Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΛΕΙΤΑΙ 1229 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 7Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΑΙ 675 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 9Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ
ΧΩΡΙΣ ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ ΒΓΗΚΕ Η ΟΡΟΘΟΔΟΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ. ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΦΕΦΥΡΩΤΟ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ Κ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ (ΤΕΛΙΚΑ ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ (ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ) Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ
Σε πολύ βαρύ κλίμα και ατμόσφαιρα εμφανέστατα ηλεκτρισμένη συνήλθε, από τις 22 μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου, στο Σαμπεζύ της Γενεύης -στο Διορθόδοξο κέντρο που λειτουργεί εκεί υπό την δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείο -, η προσυνοδική (και ταυτόχρονα) προπαρασκευαστική Διορθόδοξος Σύναξης των πνευματικών ηγετών και Προκαθημένων των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Πατριαρχείων , υπό την προεδρεία της Α.Θ.Π Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης, και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΗΧΗΡΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ…
Η κατάσταση ήταν ήδη πολύ δύσκολη από την ημέρα που με επίσημο ανακοινωθέν το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 19 Ιανουαρίου αναγκάζεται με μεγάλη θλίψη και μετά από έντονο παρασκήνιο να ανακοινώσει αφενός μεν την αλλαγή του χώρου και του τόπου λόγω των κυρώσεων που έχει επιβάλει η Ρωσία στην Τουρκία, επρόκειτο δηλαδή και αυτή η Σύναξη να συνέλθει στην Κωνσταντινούπολη στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου όπως και η προηγούμενη τον Δεκέμβριο του 2014, και αφετέρου να ανακοινώσει με μεγάλη θλίψη την απουσία τριών Εκκλησιαστικών ηγετών μεταξύ αυτών και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, καρφώνοντας τον δηλ αναφέροντας στο επίσημο ανακοινωθέν ότι θα απουσιάζει για «προσωπικούς λόγους». Εδώ υπάρχει πολύ και εντονότατο παρασκήνιο που έχει το βάθος και τις ρίζες του σε μια σειρά γεγονότων που δεν είναι τοις παρούσης ούτε να αναφερθούν ούτε να αξιολογηθούν… Ακριβώς γιατί θα ρίξουν λάδι στην φωτιά και πρόθεση μας μόνον αυτή δεν είναι… Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέβαλε ως το τέλος προσπάθειες, με ειδικό απεσταλμένο που συναντήθηκε με τον κ. Ιερώνυμο αλλά και με τηλεφώνημα λίγο πριν την έκδοση του επίσημου ανακοινωθέντος για την σύγκληση αυτή της Σύναξης, προκειμένου να μεταπείσει τον Αρχ. Αθηνών και πρόεδρο της Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας, όμως όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό και ο Μακαριότατος Αρχ. κ Ιερώνυμος επέμενε ως το τέλος να μην παραστεί, γνωρίζοντας αυτή του η απουσία τι μήνυμα θα έστελνε προς κάθε κατεύθυνση ειδικά με όλες αυτές τις δυσκολίες που αναφύονται, την στιγμή δηλαδή που το Φανάρι αναζητά συμμάχους, στέλνοντας παράλληλα όμως ένα ηχηρότατο μήνυμα, προσωπικά προς τον ίδιο τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Λέγοντας του σημειολογικά και μόνον πως «αν πράγματι χρειάζεσαι την βοήθεια και την υποστήριξη όχι μόνο την δική μου αλλά και της Εκκλησίας της Ελλάδος θα πρέπει να εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια υπονόμευσης του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος…» όπως χαρακτηριστικά σχολίαζε ανώτατη εκκλησιαστική πηγή που μίλησε στα Επίκαιρα. Υπάρχουν και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να αναφερθούν και να αποκαλυφθούν αλλά δεν είναι δουλειά του δημοσιογράφου ειδικά σε τόσο λεπτές υποθέσεις από τις οποίες διακυβεύονται πολλά και σημαντικά και τυχόν αποκάλυψη των όποιων δεδομένων, θα μπορούσαν να έχουν κάθε άλλο παρά θετικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον όχι από τον γράφοντα και υπογράφοντα. Ωστόσο οι καλοθελητές παραμονεύουν ένθεν του Βοσπόρου και κακείθεν της Αγίας Φιλοθέης… Το φρόνημο και συνετό βέβαια θα ήταν τώρα που το Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκεται σε δυσχερή θέση η Εκκλησία της Ελλάδος να είναι παρούσα με την κορυφή της Κεφαλής Της