ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ( Ή ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ)
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Της Θεώνης Τασσοπούλου
Την Κυριακή, 28η Σεπτεμβρίου 2014, με την αρωγή της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, της περιφερείας Πελοποννήσου και του Δήμου Γορτυνίας, συνδιοργανώθηκε από την ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Τροπαίων και την «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» επιστημονική Ημερίδα με θέμα «Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστοφόρος ο Παπουλάκος: οι εθνομάρτυρες και προστάτες της Ρωμηοσύνης».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα γραφικά Τρόπαια της Γορτυνίας που είναι χτισμένα αμφιθεατρικά στα βορειοδυτικά πρόβουνα του Μαινάλου σε υψόμετρο 760 μέτρων. Η άγρια βλάστηση, τα αγέρωχα βουνά, τα κρυσταλλένια νερά, τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και η «Παναγιά του Δάσους» που δέσποζε επιβλητικά στο υψηλότερο μέρος της κωμόπολης, διαβεβαίωναν τον επισκέπτη πως είχε πιά φτάσει στην «Αρκαδία», την πολυπόθητη γή που εξύμνησαν ποιητές, πεζογράφοι και ζωγράφοι όλων των εποχών. Πατώντας αυτή την αναλλοίωτη από την αστική ανάπτυξη και τις νοθεύσεις του «πολιτισμού» γή, ο νούς ταξίδευε στις εποχές όπου Αρκάδες ήρωες αγωνίστηκαν για την Πίστη και την Ελευθερία και η καρδιά υποσχόταν να διαφυλάξει τα Ελληνορθόδοξα ιδανικά και να υπερασπιστεί ότι είναι ιερό και όσιο για το Γένος μας. Το πατριωτικό συναίσθημα εξεγείρετο περαιτέρω με τις Ελληνικές και Βυζαντινές σημαίες που κυμάτιζαν στον προαύλιο χώρο και στο καμπαναριό της εκκλησίας, με αποκορύφωμα την παρουσία πιστού αντιγράφου του Λαβάρου της επαναστάσεως του 1821 που παραχώρησε για την εκδήλωσε ο σύλλογος Καλαβρυτινών Πειραιώς.
Η ημέρα ξεκίνησεμε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε ο οικείος Ποιμενάρχης Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γόρτυνος, Μεγαλοπόλεως κ Δημητσάνης κ. Ιερεμίας Φούντας πλαισιωμένος από τον Πρωτοσύγκελλο Αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Κανάκη και τους Καθηγουμένους των Μονών Ζωοδόχου Πηγής Πάρου, Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Πήχο και της Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Άκοβας Γορτυνίας, Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Πέττα.
Το κατανυκτικό Μυστήριο, ο λιτά διαμορφωμένος χώρος και οι ιερές εικόνες πολλές εκ των οποίων χρονολογούνται πριν την επανάσταση του 1821, ανάβλυζαν αγιότητα και πνευματικότητα ανάγοντας την υλική υπόσταση των παρευρισκομένων στην Θεία του Θεού Κοινωνία. Σύσσωμοι μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και άνθρωποι που ταξίδεψαν από μακριά, αξιωματούχοι και μή, συμμετείχαν στην αγιότατη και υψίστη Θυσία, δοξολογώντας και ευχαριστώντας τον Θεό για τις μεγάλες δωρεές της αγάπης Του. Τα θερμά κηρύγματα του Σεβασμιωτάτου Ιερεμία και του Καθηγουμένου Χρυστοστόμου, παρουσίασαν τα προβλήματα που καλούμεθα ως Έλληνες Ορθόδοξοι να αντιμετωπίσουμε και προετοίμασαν το εκκλησίασμα για αυτά που θα ακολουθούσαν κατά την Ημερίδα.
Μετά το πλούσιο πρωινό που προσφέρθηκε από εθελοντές, ο πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και εφημέριος του ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Τροπαίων, Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Πέττας, ανακοίνωσε την έναρξη των εργασιών της Ημερίδας.
