Η αμερικανική παρακμή
Του Άρη Οικονόμου
Υπάρχουν πάρα πολλές εστίες πυρκαγιάς στον πλανήτη, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα ξαφνικό κραχ – ενώ κανένας δεν γνωρίζει πώς αντιδράει ένα πληγωμένο λιοντάρι, πανίσχυρο ακόμη στρατιωτικά και χρηματοπιστωτικά
.
Αυτό που ενδιαφέρει όλους εμάς τους Έλληνες είναι προφανώς η πατρίδα μας, το μέλλον μας, καθώς επίσης το μέλλον των παιδιών μας, το οποίο διακυβεύεται σήμερα – ενώ διαγράφεται πολύ σκοτεινό, μετά τα πρόσφατα εφιαλτικά γεγονότα (ανάλυση). Πόσο μάλλον όταν φαίνεται ότι, δρομολογείται η τελευταία πράξη του δράματος, κατά τη διάρκεια της οποίας θα καταστραφεί εντελώς η μεσαία τάξη – επειδή είναι αυτή που στηρίζει τη δημοκρατία και που μπορεί να αντιδράσει, όσο ακόμη υπάρχει, εμποδίζοντας την άλωση της Ελλάδας από τους δανειστές της.
Εν τούτοις, δεν είναι μόνο η χώρα μας αυτή που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης – όπως φαίνεται εντός της Ευρωζώνης, όπου Γάλλοι, Ιταλοί, Βέλγοι και Ισπανοί πολίτες έχουν κατακλύσει τους δρόμους, αντιδρώντας στην εκμετάλλευση τους. Παράλληλα, μία σειρά κρατών θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν τόσο από την Ευρωζώνη, όσο και από την ΕΕ (άρθρο), έχοντας την άποψη ότι, σε αυτές οφείλεται η κατάρρευση τους – γεγονός που σημαίνει πως η Ευρωζώνη θα κινδυνεύσει να διαλυθεί.
Ελπίζουμε ελεγχόμενα, με την έννοια της επιστροφής όλων μαζί στην προ ευρώ εποχή – όπου όλα τα εθνικά νομίσματα ήταν συνδεδεμένα με την ευρωπαϊκή μονάδα (ECU), με μία διακύμανση +-15%. Έτσι μπορούσαν τουλάχιστον να ανακτούν τα κράτη την ανταγωνιστικότητα τους, όταν την έχαναν, οπότε να επιβιώνουν – κάτι που εντός μίας νομισματικής ένωσης μπορεί τότε μόνο να συμβεί, όταν ενώνεται δημοσιονομικά και πολιτικά (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης).
Περαιτέρω, μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίζουν επίσης τόσο η Γερμανία, όσο και η Ιαπωνία (άρθρο) – ενώ έχουμε ήδη αναφερθεί στη ηφαίστειο της Λατινικής Αμερικής, το οποίο κινδυνεύει να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, με αφετηρία τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Ειδικά όσον αφορά τη Βραζιλία, αποκαλύφθηκε πως η «καθαίρεση» της προέδρου της ήταν πράγματι πραξικοπηματική, μετά τη δημοσιοποίηση τηλεφωνικών συνομιλιών που το τεκμηρίωσαν – θυμίζοντας τις επιχειρήσεις με την ονομασία «Κόνδωρ» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στο απώτερο παρελθόν.
Σε σχέση τώρα με τη Ρωσία, στην οποία έχουν επιβληθεί τρομακτικές κυρώσεις από τη Δύση το 2014, το μεγάλο ρίσκο της δεν είναι τόσο αυτό, όσο οι χρηματοπιστωτικές επιθέσεις εκ μέρους της υπερδύναμης – όπως πολύ σωστά έχει τονίσει αμερικανός αναλυτής (P.C.Roberts). Ειδικότερα, ορισμένα από τα σημαντικότερα ρίσκα της Ρωσίας είναι τα εξής:
(α) Όταν μία ρωσική επιχείρηση συναλλάσσεται με μία αμερικανική, τότε η τελευταία αποκτά πληροφορίες για την οικονομία της Ρωσίας, τις οποίες είναι υποχρεωμένη να διαβιβάζει στις μυστικές υπηρεσίας (CIA κοκ.).
