του Παναγιώτη Τραιανού*
Η Ελλάδα ουσιαστικά ποτέ της δεν απελευθερώθηκε!
Ιδρύθηκε από τους τοκογλύφους, για να αποτελέσει το απόλυτο “πειραματόζωο” της εποχής των εθνικών κρατών. Να αποτελέσει το “μέτρο” των αντοχών όλων των κρατών, το “κλειδί” όλων των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Από τη σημερινή θυσία της περιμένουν να σωθούν οι ΗΠΑ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Στις περιπτώσεις βιασμών, η βασική τεχνική υπεράσπισης των βιαστών είναι πολύ συγκεκριμένη: Όταν δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τη λογική των στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν έναν αναμφισβήτητο βιασμό, πηγαίνεις και αμφισβητείς την ηθική τού θύματος. Πηγαίνεις στο “ναι μεν, αλλά”. Πηγαίνεις στη λογική τής συνυπευθυνότητας: Ναι μεν υπήρξε θύμα βιασμού, αλλά έφταιγε κι αυτό. Ναι μεν βιάστηκε, αλλά τα “ήθελε” κι αυτή. Αν κατορθώσεις και “θεμελιώσεις” έστω και ένα “ψήγμα” δικαίου στον θύτη, έχεις κερδίσει στην ουσία τη “δίκη”, εφόσον αντιστρέφονται οι όροι τής ίδιας της δίκης. Το αντικείμενο της δίκης παύει να είναι η κτηνωδία τού θύτη, η οποία είναι δεδομένη, αμετάβλητη και ακέραιη, και αντικείμενο γίνεται η ηθική τού θύματος. Η ηθική του θύματος, η οποία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι αμετάβλητη και το ποσοστό της είναι “μαχητό”.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Από μια υπόθεση κτηνωδίας τού θύτη, ο οποίος δεν σεβάστηκε μια ανθρώπινη ύπαρξη και τη βίασε, πηγαίνεις σε μια υπόθεση σύγκρουσης μεταξύ δύο μερών, έστω και όχι ισοδύναμων. Το διακύβευμα της δίκης παύει να είναι το “πόσο” τής τιμωρίας τού κτήνους, αλλά του “πόσο” τα “ήθελε” η “ανήθικη”. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο εξευτελισμός τού θύματος και χάνεται ο έλεγχος. Από εκεί και πέρα πατάς “γκάζι” όσο αντέχει η τσέπη τού θύτη και βέβαια όσο αντέχει η ανηθικότητα του δικηγόρου υπεράσπισης. Από τη στιγμή λοιπόν που αποφασίζεται ότι τα “ήθελε” και η ίδια, μένει στην πραγματικότητα να δούμε το πόσο αυτή τα “ήθελε”. Μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί ότι όχι απλά δεν είναι θύμα, αλλά είναι η κύρια και αποκλειστική υπεύθυνη του βιασμού. Ο μοναδικός υπεύθυνος. Μια “αμαρτωλή”, σκέτη “σατανάς”.
Στις σκοτεινές ιστορικές περιόδους αυτού του κόσμου, τα περισσότερα θύματα βιασμών από ισχυρούς, σπάνια – αν όχι ποτέ – κατήγγειλαν τους βιασμούς τους. Γιατί; Γιατί όχι μόνον δεν υπήρχε περίπτωση να βρουν το δίκιο τους, αλλά κινδύνευαν να εξευτελιστούν δημοσίως και να στιγματιστούν δια παντώς. Κινδύνευαν, γιατί οι ισχυροί, εξασφαλίζοντας πάντα έμπειρους υπερασπιστές και γνωρίζοντας τη λογική των μαζών – οι οποίες πολλές φορές υποβοηθούταν με χαρτζιλίκια – , μπορούσαν να εξευτελίσουν στην κυριολεξία το θύμα. Να το εμφανίσουν σαν ένα αδίστακτο ανθρωποειδές, που χρησιμοποιούσε την ομορφιά του, το κορμί του και τη σεξουαλικότητά του, για να αποκομίσει κέρδος. Ένα “κτήνος”, το οποίο το εμφάνιζαν σαν ένα άπληστο όν και το οποίο μπροστά στο κέρδος δεν δίσταζε να βάλει σε “πειρασμό” τους “νοικοκύρηδες”, απειλώντας την οικογενειακή τους “γαλήνη”.