Πρώτος απηύθυνε χαιρετισμό ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γόρτυνος, Μεγαλοπόλεως και Δημητσάνης κ. Ιερεμίας. Με στόμφο, ειλικρίνεια αλλά και πόνο, μίλησε για το «ποθούμενο», όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αποκαλούσε την ελευθερία, και εξήγησε ότι, ενώ ο Πατρο-Κοσμάς κήρυξε «όταν είμαστε σκλαβωμένοι στον Τούρκο», ο μοναχός Χριστοφόρος Παπουλάκος έδρασε όταν «πάθαμε την ζημιά» μετά την απελευθέρωση, με την άφιξη του τότε 15χρονου βασιλιά Όθωνα, ενός Βαυαρού άρχοντα Καθολικού, ο οποίος ήθελε να επιβάλει την κουλτούρα των Δυτικών Διαφωτιστών στην χώρα μας. Καταχειροκροτήθηκε όταν είπε: «αντί να πάρουμε τον Κολοκοτρώνη που πίστευε Χριστό και Πατρίδα και να τον κάνουμε βασιλιά, φέραμε έναν ξένο να κυβερνήσει τον τόπο».
Ακολούθησε ο χαιρετισμός του Δημάρχου Γορτυνίας κ. Ιωάννη Γιαννόπουλου ο οποίος αφού καλωσόρισε εκ μέρους των συμπολιτών του τους παρευρισκομένους, χαρακτήρισε την ημερίδα ως «αξιόλογο γεγονός για την Γορτυνία». Επισήμανε οτι «η Ελληνική εθνική συνείδηση διατηρήθηκε μέσα απο την Ορθόδοξη Πίστη» και παρότρυνε το κοινό να μην παρασυρθεί απο την «παγκοσμοιοποίηση» αλλά να φροντίσει να καταγραφούν και να μεταδοθούν στην νέα γενιά αυτά που δίδαξε στην Γορτυνία ο διδάχος της, Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ο Παπουλάκος.
Τελευταίος απηύθυνε χαιρετισμό ο συντοπίτης του Παπουλάκου και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ» κ. Κ. Κατσιάρης. Δήλωσε πως «η αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς των δύο αυτών αγωνιστών του Έθνους και της Εκκλησίας μας καταδεικνύει την αγάπη, τον σεβασμό και την προσήλωση μας εις τα ήθη και τα ιστορικώς παραδεδομένα». Για τον διδάχο του τόπου του μοναχό Χριστοφόρο Παπουλάκο, αρκέστηκε στο να επαναλάβει τα λόγια του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου ο οποίος χαρακτήρισε τον Παπουλάκο ως «θερμουργόν κήρυκα του ευαγγελικού λόγου» που «απεστάλη υπό του Θεού εν ζήλω Ηλιού δια να κηρύξει τα θεία δικαιώματα, να διδάξει την πατρώαν Πίστιν και να ελέγξει τας οθωνείας επιδράσεις εις την λειτουργίαν του Εκκλησιαστικού και κοινωνικού σώματος».
Ο συντονιστής της εκδήλωσης, Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Πέττας, εκ μέρους του Εκκλησιαστικού συμβουλίου και της «Ενωμένης Ρωμηοσύνης» καλωσόρισε τους επισήμους, συνέδρους και το πλήθος των παρευρισκομένων και έδωσε τον λόγο στον πρώτο ομιλητή.
