Από τη Huffington Post
Τους κερδισμένους και τους χαμένους από την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία υποδεικνύει ο Τζέιμς Σταυρίδης, ναύαρχος του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού εν αποστρατεία και πρώην ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, με άρθρο του στο Foreign Policy.
Όπως αναφέρει, οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι της υπόθεσης είναι οι χώρες- μέλη της ανατολικής Ευρώπης, που εδώ και έξι χρόνια ζητούν αυξημένη παρουσία ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα εδάφη τους. Η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία εξασφάλισαν την παρουσία πολυεθνικών δυνάμεων, από χώρες που περιλαμβάνουν τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία, τη Γερμανία και τον Καναδά- που μπορεί να μην μπορούν να σταματήσουν μια ενδεχόμενη ρωσική επίθεση, αλλά σίγουρα αυξάνουν την αποτρεπτική ισχύ, όπως εξηγεί ο κ. Σταυρίδης.
Συνεχίζοντας, υποδεικνύει το Μαυροβούνιο ως κερδισμένο, καθώς προσκλήθηκε επίσημα να μπει στη συμμαχία, ενώ κερδισμένο θεωρείται και το Αφγανιστάν, καθώς συμφωνήθηκε η διατήρηση ενός σημαντικού αριθμού δυνάμεων (περίπου 13.000 στρατιωτικών) για το προσεχές μέλλον. Επίσης, εγκρίθηκε η συνέχιση της χρηματοδότησης των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας (4-5 δισ. δολάρια ετησίως). Αναμφισβήτητοι «κερδισμένοι» χαρακτηρίζονται και οι αμυντικές βιομηχανίες της Δύσης (ειδικά οι ευρωπαϊκές), καθώς τα μέλη του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να «πιάσουν» το όριο του 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες ως το 2020. Τομείς που αναμένεται να λάβουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση είναι η κυβερνοασφάλεια, οι Ειδικές Δυνάμεις και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Όσον αφορά στους χαμένους, στην κορυφή της λίστας, σύμφωνα με τον κ. Σταυρίδη, βρίσκεται ο Ρώσος πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, βασικός στόχος του οποίου είναι η αποδυνάμωση της συνοχής της συμμαχίας. «Η συνεχιζόμενη ενότητα που επιδείχθηκε από τις χώρες στη Βαρσοβία αποτελεί “ήττα”. Ακόμα χειρότερη για τον Πούτιν είναι η απόφαση του ΝΑΤΟ να αναπτύξει στρατεύματα στα σύνορα της Ρωσίας, που ο Ρώσος πρόεδρος θα δυσκολευτεί να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του. Και, τελικά, η ενδεχόμενη αύξηση των αμυντικών δαπανών θα σημαίνει πως η Ρωσία μπορεί να θεωρήσει πως εξαναγκάζεται να αυξήσει και τις δικές της αμυντικές δαπάνες- μία δύσκολη κίνηση, δεδομένων των συνεχιζόμενων κυρώσεων στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας, καθώς και των χαμηλών τιμών του πετρελαίου και του αερίου».
Άλλοι χαμένοι περιλαμβάνουν την Ουκρανία και τη Γεωργία, καθώς οι διαφορές τους με τη Ρωσία καθιστούν μάλλον απόμακρο το ενδεχόμενο ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), καθώς το ΝΑΤΟ φαίνεται να αντιλαμβάνεται πλέον καλύτερα την ανάγκη αντιμετώπισής του στα τουρκικά σύνορα, καθώς και επιχειρήσεων εναντίον του στο Ιράκ και τη Συρία. Το ΝΑΤΟ θα αρχίσει επιπλέον πτήσεις αεροσκαφών AWACS (ιπτάμενων ραντάρ) στην περιοχή, ενώ θα διερευνηθεί το ενδεχόμενο παροχής περαιτέρω συνδρομής (υπό τη μορφή εκπαίδευσης) στις ιρακινές ένοπλες δυνάμεις. «Ξεκάθαρα το ΝΑΤΟ θα προβεί σε πιο ευθείες παρεμβάσεις στη μάχη στο Ιράκ και τη Συρία, και αυτό είναι κακό νέο για το Ισλαμικό Κράτος».
Καταλήγοντας, ο Αμερικανός πρώην ναύαρχος εκφράζει την άποψη ότι η σύνοδος δεν έφερε θετικά αποτελέσματα για τη Γερμανία. «Καμία χώρα εντός ΝΑΤΟ δεν έχει πιο ισχυρή επιθυμία για καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία, δεδομένων των εμπορικών δεσμών, των ιστορικής φύσης προβληματισμών και της έλλειψης επιθυμίας για αύξηση των αμυντικών δαπανών. Πάνω από το 80% των Γερμανών επιθυμούν καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία, και πολλοί Γερμανοί πολιτικοί είναι κατηγορηματικά αντίθετοι στην παρουσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα. Οπότε…η Γερμανία έφυγε από τη σύνοδο δυσαρεστημένη από την πορεία του ΝΑΤΟ και γενικά όχι ευχαριστημένη από τον οργανισμό».
