Προσερχόμενος στην Ουάσιγκτον και Νέα Υόρκη…
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Μπροστά σε μια κατακερματισμένη ελληνική κοινότητα, τουλάχιστον σε επίπεδο εκπροσώπησης και όσους εξ εκείνων που αυτοτιτλοφορούνται ή αυτοπροσδιορίζονται ως «ηγεσία», περισσότερες από 100 οργανώσεις σφραγίδα ή ολιγομελείς οικογενειακοί ή προσωπικοί σύλλογοι φάντασμα που εμφανίζονται πίσω από ένα Site…(πότε ενεργό και πότε ανενεργό …) διεκδικούν τον τίτλο της ηγέτιδας οργάνωσης στις ΗΠΑ εδώ και μια 20ετια αναμένεται να βρεθεί και ο νέος Έλληνας Υπ. Εξωτερικών Νικόλαος Κοτζιάς ο οποίος επισκέπτεται επίσημα την κυβερνητική πρωτεύουσα Ουάσιγκτον από της 20 Απριλίου 2015 και εν συνεχεία την Νέα Υόρκη. Ειδικότερα δε, ο κ. Κοτζιάς θα βρεθεί για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το οξύτατο πρόβλημα έλλειψης ισχυρής πολιτικής ηγεσίας. Πρόβλημα που άρχισε να γίνεται ακόμα οξύτερο μετά την αιφνιδιαστική εξαναγκαστική παραίτηση –το 1995- του αοιδίμου ισχυρού της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Αρχιεπισκοπής Αμερικής Βορείου κ Νοτίου Αμερικής μακαριστού γέροντος Κυρού Ιακώβου καθώς οι ελληνικές κοινότητες βυθίστηκαν σε εσωτερική περιδίνηση και αυτοαπομόνωση γεμάτη εντάσεις. Διχασμούς. Κατακερματισμό. Πολιτική και προσωπική απόπτωση των προσώπων που στελεχώνουν κεντρικούς ακόμα υπαρκτούς οργανισμούς και με πολύ σοβαρή έλλειψη ικανού προσωπικού να ηγηθεί έστω και δευτεροβάθμιων εθνικοτοπικών ομοσπονδιών. Πόσο μάλλον τριτοβάθμιων οργανισμών όπως φιλοδοξούσε να είναι το ΣΑΕ ή το ΕλληνοΑμερικανικό Εθνικό συμβούλιο όταν αυτό ιδρύθηκε στις αρχές της 10ετιας του 1990 από τον εμπνευστή και θεωρητικό εισηγητή του.
Από όλου αυτούς, που (αυτό) τιτλοφορύνται ως ηγεσία ο Νίκος Κοτζιάς θα συναντήσει ελάχιστους και κατά το μέτρο του δυνατού αυστηρά επιλεγμένους.. Τουλάχιστον τους πιο σοβαρούς και μέχρι σήμερα υπεύθυνους. Κάποιους εξ αυτών θα συναντήσει καθαρά τυπικά χωρίς κανένα πολιτικό βάθος μη αναγνωρίζοντας τους κάποιο ειδικό ρόλο όπως αυτοί διεκδικούν απλά και μόνον για λόγους ισορροπιών καθώς στην ιστορική πραγματικότητα και σε βάθος 20ετιας έχουν αποδείξει ότι αποτελούν μηχανισμούς προώθησης αμερικανικών συμφερόντων και θέσεων παρά ελληνικών… Όπως επί παραδείγματι το ΑΗΙ…
Ο νέος υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος άλλους θα συναντήσει στην Ουάσιγκτον και άλλους στην Νέα Υόρκη το γενικό προξενείο. Το κριτήριο της επιλογής των προσκλήσεων για αυτά τα ελάχιστα μέλη και εκπροσώπους πιστοποιημένων όμως οργανώσεων και ομογενειακών φορέων, είναι σαφές. Να είναι ενεργοί και σε νόμιμη με βάση τους αμερικανικούς νόμους δράση. Οι συναντήσεις θα κινηθούν σε πρώτη φάση ως μια πρώτη επίσημη αναγνωριστική των προθέσεων, ένθεν κακείθεν, συνάντηση γνωριμίας και ανταλλαγής θέσεων τοποθετήσεων αλλά και καταγραφής των απόψεων τους, ειδικά για το πώς; αλλά και ποιο ακριβώς statusπρέπει να διέπει αμφότερα αυτή την αμφίδρομη πολύπαθη σχέση Ελληνικής κοινότητας ΗΠΑ και (εκάστοτε θα προσθέταμε εμείς ) ελληνικής κυβερνήσεως.
