παιχνιδιών. Ήδη, είχαμε την επιστροφή Κακλαμάνη στη ΝΔ, λίγο πριν από την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Επιστροφή, που θα μπορούσε βέβαια να χαρακτηριστεί ως μία ακόμα επιστράτευση, απέναντι στην ορατή πλέον Αριστερή "απειλή" για την νεοφιλελεύθερη τραπεζομιντιακή δικτατορία.
Η επιστροφή-επιστράτευση Κακλαμάνη, έχει σαφώς έντονο άρωμα τακτικής τύπου Μαρκόπουλου-Σολδάτου: "Επιστρατεύτηκαν όμως και οι πρώην ανεξάρτητοι βουλευτές της ΝΔ Μαρκόπουλος και Σολδάτος, προκειμένου να ενισχύσουν την ισχνή πλειοψηφία της κυβέρνησης και να δικαιώσουν το κάλεσμα Σαμαρά για 'ενότητα τις δύσκολες ώρες'. Κατά την νέα αυτή τακτική αποπροσανατολισμού, οι δήθεν δυσαρεστημένοι – με τις καταστροφικές πολιτικές – βουλευτές, αποχωρούν από τα κόμματα εξουσίας, μπαίνουν στον πάγο και όταν τα πράγματα ζορίσουν, επιστρέφουν στο μαντρί. Η περίπτωση Μαρκόπουλου-Σολδάτου είναι χαρακτηριστική, καθώς μετά την αποχώρησή τους από την ΝΔ, επανεκλέχθηκαν με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, επικυρώνοντας την αντιμνημονιακή τους στάση, όμως με την πρώτη ευκαιρία ανεξαρτητοποιήθηκαν, δηλαδή μπήκαν στον πάγο, ώστε να είναι έτοιμοι για την επιστροφή τους στη ΝΔ." (http://failedevolution.blogspot.gr/2013/07/success-story.html)
Ορισμένοι ανεξάρτητοι βουλευτές, φέρεται να δήλωσαν ότι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του '15 είναι μια διαφορετική υπόθεση από αυτή της ψήφου εμπιστοσύνης, αφήνοντας μια ανοιχτή πόρτα πιθανής επαναπροσέγγισης με την κυβέρνηση, έχοντας στο μυαλό φυσικά και τα ανάλογα ανταλλάγματα.
Όμως, το πολιτικό παζάρι δεν σταματάει εδώ. Ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλοι ανεξάρτητοι βουλευτές, ακόμα και στελέχη της ΝΔ, μίλησαν για κυβέρνηση "εθνικού σκοπού", υπονοώντας και την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας, πιθανώς, ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος, είναι έτοιμοι να "καθαιρεθούν" από τις ηγεσίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όλα τα συστημικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν αυτές τις δηλώσεις, σαν να πρόκειται για ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για τους επόμενους μήνες. Αυτή είναι μια χαρακτηριστική εικόνα ενός συστήματος που κατανοεί πια, ότι η συμμετοχή της Αριστεράς σε μια μελλοντική κυβέρνηση είναι αναπόφευκτη. Για το λόγο αυτό, το συστημικό κατεστημένο προσπαθεί να εξαναγκάσει την Αριστερά να διολισθήσει σε συμβιβασμούς, προκειμένου να μη χάσει τον έλεγχο της χώρας και διακοπεί απότομα το πείραμα στην Ελλάδα, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους εμπνευστές του. (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html)
Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι και ειδικότερα το Βερολίνο, έχουν αρχίσει να συνηθίζουν στην ιδέα μιας Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Η συμπεριφορά της Μέρκελ απέναντι στον Σαμαρά κατά την τελευταία επίσκεψή του στο Βερολίνο (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/09/blog-post_23.html), καθώς και η πίεση που δέχονται Γαλλία και Ιταλία να τροποποιήσουν τους προϋπολογισμούς τους για να μην απορριφθούν και να υιοθετήσουν "βαθύτερες δομικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις" (http://uk.reuters.com/article/2014/10/10/uk-france-budget-eu-idUKKCN0HZ1NY20141010), είναι επίσης ένα σήμα της Ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης οικονομικής αυτοκρατορίας προς οποιαδήποτε Αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, να μην τολμήσει να αμφισβητήσει τις καταστροφικές πολιτικές που επιβάλλονται από την Τρόικα.
Όμως τα πρώτα σύννεφα έχουν μαζευτεί πάνω και από την Γερμανία (http://www.avgi.gr/article/4362407/i-epibradunsi-xtupaei-kai-ti-germania), δείχνοντας ότι, αργά η γρήγορα, οι καταστροφικές πολιτικές θα επηρεάσουν και την καρδιά της ευρωζώνης. Σε περίπτωση που μια Αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, καταφέρει να ξεφύγει από τον κλοιό του Βερολίνου, θα είναι κάτι που θα προκαλέσει, ενδεχομένως, ένα ντόμινο ανόδου των αντι-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων στην Ευρώπη και αυτό θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να δει η Ευρωπαϊκή οικονομική ολιγαρχία.