όπως –για να είμαστε και Δίκαιοι – το έπραξε ευθύς όταν ανήλθε εις τον Πρώτο Θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος , και εν συνεχεία ο κ. Ιερώνυμος όταν παρέστη στο πλευρό του κ. Βαρθολομαίου μαζί με τον Αρχ. Αλβανίας Αναστάσιο, παρά τις απειλές που τότε εκτοξεύονταν για σχίσμα και άλλα χειρότερα το 2008 στις μεγάλες πανηγυρικές τελετές που έγιναν στην Ρουμανία και τότε πάλι όπως και σήμερα ήταν σε μεγάλη ένταση οι σχέσεις Μόσχας (επί Πατριαχείας Κυρού Αλεξίου) Φαναρίου. Εκ τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και τα πράγματα άλλαξαν και σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκεται εκτεθειμένο σε πολλά μέτωπα που υπάρχουν εκκρεμότητες. Καλό και σώφρων λοιπόν θα ήταν μια – μια οι πληγές στο Σώμα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να κλείνουν ώστε κάποτε να ιαθούν κιόλας. Η αλήθεια είναι ότι ο Αρχ. Ιερώνυμος, όχι μόνον δεν ξέχασε πολλές κρίσιμες στιγμές που έχουν προηγηθεί στην πρόσφατη και νωπή εκκλησιαστική πραγματικότητα, όπως τα γεγονότα της θλιβερής τριετίας 1995-1998 αλλά και όσα επηκολούθησαν μέχρι της εκλογής του αλλά τα παραμέρισε χάριν της ομοψυχίας της αληθινής ενότητας και της Εν Χριστώ Αδελφοσύνης. Φαίνεται όμως σε όλο αυτό το διάστημα μάλλον δεν εισέπραξε τα ίδια συναισθήματα και από την άλλη πλευρά του Βοσπόρου και οι γνωρίζοντες καλά το παρασκήνιο και όσα τεκταίνονται σε αυτό, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος ο Β μάλλον δεν θέλει να συνδέσει το όνομα σε οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη πόσο μάλλον αν, υπό τις παρούσες συνθήκες, αν δεν ξεπεραστούν τα μεγάλα εμπόδια μεταξύ Μόσχας και Φαναρίου, η εξαγγελθείσα για τον προσεχή Ιούνιο, την ημέρα της Πεντηκοστής, δεν θα συνέλθει εν Σώματι Μια καρδία και Με Κεφαλή το Χριστό, Πανορθόδοξη Σύνοδος όπως έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται. Μακάρι η Σύναξη στο Σαμπεζύ της Γενεύης στο τέλος να βγάλει λευκό καπνό και όλα να ευοδωθούν κατά την κατεύθυνση που θα επινεύσει το Πανάγιο Πνεύμα και ο Παράκλητος.
Πάντως η Ελλαδική Εκκλησία εκπροσωπήθηκε σε αυτή την ιστορικής σημασίας Σύναξη των προκαθημένων από τους πράγματι άξιους κατά τα άλλα Ιεράρχες αλλά και γνώστες των διορθόδοξων σχέσεων από τους Μητροπολίτες Περιστερίου κ. Χρυσόστομο Ηλείας κ. Γερμανό και Μεσηνίας κ. Χρυσόστομο οι οποίοι μάλιστα πριν αρχίσει η επίσημη συνεδρίαση της Συνόδου αλλά και στο τέλος είχαν και ιδιαίτερη συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Εξίσου όμως σημαντική και η απουσία του Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη για τον οποίο το ανακοινωθέν δεν αναφέρει τίποτα απλά το προσπερνά ενώ οι λόγοι της απουσίας είναι σημαντικότατοι, καθώς και παρά τις έντονες προσπάθειες, και με εμπλοκή και του ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών και προσωπικά του Υφ κ. Γιάννη Αμανατίδη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και άλλων παραγόντων, μεταξύ αυτών και του Πατριαρχείου Μόσχας, για εξεύρεση λύσης με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων το οποίο κατηγορείται και καταγγέλλεται ευθέως από το Πατριαρχείο Αντιοχείας όχι μόνο για εισπήδηση αλλά και για μια σειρά άλλα γεγονότα, εν τούτοις υπάρχει διακοπή Κοινωνίας μεταξύ των δυο Εκκλησιών(Αντιοχείας και Ιεροσολύμων). Δηλαδή και στις δυο Εκκλησίες, πέραν της διακοπής κάθε επαφής και επικοινωνίας, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας οι μεν δεν μνημονεύουν τους δε σα να μην υπάρχουν στα Δίπτυχα της Εκκλησίας! Βασική αιτία δηλαδή της απουσίας του Πατριάρχη Αντιοχείας είναι αυτή η μεγάλη εκκρεμότητα μεταξύ των δυο Πατριαρχείων. «Αντικείμενο» τη εδώ και καιρό διαμάχης η άνευ λόγου και αιτίας υφαρπαγή από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο ιστορικού ναού που ανήκει εδώ και αιώνες στο Πατριαρχείο Αντιοχείας. Στο περιθώριο και αυτής της μεγάλης Σύναξης καταβλήθηκαν προσπάθειες για εξέρευση λύσης αλλά, μέχρι αυτή την ώρα που συντάσσεται αυτό το ρεπορτάζ, δεν έχει υπάρξει λύση στο «αδιέξοδο» που δημιουργήθηκε μονομερώς και ως μη όφειλε, από μάλλον ανεύθυνες και ανιστόρητες ενέργειες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων όπως μαρτυρούν οι πάντες και όλες οι σχετικές πηγές… Η Τρίτη απουσία, αυτή του Μητροπολίτη Βαρσοβίας κ. Σάββα, η μόνη δικαιολογημένη αφού αφορά λόγους υγείας.