(β) Όταν η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας πουλάει κρατικά ομόλογα, όπως πρόσφατα (1,75 δις $ με επιτόκιο 4,75% – πηγή), τότε μπορεί να τα αγοράζει έμμεσα ή άμεσα η Wall Street, με εντολή της CIA – με στόχο να τα πουλήσει μαζικά αργότερα, σε μία χρονική στιγμή που θα έχει τη δυνατότητα να πιέσει τη Ρωσία. Έτσι πιέζονται οι τιμές των ομολόγων, με την πτώση τους να χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά – για παράδειγμα με τη δημοσίευση άρθρων, σύμφωνα με τα οποία η Ρωσία αντιμετωπίζει προβλήματα, οπότε τα ομόλογα της είναι σκουπίδια (κάτι σχετικά ανάλογο βιώσαμε στην Ελλάδα το 2009, όταν προετοιμαζόταν η είσοδος του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη).
(γ) Όταν η Ρωσία επιτρέπει τη διαπραγμάτευση του ρουβλίου στις διεθνείς αγορές, τότε δίνει τη δυνατότητα στις Η.Π.Α. να κερδοσκοπούν, υποτιμώντας το ρούβλι – κάτι που ενισχύεται επίσης από την προπαγάνδα, με αποτέλεσμα να καταρρέει το νόμισμα.
(δ) Όταν η ρωσική κυβέρνηση επιτρέπει τις ξένες επενδύσεις, τότε οι Η.Π.Α. μπορούν σε κάποια μελλοντική χρονική στιγμή να τις αποσύρουν μαζικά, αποσταθεροποιώντας εντελώς την οικονομία της.
Χωρίς να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, σύμφωνα με τον Αμερικανό η Ρωσία κινδυνεύει περισσότερο από τη συνεργασία της με τις αμερικανικές επιχειρήσεις, παρά από τις κυρώσεις – ενώ οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, το 50% περίπου των μετοχών των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων (DAX) ανήκουν σε αμερικανικούς επενδυτικούς κολοσσούς.
Ο κίνδυνος της Ρωσίας οφείλεται στο ότι, όσον αφορά τις διεθνείς δραστηριότητες τους, οι εταιρίες των Η.Π.Α. λειτουργούν υποχρεωτικά ως πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της υπερδύναμης – όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στη Λατινική Αμερική. Αρκετές από αυτές τώρα έχουν πάρει ήδη την εντολή να αποσταθεροποιήσουν την οικονομία τόσο της Ρωσίας, όσο και της Κίνας.
Λογικά λοιπόν ο στόχος της Ρωσίας δεν θα έπρεπε να είναι η ενσωμάτωση της στη Δύση, αλλά η απομόνωση της από αυτήν – αφού η ενσωμάτωση εν προκειμένω είναι συνώνυμη με την υποτέλεια. Ακόμη περισσότερο, η ενδυνάμωση της συνεργασίας της με την Κίνα και με την Ινδία, όπως άλλωστε προωθείται από τον πρόεδρο Putin – καθώς επίσης η χρηματοδότηση της όχι με χρέη, αλλά με τη δημιουργία χρημάτων, αφού προηγουμένως καταργήσει την ανεξαρτησία της κεντρικής της τράπεζας.
.
Η αμερικανική απειλή
Συνεχίζοντας, η μεγαλύτερη απειλή όλων είναι η αμερικανική παρακμή, η οποία είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη – με την έννοια ότι, κανένας δεν γνωρίζει πως αντιδράει ένα πληγωμένο λιοντάρι, το οποίο είναι ακόμη πανίσχυρο στρατιωτικά, τεχνολογικά και χρηματοπιστωτικά.
Η παρακμή αυτή έχει ξεκινήσει πριν από 50 περίπου χρόνια, όπου έπαψε να υπάρχει εκείνη η ανάπτυξη που πηγάζει από τις επενδύσεις, οι οποίες χρηματοδοτούνται από τις αποταμιεύσεις – με τους πραγματικούς μισθούς των εργαζομένων να αυξάνονται, με πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο, καθώς επίσης με ελεγχόμενα ελλείμματα του προϋπολογισμού.
Ειδικότερα, μετά το 1960 η αμερικανική οικονομία άρχισε να αδυνατίζει, ενώ ξεκίνησε η περίοδος ρεκόρ των 55 ετών, όπου οι προϋπολογισμοί της ήταν και είναι συνεχώς ελλειμματικοί – με ένα μικρό διάλλειμα της κυβέρνησης Clinton, όπου όμως τα πλεονάσματα ήταν μία μεγάλη απάτη, αφού το δημόσιο χρέος συνέχισε να αυξάνεται (γράφημα).
.
.