Ο προτεσταντικός κόσμος έχει δώσει απείρου κάλλους τέτοιες “ανατροπές”. Μπορεί Παρθενώνες να μην έστησε ποτέ, αλλά “έστησε” άπειρες σκευωρίες. Τη Δημοκρατία δεν την “εφεύρε”, αλλά εφεύρε το “λιντσάρισμα”. Ποιος ξέρει πόσες φουκαριάρες κατέληξαν από πραγματικά θύματα βιασμών σε κάποια “πυρά” σαν “μάγισσες” με την “επιστημονική” γνωμάτευση του όχλου. “Μάγισσες”, οι οποίες είχαν βάλει σαν στόχο την “αρετή” και την “ηθική” ακεραιότητα των προυχόντων τής κοινωνίας. Με έναν καλό “δικηγόρο”, λίγο “ηθικό” βλέμμα – απ’ αυτά που διαθέτουν άφθονα οι Προτεστάντες – και μερικούς “κλακαδόρους”, οι οποίοι “κατευθύνουν” το κοινό στις κρίσιμες φάσεις τής ακροαματικής διαδικασίας, και όλα μπορούν να ανατραπούν…
Αυτοί έχουν αναλάβει να πείσουν το παγκόσμιο κοινό ότι της “άξιζε” της Ελλάδας αυτό που “έπαθε”, γιατί ήταν “ανήθικη” και “τεμπέλα”. Ναι μεν αυτοί την βίασαν, αλλά κι αυτή το “άξιζε”. Γι’ αυτόν τον λόγο, ακόμα κι όταν μιλάνε για λανθασμένες οικονομικές “συνταγές”, οι οποίες την οδηγούν στον “θάνατο”, δεν αλλάζουν ποτέ την επωδό, που είναι μία και μοναδική. Ήταν “τεμπέλα”, ήταν “διεφθαρμένη” και κατά συνέπεια – για Προτεστάντες (και Γερμανούς) μιλάμε – το “άξιζε” αυτό που έπαθε. Ένα είδος “θείας τιμωρίας”, δοσμένο από τους πιστούς “τιμωρούς” τού Θεού. Γιατί “θεία” τιμωρία για ένα χαρακτηριστικό, το οποίο αφορά πολλούς στον κόσμο; Τεμπέληδες και διεφθαρμένοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν όλοι οι λαοί εξίσου. Γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να ανέβει στην “πυρά” γι’ αυτό το χαρακτηριστικό της; Γιατί απλούστατα είναι η Ελλάδα! Όλοι “δικαιολογούνται” να ζουν ως τεμπέληδες, αλλά ΟΧΙ η Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι πολύ προικισμένη από τον Θεό, ώστε να της δικαιολογήσουν ανθρώπινες αδυναμίες και μια εύκολη μοίρα. Έχει πάρει πάρα πολλά, για να αφεθεί να “λιάζεται” ανέμελη σε μια από τις πιο ζηλευτές γωνιές τού Πλανήτη. Καί “τυχερός” καί “λουφατζής” δεν θα το άντεχαν πολλοί. Θέλουν να τη βάλουν να “πληρώσει” την “ιδιαιτερότητά” της. Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι “καταφρονημένοι” αυτού του κόσμου. Μιλάμε για έναν εφιάλτη, όπου το θύμα βρίσκεται στο απόλυτο έλεος των βασανιστών του. Στο έλεος ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω των νόμων και του δικαίου …Αυτούς, που περιγράψαμε πιο πάνω. Τους Προτεστάντες, που τους “φτουράει” να δείχνουν “μάγους” και “αμαρτωλούς”, κρύβοντας τις δικές τους πομπές πίσω από ψευδοηθικές “κορώνες”. Οι τεχνικές και οι συμπεριφορές δεν αλλάζουν. Ζούμε στην “εποχή” τής Προτεσταντικής Κυριαρχίας. Στην εποχή όπου αυτοί είναι οι ισχυροί, που κάνουν ό,τι θέλουν και απαιτούν να “αρπάζουν” τη νομιμότητα, ακόμα κι όταν αυτή δεν τους ανήκει.
Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε αμερικανικά ΜΜΕ να υποστηρίζουν τις γερμανικές λογικές των βιαστών. Ομόδοξοι συνέταιροι είναι και ως εκ τούτου αλληλοϋπερασπίζονται. Ειδικά όταν τα εγκλήματα του ενός εξυπηρετούν τα κοινά τους συμφέροντα. Περί αυτού πρόκειται.
