Το ημερολόγιο πήγε στο 1945 για την Ε.Ε στο Βέλγιο: Το μήνυμα ελήφθη;
του Αλέξανδρου Δρίβα*
Η φρίκη είναι πλέον και επίσημα κάτοικος της Ευρώπης. Έχει «βίζα» αορίστου διαρκείας και κάθε μέρα που περνά, η παρακμή μετατρέπεται σε σήψη με γεωμετρική πρόοδο. Λίγο καιρό πριν, το πρόβλημα των κοντόφθαλμων τεχνοκρατών της σύγχρονης Βαβέλ του πλανήτη, της Ε.Ε, ήταν τα PIGS. «Οι τεμπέλικες και αδηφάγες χώρες του Νότου», που έπρεπε να «μεταρρυθμιστούν, προκειμένου να συγκλίνουν προς τους στόχους της Ε.Ε και να ανταγωνιστούμε «ευρωπαϊκά» αναδυόμενες οικονομίες, όπως του Μεξικό». Αυτά, δυστυχώς, δεν είναι λόγια που ακούγονταν έστω σε κάποια «σαλονάκια» των Βρυξελλών, είναι λόγια της Καγκελαρίου Μέρκελ. Η Ε.Ε, σήμερα, δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τα περίφημα «προγράμματα δημοσιονομικής σταθερότητας» καθώς βλέπει ανήμπορη ανθρώπους (πολίτες των κρατών μελών της και πρόσφυγες-μετανάστες) να χάνουν τη ζωή τους με βάρβαρο τρόπο.
Τα νεφελώματα της «ήπιας ισχύος» και το τέλος της περιόδου της αναζήτησης εξιλαστηρίων θυμάτων.
Ζούμε ευτυχώς, ακόμη σε δημοκρατικό περιβάλλον. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, όταν έλθει η κατάλληλη ώρα, να μας εξηγήσουν οι εν Ελλάδι «προωθητές» των «ευρωπαϊκών αξιών», για ποιές μιλούσαν –πρώτον- και δευτερευόντως, με ποιά επιχειρήματα φόρτωναν ενοχές τον ελληνικό λαό όταν υπέστη σε καιρούς ειρήνης, οικονομικές απώλειες που μόνο σε περιπτώσεις πολέμων δικαιολογούνται. Κράτος, δεν έχουμε. Κράτος, δεν είχαμε από το 1980 και μετά, σίγουρα. Οι κακοτεχνίες της Ελλάδας και οι παθογένειες, είναι αμέτρητες. Ποιός όμως προώθησε και ποιός πίστεψε πως εμείς φταίμε για τα δεινά της Βαβέλ-Ε.Ε? Δυστυχώς, τα κακεντρεχή μηνύματα του γερμανικού Τύπου, βρήκαν και Έλληνες υποστηρικτές.
Η Ε.Ε, δεν διαφέρει σε πολλά από την Ελλάδα. Είναι εξίσου ανοργάνωτη, δεν έχει προτεραιότητες, δεν ασκεί εδώ και καιρό, πολιτική. Νεφελώματα και δυσνόητα αφηγήματα περί ήπιας ισχύος (που είναι πάντα συμπληρωματική και όχι διάφορη της σκληρής ισχύος) και περί «αντιθέσεων που συντίθενται για να προχωρήσουν διαδικασίες», έκρυβαν για αρκετό καιρό τα απορρίμματα κάτω από το ευρωπαϊκό χαλί. Ποιά ήταν αυτά; Αδράνεια, αναβλητικότητα και φόβος να προχωρήσει το γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών σε «ζωντανές» πολιτικές που θα ασχολούνταν –επιτέλους- με τους πολίτες των κρατών-μελών της. Η Ε.Ε, έγινε μια «Ένωση» για τουρίστες και για «εμπόρους των εθνών». Από τη μία πλευρά, η Καγκελάριος Μέρκελ υποστήριζε σε επίσκεψη του Ερντογάν στη Γερμανία παραμονή Ευρωεκλογών οτι ο πολυπολιτισμός απέτυχε και από την άλλη, διεμήνυε λίγες βδομάδες πριν, οτι θα πάρουμε όλους τους πρόσφυγες. Κακοδιοίκηση, αλλαγή «ρότας» σε καθημερινή βάση. Γραφειοκρατία και διαδικασίες, που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι τόσο αναποτελεσματικές. Η Ε.Ε, θέλησε να γίνει όχι «Ένωση» αλλά «Εταιρεία».
Η Συνθήκη Σένγκεν και η συνεργασία σε αστυνομικά και δικαστικά ζητήματα, όφειλε να έχει στόχο την ασφάλεια των πολιτών. Παρόλα αυτά, απλά συνεπικουρούσε τις θεμελιώδεις ελευθερίες της Ε.Ε, οι οποίες ήταν και είναι οικονομικοκεντρικές, και σε καμία περίπτωση, «ανθρώπινες». Την ώρα που έχουμε μέσα σε 14 μήνες 3 πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα σε χώρες της Ε.Ε, την ώρα που φωνές εντός αυτής μιλούν για «πνίξιμο προσφύγων» (διδαχές «Διαφωτισμού»
