Ζητούμενο μία επιθετική εξωτερική πολιτική
Γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής
Στις ΗΠΑ, εν όψει των προεδρικών εκλογών, οι διεκδικητές του χρίσματος εντείνουν τις δραστηριότητές τους. Προσεγγίζουν τα εθνικά λόμπυ και εκείνα πασχίζουν να δεσμεύσουν τους επίδοξους προέδρους ώστε σε περίπτωση εκλογής τους να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της ιδιαίτερης πατρίδας της κινητοποιούμενης ομάδας.
Αυτό το κάνουν όλοι οι όμοροι με αντιτιθέμενα προς εμάς συμφέροντα, Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί κλπ. Πλην ημών όλοι οι οποίοι συγκριτικά μ΄εμάς εκπροσωπούν αριθμητικά ασήμαντες ομογένειες.
Είμαστε ανίατα άφρονες, ενώ διαθέτουμε κρίσιμο οριακό αριθμό ελληνικής καταγωγής ψηφοφόρων με διόλου ευκαταφρόνητο πολιτικό χρήμα, μέχρι σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις, απαξίωσαν επιμόνως να εκμεταλλευτούν αυτήν την στρατηγικής σημασίας ευκαιρία.
Στις ΗΠΑ σταδιοδρομεί και μεγαλουργεί μία ισχυρότατη ελληνική Ομογένεια, που αν κάποτε αποφασίζαμε να αξιοποιήσουμε, θα έκανε θαύματα. Και η ψήφος της και το πολιτικό της χρήμα χαραμίζονται τήδε κακείσε, χωρίς κεντρική κατεύθυνση και επομένως χωρίς αποτέλεσμα.
Αυτή η περίοδος είναι η πιο πρόσφορη. Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα να αναλάβουν μιάν εθνική σταυροφορία ενεργοποίησης της αδρανούσας Ομογένειας, να δεσμεύσει τους υποψηφίους προέδρους για Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη, σκοπιανό, προσφυγικό κλπ.
Τίμιος με την αλήθεια ο υποψήφιος για το χρίσμα Μπέρνι Σάντερς ξεσπάθωσε προ ημερών κατά τρόικας και Γερμανίας για το ελληνικό κατόρθωμα τους «το πιο ζωντανό παράδειγμα αποτυχίας των πολιτικών λιτότητας που αποδόμησαν το δίχτυ κοινωνικής προστασίας και οδήγησαν την Ελλάδα στην χειρότερη ανισοκατανομή πλούτου και την υψηλότερη ανεργία».
Και ο Σάντερς και οι άλλοι αν αχθούν σε θετικές θέσεις για τα μείζονα εθνικά μας θέματα θα παραμείνουν «φωνές βοώντων εν τη ερήμω» όσο η επίσημη Ελλάς δε θα σπεύδει σε αξιοποίησή τους. «Εκείνον μόνον που πιστεύει και παλεύει, εκείνον μπορούμε να σώσουμε» λέει ο χορός των Αγγέλων στον Φάουστ του Γκαίτε.
Κανένας πρόεδρος δεν πρόκειται να μας συνδράμει αν εμείς δεν δράσουμε.
«Ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται»(Ματθ.7,8). Και βέβαια το πρόβλημα παραμένουμε εμείς. Θυμίζουμε, ο Μπιλ Κλίντον ως υποψήφιος (Οκτώβριος 1991) είχε δηλώσει ότι «Μία κυβέρνηση Κλίντον δεν θα αναγνωρίσει ποτέ το κράτος των Σκοπίων με ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία». Δεν τίμησε την δέσμευσή του, αλλά στην αθέτηση τον παρακίνησε η τότε επίσημη Ελλάς. Και «ο εωρακώς μεμαρτύρηκε και αληθινή αυτού εστίν η μαρτυρία»(Ιω.19,35). Ο γράφων παραβρέθηκε στο δείπνο των Ομογενών στην Ουάσιγκτον κατά την εγκατάσταση Κλίντον στον Λευκό Οίκο (20/01/92). Ο Ν. Γκέϊτς συγκέντρωνε υπογραφές σε υπόμνημα για λογαριασμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον μόλις ορκισθέντα πρόεδρο που τον καλούσε να ενεργήσει τα δέοντα «για διπλή και σύνθετη ονοιμασία»(sic!).