Περαιτέρω, οι πόλεμοι είναι πάντοτε μία μεγάλη επιβάρυνση για τα οικονομικά των αυτοκρατοριών – όπως αυτός του Βιετνάμ, από την εποχή του οποίου ξεκίνησαν οι Η.Π.Α. να έχουν ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τους, με αποτέλεσμα την πτώση της ισοτιμίας του δολαρίου. Επειδή τώρα το δολάριο ήταν συνδεδεμένο με το χρυσό, οπότε δεν ήταν δυνατή η δημιουργία του από το πουθενά, η υπερδύναμη το αποσύνδεσε το 1971 – αρχίζοντας έκτοτε να τυπώνει χρήματα κατά το δοκούν, για να μπορεί να εξυπηρετεί τις συνεχώς αυξανόμενες υποχρεώσεις της.
Έτσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή, όπου οι Η.Π.Α. έχουν πετύχει ένα μοναδικό θαύμα – με την έννοια πως ο υπόλοιπος πλανήτης εμπιστεύεται μία χώρα με χρόνια δίδυμα ελλείμματα και με τεράστια χρέη, τα οποία φυσικά δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ. Το θαύμα αυτό το πέτυχαν, κατορθώνοντας να ελέγξουν, να μονοπωλήσουν ουσιαστικά το παγκόσμιο σύστημα του χρέους (ανάλυση) – φτάνοντας στο σημείο να τιμωρούν οποιαδήποτε χώρα, επιχείρηση, τράπεζα ή άτομο δεν τηρεί τους δικούς τους χρηματοπιστωτικούς νόμους και κανόνες (πρόστιμα σε τράπεζες, απομόνωση κρατών όπως το Ιράν κοκ.).
Προφανώς βέβαια το θαύμα αυτό στηρίχθηκε κυρίως στη στρατιωτική τους υπεροχή – αφού διαθέτουν περί τις 800 πολεμικές βάσεις σε 100 περίπου κράτη, με τη μεγαλύτερη εκτός των συνόρων τους στη Γερμανία.
Εν τούτοις, όπως έχει τεκμηριωθεί ιστορικά, όλες οι αυτοκρατορίες αυτοκαταστρέφονται – επειδή από ένα σημείο και μετά ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους, καταναλώνοντας παράλληλα όλους τους φυσικούς τους πόρους. Πιστεύουν βέβαια πως μπορούν να διατηρηθούν αιώνια, απλά και μόνο τυπώνοντας χρήματα ή δανειζόμενες από τους υποτελείς τους – έως ότου η διαδικασία αυτή τελειώσει, αφού κανένας πλέον δεν θέλει τα χωρίς αντίκρισμα χρήματα τους και δεν τις δανείζει.
.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, η τελευταία σκηνή του δράματος της παρακμής μίας υπερχρεωμένης αυτοκρατορίας σηματοδοτεί συνήθως το ξεκίνημα μεγάλων πολέμων – αφού έτσι οι πολίτες της αποπροσανατολίζονται, ενώ ελπίζει πως μπορεί να αποκτήσει τα χρήματα που της λείπουν ληστεύοντας τα υπόλοιπα κράτη. Εν τούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, όσον αφορά εκείνες τις χώρες που είναι επαρκώς οχυρωμένες – όπως η Ρωσία και η Κίνα σήμερα.
Ως εκ τούτου, η μεγάλη υποψήφια περιοχή για να ληστευτεί ειρηνικά, με οικονομικά όπλα, δεν είναι άλλη από την πάμπλουτη Ευρώπη – κάτι που πιθανολογούμε πως εξελίσσεται ήδη, ενώ σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί η δημιουργία του Οικονομικού ΝΑΤΟ. Επειδή τώρα η Ευρώπη είναι πράγματι πολύ πλούσια, η Γερμανία ιδιαίτερα, είμαστε σίγουροι πως οι Η.Π.Α. βρίσκονται μεν σε παρακμή, αλλά θα αργήσει το τέλος τους – πόσο μάλλον αφού είναι σε θέση να κερδίζουν ακόμη πολέμους, σε όλα τα επίπεδα.
Συμπερασματικά λοιπόν, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η υφήλιος είναι πολύ μεγαλύτερα από τα δικά μας –ενώ φτάνουμε στο τελευταίο στάδιο μίας οικονομικής κρίσης, η οποία εξελίσσεται νομοτελειακά σε γεωπολιτική. Το τι θα συμβεί δεν το γνωρίζει φυσικά κανένας – ενώ είναι πάντοτε δυνατόν να υπάρξει μία ειρηνική λύση, ειδικά σε μία εποχή που τα υφιστάμενα πολεμικά όπλα θα μπορούσαν εύκολα να καταστρέψουν ολόκληρο τον πλανήτη, εάν χρησιμοποιούνταν.