Η εισήγηση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητρόπολης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Πανοσολογιότατου αρχιμανδρίτη κ. Ιάκωβου Κανάκη, είχε θέμα την «συμβολή του Πατρο-Κοσμά στην Παιδεία του Τουρκοκρατούμενου γένους». Ο Πανοσιολογιότατος επισήμανε ότι το στοιχείο που χαρακτήρισε την ιεραποστολική δραστηριότητα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ήταν ο «διακαής πόθος» του για την «ύπαρξη και καλλιέργεια της Ελληνικής Χριστοκεντρικής Παιδείας» που έχει σκοπό «την διαφύλαξιν της πίστεως και Ελευθερίαν της Πατρίδος». Τόνισε ότι ο Πατρο-Κοσμάς ίδρυσε 210 σχολεία σε 30 επαρχίες δημιουργώντας τις συνθήκες για όλα τα παιδιά του σκλαβωμένου γένους, φτωχά και πλούσια, να μάθουν δωρεάν «την γλώσσα της Θείας Λατρείας». Αυτό έδωσε αφορμή να συγκριθούν τα παιδαγωγικά πρότυπα που καλλιέργησε ο Άγιος με αυτά που επικρατούν σήμερα. Έντονα σχολιάστηκε η προσπάθεια «κάποιων» να «μεταλλάξουν το μάθημα των Θρησκευτικών και να εισαγάγουν ενα πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα» καθώς επίσης η «συνήθεια που επικρατεί» να μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα «καλύτερα τις ξένες γλώσσες παρά τα Αρχαία και Νέα Ελληνικά».
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Πρωτοσύγκελος παρότρυνε το ακροατήριο να ξεφύγει από την «κατάσταση αρνητικής εσωστρέφειας και παρακμής» που «αποχρωματίζουν» την πολιτιστική μας ταυτότητα και να επιδοθεί στην καλλιέργεια της Ελληνορθόδοξης Παιδείας η οποία διαμορφώνει το τέλειο ήθος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κάθε πρόοδο και απελευθεύρωση.
Πάνω στο ίδιο θέμα και με εμφανή ζήλο, η καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Μαντουβάλου, πρόσθεσε ότι «στην εκτραχηλισμένη εποχή μας» αντί τα διδάγματα του Αγίου Κοσμά να αποτελούν απαραίτητο οδηγό για την ζωή μας, ακυρώνονται με «νομοθετικές ανίερες παρεμβάσεις». Συγκεκριμένα, έθιξε την «βέβηλη αναίρεση» της αργίας της Κυριακής η οποία έγινε αψηφώντας τις διδαχές του Αγίου ο οποίος, με ιδιαίτερη εμμονή, τόνιζε την ανάγκη να διατηρούμε την ιερότητα και την αργία της ημέρας αυτής. Επίσης, μίλησε για την «παχυλή απάθεια και ύπνωση» απέναντι σε όλες τις «παραχαράξεις της ιστορίας μας, το ξερίζωμα όλων των ορθοδόξων και ελληνικών αξιών και την περιφρόνηση των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων μας». Με πικρία δήλωσε ότι ο «βομβαρδισμός» απο την τηλεόραση, το ιντερνέτ και τα περιοδικά με ξένα ανίερα πρότυπα σε συνδυασμό με την αλλοτρίωση της Παιδείας επαληθεύουν τις ρήσεις του Κοσμά του Αιτωλού «θα’ ρθει καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα», «το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους», «θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται». Συνέστησε αποφυγή των «ανήθικων και διεφθαρμένων προτύπων του εγωιστικού ατομικισμού και της ευδαιμονίας των απολαύσεων» εξηγώντας πως αυτά θα διαλύσουν κάθε συνδετικό ιστό του Ελληνικού Έθνους και θα παραγάγουν (??) νέους «γενίτσαρους και όχι Έλληνες». Ολοκληρώνοντας την ομιλία της, επισήμανε οτι, σε περίοδο δουλείας, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «εξασφάλισε την ταυτότητα» και «ματαίωσε τον εξανδραποδισμό» του Έθνους με την καλλιέργεια της γλώσσας και της Ορθόδοξης Πίστης και κάλεσε όλους τους Έλληνες να «αφυπνιστούν» πιάνοντας το «κομμένο νήμα από τον καιρό του Κοσμά του Αιτωλού» ώστε να ξαναβρούμε τον χαμένο προσανατολισμό μας και να γλυτώσουμε «αυτή την φλούδα [γης] από το τσακάλι και την αρκούδα[1]».
