Μέσω Σένγκεν, στο grexit της πρότασης Σόιμπλε
Η ευθεία απειλή της Κομισιόν για διετή ποινή αποκλεισμού της χώρας από τη ζώνη Σένγκεν, μήπως σας θυμίζει τίποτα; Μήπως για παράδειγμα σας θυμίζει κάπως την πρόταση Σόιμπλε για time out της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Προφανώς και δεν προκύπτει σύνδεση των δύο υποθέσεων, αλλά δεν δημιουργούνται και σατανικοί συνειρμοί;
Όποιος δεν το έχει καταλάβει, καλό θα είναι να αρχίσει να το συνειδητοποιεί. Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Και μπορεί στην κυβέρνηση να θεωρούν ότι “έχουν χρόνο” εννοώντας τους τρεις μήνες για να συμμορφωθούν με τις κοινοτικές “εντολές”, ή να θεωρούν ότι στο τέλος οι Ευρωπαίοι θα αναθεωρήσουν ή θα φανούν ελαστικοί, όμως πλανώνται πλάνην μεγάλη αν πραγματικά σκέφτονται έτσι.
Μήπως πρέπει να τους θυμήσουμε τι συνέβη την προηγούμενη φορά που θεωρούσαν ότι οι Εταίροι θα υποχωρήσουν; Τι κατάληξη είχε η διαπραγμάτευση και η αλαζονεία με την οποία την αντιμετώπισαν; Πού μας έχει φέρει σήμερα; Και επειδή βρίσκονται πολύ κοντά στο να κάνουν άλλο ένα τραγικό λάθος, είναι κρίσιμης σημασίας το να συνέλθουν. Επαναλαμβάνω ότι αυτή τη φορά αντιμετωπίζουν γεγονότα που η δυναμική τους υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητες της φοιτητικής παρέας του Μαξίμου. Παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μπορεί όχι απλά να γυρίσει πίσω τη χώρα, αλλά να την καταστρέψει.
Την ώρα που αυτοσυγχαίρονται για το πώς έχουν κατακτήσει την εξουσία εδώ και ένα χρόνο και τη στιγμή που εμπαίζουν για μία ακόμη φορά την κοινωνία με ένα ασφαλιστικό – έκτρωμα και με αδιέξοδες πολιτικές τις οποίες επιχειρεί ο Τσακαλώτος να βαφτίσει “αριστερές” –τρομάρα του– μία πολύ βαριά σκιά έχει αρχίσει να πλανάται πάνω από τη χώρα. Το προσφυγικό και οι ερασιτεχνισμοί στην αντιμετώπισή του καθώς και οι διπλωματικές ήττες από μία ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική σε όλα τα μέτωπα, απειλούν τη χώρα με διεθνή απομόνωση.
Και το χειρότερο όλων είναι πώς εκεί που οδηγούνται τα πράγματα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι υπάρχει λύση η οποία να δίνει στην Ελλάδα κάποια σοβαρή ανάσα. Ακόμη και αν υιοθετηθούν πλήρως τα όσα ζητά η Κομισιόν, τα οποία να θυμήσουμε ότι έχει ήδη αποδεχθεί και συμφωνήσει ο πρωθυπουργός, το κλίμα θα είναι εξαιρετικά βαρύ για τη χώρα και ο “φόρος” που θα κληθεί να πληρώσει από την προσπάθεια διαχείρισης και αναχαίτισης των προσφυγικών ροών, θα είναι πολύ μα πολύ βαρύς. Σε όλα τα επίπεδα. Οικονομικά και κοινωνικά.
Πέρα λοιπόν από την καταστροφική οικονομική πολιτική, που στόχο έχει όχι την αναδιοργάνωση και την ανάκαμψη, όχι τη βελτίωση των συνθηκών για τους αναξιοπαθούντες αλλά την εξίσωση όλων δια της φτωχοποίησης και όσων ακόμη έχουν τη δυνατότητα να παράγουν εισόδημα, υπάρχει μία πολύ επικίνδυνη κατάσταση που απειλεί τη χώρα. Και αυτή την κατάσταση η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να την χειριστεί. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορεί να την χειριστεί από μόνη της οποιαδήποτε “αδύναμη” κυβέρνηση 153 ή 155 βουλευτών. Οι ώρες είναι κρίσιμες και χρειάζεται εθνική συνεννόηση.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας οφείλει να αντιμετωπίσει τα πράγματα όχι με το σύνηθες χαζογελάκι της αυταρέσκειας και του αυτοθαυμασμού, όχι με την ειρωνική ρεβανσιστική διάθεση απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά με ειλικρίνεια και με διάθεση για συμβιβασμό και από κοινού εξεύρεση λύσεων και διεξόδων. Αν η χώρα οδηγηθεί σε έξωση, έστω και πρόσκαιρη από τη Σένγκεν, σε συνδυασμό με τους ήδη υφιστάμενους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, οι δυσχέρειες στην κίνηση πολιτών και αγαθών που θα προστεθούν θα διαμορφώσουν για την χρεοκοπημένη χώρα μία κατάσταση ντε φάκτο έξωσης από την Ευρωζώνη. Το αν θα έχει ως νόμισμα ή όχι το ευρώ, δεν θα έχει και τόσο μεγάλη σημασία.
Και σε αυτή την εξέλιξη, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν η πρόταση Σόιμπλε για time out από το ευρώ με χρήση παράλληλου νομίσματος (πού είσαι Βαρουφάκη εδώ γύρω, αν κρίνουμε από την επανεμφάνισή του…) η οποία δεν έχει ουσιαστικά φύγει ποτέ από την ατζέντα του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, δεν θα φαντάζει στην ευρισκόμενη σε πανικό ελληνική κυβέρνηση ως μία σανίδα σωτηρίας… Καθώς θα συνοδεύεται από χρηματοδοτικές ενέσεις και ελάφρυνση χρέους. Όλα αυτά δυστυχώς δεν είναι καθόλου απίθανο σενάριο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υλοποιηθεί κιόλας…
