Ήταν πολλά διακόσια χρόνια λευτεριάς;
Γράφει ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος
Όλα τα’χε η Μαριωρή, το “Υπερταμείο της έλειπε!”. Η ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ” θα διαχειρίζεται και θα πωλεί την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου.
Έχουν εξαιρεθεί η Ακρόπολη με τον περιβάλλοντα χώρο της, οι αρχαιολογικοί χώροι και κάποια δημόσια ανακουφιστήρια. Εξυπακούεται ότι τα Ίμια και οι λοιπές γκρίζες ζώνες καθώς και η Ειδομένη, η πλατεία Βικτωρίας, τα Εξάρχεια, δεν αναφέρονται, ίσως επειδή θεωρούνται ήδη χαμένη υπόθεση. Δεν μας ανήκουν.
Ευτυχώς σώθηκε η τιμή των όπλων επειδή:
– Η διάρκεια ζωής/ισχύος του Ταμείου θα είναι μόνον …. 99 χρόνια (;).
Αυτό σημαίνει πως χάρις στους αγώνες δικών μας κοτζαμπάσηδων / δερβεναγάδων αποφύγαμε τον αιώνα, τα 100 χρόνια. Γλυτώσαμε δηλαδή, επειδή δεν σπάσαμε /ξεράσαμε το ψυχολογικό φράγμα των 100 ετών (Σ.Σ Απλώς σπάσαμε τα μούτρα μας . Λεπτομέρεια!).
– Υπάρχει, και, ελληνική συμμετοχή … διακοσμητική αφού τις αποφάσεις στη διοικούσα μικτή Επιτροπή του Ταμείου – Ελλήνων και ξένων – θα παίρνουν οι ξένοι /δανειστές!….
Κάποιοι ανόητοι “Πατριώτες”, / “Εθνικόφρονες”/ “Εθνικιστές/ Ελληναράδες”, άλλα και κάποιοι του ιδίου (πατριωτικού) φυράματος Κεντροδεξιοί, Κεντροαριστεροί, ή και Αριστεροί ενοχλούνται επειδή – τάχα μου, τάχα μου- …χάνουμε την εθνική μας κυριαρχία(Άκουσον, άκουσον αφέλεια και εθνοκαπηλία!).
Θα τους παρηγορήσω ως εξής:
1. Τα χαμένα … δεν ξαναχάνονται. Ο νοών νοείτω.
2. Χάσαμε όχι την, αλλά τις εθνικές μας κυριαρχίες.
Η πρώτη απώλεια αφορά στην διακυβέρνηση. Κυβερνούν οι ξένοι από καιρό την ελληνική Αποικία / Προτεκτοράτο μέσω – εναλλασσόμενων ντόπιων μαριονετών.
Η δεύτερη – και τρισχειρότερη – είναι ότι οι Έλληνες, ο Ελληνισμός δεν διαφεντεύουν πλέον τούτη τη χώρα, την Ελλάδα.
3. Φθάσαμε στο έσχατο σκαλί, της σκάλας της αναξιοπρέπειας, της ανυποληψίας, της ζητιανιάς, της αρνησιπατρίας.
4. (Αχτίδα Ελπίδας) τα αλληλοξεκατινιάσματα, το χυδαίο υβρεολόγιο στο Κοινοβούλιο που δείχνει γιατί οι (συν)υπεύθυνοι ενδιαφέρονται να σώσουν τον εαυτούλη τους και όχι τον Τόπο.
Αλήθεια, μόνον για διακόσια (200) χρόνια (από την εθνεγερσία του 1821) αξίζαμε να είμαστε ελεύθεροι και κυρίαρχοι στον Τόπο μας;
Τώρα μας σκλαβώνουν για 99 χρόνια (Σ.Σ δεν συνυπολογίζω τα προηγούμενα) σε … πρώτη φάση /δόση ΔΑΝΕΙΟ – ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ.
Τί άραγε μας συμβαίνει; Είμαστε τόσο κακορίζικοι ή είναι τέτοια και τόσο νοσηρή – αυτοκαταστροφική- η νοοτροπία μας;
Εκτός και αν – μαζοχιστικά – επιλέγουμε να υποφέρουμε (Σ.Σ Συμπεριλαμβάνεται και ο πολύπαθος υπερήφανος ταλαίπωρος τράχηλός μας που δεν υποφέρει ζυγόν, εκτός και αν είναι της … απολύτου επιλογής του, όπως πχ ο κομματικός), ώστε, μετά να δοξαστούμε κάνοντας σπουδαίους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες!
ΥΓ Αγωνιώδεις ελεύθεροι προβληματισμοί υποδουλωμένου συνέλληνα.
