Πιο μεγάλο, ήταν η ταπείνωση των ευρωπαϊκών συνταγών λιτότητας, της Τρόικας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Επιβίωσαν χάρη στον λαό τους και στην εμπνευσμένη ηγεσία τους.
Όπως μας πληροφορεί ο συνάδελφος Ηρόδοτος Μιλτιάδου, στην αθλητική ιστοσελίδα 24 sports, η Ισλανδία, παρά το μικρό της μέγεθος, έχει να επιδείξει τεράστιες επιτυχίες στον αθλητισμό. Η ομάδα ποδοσφαίρου εντυπωσιάζει στο Euro 2016, η αντίστοιχη γυναικεία είναι το Νο 20 στον κόσμο, η εθνική μπάσκετ έπαιξε πέρσι στο πρώτο της ευρωμπάσκετ, η εθνική χάντμπολ ανδρών είναι από τις καλύτερες στον κόσμο, έχοντας και αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο το 2008. Στον ατομικό αθλητισμό έχει καταφέρει μεγάλες επιτυχίες, ενώ στην κολύμβηση διαθέτει αθλητές παγκοσμίου επιπέδου και μετρά ολυμπιακά μετάλλια.
Στο ποδόσφαιρο λειτουργεί από το 2003 αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο δίνει έμφαση στις νεαρές ηλικίες. Στο τέλος του 2015 υπήρχαν στην Ισλανδία 179 κανονικών διαστάσεων, γήπεδα, που αντιστοιχούν σε ένα γήπεδο για κάθε 128 εγγεγραμμένους ποδοσφαιριστές. Στη χώρα, υπάρχουν και άλλα 166 μίνι γήπεδα ποδοσφαίρου, με συνθετικό χλοοτάπητα. Σε κάθε χωριό, ακόμη και στα πιο απομονωμένα και μικρά, υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Μικρή χώρα η Ισλανδία, μεγαλύτερη η Κύπρος, αλλά πέραν κάποιων ατομικών επιτυχιών στον αθλητισμό, ή ακόμη και σε επίπεδο συλλογικό, όπου έχουμε κυπριακές ομάδες να διακρίνονται σε ευρωπαϊκά γήπεδα, όχι λόγω παρουσίας Κυπρίων ποδοσφαιριστών, αλλά μισθοφόρων -πάντοτε ως λαός χρησιμοποιούμε σε όλους τους τομείς μισθοφόρους, επειδή ποτέ δεν πλάσαμε δικό μας εκλεκτό ανθρώπινο δυναμικό- στις εθνικές ομάδες επικρατεί η απόλυτη μιζέρια.
Η Ισλανδία είναι η μικρή-μεγάλη. Η Κύπρος είναι μία μίζερη αρχοντοχωριάτισσα, που κάποτε πιστεύει πως είναι ο ομφαλός της Γης, και όταν ανακαλύψει τη μιζέρια της αρκείται στις δικαιολογίες, ή στις επικαλύψεις. Χάσαμε αξιοπρεπώς, ή ήταν κρίμα και άδικο να χάσουμε, ή Εθνική έχει μέλλον, όταν είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει ούτε παρόν…
Η πτώχευση και η απόρριψη των ευρωπαϊκών συνταγών
Όπως σημειώνεται σε άρθρο του Φάνη Κυριόπουλου και της Telegraph, το 2008 η Ισλανδία επτώχευσε. Το χρέος της το 2007, ένα χρόνο πριν ανατιναχθεί στον αέρα η οικονομία της, ήταν 900% του ΑΕΠ. Οι τρεις τράπεζές της πτωχεύουν και το νόμισμά της χάνει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας.
Ο Πρόεδρος της χώρας, Ολ. Γκρίμσον, δήλωσε: “Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί με επιτυχία την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι οι χώρες της Ευρωζώνης. Κατ’ αρχήν, διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας.
Ως επιστέγασμα του οράματος και των μέτρων που έλαβε η ηγεσία και του αγώνα και της επιμονής των Ισλανδών, η χώρα στέκεται σήμερα στα πόδια της και θριαμβεύει. Η οικονομία ανασυντάσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.
Η θλιβερή σύγκριση
Κάντε τώρα τις συγκρίσεις.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας απέρριψαν τις ευρωπαϊκές συνταγές λιτότητας.
Οι ηγέτες της Κύπρου υποδέχθηκαν την Τρόικα και τα Μνημόνιά της σαν ευλογία.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας συνέλαβαν όλους τους τραπεζίτες που διέπραξαν τη ληστεία.
Οι ηγέτες της Κύπρου άφησαν τους ληστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας άφησαν τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν.
Οι ηγέτες της Κύπρου τις συντηρούν ώς σήμερα με τα χρήματα των φορολογουμένων.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας ανέπτυξαν το σύστημα προνοίας.
Οι ηγέτες της Κύπρου δεν άφησαν πέτρα στην πέτρα στο σύστημα προνοίας.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας έδωσαν τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Οι ηγέτες της Κύπρου απέκλεισαν τους πολίτες να έχουν λόγο στις μεταρρυθμίσεις. Ούτε πολιτικές ούτε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις έχουν πραγματοποιήσει.
Οι ηγέτες της Ισλανδίας στήριξαν το εθνικό τους νόμισμα.
Οι ηγέτες της Κύπρου θυσίασαν τη λίρα για το ευρώ.
Ο λαός της Ισλανδίας αγωνίστηκε και αρνήθηκε να πληρώσει για τα εγκλήματα άλλων.
Ο λαός της Κύπρου συνωστιζόταν σαν αγέλη έξω από τα καταστήματα των τραπεζών για να εισπράξει τα υπολείμματα των κουρεμένων καταθέσεών του.
Υπάρχει οποιαδήποτε απορία από κανέναν γιατί η μικρή Ισλανδία θριαμβεύει και η μίζερη αρχοντοχωριάτισσα Κύπρος βουλιάζει;
Είναι όλα θέμα διαφοράς λαών και ηγετών…