Τελικά, όπως λένε στην Κρήτη, «την μοίρα του κάθε λαός την κάνει μοναχός του//και όσα του κάνει η τρέλλα του δεν του τα κάνει ο οχτρός του».
Η ολοκληρωτική αποχαλίνωση του σουλτάνου-έσχατο σύμπτωμα η τουρκική απαγόρευση στην γερμανίδα ΥπΕΘΑ να προσγειωθεί στην Μυτιλήνη – διευκολύνει το ξεκίνημα μιας επιθετικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με άμεσα αποτελέσματα. Ιδού στάδιον λαμπρόν για κυβέρνηση και πολιτικό προσωπικό.
Η κατ΄ επίφαση Ενωμένη Ευρώπη βρίσκεται σε προϊούσα αποσύνθεση. ΝΑΤΟ και Γερμανία να ανοίξουν τα κλειστά σύνορα της Ευρώπης, ή να σταματήσουν την εισβολή λαθρομεταναστών και προσφύγων στην «έρημη χώρα» μας.
Αν δεν πράξουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, αφού η Γερμανία τους χρειάζεται, ας τους επιβιβάσουμε σε ασφαλή καράβια με προορισμό τα γερμανικά λιμάνια. Ή αλλοιώς ας τους φιλοξενήσουν οι ομόθρησκοι και ομόγλωσσοί τους πετροδολλαριούχοι των Εμιράτων. Αυτοί όφειλαν να το κάνουν εξαρχής.
Πρέπει να ματαιώσουμε τα σχέδια για εξισλαμισμό της Ελλάδος – και της Ευρώπης.
Η ιστορία θα κατανοήσει ίσως την κυβερνητική διαχειριστική ανεπάρκεια, αλλά θα είναι αμείλικτη σε λογικά αφελείς και εθνικά επικίνδυνες θεωρίες που δείχνουν κρίση ταυτότητας και ακρισία νοός. Τυπικό παράδειγμα: «Μεσομακροπρόθεσμα θα μπορούσε να ωφεληθεί η Ελλάδα από την ενσωμάτωση αυτών που θέλουν να μπουν στην κοινωνία, να εργαστούν και να ενσωματωθούν»(ανΥπΕξ). Τον καιρό που αφομοιώναμε τους αλλοεθνείς (Ρωμαιοκρατία, Βυζάντιο) είμασταν μονοπολιτισμική ελληνορθόδοξη κοινωνία. Τώρα μας κατάντησαν με τις θεωρίες τους πολυπολιτισμική. Και αντί να αφομοιώνουμε, αφομοιωνόμαστε οι ίδιοι…
Ευαγγελικός λόγος πατερικού διαμετρήματος η πρόσφατη ομιλία του σεβασμιωτάτου Σιατίστης κ. Παύλου. Καυτές και ολόκληρες αλήθειες κατά επιόρκων της εξουσίας, των μίντια και παντός συναυτουργού που κακούργησαν «εναντίον της πατρίδας και του λαού, τον οποίον όχι μόνο κατέστρεψαν οικονομικά, αλλά και διέφθειραν ψυχικά».
Εις επίρρωση το αλλοπρόσαλλο Υπ. Παιδείας απαγόρευσε στους μητροπολίτες Μεσογαίας και Ν. Ιωνίας να επισκεφθούν σχολεία που τους είχαν καλέσει. «Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ // το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σωστό»(Ελύτης, Ο ήλιος ο ηλιάτορας).