Ο δεύτερος φλογερός κήρυκας της Αγάπης που απασχόλησε το συνέδριο ήταν ο μοναχός Χριστοφόρος (κατά κόσμο Παναγιωτόπουλος) ή γνωστότερος στο Ορθόδοξο Ποίμνιο που τν σεμύνεται και τον ασπάζεται, Παπουλάκος. Στην εισήγησή του με θέμα «Ο Παπουλάκος ώς αγωνιστής της Ορθοδοξίας και του Έθνους», ο καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, παρουσίασε το έργο του 70χρονου «αγράμματου» μοναχού ο οποίος, μέ μόνο όπλο του τον Λόγο του Θεού, αντιστάθηκε στην Βαυβαροκρατία η οποία θέλησε να αλλοιώσει το ελληνορθόδοξο πνεύμα με απαράδεκτες καινοτομίες όπως αυτές της εισαγωγής ιδεών του Δυτικού Διαφωτισμού στα σχολεία, της καταργήσεως των μοναστηριών και της(σ.σ. βίαιης) επιβολής του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας με διοικητικό αρχηγό τον ετερόδοξο βασιλιά Όθωνα και τους δυο αντιβασιλείς του. Ο ομιλητής τόνισε πως η κοινωνικά αναμορφωτική αλλά έντονα αντιεξουσιαστική δράση του Παπουλάκου οδήγησε στην καταδίωξη, την φυλάκιση και τον άδικο θάνατό του.
Παράλληλα όμως, τον έκανε ίνδαλμα για χιλιάδες Πελοποννήσιους οι οποίοι, ακούγοντας τα ένθερμα κήρυγματά του, ενστερνίζονταν Χριστό, συμφιλιώνονταν μεταξύ τους και ενώνονταν με κοινό σκοπό την πάταξη της αθέμιτης δυτικής πολιτισμικής διείσδυσης. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα απο την ένδοξη ιστορία του Έθνους και της Εκκλησίας, ο κ. Δημητρακόπουλος διαβεβαίωσε το κοινό ότι πάντα ο Θεός θα στέλνει φωτισμένους καθοδηγητές σαν τον Αγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον Παπουλάκο, πάντα θα υπάρχουν μοναστήρια που θα διατηρούν τις Γραφές, την γλώσσα και τα σύμβολα μας απρόσβλητα και πάντα οι πιό αθρόες και «πιό αυθόρμητες πολιτικές συγκεντρώσεις» θα είναι αυτές των πιστών κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Η ορισμένη εισήγηση κατέληξε πως «τίποτα δεν έχει χαθεί» και πως «θα αποκατασταθεί η σύνολη κατάσταση» επειδή «ο Παντοκράτωρας δεν καταργείται». Ο κ. καθηγητής έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην νέα γενιά καλώντας φοιτήτριές του που βρίσκονταν στο πίσω μέρος του ακροατηρίου, να καθίσουν στο τραπέζι των επισήμων, δίπλα στον Σεβασμιότατο. Η συμβολική αυτή κίνηση συγκίνησε το ακροατήριο το οποίο επευφήμησε και τον ίδιο και τις νέες κοπέλες.
Το επιστημονικό μέρος της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε με τα αποκαλυπτήρια της ανάγλυφης, μεταλλικής παράστασης που είναι βασισμένη στην σύνθεση της Ι. Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους του οσίου μοναχού Χριστοφόρου Παπουλάκου, απο τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία, τον Διευθυντή του ΤΕΘΑ Υποστράτηγο κ. Γ. Σταθιά, τον Δήμαρχο Γορτυνίας κ. Ι. Γιαννόπουλο και τον γενναιόδωρο κ. Άριστο Δωρίτη, δαπάνη του οποίου φιλοτεχνήθηκε από τον επιφανή γλύπτη Ε. Λεοντή, το μοναδικό στο είδος του έργο.