«Ηγεσία», των ελληνικών κοινοτήτων στις ΗΠΑ, η οποία για κάθε πολιτεία διαφέρει, και η μια δεν αναγνωρίζει στην άλλη κανένα απολύτως ρόλο πλην της ΠΣΕΚΑ και της ΑμερικανοΚυπριακής Ομοσπονδίας οι οποίες λειτουργούν με ενότητα και ομοψυχία από ιδρύσεως τους χάρη στους χαρισματικούς ηγέτες τους Φ. Κρίστοφερ, Πανίκο Παπανικολάου, και Τάσσο Ζαμπά. Άνδρες με σύνεση, σοβαρότητα υπευθυνότητα και διάκριση οι οποίοι και εναλλάσσονται ομαλά στις ηγεσίες των οργανώσεων τους τα τελευταία 20 έτη.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο, για την αμιγώς Ελληνική Ελληνόφωνη και Αμερικανόφωνη ελληνικής καταγωγής κοινότητα η οποία είναι πολυδιασπασμένη εδώ και μια 20ετια τουλάχιστον. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύουν τα γεγονότα και η ιστορία.
Μια ιστορία γεμάτη εντάσεις, διενέξεις, αλλά και διχασμούς για την πρωτοκαθεδρία μεταξύ των φορέων. Είναι γνωστή η πολυετής διαμάχη μεταξύ των αειμνήστων Ανδρέα Άθενς και Χρήστου Τομαρά που ηγούταν του ΣΑΕ για μια 15ετια με τον επίσης πια αείμνηστο Θεόδωρο Σπυρόπουλο ως προέδρου του ΕλληνοΑμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου μέχρι την στιγμή που παράνομα με νοθεία στην εκλογική διαδικασία του 2006 ανέλαβε την προεδρεία του ΣΑΕ Αμερικής το οποίο και τυπικά επί των ημερών του και αρκετά πριν αποβιώσει, είχε αφενός η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ καταγγείλει τον Θ. Σπυρόπουλο για μια σειρά έκνομων και παράνομων ενεργειών και αφετέρου είχε αυτοδιαλυθεί από το 2009. Όπως αντίστοιχα γνωστή είναι και η πολυετής περιπέτεια του επίσης γραφικού πια ελληνοαμερικανικού εθνικού συμβουλίου το οποίο απαρτίζουν , παράνομα και χωρίς ολοκληρωμένες δημοκρατικές διαδικασίες ο νυν πρόεδρος του Παύλος Κοτρώτσιος, δεξί χέρι πρόσφατα αποβιώσαντα Θ. Σπυρόπουλου, το οποίο πια ουσιαστικά έχει πάψει να υφίσταται αφού οι πάντες αμφισβητούν την νομιμότητα των διαδικασιών ύπαρξης του ακόμα και έναντι των υποχρεώσεων του νομικά έναντι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ αφού δεν έχει ξεκαθαρίσει το νομικό καθεστώς που διέπει το καταστατικό του…
