Ομιλία του Πρωθυπουργού στην Ολομέλεια της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Συνόδου των Ηνωμένων Εθνών
Εξοχότατοι, κυρίες και κύριοι,
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και τους Τούρκους οικοδεσπότες για τη διοργάνωση της Συνόδου αυτής, η οποία πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη στιγμή για το σύνολο της ανθρωπότητας.
Δε μπορούμε να αναπτύξουμε ένα νέο όραμα για την παροχή ανθρωπιστικής υποστήριξης σε όλα τα πεδία, χωρίς να συζητήσουμε ένα νέο όραμα για την ανθρωπότητα.
Τα τελευταία χρόνια, εμείς, στην Ελλάδα, βρισκόμαστε στο επίκεντρο μιας πολυδιάστατης ανθρωπιστικής πρόκλησης.
Μετά από έξι χρόνια οικονομικής κρίσης και σκληρών, άδικων μέτρων λιτότητας, τα ποσοστά φτώχειας και ανεργίας μας έχουν αυξηθεί δραματικά.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή πρωτοφανών προσφυγικών ροών.
Πάνω από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν από τη χώρα και πάνω από 55.000 έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορά της, από τότε που όλοι οι διάδρομοι προς άλλα ευρωπαϊκά κράτη έκλεισαν μονομερώς.
Παράλληλα, η Ελλάδα – ως η χώρα πρώτης γραμμής της ζώνης Σένγκεν της Ευρωπαϊκής Ένωσης – καλείται να ενισχύσει τους αστυνομικούς ελέγχους προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις ασφάλειας στην περιοχή μας, που προκαλούνται από τον πόλεμο και την διεθνή τρομοκρατία.
Η εμπειρία των τελευταίων τριών ετών μας δίδαξε τις δεσμεύσεις μας για το μέλλον:
Πρώτον: θα πρέπει όλοι να παλέψουμε για μια ατζέντα ανάπτυξης, απασχόλησης, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανοχής.
Μπορεί να υπάρξουν οπισθοχωρήσεις και ήττες.
Μια, δύο, πολλές φορές.
Αλλά αν δεν συνεχίσουμε αυτήν τη μάχη, οι κοινωνικές εντάσεις, η φτώχεια και ο ρατσισμός θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερες ανθρωπιστικές και οικονομικές κρίσεις.
Δεύτερον: Ως κράτη, θα πρέπει να επιδείξουμε αλληλεγγύη και να μοιραστούμε την ευθύνη στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.
Όπως ακριβώς και η αλληλεγγύη που επέδειξαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες παρόλες τις δυσχέρειες.
Όσο περισσότερο προσπαθούμε να αποφύγουμε την από κοινού αντιμετώπιση των προκλήσεων υψώνοντας τοίχους, τόσο πιο αδύναμοι είμαστε στο να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.
Όσο περισσότερο μιλάμε για μια Ευρώπη όπου οι πρόσφυγες δεν είναι ευπρόσδεκτοι, αντί να αυξάνουμε την ανθρωπιστική βοήθεια και να διασφαλίζουμε ισχυρές δομές και νομικές οδούς για την μετεγκατάστασή τους, τόσο το λιγότερο έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για μια Ευρώπη του Ανθρωπισμού.
Επιπλέον, χρειάζεται να ενδυναμώσουμε τον συντονισμό επί του πεδίου μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται στο ανθρωπιστικό έργο.
Παρόλες τις καθυστερήσεις, εάν οι ελληνικές δημόσιες αρχές δεν είχαν καταφέρει να συνεργαστούν με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και τις τοπικές κοινωνίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την προσφυγική πρόκληση, σήμερα ο ρατσισμός θα είχε κερδίσει στην Ελλάδα.
Τρίτον: θα πρέπει να επενδύσουμε στη διπλωματία για να διασφαλίσουμε ειρήνη, καθώς και σεβασμό στο ανθρωπιστικό δίκαιο.
Η Ελλάδα έχει προωθήσει ενεργά αυτήν την ατζέντα, ενισχύοντας τους δεσμούς με όλα τα κράτη της περιοχής. Με πλήρη σεβασμό για τη διεθνή νομιμότητα και τα ψηφίσματα των του ΟΗΕ, έχουμε προωθήσει – σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο – διάλογο και συνεργασία με τη γείτονά μας, την Τουρκία.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες, έχουμε προωθήσει – σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο – τον διάλογο και την συνεργασία με τη γειτονική μας Τουρκία.
Μια επιτυχημένη, αμφίπλευρη συνεργασία η οποία συνεισέφερε σημαντικά στη δραστική μείωση των θανάτων στο Αιγαίο Πέλαγος και στην μείωση των προσφυγικών ροών από 7.000 σε λιγότερο από 100 την ημέρα.
Θα εργαστούμε σκληρά σε αυτή την κατεύθυνση ούτως ώστε η συνεργασία επί της μετανάστευσης στην περιοχή μας να καταστεί πρότυπο για όλες τις διεθνείς προσπάθειες που καλούνται να αντιμετωπίσουν ανθρωπιστικές προκλήσεις.