Καθημερινά γίνεται πλέον όλο και πιο φανερό ότι η Ελλάδα δεν είναι όπως την παρουσίαζαν οι Προτεστάντες τις πρώτες ημέρες εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης. Οι Έλληνες δεν τα “έφαγαν” από τους υπολοίπους. Τα δάνεια, που τους έδωσαν, δεν τα πήραν οι ίδιοι, για να τα καταναλώσουν εις υγείαν των κορόιδων δανειστών. Δεν τα είδαν καν αυτά τα χρήματα. Τα δάνεια δεν ήταν για να τους “σώσουν”, αλλά για να τους “χαντακώσουν”, εφόσον τους “χρέωναν” χρήματα, τα οποία προορίζονταν για να σώσουν τις μεγάλες προτεσταντικές τράπεζες, οι οποίες ήταν αυτές που κυρίως δάνειζαν στην Ελλάδα τής διαφθοράς. Τα δάνεια, που τους έδωσαν, είναι αυτά, τα οποία δίνουν οι οικονομικοί “δολοφόνοι”, προκειμένου να αρπάξουν τις πατρίδες των λαών.
Ο ελληνικός λαός σε όλα αυτά δεν είχε συμμετοχή και βεβαίως κανένα κέρδος. Σε απόλυτα “στημένο” παιχνίδι έπαιζε η Γερμανία. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος μόνον τα χοντρά. Δεν είναι μόνο που η Γερμανία άντλησε τεράστια ποσά από τους Αμερικανούς “συνεταίρους” της για την ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι οι Αμερικανοί ανάγκασαν σχεδόν όλους τους Ευρωπαίους να “κουρέψουν” τα προπολεμικά δάνεια τής Γερμανίας. Οι ίδιοι Αμερικανοί ανάγκασαν Έλληνες, Ιταλούς, Σέρβους κλπ, να μην απαιτήσουν τις νόμιμες αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Σε μια ισοπεδωμένη Ευρώπη, που οι “νικητές” δεν είχαν μαντίλι για να κλάψουν και δεν δέχθηκαν καμία βοήθεια από κανέναν, η ηττημένη Γερμανία “ωθήθηκε” στην επιτυχία. Όχι μόνον πήρε χρήματα, αλλά δεν έδωσε κι αυτά που χρωστούσε η ίδια ως δανειολήπτης ή αυτά που όφειλε η ίδια ως καταστροφέας.
Ακόμα και τα λίγα, τα οποία δήθεν αναγκάστηκε να δώσει, τα έδωσε εκ του πονηρού. Γιατί; Γιατί “συνδέθηκαν” με την έννοια των εξαγωγών και ανάγκαζαν μάλιστα τις χώρες, τις οποίες είχαν προηγουμένως καταστρέψει οι Γερμανοί, να “εισάγουν” γερμανικά προϊόντα, αν ήθελαν να πάρουν κάτι από τη Γερμανία, έστω και σε “είδος”. Η αμερικανική θηριώδης ιμπεριαλιστική μηχανή ανάγκασε τους λαούς να εισάγουν προϊόντα από τα εργοστάσια των πρώην δολοφόνων τους. Η Ελλάδα, η οποία στην Κατοχή βασανίστηκε από την Siemens, αναγκάστηκε μεταπολεμικά να την επαναφέρει στην αγορά της, για να “αποζημιωθεί” εμμέσως. Αντί να την “τιμωρήσει”, αποβάλλοντάς την άπαξ και δια παντός από την αγορά της, της έδωσε το σύνολο της αγοράς για να “αποζημιωθεί”.
Το αποτέλεσμα ήταν οι ίδιοι οι λαοί να λειτουργούν εις βάρος τής δικής τους ανάπτυξης. Προκειμένου να πάρουν τα ελάχιστα, που θεωρούσαν ότι δικαιούνταν, ενίσχυαν τη γερμανική παραγωγή εις βάρος των δικών τους παραγωγών. Η γερμανική βιομηχανία, δηλαδή, ήταν “ντοπαρισμένη” σε μια “κούρσα” όπου οι υπόλοιποι αντίπαλοί τους έτρεχαν “τραυματισμένοι”. Η γερμανική βιομηχανία, “φουσκωμένη” από αμερικανικά δολάρια, “αναπτυσσόταν”, όταν οι υπόλοιποι χωρίς πόρους τακτοποιούσαν με τα χέρια τους συντρίμμια και μπάζωναν κρατήρες από βόμβες.
