Σχολιάζει ο Κλεισθένης.
Οι παρελάσεις στις εθνικές γιορτές έχουν νόημα όταν συμμετέχουν οι πολίτες. Οι γονείς θέλουν να καμαρώσουν τα παιδιά τους. Οι πολίτες θέλουν να νοιώσουν ασφαλέστεροι παρακολουθώντας τα στρατευμένα νιάτα να παρελαύνουν. Οι παρελαύνοντες θέλουν να τους παρακολουθούν οι δικοί τους άνθρωποι και όχι οι «επίσημοι» που παρεμπιπτόντως είναι πλέον και «μισητοί».
Τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια του μνημονίου στις παρελάσεις μόνο θλίψη και θυμό προκαλούν στους Έλληνες.
Η αστυνομοκρατία στους χώρους των παρελάσεων, οι «προσκλήσεις» και τα άλλα απερίγραπτα μειώνουν και εξευτελίζουν την γιορτινή ατμόσφαιρα.
Άλλοτε στηνόμασταν πολλές φορές κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες για να παρακολουθήσουμε τις παρελάσεις, να χαρούμε και να αποδώσουμε τιμή σε όσους θυσιάστηκαν για ‘μας.
Σήμερα μας απαγορεύεται να συμμετέχουμε μιας και μόνο από μεγάλη απόσταση μπορούμε να δούμε τις παρελάσεις.
Διερωτώμαι, τι ωφελούν αυτές οι γελοιότητες; Ποιος αρρωστημένος εγκέφαλος μετέτρεψε τις εθνικές παρελάσεις σε «θέατρο» για λίγους θεατές;
Φοβούνται, οι «επίσημοι», την κατακραυγή των πολιτών; θα έχουν άδικο οι πολίτες να «γιουχάρουν» τους «μισητούς» «επισήμους»; Έτσι που κατάντησαν την χώρα;
Εννοείται ότι την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την παλιγγενεσία του κράτους μας και την αντίσταση στην φασιστικοναζιστική λαίλαπα αντίστοιχα.
Σήμερα υποδουλωθήκαμε ξανά στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους. Τα «δουλικά» τους στήνονται στις εξέδρες και παρακολουθούν τις παρελάσεις, που γίνονται, για το ακριβώς αντίθετο όσων επέφεραν στην Ελλάδα οι «επίσημοι» με τις πολιτικές τους υποταγμένοι και εκτελεστικά όργανα των τοκογλύφων.
Αφού φοβούνται την λαϊκή αγανάκτηση, προκειμένου να γελοιοποιούν τις παρελάσεις καλύτερα να τις καταργήσουν ή να μην παραβρίσκονται στις εξέδρες. Ας επιτρέψουν στον κόσμο να παρακολουθήσει τις αγαπημένες του παρελάσεις χωρίς να βλέπει τα μούτρα τους.
Ακόμη δε καλύτερα ας μας αδειάσουν την γωνιά, αφού δεν πράττουν σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον αλλά κατ’ εντολή των ξένων, αποσυρόμενοι στα σπίτια τους, αφήνοντας πολιτικό χώρο για κάποιους άλλους, που θα θέλουν να φανούν χρήσιμοι στην πατρίδα και τον λαό της.