Το κλίμα ήταν ήδη βαρύ από τις προπαρασκευαστικές διαδικασίες, δηλαδή τις ειδικές επιτροπές που απαρτίζονται από τα αντιπροσωπείες όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών όπου εδώ και 10ετιες προετοιμάζουν τα κείμενα πάνω στα οποία θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Κείμενα πολλά εξ αυτών πλέον αναχρονιστικά και ξεπερασμένα από την ίδια την πραγματικότητα και τα γεγονότα που εν τω μεταξύ έχουν προηγηθεί αυτών. Έτσι λοιπόν, πολύ πριν συνέλθει η εν λόγω Σύναξης των Προκαθημένων και ηγετών των 14 αυτοκεφάλων Εκκλησιών στο Σαμπεζύ της Γενεύης, το κλίμα ήταν έντονα φορτισμένο σε αυτές τις συσκέψεις αυτών των επιτροπών που συζητούν και προετοιμάζουν με κάθε λεπτομέρεια –μέχρι δηλαδή και ποια θα είναι η χωροταξική κατανομή ακόμα και του τελευταίου επισκέπτη ή παρατηρητή πόσο μάλλον η θέσεις και η διάταξη των πρωταγωνιστών- για ακόμα μια φορά τα τελευταία σχεδόν 50 χρόνια, που διαρκεί η διαδικασία της προετοιμασίας της επίσημης έναρξης της διοργάνωσης αυτού του πράγματι μεγάλου και ιστορικού γεγονότος για την Ορθοδοξία . Οι αντιπρόσωποι των Εκκλησιών δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε ουσιώδη ζητήματα μεταξύ τους όπως επί πχ ο κανονισμός λειτουργίας της Μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου. Θέμα μείζονος σημασίας για την έκβαση και κατάληξη αυτού του ιστορικού γεγονότος, που αν τελικώς φτάσουμε στην επίτευξη του στόχου που είναι η σύγκληση μιας τέτοιας μεγάλης Πανορθόδοξου-προσοχή όχι Οικουμενικού Χαρακτήρα όπως λανθασμένα γράφεται και ανεύθυνα αναπαράγεται εδώ και καιρό, κυρίως από αδαείς και απαίδευτους περί το Κανονικό και Εκκλησιαστικό Δίκαιο- Μεγάλης(;) Συνόδου, και δεν τιναχτεί στον αέρα η όλη προσπάθεια, τότε αφενός θα έχει γίνει όχι απλώς ένα βήμα αλλά ένα μεγάλο άλμα στο ξεπέρασμα των δυσκολιών και δυσχερειών. Μεγάλο ζητούμενο και πάνδημη ευχή όλων των ανά των κόσμο Ορθοδόξων είναι, η ενότητα και μόνον αυτή! Ευχή που για ακόμα μια φορά ομοθυμαδόν και σχεδόν ομόφωνα εκφράστηκε σχεδόν από όλους τους ηγέτες και προκαθήμενους των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τα πρώτα σύννεφα, για την επίτευξη του μεγάλου και ιερού σκοπού που δεν είναι άλλος από την συνέχεια και την Καθ όλου Μαρτυρία και Ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας , έχουν φανεί ήδη από 10ετιες πριν. Εντάθηκαν με τις μεγάλες αλλαγές του 20ου αιώνα στις χώρες των λεγομένων χωρών της πρώην Ανατολικής (Σοβιετικής επιρροής) Ευρώπης.
