Η Κυβέρνηση αλληθωρίζει και προς την Τουρκία, ενώ την ίδια στιγμή διαπραγματεύεται τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε μιαν αμήχανη προσπάθεια, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και ο αναπληρωτής του, σε δηλώσεις τους σε τηλεοπτικούς σταθμούς, προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τη δήλωση Ακιντζί ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά, αν δεν χρησιμοποιήσει “με λογικό τρόπο” τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, αυτό θα σημαίνει “αιτία πολέμου”.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε ότι ο Ακιντζί τίποτε το νέο και το επιλήψιμο δεν μας είπε, αφού όλοι τονίζουν ότι το φυσικό αέριο μπορεί να αποτελέσει ευλογία ή κατάρα, για τους λαούς που το κατέχουν! Έτσι ερμηνεύει η Κυβέρνηση την κήρυξη πολέμου. Προφανώς δεν κατενόησε, ή προσποιείται πως δεν κατενόησε, τη σαφή απειλή του Ακιντζί: Ότι αν δεν αξιοποιήσουμε φίφτι-φίφτι με την Τουρκία το φυσικό αέριο, τότε αυτό θ’ αποβεί κατάρα για τον κυπριακό Ελληνισμό. Ούτε, προφανώς, προβληματίστηκε από την προειδοποίηση του Αρχηγείου των Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας, πως θα παρεμποδίσει κάθε έρευνα και κάθε γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ, επειδή αυτή θεωρείται εκλιπούσα και ανήκει στη θαλάσσια αρμοδιότητα της Τουρκίας.
Όλα τα υποβαθμίζουν και όλα τα δικαιολογούν οι κυβερνώντες, όταν πρόκειται να διαψευστεί ο μύθος που καλλιέργησαν γύρω από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Ακόμη ν’ αντιληφθούν ότι αυτός ο μύθος αρχίζει να μετατρέπεται σε μπούμερανγκ για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Μέχρι και την Αμερική ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έπλεξε το εγκώμιο του Ακιντζί, μπροστά σε Αμερικανούς επιχειρηματίες, πολιτικούς και αναλυτές. Αύριο, τι θα πράξει εάν ο Ακιντζί, όπως δείχνουν τα πράγματα και οι προτάσεις που καταθέτει, οδηγήσει τις συνομιλίες σε αδιέξοδο; Θα πει ότι δεν ευθύνεται ο Ακιντζί, αλλά η Τουρκία;
Αλλά, ακόμη και τις μυστικές επαφές του Προέδρου Αναστασιάδη, με Τούρκους επιχειρηματίες, δικαιολογούν οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης. Το είπε στα κόμματα, ισχυρίζονται, και το δήλωσε δημοσίως ο Πρόεδρος, ότι έχει βολιδοσκοπηθεί από τους Τούρκους.
Όλα τα λέει στα κόμματα ο Πρόεδρος, αλλά τα κόμματα τον διαψεύδουν. Τους ενημερώνει για τις συνομιλίες, αλλά τα κόμματα της αντιπολίτευσης δηλώνουν πως η ενημέρωση είναι ανεπαρκής. Την ίδια στιγμή, όσα λέγει ο Πρόεδρος διαψεύδονται από τον Ακιντζί. Τους ενημέρωσε, λένε οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, για τις επαφές του με τους Τούρκους επιχειρηματίες, αλλά τέσσερα κόμματα δηλώνουν άγνοια για την “ενημέρωση”. Και η φιλοκυβερνητική “Αλήθεια” δημοσιεύει μία συνέντευξη του Προέδρου, στην οποία, απλώς λέγει ότι έχει βολιδοσκοπηθεί από Τούρκους. Ωσάν και η ενημέρωση για ένα τέτοιο σοβαρό θέμα εξαντλείται σε μία συνέντευξη με κάποιες περιεκτικές αναφορές…
Το θέμα της κρυφής ατζέντας της Κυβέρνησης, και των μυστικών επαφών της με Τούρκους επιχειρηματίες, δεν αποτελεί απλώς σοβαρό εσωτερικό θέμα. Έχει και τις πιο σοβαρές, εξωτερικές πτυχές του. Και ερωτούμε:
Γιατί το Ισραήλ και η Αίγυπτος να εμπιστευθούν την Κυπριακή Δημοκρατία, όταν ο Πρόεδρός της διαπραγματεύεται κρυφίως με τους Τούρκους τη μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, μέσω Τουρκίας; Υπάρχει οποιαδήποτε συμφωνία με τις δύο αυτές χώρες, που προσδιορίζει ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που διαθέτουν, θα διοχετεύονται στην Ευρώπη, με αγωγό μέσω Τουρκίας; Γιατί να εμπιστευθούν ένα κράτος, που αλληθωρίζει προς δύο κατευθύνσεις και κρατά δύο σχοινιά;
Και γιατί, ακόμη, Αίγυπτος και Ισραήλ να εμπιστεύονται ένα κράτος, το οποίο προώρισται να διαλυθεί, και να λάβει άλλη νομική και συνταγματική μορφή; Ποια απόδειξη υπάρχει ότι οι συμφωνίες που θα συνάψει η εκλιπούσα, με τη λύση, Κυπριακή Δημοκρατία, θα έχουν νομική ισχύ και μετά τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και αν απαιτήσει και το ψευδοκράτος, το οποίο θα νομιμοποιηθεί με την ονομασία Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος, όπως ισχύσουν και οι δικές του συμφωνίες που υπέγραψε με την Τουρκία, τι θα συμβεί; Θα ισχύσουν και οι συμφωνίες νόμιμου και παράνομου κράτους, ή θα θεωρηθούν μη γενόμενες και οι δύο;
Η Κυβέρνηση μπορεί να λέγει ό,τι θέλει, αλλά δεν διαπραγματεύεται με τον εαυτό της. Με την Τουρκία διαπραγματεύεται. Και η Τουρκία είναι το ισχυρό μέρος και επιβάλλει τις θέσεις της, όπως αποδεικνύει η ιστορία του Κυπριακού. Και η Τουρκία λέγει ότι θέλει παρθενόγενεση και δημιουργία νέου κράτους. Η Τουρκία λέγει ότι δεν αναγνωρίζει καμία συμφωνία που υπογράφει η Κυπριακή Δημοκρατία, εφόσον τέτοιο κράτος δεν υπάρχει στον χάρτη. Συνεπώς, ουδείς μπορεί να εμπιστευθεί ένα κράτος, ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος ότι οι διμερείς και διεθνείς συμφωνίες που υπέγραψε μαζί του, θα ισχύσουν, όταν αυτό το κράτος διαπραγματεύεται τη διάλυσή του…
Σημερινή