Μια Κοινότητα ακέφαλη πολιτικά καθώς ως γνωστόν, δεν νοείται κανενός είδους ηγεσία και πρωτοκαθεδρία σε καμία κοινότητα, χωρίς ουδείς εξ όσων διεκδικούν το χρίσμα του ηγέτη της Ελληνικής κοινότητας δεν έχει προέλθει μέσα από διασυλλογικές και υπεύθυνες δημοκρατικές διαδικασίες. Όλοι όσοι περιφέρονται ως ηγέτες χωρίς να έχουν εκλεγεί-ειδικά για να εκπροσωπεί την διπλή κοινότητα Ελλήνων και Κυπρίων από κάποιο διασυλλογικό ή πολύ περισσότερο απευθείας όργανο που να αντιπροσωπεύει την λαϊκή βάση είτε της Ελληνικής και είτε της Κυπριακής Κοινότητας. Η ελληνική πολιτική ηγεσία, δηλαδή ο Πρωθυπουργός οι αρμόδιοι και συναρμόδιοι υπουργοί, δεν έχουν ακόμα αποφασίσει αν θα υλοποιήσουν τον νέο νόμο για τη λειτουργία του πάλαι ποτέ ΣΑΕ ή θα αντικαταστήσουν ολόκληρη την διαδικασία ή θα την παγώσουν εντελώς εις το διηνεκές…
Ο Πρέσβης μας στην Ουάσιγκτον κ. Χρήστος Παναγόπουλος, { ο οποίος συχνά δέχεται στοχευμένες λεκτικές και φραστικές, συχνά ύπουλες, ενίοτε και απρόκλητες επιθέσεις από συγκεκριμένους έλληνες ανταποκριτές (κυρίως τον Μιχάλη Ιγαντίου ανταποκριτή του MEGAΕΘΝΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ Κύπρου και σχολιαστή στο ΒΗΜΑ FM) αλλά και από επιτόπιους δημοσιογράφους , μικρής όμως εμβέλειας και ακόμα επιρροής στην λαϊκή βάση των ομογενών, όπως ο Εθνικός Κήρυκας ή πολύ περισσότερο η ασθμαίνουσα εβδομαδιαία εφημερίδα του κ. Αποστόλη Ζουπανιώτη οποίος ως γνωστόν, εκτός όλων των υπολοίπων (πχ η ενεργός υποστήριξη του στον παιδεραστή πάλαι ποτέ Μητροπολίτη Τυάνων Παϊσιο, καθηρημένο σήμερα στην τάξη των μοναχών Παϊσιου Λουλουργά) σέρνει πίσω του συν τος άλλοις το παρελθόν του από το τεράστιο σκάνδαλο της ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα τήρησε μια ευθεία γραμμή ίσων αποστάσεων προς τα ελληνικά ΜΜΕ δίνοντας κυρίως και πρωτίστως έμφαση και προτεραιότητα στην προβολή της Ελλάδος} έχει φροντίσει να αυτή την φορά να τηρηθεί μια διαφορετική τάξη και ιεράρχηση ως προς το ποιους εξ όλων αυτών που θέλουν να συναντηθούν με τον νέο έλληνα υπουργό αλλά και ποιοι τελικά θα πρέπει να τον δουν και να το συναντήσουν… Πολύ περισσότερο να βρεθούν στο πλάϊ του έστω και για την καθιερωμένη τυπική αναμνηστική φωτογραφία, καθώς ως γνωστόν ο πρόεδρος της μεγαλύτερης , κατ όνομα, (αλλά πράγματι ιστορικής οργάνωσης από το 1938) της Ομοσπονδίας Ελληνικών σωματείων Νέας Υόρκης, Πέτρος Γαλάτουλας, είναι υπόδικος και κατηγορούμενος για το βαρύτατο κακούργημα αφού κατηγορείται για υπεξαίρεση και μεγάλη διακεκριμένη απάτη εις βάρος ομογενούς . Δίκη και τεκταινόμενα για τα οποία η ελληνική κυβέρνηση έχει ενημερωθεί αρμοδίως για αυτό και κατά την τελευταία επίσκεψη του υπουργού Εθνικής άμυνας για την εκπροσώπηση της ελληνικής κυβερνήσεως επί τη εθνική παλιγγενεσία