Ο γλύπτης έκανε ανάλυση της πολύπλοκης και τεχνικά απαιτητικής συνθέσεως και μοιράστηκε με το κοινό κάτι που χαρακτήρισε ως «παράξενο και ανεξήγητο γεγονός» στην πολυετή καριέρα του. Είπε πως, αφού είχε γίνει η χύτευση, έντρομος ο συνεργάτης του κ. Β. Διαμαντόπουλος παρατήρησε οτι το πάνω απο τα δύο καλούπια που συγκρατούσαν το σε ρευστή κατάσταση έργο είχε πάθει καθίζηση. Συγκλονισμένος εξήγησε πως, ενώ είναι δυνατόν να αποτύχει η χύτευση με βέβαιο αποτέλεσμα την καταστροφή του έργου, είναι αδύνατον να αποτύχει η χύτευση και το έργο να παραμείνει αδιάβλητο. Η χροιά της φωνής του μαρτυρούσε πως ο ίδιος, αδυνατώντας να εξηγήσει επιστημονικά το φαινόμενο, το απόδωσε σε επέμβαση του Παπουλάκου δεδομένου μάλιστα, όπως είπε, οτι βρέθηκε σκιαγραφημένη η μορφή του ταπεινού μοναχού στο πίσω μέρος του ανάγλυφου. Συναισθηματικά φορτισμένος πρόσθεσε ότι αυτή η εμπειρία του «πρόσφερε την δυνατότητα να περάσει και σε άλλους κόσμους». Με αφορμή τα παραπάνω, ζήτησε να συσταθεί επιτροπή να μελετήσει το φαινόμενο με την ελπίδα ότι θα «βρεθεί απάντηση στα ανεξήγητα». Τελειώνοντας ευχαρίστησε τον Κύπριο κ. Α. Δωρίτη για την μεγάλη προσφορά του.
Στην σύντομη αντιφώνισή του, ο κ. Δωρίτης είπε πως ήταν τιμή του να συμβάλλει στην ημερίδα και δήλωσε κατενθουσιασμένος με «τα ωραία και επιμορφωτικά» λόγια που άκουσε. Επισήμανε πως οι «αξίες μας ως Έλληνες είναι μεγάλες και σπουδαίες και διδάσκονται σε όλον τον κόσμο» και, σε συνδυασμό με την Ορθοδοξία που διδάσκει την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, μπορούν να μας «ανεβάσουν σε ύψη και να προσεγγίσουμε εκεί που άλλοι ψάχνουν να βρούν πως θα πάνε και εμείς μπορεί να είμαστε εκεί». «Δεν είμαστε μόνο Μανιάτες, Αρκάδες, Κύπριοι», τόνισε, αλλά «Έλληνες Ορθόδοξοι που πιστεύουμε σε αυτά τα ιδεώδη τα οποία πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας».
Ο Σεβασμιότατος πρόσφερε ως ευχαριστήριο στον κ. Δωρίτη αντίγραφο την δαγκεροτυπία με την μορφή του Παπουλάκου. Ο κ. Δωρίτης πρόσφερε στον Μητροπολίτη εικόνα με τις μορφές του Παπουλάκου και του συνοδοιπόρου του Γέροντα Διονύσιο Επιφανειάδη. Επίσης δώρισε στον Σεβασμιότατο το ιστορικό βιβλίο «Γέρων Διονύσιος» που έγραψε ο δάσκαλος Παναγιώτης Επιφανειάδης. Ο Σεβασμιότατος έδωσε ως αναμνηστικό στον Δήμαρχο Γορτυνίας την εικόνα του τοπικού οσίου Λεοντίου της Στεμνίτσας, καθώς και τον βίο του που συνέγραψε ο π. Νεκτάριος Πέττας. Επίσης πρόσφερε ο Σεβασμιότατος και ο π. Νεκτάριος αναμνηστικές εικόνες και βιβλία στους εισηγητές, στους τοπικούς φορείς, στην αντιδήμαρχο Τροπαίων κ. Δήμητρα Μουνζούρη, στον Στρατηγό κ. Σταθιά, στον τοπικό πρόεδρο Τροπαίων κ. Μαρτιώνο, και στον μοναδικό δημοσιογράφο που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση και το κάλεσμα, τον δημοσιογράφο και διευθυντή του δημοφιλούς στις ανά τον κόσμο ελληνικές κοινότητες και στην Ελλάδα , στο παγκόσμιο διαδίκτυο ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ/ GREEKAMERICANNEWAGENCY.COM δημοσιογράφο κ. Αλέξανδρο Στεφανόπουλο, καθώς και σε όλους που αθόρυβα αλλά ουσιαστικά συντέλεσαν στην άρτια οργάνωση αυτής της πνευματικής εκδήλωσης. Ο π. Νεκτάριος έκφρασε και τις ευχαριστίες του σε όλους του εθελοντές που προσέφεραν ανύσταχτα με συνέχεια και συνέπεια, στην επιτυχία αυτής της Ημερίδας.