Αίσθηση προκάλεσαν όλες οι τοποθετήσεις των ηγετών και προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών από την βαρύτατη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη όπου μεταξύ των πολλών άλλων είπε και ετόνισε ότι «…Ἐπιθυμοῦμεν νὰ δηλώσωμεν εὐθέως ὅτι ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία καὶ ἡμεῖς προσωπικῶς ἀδυνατοῦμεν νὰ ἐννοήσωμεν καὶ ἀποδεχθῶμεν τὴν πραγματοποίησιν μιᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία θὰ τελῇ ὑπὸ τὴν δαμόκλειον σπάθην τῆς διαλύσεως αὐτῆς, ἐὰν μία ἢ περισσότεραι Ἐκκλησίαι ἀπεφάσιζον νὰ ἀποχωρήσουν ἐξ αὐτῆς. Μία τοιαύτη Σύνοδος, τελοῦσα ὑπὸ τὴν ἀπειλὴν τῆς διαλύσεως, εἶναι προτιμότερον νὰ μὴ γίνῃ ποτέ…» μέχρι τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο να κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς , το Οικουμενικό Πατριαρχείο ότι Ιεράρχες και δήθεν απεσταλμένοι του συνομιλούν με ληστές δολοφόνους και εθνικιστές(!) εις τις διαφιλονικούμενες περιοχές της ακόμα σπαρασσόμενης Ουκρανίας.
Κατηγορία που ήχησε βαρέως στα αυτιά όλων των Προκαθημένων και ηγετών αλλά ο Πατριάρχης Μόσχας δεν εκτόξευσε απλές κατηγορίες. Παρέθεσε και γεγονότα στα οποία η πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου –μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές – δεν έχει δώσει απάντηση από επίσημα χείλη…
Επίκληση της ενότητας έκαμαν και οι άλλοι Προκαθήμενοι από τον Πάππα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο ο οποίος παρήγαγε Λόγον Θεολογίας μέχρι την Μαρτυρική Κύπρο όπως ο Αρχιεπίσκοπος της Χρυσόστομος επεσήμανε, συν τοις άλλοις την κατάσταση στην Μέση Ανατολή και τα δεινά των Νέων Μαρτύρων της Εκκλησίας όπου καθημερινά σφαγιάζονται από φανατικούς Τζιχαντιστές, αναφορά που δεν παρέλειψε σχεδόν ουδείς εκ των ηγετών σε όλες τους τις παρεμβάσεις.
Τα καυτά προβλήματα που σκοντάφτει η διαδικασία της διοργάνωσης και σύγκλησης της Πανορθοδόξου, κατά κοινή ομολογία είναι κυρίως και πρωτίστως τα πρώτα θέματα στον κατάλογο προς συζήτηση αλλά και αποφάσεις που είναι βέβαιον ότι δεν επηρεάσουν αλλά ίσως και να αλλάξουν όχι μόνον την ζωή των Πιστών στις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες αλλά κυρίως να επηρεάσουν και μάλλον όχι απλώς αρνητικά αλλά με δυσμενείς επιπτώσεις στα γεωπολιτικά δεδομένα και το υπάρχον statusqwoμεταξύ των Ορθοδόξων Χωρών (πχ. Ρωσίας Ελλάδος αλλά Βουλγαρίας) είναι τα εξής τέσσερα σημεία :
α) Ὀρθόδοξος Διασπορά.
β) Τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.
γ) Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.
δ) Τὰ Δίπτυχα.
Το κάθε ένα από τα παραπάνω ζητήματα, συν το ζήτημα της Οικουμενικής Κίνησης και οι σχέσεις της Ορθοδοξίας με τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες αλλά και Θρησκείες , θέμα φωτιά σε πολλές Σλαβικές χώρες αλλά και στην Ελλάδα, επιζητεί λύση με προσεγγίσεις που δεν θα αλλοιώνουν στο ελάχιστον τα Ιερά και τα Θέσμια( Όρους , Κανόνες, Δόγμα, Ιερά Παράδοση, Τόμους και προηγούμενες αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων + δυο 8η Οικουμενική Σύνοδος: 879-880 9η Οικουμενική Σύνοδος: 1341) της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επί αυτών υπάρχουν τόμοι ολόκληροι αναλύσεων και ερμηνειών από φωτισμένους και εγκυρότατους παλαιούς αλλά και νέους θεολόγους. Ας ενσκύψουν με φρόνηση και θέληση για προσέγγιση παραμερίζοντας μεγαλοιδεατισμούς και αγκυλώσεις. Οι αρχηγοί είτε πολιτικοί είτε πολύ περισσότερο πνευματικοί και θρησκευτικοί σε αυτές τις ώρες αποδεικνύουν αν είναι μόνον αρχηγοί και πρόσκαιροι ή αληθινοί ηγέτες που μένουν στην ιστορία για πράξεις και αποφάσεις τους. Τέτοιους έχει και το Βυζάντιο να επιδείξει αλλά και Μεγάλη και Παντοδύναμη πάλι Ρωσία.
