Η υποκρισία της Ευρώπης
Οι Ευρωπαίοι -και, εν προκειμένω, οι Γερμανοί- εμπαίζουν την Ελλάδα. Ταυτόχρονα τη λεηλατούν, αλλά δεν νιώθουν αρκετά ικανοποιημένοι ούτε από αυτό. Ισως επειδή νομίζουν ότι ξεπληρώνουν γραμμάτια του παρελθόντος, ίσως λόγω των ευρύτερων γεωπολιτικών σχεδιασμών τους, θέλουν να την αποτελειώσουν, καθιστώντας την αποθήκη ανθρώπων. Επιθυμούν να της αλλάξουν τη σύνθεση του πληθυσμού, να αλλοιώσουν τον πολιτισμό της, να την αποχριστιανίσουν και να παραμείνουν σε αυτούς, διαθέσιμα σαν λάφυρα πολέμου, ο ηλιόλουστος χώρος, τα νησιά του αρχιπελάγους μας και τα ακίνητα των εξαθλιωμένων Ελλήνων.
Στο ντεκόρ θα βρίσκεται ένας πολυεθνικός πολτός με τον δίσκο ανά χείρας, που θα εξυπηρετεί τους δυτικούς πελάτες των εστιατορίων και των τουριστικών καταλυμάτων.
Τα συμπεράσματα αυτά μπορεί να ηχούν σκληρά στα ώτα εκείνων που έχουν συνηθίσει να ακούν εύηχα ψεύδη, αλλά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στηρίζονται σε χειροπιαστά στοιχεία, τα οποία δεν είναι δυνατόν να αντικρουστούν.
Το ζήτημα των προσφύγων, που έχει πλήξει την οικονομία, την υγεία, τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια της χώρας μας, αποτελεί μια τρανή απόδειξη της άθλιας και υποκριτικής στάσης που τηρεί η εκγερμανισμένη Ε.Ε. προς την Ελλάδα.
Ενώ η κατάσταση που βιώνουν οι Ελληνες είναι τραγική και οι μετεγκαταστάσεις προσφύγων από την Ελλάδα προς τις ευρωπαϊκές χώρες γίνονται με το σταγονόμετρο, οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλουν να επανενεργοποιήσουμε την κατάπτυστη Συνθήκη του Δουβλίνου, που προβλέπει επαναπροωθήσεις λαθρομεταναστών από τις χώρες της Ε.Ε. προς τα σημεία εισόδου!
Ως γνωστόν, ένα από τα βασικότερα σημεία εισόδου των προσφύγων και των λαθρομεταναστών είναι η Ελλάδα.
Οι πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας μας οφείλουν να αντιμετωπίσουν με ενιαία γραμμή και ανυποχώρητο τρόπο την πρόκληση. Το Μεταναστευτικό πλήττει τον πυρήνα του εθνικού βίου και η κλιμάκωσή του απειλεί τη ζωή, την ασφάλεια και τον πολιτισμό του λαού μας.
Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να χαίρουν της εμπιστοσύνης μας σε αυτό το ζήτημα. Μας αντιμετωπίζουν ως χώρο, όχι ως χώρα.