Και έτσι, φτάσαμε οι Γερμανοί να βλέπουν τους εαυτούς τους ως δημιουργούς του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος, που βασίστηκε στη σκληρή δουλειά, την αυτοθυσία και την αυτοπεποίθηση. Μόνον έτσι εξηγείται για παράδειγμα πώς η ναζιστική οικογένεια, που έφτιαχνε τις BMW τής Γκεστάπο με χρήματα του Χίτλερ και σκλάβους απ’ όλη την Ευρώπη, αντί να σαπίσει σε κάποια φυλακή, είναι σήμερα η πιο πλούσια οικογένεια της Γερμανίας. Αυτοί είναι οι απόλυτοι εκφραστές τού γερμανικού “θαύματος”, το οποίο βασίστηκε στη “σκληρή δουλειά” και την “αυτοθυσία” των Γερμανών. Αυτοί είναι που ενώ, ως Ένωση Γερμανών Βιομηχάνων, δεν αποζημίωσαν ποτέ κανέναν, τόλμησαν να κουνήσουν το “δάκτυλο” στους “τεμπέληδες” Έλληνες. Αυτοί είναι οι αλαζόνες, που λειτουργούν με “αυτοπεποίθηση”.
Η Γερμανία δεν έπαψε ποτέ να κάνει κακό στην Ελλάδα. Πάντα παρούσα σε ρόλο απολύτως αρνητικό σε κάθε κρίσιμη καμπή τής ελληνικής ιστορίας. Ένας κανονικός “αλήτης” τής ευρωπαϊκής γειτονιάς, ο οποίος “μισθώνεται” για να περιμένει στη “γωνία” να χτυπήσει, να κλέψει ή να κατηγορήσει αυτόν που του έχουν υποδείξει τα αφεντικά του. Ο εξωσχολικός “αλήτης” με το βεβαρημένο παρελθόν και την παροιμιώδη βίαιη συμπεριφορά, που έχει στοχοποιήσει τον πιο καλό και πιο φημισμένο “μαθητή” τής γειτονιάς. Το τελευταίο έγκλημα αυτού του “αλήτη” κατά της Ελλάδας είναι το σημερινό. Η Γερμανία σε ανύποπτο χρόνο – και εκμεταλλευόμενη την έννοια της εταίρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση – “μόλυνε” και στη συνέχεια “άλωσε” ένα ανεξάρτητο κράτος. Στην πραγματικότητα επανέλαβε τον εαυτό της. Αφού κατέκλεψε το θύμα της, άρχισε και πάλι τη γνωστή προτεσταντική πρακτική τής “καταγγελίας”…
Και πάλι καταγγέλλει ότι “βοηθά” αχάριστους. Όπως τότε, που “βοηθούσε” την απελευθερωμένη Ελλάδα, στέλνοντας τους “μπράβους” τού Όθωνα, για να υποδουλώσουν τους Έλληνες στους τοκογλύφους. Όπως τότε, που “βοηθούσε” την ανάπτυξή της, στέλνοντας τις ορδές τού Χίτλερ να την κατακτήσουν από “θαυμασμό” στους αρχαίους Έλληνες και έχοντας ως κρυφό στόχο μέχρι και τον εποικισμό της από Γερμανούς. Όπως πρόσφατα, που, αφού μας εξόπλισε με πανάκριβα άρματα – χωρίς βλήματα – και μας φόρτωσε με πανάκριβους “τσίγκους” – για την “πράσινη” ενέργεια – , μας άφησε μια “τρύπα” χρεών απίστευτη.
Η Ελλάδα έχει πέσει επανειλημμένως θύμα βιασμού από μια Γερμανία η οποία εμφανίζεται αμετανόητη. Αμετανόητη, σοβινίστρια και αλαζών. Αυτό, δηλαδή, το οποίο βλέπουμε σήμερα, είναι ένα τρομερό “Bullying” ενός μεγάλου κράτους εις βάρος ενός μικρότερου. Το κατά παραγγελία “Bullying” ενός “αλήτη”. Το “Bullying” ενός μεγάλου αλλά θρασύδειλου κράτους, το οποίο εκμεταλλεύεται τις “πλάτες” των ισχυρών για να ωθήσει τον μικρότερο στην αντίδραση και το “λάθος”, που θα του επιτρέψει να το “βιάσει” τιμωρητικά.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Αυτό κάνει η Γερμανία εις βάρος τής Ελλάδας. “Σπρώχνει” την Ελλάδα στο “λάθος”, γιατί έχει δημιουργήσει με προπαγανδιστικά ψέματα ένα περιβάλλον, το οποίο θα ανεχθεί τη νέα βιαιότητά της….