Το μεσημεριανό γεύμα κάτω από τον γερό-πλάτανο που παρατέθηκε από τον Δήμο Γορτυνίας και την Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Τροπαίων και διανεμήθηκε από ομάδα εθελοντών σε όλους τους παρευρισκόμενους, πρόσθεσε στην παραδοσιακή Ελληνική ατμόσφαιρα της εκδήλωσης. Οι καλεσμένοι απόλαυσαν ντόπια βραστή προβατίνα με τραχανά ενώ παράλληλα, το χορευτικό τμήμα της αξιέπαινης Ελληνορθόδοξης Κοινωνίας Προσώπων ΔΙΨΩ, χόρευε με επιδεξιότητα λεβέντικους χορούς του τόπου μας.
Περιστοιχισμένοι από την εικόνα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του μοναχού Χριστοφόρου Παπουλάκου που αγιογραφήθηκε ειδικά για την εκδήλωση, το ανάγλυφο, το αντίγραφο του Λαβάρου της Επαναστάσεως του 1821, Ελληνικές και Βυζαντινές σημαίες, την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τον γεροπλάτανο κάτω από τον οποίο ίσως ξαπόστασαν ο Κολοκοτρώνης με τα παλληκάρια του και κήρυξε ο Παπουλάκος, οι παρευρισκόμενοι δεν μπορούσαν παρά να ταυτιστούν με τα Ελληνορθόδοξα σύμβολα και τον περιβάλλοντα χώρο και να ομολογήσουν: «Etinarcadiaego[2]» (και εγώ στην Αρκαδία ανήκω). Από την μία, το κοινό μοιράστηκε την δικαιολογημένη ανησυχία των ομιλητών για τις αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις που ταράσουν την Ελληνορθόδοξη βάση της κοινωνίας της χώρας μας. Από την άλλη όμως, είδε την Εκκλησία, την Πολιτεία, την τοπική αυτοδιοίκηση, αφιλοκερδείς οργανισμούς, πολιτιστικούς συλλόγους, ακαδημαϊκούς, εθελοντές και ιδιώτες να συνεργάζονταιανιδιοτελώς για να συνδράμουν και να στηρίξουν το θεάρεστο έργο αυτής της έξοχα οργανωμένης ημερίδας. Είδε επίσης τους συνεχιστές του έργου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Παπουλάκου στα πρόσωπα των οργανωτών, των ομιλητών και κυρίως των νέων παιδιών.
Η ιστορία μας δείχνει ότι, προσπάθειες να στηλιτευθεί το Ελληνορθόδοξο γίγνεστε έχουν γίνει στο παρελθόν, γίνονται τώρα και θα ξαναγίνουν στο μέλλον. Όμως, όπως τόνισε ο αρχιμ. Ι. Κανάκης, «το κομποσχοίνι συνεχίζει να βρίσκεται στα χέρια μοναχών και λαϊκών», επικυρώνοντας την φράση «τίποτα δεν έχει χαθεί» του κ. Δημητρακόπουλου και επαληθεύοντας την κ. Μαντουβάλου πού δήλωσε ότι «Κριτής και αφέντης είναι ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός[3]». Η Αγία Τριάδα, η Παναγία, οι στρατιές των γνωστών και αφανών Αγίων και μαρτύρων και τα τάγματα των Αγγέλων που προστατεύουν την Πίστη και την Πατρίδα μας έχουν σαφώς αποδειχτεί φωτεινότερα των Διαφωτιστών, ισχυρότερα απο κάθε κοσμική «Δύναμη» και παγκοσμιότερα της «παγκοσμοιοποίησης» που υφιστάμεθα.
Συγχαρητήρια θερμά και πολλές ειλικρινείς ευχές για Υγεία και Μακροημέρευση στον Μητροπολίτη κ. Ιερεμία και στους συντελεστές στην Μητρόπολη Γορτυνίας και Μεγαλοπόλεως, την Περιφέρεια Πελοποννήσου, τον Δήμο Γορτυνίας, την «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» και φυσικά ζωντανή και ζωογόνο Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Τροπαίων και στον Εφημέριο της αιδεσιμολογιότατο πατήρ Νεκτάριο Πέττα που, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, με πενιχρά μέσα μεγαλούργησαν.
Μας έδειξαν εμπράκτως ότι, αν κάνουμε λίγα βήματα πίσω και διδαχτούμε από τους αγώνες και την μαρτυρία τους για την Πίστη και την Πατρίδα που έδωσαν ιερές μορφές σαν τον Κοσμά τον Αιτωλό και τον καθιερωμένο στην συνείδηση του Χριστεπώνυμου πληρώματος μοναχό Χριστοφόρο(κατά κόσμο Παναγιωτόπουλο) ή γνωστότερο στο Ορθόδοξο Ποίμνιο ανά την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, ως Παπουλάκο, μπορούμε αφού το θέλουμε να καταφέρουμε όλοι μαζί ενωμένοι, χωρίς ιδεολογικούς ή κομματικούς διαχωρισμούς να διατηρήσουμε ακλόνητη την Ορθοδοξία και αναλλοίωτες τις αξίες του Γένους ώστε, αφενός να βγει αλώβητη –κατά το μέτρο του δυνατού και του εφικτού κατά Θεό- η Ελλάδα από αυτή την πρωτοφανή πρωτίστως οντολογική υπαρξιακή και πνευματική σωβούσα εδώ 10ετιες πολιτισμική κρίση(αξιών και ιδεών) και εν συνεχεία οπλισμένη με αξίες και οράματα να πάει η χώρα μας μπροστά. Έτοιμη και κατάλληλα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες «αόρατες» αλλά και ορατές προκλήσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων που βιαίως διά της πολυπολιτισμικής και πολιτιστικής διαθρησκειακής παγκοσμιοποίησης εποχής μας η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τους ίδιους κινδύνους όπως και στα χρόνια που έδρασαν οι δυο εθνομάρτυρες Κοσμάς Αιτωλός και Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) από την μια η «πεφωτισμένη αλλά χωρίς Θεό και αξίες Δύση» των μεγάλων δυνάμεων (Ρωσίας Αγγλίας Γερμανίας Γαλλίας εσχάτως και Αμερικής ) και από την άλλη, και τότε αλλά κυρίως σήμερα το ακραίο ριζοσπαστικό Σουνιτικό Ισλάμ. Το Σουνιτικό Ισλάμ, το οποίο τότε δια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τα τέλη του 1204 μέχρι και την τελική πτώση της Κωνσταντινούπολης και Βασιλεύουσας της Ανατολής το 1453 επέδραμε και επέλασε με τις ορδές των Σελτζούκων Τούρκων Οθωμανών, και σήμερα πάλι με την ορατή και «αόρατη» βοήθεια με κάθε μέσο απειλεί το σύνολο της ανθρωπότητας και κυρίως της Χριστιανοσύνης (ειδικά δε των Ορθοδόξων) με τις ωμότητες και τις σφαγές τους αποκεφαλισμούς, τις σταυρώσεις, τους διαμελισμούς και τις φρικαλεότητες που κάνουν σε οποιονδήποτε δεν ασπάζεται το Σουνιτικό Ισλάμ!