της 25ης Μαρτίου του 1821 κ. Πάνου Καμμένου αποφεύχθηκε διακριτικά κάθε είδους συνάντηση-πολύ περισσότερο φωτογράφιση όπως διακαώς επιθυμούσε ο κ. Γαλάτουλας με Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους – αφενός δεν παρέστη στην τιμητική εκδήλωση που είχε οργανώσει προς τιμή του ο Π. Γαλάτουλας προκειμένου να του επιδώσει τις γνωστές πια «πλακέτες Γαλάτουλα» το απόγευμα του Σαββάτου 28 Μαρτίου στην αίθουσα της Ομοσπονδίας στο Σταθάκειο πολιτιστικό κέντρο αναγκάζοντας τον Πέτρο Γαλάτουλα να παραδώσει την πλακέτα στον Υπ. Εθνικής άμυνας Π. Καμμένο την ημέρα της παρέλασης κατά την καθιερωμένη τελετή στο ξενοδοχείο λίγο πριν την έναρξη της παρέλασης.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς θα ακούσει και θα καταγράψει και τα αιτήματα της οργανωμένης και μη ομογένειας της Ελληνικής Κοινότητας των ΗΠΑ και με την επιστροφή του, και αφού πρώτα ολοκληρώσει ένα πρώτο κύκλο επαφών με εκπροσώπους της Ελληνικής ανά τον κόσμο διασποράς ανάλογα θα πράξει. Είτε θα αναβαθμίσει και θα επανασυστήσει, από μηδενική βάση πάνω σε διαφορετικές προτεραιότητες και δομημένη ιεράρχηση των υπαρκτών και πραγματικών προβλημάτων την Γενική γραμματεία απόδημου ελληνισμού και θα προχωρήσει στον επανασχεδιασμό συνολικά των σχέσεων ελληνικής διασποράς με την ελληνική κυβέρνηση, είτε θα αφήσει ως έχει βαλτωμένη και παγωμένη κάθε διαδικασία προόδου ως προς την ίδρυση νέου συντονιστικού αλλά μη εξαρτώμενου οικονομικά από την Ελλάδα φορέα (ανεξαρτήτως πως θα ονομαστεί προς το παρόν ονομάζεται νέο ΣΑΕ) , αν διαπιστώσει αδιέξοδο, λόγω του πολυκερματισμού και της πολυδιάσπασης φορέων και οργανώσεων αλλά και ολόκληρων κοινοτήτων (όπως για χρόνια είχε συμβεί με την Αυστραλία). Ίδωμεν.
Τα προβλήματα των ελληνικών κοινοτήτων των ΗΠΑ είναι πολλά και δυσεπίλυτα εδώ και δυο τουλάχιστον δεκαετίες με εντονότερο αυτό της έλλειψης εκλεγμένης νόμιμα και δημοκρατικά πολιτικής ηγεσίας από το σύνολο της λαϊκής βάσης του Ελληνισμού της Αμερικής. Ενός ελληνισμού που σταδιακά μοιάζει να αφανίζεται αφού η Ελληνική γλώσσα που μαζί με την θρησκευτική του ταυτότητα τα ήθη και τα έθιμα που τον ακολουθούν ήταν ο συνεκτικός κρίκος αλλά στο μεταξύ προϊόντος και του χρόνου, της κόπωσης αλλά και της διαχρονικής φθοράς μετά από 200 έτη συνεχούς παρουσίας Ελληνισμού στην Γη του Κολόμβου σταδιακά έχουν αρχίσει να υποχωρούν μπροστά στο χωνευτήρι της παγκοσμιοπιοίησης και του αφελληνισμού.
Προβλήματα που έγκαιρα διείδε ο μεγάλος οραματιστής της Ομογένειας Δημήτρης Δημητρίου μετά από 30 και πλέον χρόνια ενεργούς ενασχόλησης με τα κοινά μέσα από την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης για αυτό και τον Δεκέμβριο του 2006 εισηγήθηκε στο τότε στο Διοικητικό Συμβούλιο (επί προεδρείας Νίκου Διαμαντίδη) του οργανισμού την διοργάνωση το 2007 του πρώτου μεγάλου συνεδρίου, με γενικό υπέρ τίτλο «Ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21ο αιώνα» και με πέντε διαφορετικές ενότητες για την επίσημη καταγραφή και κωδικοποίηση τους αλλά και για την κατάθεση προτάσεων αντιμετώπισης τους. Μια διοργάνωση που τίμησαν με την συμμετοχή και ενεργό παρουσία τους κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες από όλο τον κόσμο είτε συμμετέχοντας στην επιστημονική επιτροπή είτε με τις εισηγήσεις τους που εν τω μεταξύ είχαν αποστείλει. Μια μεγάλη διοργάνωση που επικύρωσαν για πρώτη φορά με θερμά μηνύματα τους οι τότε πρόεδροι της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και Τάσσος Παπαδόπουλος όπως και κορυφαίοι επιστήμονες όλων των επιστημών.
Ένα συνέδριο το οποίο ενώ αποδεδειγμένα η λαϊκή βάση το ήθελε όπως φάνηκε και από τις αιτήσεις συμμετοχής σε όλες τις ενότητες, εν τούτοις αντιτάχθηκαν σε αυτή την διοργάνωση και εναντιώθηκαν πρωτίστως αλλά υπογείως η ίδια η Ιερά Αρχιεπισκοπή. Εν συνεχεία προσωπικές φατρίες και μικροσυμφέροντα. Κυριάρχησαν οι σκοπιμότητες και η ιδιοτέλεια. Η δολιότητα και ο φατριασμός. Οι ομάδες και ομαδούλες. Οι ίντριγκες και οι δολοπλοκίες. Και εν τέλει ο διαχωρισμός και ο τεχνητός έντονος διχασμός όπως μαρτυρούν τα κείμενα και η μυστική αλληλογραφία μεταξύ φορέων και στελεχών της Ομοσπονδίας και κυρίως του αείμνηστου Δημήτρη Δημητρίου η οποία θα δοθεί στην δημοσιότητα για πρώτη φορά μέσα από ένα βιβλίο που παρουσιάζει όλα τα ντοκουμέντα φωτιά εκείνης της ταραγμένης περιόδου μαζί με τον ρόλο που διαδραμάτισαν συγκεκριμένα πρόσωπα που και σήμερα είναι στα πράγματα και δραστηριοποιούνται στα κοινά με άλλες ιδιότητες…
Μια διοργάνωση που φαίνεται να απείλησε πολύ σοβαρά όχι μόνο την καθεστηκυία τάξη ηρεμία και ασφάλεια των λιμναζόντων υδάτων αλλά το ίδιο σαθρό πολιτικά ανυπόστατο νόθο και μη νόμιμα εκλεγμένο σύστημα που έχει εν τω μεταξύ εγκαθιδρυθεί και αυτοχρισθεί ως ηγεσία της ομογένειας και των ελληνικών κοινοτήτων στις ΗΠΑ.
Πάντως, προς το παρόν, ο μόνος σοβαρός υπεύθυνος, με συνέπεια και συνέχεια και πράγματι οργανωμένος φορέας (σε επίπεδο ενοριών άρα και συγκροτημένων κοινοτήτων γύρω από την ενορία), που μπορεί να συνομιλεί για τα επί μέρους προβλήματα της Ελληνικής Κοινότητας –ειδικά στις ΗΠΑ- η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση είναι οι κατά τόπους Ιερές αυτόνομες και αυτοδιοίκητες Μητροπόλεις οι οποίες με την σειρά τους υπάγονται στην πνευματική και διοικητική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως εκ τούτου ο κ. Κοτζιάς θα περιμένει να ακούσει με έντονο αι ζωηρό ενδιαφέρον τις απόψεις του Αρχ. Αμερικής κ. Δημητρίου με τον οποίο θα συναντηθεί την Παρασκευή 25 Απριλίου και λίγο πριν επιστρέψει μέσω JFKστην Αθήνα…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
