«Οι απαιτήσεις της νεοεκλεγείσας ελληνικής κυβέρνησης για ελάφρυνση του χρέους και ελευθερία όσον αφορά τις πολιτικές της από τους πιστωτές της στην ευρωζώνη είναι και δίκαιες και απαραίτητες», υποστηρίζει σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Policy, ο Φιλίπ Λεγκρέν, οικονομικός σύμβουλος του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο την περίοδο 2011-2014. Υπάρχει, ωστόσο, ένα σημαντικό πρόβλημα καθώς «η Αθήνα δεν έχει ένα καλά μελετημένο σχέδιο» ούτως ώστε να πετύχει τους στόχους της.
Όμως ο βρετανός οικονομολόγος αντί να ταχθεί με τους περισσότερους συναδέλφους του οι οποίοι έχουν υπογραμμίσει επανειλημμένως ότι η Ελλάδα «δεν έχει άλλη επιλογή από το να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των δανειστών και να βασιστεί στην (υποτιθέμενη) σοφία και καλή θέληση των ευρωπαϊκών θεσμών για να μπορέσει να τις εκπληρώσει», υποστηρίζει ότι η Αθήνα μπορεί να κερδίσει την ελάφρυνση του χρέους της, δίχως να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Όμως για να συμβεί αυτό, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τα όποια ατού έχει στη διάθεσή της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Καταρχήν, η Ελλάδα πρέπει να αγνοήσει όλους όσοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή πέρα από την πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις των πιστωτών. Σύμφωνα με τον Λεγκρέν, «η συνθηκολόγηση» δεν αποτελεί τη λύση στα προβλήματα της χώρας καθώς στην περίπτωση που δεν γίνει κάποια ελάφρυνση του χρέους, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει. Δίχως να παραβλέπει το κόστος της εναντίωσης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, υποστηρίζει ότι οι όποιες βραχυπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες μιας σύγκρουσης επισκιάζονται από τη δυστυχία που προκαλεί το δυσβάσταχτο χρέος.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο εισαγωγής ενός παράλληλου νομίσματος, το οποίο θα παράσχει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει δίχως ωστόσο να εγκαταλείψει το ευρώ. Επίσης να ξεκινήσει να απευθύνεται στους ευρωπαίους εταίρους της με μια φωνή αποφεύγοντας τις απειλές περί παράτυπων μεταναστών και τζιχαντιστών που θα κατακλύσουν την κεντρική Ευρώπη και να βρει τρόπους ελάφρυνσης του χρέους δίχως να επιβαρύνει σημαντικά τους ευρωπαίους φορολογούμενους, προτείνοντας, για παράδειγμα, την καταβολή αποζημιώσεων από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες οι οποίες διασώθηκαν χάρη στα δάνεια που έδωσαν στην Ελλάδα.
Τέλος η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υπογραμμίσει – ιδιωτικά και σε ανώτατο επίπεδο – ότι παρόλο που η Αθήνα επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ, η ευρωζώνη έχει να χάσει πάρα πολλά από μια (παράνομη) αποπομπή της Ελλάδας. Δηλαδή να ξεκαθαρίσει, ότι παρότι η έξοδος από το ευρώ θα αποδιοργάνωνε σημαντικά την Ελλάδα, σύντομα – έχοντας απαλλαγεί από το χρέος και διαθέτοντας φτηνό νόμισμα και απόλυτη ελευθερία κινήσεων – η οικονομία της θα άρχιζε να ανακάμπτει.
Την ίδια ώρα, το κόστος ενός Grexit θα ήταν ιδιαίτερα υψηλό για την Ευρωζώνη. Περά από το ότι η Ελλάδα δεν θα εκπλήρωνε καμία από τις υποχρεώσεις της προς τις ευρωπαϊκές Αρχές, η έξοδός της από τη ζώνη του ευρώ θα έθετε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου καθώς η γενικευμένη αβεβαιότητα θα είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των επενδύσεων και την περαιτέρω αποδυνάμωση της ευρωζώνης. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε και πολιτική αναταραχή. Στην περίπτωση που η Ελλάδα άρχιζε να αναπτύσσεται εκτός της ευρωζώνης – «όπως άλλωστε υπαινίσσονται ακόμη και αξιωματούχοι της Κομισιόν» – αυτό θα έβαζε σε σκέψεις και άλλες χώρες, όπως την Ιταλία όπου τα τρία αντιπολιτευόμενα κόμματα τάσσονται κατά του ενιαίου νομίσματος.
Ατού της Ελλάδας αποτελεί και η γεωπολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα στη Γηραιά Ήπειρο και στην ευρύτερη γειτονιά της. Η αποπομπή της από την ευρωζώνη σε μια περίοδο κατά την οποία η Ρωσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να προκαλεί – εισβάλλοντας στην Ουκρανία και επιδιώκοντας να αποσταθεροποιήσει τις χώρες της Βαλτικής – θα ήταν μια ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη κίνηση από την πλευρά της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον Λεγκρέν, ισχυρό χαρτί του έλληνα πρωθυπουργού αποτελεί και μια πιθανή διεύρυνση της συζήτησης για το χρέος. Αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εμφανίζονται δυσαρεστημένες από την γερμανικής έμπνευσης απάντηση στην κρίση. Τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία θα μπορούσαν να κερδίσουν πολλά από μια διάσκεψη για το χρέος η οποία θα έθετε τις βάσεις για μια λιγότερη αυστηρή και περισσότερο δημοκρατική και ευέλικτη δημοσιονομικά ευρωζώνη. Την ίδια στιγμή ο εκφοβισμός της Ελλάδας από την Γερμανία ανησυχεί πολλές άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καθώς γνωρίζουν πως όλα όσα επιβάλλει το Βερολίνο στην Αθήνα θα μπορούσαν κάλλιστα να επιβληθούν και στις δικές τους χώρες.
Πηγή: Το Βήμα