Απαιτούνται βήματα και άλματα με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, υπαναχωρήσεις, παραχωρήσεις και αληλοπεριχωρήσεις. Άλλως δεν μπορεί να καταστεί δυνατή όχι απλώς ή σύγκληση μιας τέτοιας Συνόδου Πανορθοδόξου χαρακτήρα, το και κατά πόσο θα είναι Μεγάλη μένει να αποδειχθεί, αλλά τουναντίον. Αν δεν καταβληθούν σοβαρές προσπάθειες από όλες τις πλευρές, τότε πολύ πριν ακόμα φτάσουμε στον Ιούνιο του 2016 που έχει εξαγγελθεί η ιστορικής σημασίας Σύνοδος να συνέλθει στον ιστορικό Ναοό της Αγίας Ειρήνης στην Νίκαια όπου συνεκλήθει από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο το 325 η Α’ , και πράγματι Οικουμενική Σύνοδος το 325 , το χάσμα και το ρήγμα θα έχει βαθύνει και το σχίσμα θα βρίσκεται προ του Πυλών της Ορθοδοξίας. Φευ και μηδέποτε καταλήξουμε σε μια τέτοια οδυνηρή κατάληξη.
Η ΚΑΥΤΗ ΑΝΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ὡς γνωστόν, ἡ θεματολογία τῆς Συνόδου καθωρίσθη διὰ πανορθοδόξου ἀποφάσεως τῆς Α’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1976), περιλαμβάνει δὲ τὰ ἑξῆς δέκα θέματα κατὰ τὴν εἰς τὰ Πρακτικὰ τῆς Διασκέψεως σειράν:
α)Ὀρθόδοξος Διασπορά.
β) Τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.
γ)Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ.
δ)Τὰ Δίπτυχα.
ε) Τὸ ζήτημα κοινοῦ ἡμερολογίου.
ς) Κωλύματα γάμου.
ζ) Ἀναπροσαρμογή τῶν περὶ νηστείας ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων.
η)Σχέσεις Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον.
θ)Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκουμενικὴ Κίνησις.
ι) Συμβολὴ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῶν χριστιανικῶν ἰδεωδῶν τῆς εἰρήνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν λαῶν καὶ ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καὶ λοιπῶν διακρίσεων.
Τα μεγάλα και ουσιώδη βήματα χάριν της Ενότητας οφείλει και πρέπει να κάνει εκείνος που εκ των πραγμάτων δεν νιώθει απλά αλλά είναι ισχυρός και αυτός δεν είναι άλλος από τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο όπου οι προτάσεις του εξέπληξαν ομολουγουμένοως ακόμα και τα πιο προοδευτικά μυαλά της Ορθοδοξίας ανά τον κόσμο. Ούτε λίγο ούτε πολύ μεταξύ άλλων επίσης μεστών νοήματος προτάσεων που έκανε ήταν να δοθούν στην δημοσιότητα, δηλαδή να γίνουν κτήμα και βίωμα του πληρώματος της Καθ Όλου Έκκλησίας, τα κείμενα που έχουν συνταχθεί –η αλήθεια είναι εδώ και 10ετιες και πολλά εξ αυτών είναι πλέον και ξεπερασμένα και πεπερασμένα θεολογικά – ώστε της όλης διαδικασίας με ένα τρόπο ουσιώδη να μετέχει και το ίδιο το Πλήρωμα της Εκκλησίας που δεν είναι άλλο από το ίδιο το Ποίμνιο Της τον Λαό. Πρόταση που αρκετούς εξέπληξε στην αρχή αφήνοντας τους κατάπληκτους αλλά με μια θετική γλυκιά γεύση Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας.
Αν η Ορθοδοξία ξεχώρισε και κράτησε ανά τους αιώνας έναντι άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, μεταξύ των πολλών άλλων αρετών και χαρισμάτων βεβαίως που διαθέτει στην δισχιλιοστή πορεία της , είναι η μετοχή του ίδιου του Πιστού Λαού Της στις Αποφάσεις της Εκκλησίας. Ψήφο Κλήρου και Λαού. Άλλο αν αυτό το Συνοδικό και καθ όλα δημοκρατικό ορμώμενο απευθείας από την Αρχαία ρίζα του Ελληνισμού όπου ορθώς εισήγαγαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, σήμερα έχει νοθευτεί σε αρκετές Εκκλησίες.
Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, Νους οξύς και διαυγείς, ικανότατος Θεολόγος αλλά πολύ καλός manager, δεινός διπλωμάτης και ρήτωρ , και φυσικά πολύ σκληρός διαπραγματευτής, από τα χρόνια της θητείας του ακόμα δίπλα στον Μακαριστό Πατριάρχη Μόσχας, Κυρό Αλέξιο και προσωπικός φίλος και σύμβουλος του πανίσχυρου σήμερα και νέου πλανητάρχη Πούτιν, έχει χρέος αυτή την φορά να επιδείξει και άλλα εκ των πλούσιων χαρισμάτων και ταλάντων φυσικών και πνευματικών που διαθέτει.
Οι θεωρίες περί Τρίτης Ρώμης δεν απηχούν πια στην νέα πραγματικότητα. Αποτελούν παγίδα μεγάλη. Και η Ρωσική Εκκλησία, γνωρίζει ο ίδιος άριστα έχει πολλά υποφέρει από την μεγαλομανία των Τσάρων από τα χρόνια ακόμα του Μεγάλου Πέτρου για αυτό και επήλθαν δεινά όχι χωρίς να το επιτρέπει Η Χάρις του Θεού. Κανόνας και αξίωμα που πρωθύστερα ίσχυσε και κατείσχυσε δυστυχώς και για την αλαζονεία που επεδείκνυαν οι προκάτοχοι-Αυτοκρατόρων και Πατριαρχών- και του νυν, αδύναμου πλέον και επι της ουσίας άνευ του ζωηρού και πολυπληθούς Ποιμνίου της Πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Βασιλεύουσας και Πόλης των Πόλεων της Κωνσταντινούπολης Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Ας σταθμήσουν τα υπέρ και τα κατά και ας σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορίας. Χρέος όλων και πάνω από όλων του Ιδίου του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που από της εκλογής του αλλά ενωρίτερα, ως Μητροπολίτου Χαλκηδόνος οραματίστηκε το μεγάλο γεγονός και δούλεψε και εργάζεται νυχθημερών ακοπίαστα και αγόγγυστα για την επίτευξη του μεγάλου και ιερού σκοπού του ιδίου και των αοιδήμων προκατόχων του Πατριαρχών και Ιεραρχών που άφησαν ως και την τελευταία τους πνοή εργαζόμενοι για την σύγκληση αυτή της κατ αρχήν Πανορθοδόξου Συνόδου το αν και κατά πόσο θα ονομαστεί Μεγάλη μένει να το δούμε στην πράξη και κυρίως να την αναγνωρίσουν ως τέτοια οι επόμενοι το Σώμα (δηλαδή κλήρος και Λαός) και Πηδαλιούχοι των επόμενων Γενεών της Ορθόδοξης Ανατολικής Αποστολικής και Μόνης Καθολικής Εκκλησίας. Θα είναι ανήκουστο για τις επόμενες γενεές την στιγμή που καθημερινά γεμίζει το αγιολόγιο με νέους νεομάρτυρες που σφαγιάζονται, παλουκώνονται, σταυρώνονται, ακρωτηριάζονται, αποκεφαλίζονται, στα βάθη της Ανατολής από την αλληλοσπαρασσόμενη Συρία ως τις άλλες χώρες που επικρατεί το ακραίο Ισλάμ (Λυβή, Σ. Αραβία, Ιράν, Ιράκ, Μπαχρέϊν, Σομαλία, Σουδάν, Τουρκία κτλ) ως κυριαρχούσα νέα δύναμη, θυσιάζονται καθημερινά από τους οπαδούς του Αντικείμενου, στο όνομα της Πίστης τους στον Χριστό, οι ηγέτες από την άλλη της Ορθοδοξίας, σε κρίσιμες ώρες για τους Λαούς και το Ποίμνιο τους, να αλληλοτρώγονται μεταξύ τους για τα αξιώματα , τις χρυσοποίκιλτες και διαμαντοφόρες μήτρες τους , την στιγμή που εκείνοι με τη ζωή και το αίμα τους ποτίζουν το δένδρο της Ορθοδοξίας. Ας τα σταθμίσουν αυτά και πολλά άλλα και ο καθείς ας σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορίας. Ζούμε ιστορικές στιγμές και όλοι οφείλουμε να συμβάλουμε. Όλοι. Κλήρος και Λαός. Ποιμένες και Ποιμενόμενοι. Ιερείς και Επίσκοποι. Προκαθήμενοι και Πατριάρχες. Όλοι γιατί Υπάρχει και ο ΥπέρΚείμενος Θεός που Βλέπει και κρίνει. Αλλοίμονο σε όσους βρεθούν/με ενώπιον Του την στιγμή αυτή της Μεγάλης Κρίσης. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ τ 325
Στη Σύναξη της Γενεύης 21 με 28 Ιανουαρίου 2016μετείχαν:
Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον:
Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γέρων Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, ὁ Πανιερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ και σύμβουλοι τοῦ Προέδρου: ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ και ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Βαρθολομαῖος Σαμαρᾶς·
Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας:
Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Μακαριότης, ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος Β’, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουϊνέας κ. Γεώργιος·
Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας:
Ἐκ μέρους τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος, τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ.κ. Ἰωάννου Ι’, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεταννικῶν Νήσων καί Ἰρλανδίας κ. Σιλουανός, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γερμανίας καί Κεντρώας Εὐρώπης κ. Ἰσαάκ, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος κ. Πορφύριος Georgi·
Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων:
Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Μακαριότης, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριος, ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητής κ. Θεόδωρος Γιάγκου·
Πατριαρχεῖον Μόσχας
Ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης, ὁ Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου κ. Ὀνούφριος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωθιερεύς κ. Νικόλαος Μπαλασώφ·
Πατριαρχεῖον Γεωργίας:
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης καὶ Ἁγιότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μετσχέτης καί Τιφλίδος καί Καθολικός Πατριάρχης πάσης Γεωργίας καί Μητροπολίτης Μπιτσβίνθας καί Σουχουμίου-Ἀμπχαζίας κ.κ. Ἠλίας Β’, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζουκδίδι καί Τσαΐσι κ. Γεράσιμος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γκόρι καί Ἀτένι κ. Ἀνδρέας, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Δρ Γεώργιος Ζβιαντάντζε·
Πατριαρχεῖον Σερβίας:
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου καί Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Εἰρηναῖος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλόχιος, ὁ Πανιερώτατος Ἐπίσκοπος Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖος, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος κ. Βλαδίμηρος Βράνιτς·
Πατριαρχεῖον Ρουμανίας:
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βουκουρεστίου, Μητροπολίτης Οὑγγροβλαχίας καί Πατριάρχης πάσης Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ἐν Δυτικῇ καί Νοτίῳ Εὐρώπῃ κ. Ἰωσήφ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νήφων, Ἀρχιεπίσκοπος Τιργοβιστίου, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Δρ Βιορέλ ‘Ἰονίτσα, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος κ. Μιχαήλ Τίτσα, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος κ. Στεφάν Ἀμπαμπέι·
Πατριαρχεῖον Βουλγαρίας:
Ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης, ὁ Μητροπολίτης Σόφιας καί Πατριάρχης πάσης Βουλγαρίας κ.κ. Νεόφυτος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βάρνης κ. Ἰωάννης, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νευροκοπίου κ. Σεραφείμ, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Γεράσιμος, Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητής κ. Ἰβάν Ζέλεφ Ντιμιτρώφ, ὁ Ἐλλογιμώτατος κ. Θεόδωρος Ἀθανάσωφ, ὁ Ἐλλογιμώτατος Δρ κ. Ντιμίταρ Ἀρναούντωφ·
Ἐκκλησία Κύπρου
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος Β’, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος, ὁ Ἱερολογιώτατος Διάκονος κ. Κυπριανός Κουντούρης·
Ἐκκλησία Ἑλλάδος:
Ἐκ μέρους τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανός, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος·
Ἐκκλησία Ἀλβανίας:
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων καί πάσης Ἀλβανίας κ.κ. Ἀναστάσιος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀργυροκάστρου κ. Δημήτριος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορυτσᾶς κ. Ἰωάννης, ὁ Ἱερολογιώτατος Διάκονος κ. Σπυρίδων Τοπάντζα·
Ἐκκλησία Πολωνίας
Ἐκ μέρους τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος, τοῦ Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Σιεμιατίτσε κ. Γεώργιος·
Ἐκκλησία Τσεχίας καί Σλοβακίας:
Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης ὁ Μητροπολίτης Πρέσωφ καί Ἀρχιεπίσκοπος πάσης Τσεχίας καί Σλοβακίας κ.κ. Ραστισλάβ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μιχαλουπόλεως κ. Γεώργιος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πράγας κ. Μιχαήλ, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Σεραφείμ Σιεμιατόφσκυ.
Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως: Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλβετίας κ. Ἱερεμίας, Γραμματεύς ἐπί τῆς Προπαρασκευῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.
Σύμβουλοι:
Ὁ Ἱερολογιώτατος Ἀρχιδιάκονος κ. Ἰωάννης Χρυσαυγῆς, Καθηγητής, ὁ Ἐντιμολογιώτατος Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδᾶς, ὁ Ἐντιμολογιώτατος Καθηγητής κ. Κωνσταντῖνος Δεληκωσταντῆς.
Τελική εισήγηση Α.Θ.Π Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου
Ταῦτα τὰ θέματα εἰσηγούμεθα εἰς τὴν ἀγάπην Σας, ἀδελφοί, ὡς ἀναμένοντα τὴν διαβούλευσιν καὶ ἀπόφασιν ἡμῶν, ὥστε νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον ἐν ὁμογνωμίᾳ. Ἐκτὸς τούτων ὑπάρχουν καί τινα πρακτικῆς φύσεως ζητήματα, τὰ ὁποῖα καλούμεθα νὰ διευθετήσωμεν ἐν ὄψει τῆς Συνόδου. Ἀναφέρομεν ἐνδεικτικῶς τινα ἐξ αὐτῶν.
α)Ἡ διάρκεια τῆς Συνόδου. Δὲν γνωρίζομεν τί φρονεῖτε περὶ αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν γνώμην ἡμῶν, ὁ ἀριθμός, ἡ ἔκτασις καὶ ἡ σπουδαιότης τῶν θεμάτων θὰ καταστήσουν ἀναγκαίαν τὴν διάρκειαν τῆς Συνόδου ἐπὶ δύο, τοὐλάχιστον, ἑβδομάδας, λαμβανομένων ὑπ’ ὄψιν καὶ τῶν λατρευτικῶν καὶ ἄλλων ἐκδηλώσεων, αἱ ὁποῖαι θὰ προστεθοῦν εἰς τὰς ἐργασίας αὐτῆς.
β)Ἡ ἀποφασισθεῖσα κατὰ τὴν προηγουμένην Σύναξιν ἡμῶν διάταξις καὶ ταξιθέτησις τοῦ Προέδρου καὶ τῶν Προκαθημένων θέλει δημιουργήσει τοπικὴν ἀπόστασιν μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν μελῶν τῶν ἀντιπροσωπιῶν αὐτῶν, ὅπερ θὰ δυσχεραίνῃ τὴν ἐπικοινωνίαν μεταξὺ τῶν Προκαθημένων καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοὺς ἀντιπροσωπιῶν. Τὸ πρακτικὸν τοῦτο πρόβλημα χρῄζει διευθετήσεως.
γ)Εἶναι ἀνάγκη συντόμως νὰ δημιουργηθῇ ἡ κοινὴ διορθόδοξος Γραμματεία τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία, πλαισιώνουσα τὴν ἤδη ὑπάρχουσαν Γραμματείαν ἐπὶ τῆς Προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου, θὰ ἀναλάβῃ τὸ δυσχερές, ἀλλὰ σημαντικώτατον ἔργον τῆς προβολῆς τῆς Συνόδου πρός τε τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ πρὸς τὸν ἐκτὸς αὐτῆς κόσμον, δημοσιεύουσα καὶ κυκλοφοροῦσα τὰ συμφωνηθέντα κείμενα, ὥστε νὰ ἐνωτισθῇ ἡ Σύνοδος τὰς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν καὶ τοῦ κόσμου, καὶ νὰ λάβῃ αὐτάς, κατὰ τὸ δυνατόν, ὑπ’ ὄψιν εἰς τὸ ἔργον αὐτῆς. Tέλος,
δ)θὰ καταστῇ συντόμως ἀναγκαῖον νὰ ἀντιμετωπίσωμεν τὸ πρακτικὸν θέμα τῆς οἰκονομικῆς δαπάνης τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὡς ἐκ τοῦ μεγέθους αὐτῆς θὰ ὑπερβῇ τὰς δυνατότητας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὡς γνωρίζετε ἤδη, καθ’ ὅλην τὴν ἐπὶ δεκαετίας προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπωμίζετο τὸ βάρος τῆς οἰκονομικῆς δαπάνης τῶν πολλῶν καὶ ἐπανειλημμένων συνεδριῶν τῶν Προπαρασκευαστικῶν Ἐπιτροπῶν καὶ τῶν Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, ὡς καὶ τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθημένων. Τὸ ἔπραξε καὶ πράττει τοῦτο ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτοῦ λίαν εὐχαρίστως. Ἤδη ὅμως θὰ χρειασθῇ ἡ κατὰ τὴν δύναμιν ἑκάστης Ἐκκλησίας συνεισφορὰ εἰς κοινὸν Ταμεῖον ὑπὸ διορθόδοξον ἔλεγχον πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν μεγάλων δαπανῶν, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀπαιτηθοῦν δι’ ἓν τόσον μέγα ἐγχείρημα, ὡς ἡ, σὺν Θεῷ, συγκληθησομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι κατανοοῦν τοῦτο πᾶσαι αἱ ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι, καὶ θὰ συντρέξουν ἅπασαι κατὰ τὴν ἑκάστης δύναμιν. ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΕΔΩ
