Πως θα ψηφίσει η Ομογένεια; Διακεκριμένοι εκπρόσωποι της ελληνικής κοινότητας έδωσαν τις δικές τους απαντήσεις, στη Δέσποινα Συριοπούλου η οποία μετέδωσε το κλίμα της περιόδου για το NEWS247
Αποστολή στη Ν. Υόρκη: Δέσποινα Συριοπούλου
Ελληνοαμερικανική κοινότητα: Το κλίμα αγωνίας και οι τελικές εκτιμήσεις
Την αναντιστοιχία δημοσκοπήσεων και αυτού που μεταδίδουν τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης με το συναίσθημα των πολιτών ενόψει των αμερικανικών εκλογών, διαπιστώνει ο Νίκος Σταματάκης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, περιγράφοντας το κύμα αγανάκτησης που υπάρχει εναντίον του κατεστημένου.
Η ρίζα, όπως εκτιμά ο κ. Σταματάκης, για την αγανάκτηση που υπάρχει στον κόσμο εστιάζεται την χρονιά της μεγάλης οικονομικής κρίσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες και της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος το 2008, αναλύοντας πώς εκφράστηκε, είτε στα αριστερά με το Occupy Wall Street, είτε στα δεξιά με το Tea Party. Παράλληλα ο κ. Σταματάκης αναφέρθηκε και στον Μπέρνι Σάντερς, εκφράζοντας την άποψη ότι η κα Κλίντον του πήρε ουσιαστικά το χρίσμα, ενώ εξηγεί γιατί οι δημοσκοπήσεις δεν αποδίδουν την πραγματικότητα.
Είτε γιατί ο κόσμος δεν θέλει να πει ότι ψηφίζει τον υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ, οπότε δεν απαντά ή δηλώσει αναποφάσιστος, είτε γιατί οι νέοι ψηφοφόροι δεν λογαριάζονται στις δημοσκοπήσεις, όπως εξηγεί ο διεθνολόγος Νίκος Σταματάκης.
Την εκτίμηση ότι ο ελληνισμός πιστεύει σε μια αλλαγή, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ εκφράζει ο κ. Θεόδωρος Παυλάκος, ένας από τα ενεργά μέλη της ελληνικής κοινότητας, με έμφαση στα εθνικά θέματα. Ως προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ζητούμενο είναι η οικονομία και πώς θα βελτιωθεί, με τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο να θεωρείται ικανότερος, κατά τον κ. Παυλάκο.
Αντίστοιχα και ως προς την εξωτερική πολιτική θα υπάρξει αλλαγή, η οποία θα ωφελήσει, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο Ελληνοαμερικανός, και την Ελλάδα.
Όσο για την Χίλαρι Κλίντον, ο κ. Παυλάκος λέει πως «παρόλα όσα λένε οι υποτιθέμενοι ηγέτες για την βοήθεια της κας Κλίντον στα εθνικά μας θέματα, προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχει κάνει τίποτε», προσθέτοντας ότι «τον Τραμπ δεν τον έχουμε δοκιμάσει, αλλά θεωρώ ότι θα είναι πολύ καλύτερος συγκριτικά με την κα Κλίντον». Τέλος εκτιμά πως οι σχέσεις του κ. Τραμπ με τον Πούτιν θα είναι πολύ καλύτερες» με το «κατεστημένο να μην έχει την απήχηση που έχει τώρα».
Χίλαρι vs Τραμπ: Όλα ανοιχτά μέχρι την τελευταία ψήφο
Δεν απομένουν παρά τέσσερις ημέρες για τις αμερικανικές εκλογές και την ανάδειξη του 45ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε πολλές πολιτείες η ψηφοφορία έχει ξεκινήσει, με τους δυο υποψηφίους να καλούν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει. Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ μάχονται μέχρις εσχάτων, χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική που τους έχουμε τον τελευταίο καιρό συνηθίσει. Κατηγορίες ο ένας για τον άλλον, ανακυκλώνοντας τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα της τελευταίας έντονης πολιτικής περιόδου. Η απόφαση του FBI για τα περιβόητα e-mails της κας Κλίντον ανέτρεψε την εικόνα της τεχνηέντως (;) διαφαινόμενης νίκης της, φέρνοντας στο προσκήνιο και το ενδεχόμενο νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.
Γράφτηκαν πάρα πολλά για την απόφαση/παρέμβαση του FBI στην υπόθεση των e-mails της Χίλαρι Κλίντον, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, σχεδόν δυο εβδομάδες πριν από τις εκλογές, δεδομένου του –άγραφου νόμου- που θέλει το υπουργείο δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση και το FBI να μην φέρνει υποθέσεις στο προσκήνιο, που ενδεχομένως θα επηρεάσουν την απόφαση των ψηφοφόρων για τον ποιον υποψήφιο θα στηρίξουν. Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, κάτι τέτοιο δεν τηρήθηκε. Όπως δεν τηρήθηκαν και πολλά πολλά άλλα. Το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού –μια έκφραση που για μας τους Έλληνες είναι γνωστή σε αντίστοιχη εκλογική περίοδο του παρελθόντος- δεν κρατήθηκε ψηλά. Τουναντίον, έφτασε πολύ χαμηλά. Και οι δυο υποψήφιοι κονταροχτυπήθηκαν, αγωνιζόμενοι στο ποιος θα σκίσει περισσότερο τις σάρκες του άλλου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν όταν η μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ότι ντρέπεται για αυτό που βλέπει. Ότι περίμενε να ακούσει δυο ανθρώπους που φιλοδοξούν να πάρουν τα ηνία της χώρας τους, να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα των Αμερικανών. Να προτείνουν λύσεις και εφαρμόσιμες πολιτικές. Αυτό άλλωστε δείχνει και η τελευταία δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας New York Times και του δικτύου CBS, ότι πολλοί ψηφοφόροι αμφιβάλουν ότι όποιος και αν εκλεγεί από τους δυο, θα καταφέρει να ενώσει τη χώρα.
Όλη αυτή η περίοδος την Τρίτη φτάνει στο τέλος της, σε ένα κλίμα έντασης και πόλωσης. Η πόλωση δεν διακρίνεται μόνο στην πολιτική σκηνή, ούτε στους τηλεοπτικούς δέκτες. Είναι και ανάμεσα στους ψηφοφόρους που ο καθένας για τον δικό του λόγο υποστηρίζει μετ’ επιτάσεως την επιλογή του. Από τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, μέχρι και τις διαδικτυακές σε facebook και twitter, όπου τα σχόλια, οι χαρακτηρισμοί φτάνουν σε προσωπικούς διαπληκτισμούς.
Η ιστορία των e-mails με την εξέλιξη που είχε εξαιτίας της απόφασης του FBI, και την πτώση της δημοτικότητας της κας Κλίντον στις δημοσκοπήσεις, έφερε πλέον τα ΜΜΕ που στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν την υποψήφιο των Δημοκρατικών, να παρουσιάζουν το ενδεχόμενο –έστω και δειλά- νίκης του Ντόναλντ Τραμπ, γεγονός που για πολλούς δεν είναι καθόλου απίθανο. Κάποια μάλιστα υποστηρίζουν ότι βάσει δημοσκοπήσεων ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων μπορεί να λάβει τις περισσότερες ψήφους, αλλά όχι την πλειοψηφία του εκλεκτορικού σώματος, και η προεδρία να πάρει στην κα Κλίντον. Χθες η Washington Post ανέλυε διεξοδικά βάσει των στοιχείων και την εξέλιξη των δημοσκοπήσεων στις πολιτείες-κλειδιά που καθορίζουν εν πολλοίς το αποτέλεσμα, πώς έχουν αλλάξει τα δεδομένα από την προηγούμενη εβδομάδα που προηγείτο κατά πολύ η Χίλαρι Κλίντον και σήμερα τα νούμερα είναι τελείως διαφορετικά και σίγουρα όχι υπέρ της υποψηφίου των Δημοκρατικών. Μάλιστα το ίδιο άρθρο επισημαίνεται ότι αν τις επόμενες πέντε ημέρες συνεχίσουν οι δημοσκοπήσεις να πηγαίνουν στην ίδια κατεύθυνση με σήμερα, τότε τον προσεχή Σεπτέμβρη ο απερχόμενος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα συγχαρεί μπροστά στο Καπιτώλιο στην Washington τον επιχειρηματία από την Νέα Υόρκη. Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι η ίδια εφημερίδα σε άρθρα γνώμης ή στο κεντρικό της άρθρο καθημερινά υπογραμμίζει τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει μια ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σίγουρο είναι ότι σε καμία περίπτωση κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει. Δυο-τρεις εβδομάδες πριν ο επικεφαλής του FBI ανακοινώσει την διεξαγωγή έρευνας για την υπόθεση των e-mails, όταν η Χίλαρι Κλίντον προηγείτο κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις –κάποιες έδιναν μέχρι και 12 ποσοστιαίες μονάδες- ήταν χαρακτηριστική η απάντηση στο ερώτημα ποιος πρόκειται να εκλεγεί: «Αν γίνονταν σήμερα οι εκλογές, θα εκλεγόταν η κα Κλίντον» ήταν η απάντηση ή διαφορετικά «Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, θα έχουμε γυναίκα πρόεδρο». Οι περισσότεροι όμως έθεταν –ίσως και με απροσδιόριστη βεβαιότητα- και την παράμετρο ενός πολύ πιθανού/απίθανου γεγονότος που θα άλλαζε τα δεδομένα… «εκτός αν συμβεί κάτι και αλλάζει τη μέχρι τώρα κατάσταση…». Και να που έγινε. Κάτι που έμοιαζε να ήταν σαν κοινό μυστικό…
Η προεκλογική εκστρατεία των τελευταίων λίγων ημερών της Χίλαρι Κλίντον, από πολιτεία σε πολιτεία συνοδεύεται με την παράλληλη στήριξη του προέδρου Ομπάμα ο οποίος εμφανίζεται για να μιλήσει για την πρώην υπουργό των εξωτερικών του και τις ικανότητες και τα προσόντα της για την προεδρία, την πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα, τον Αντιπρόεδρο Μπάιντεν, φυσικά τον πρώην πρόεδρο και σύζυγό της Μπιλ Κλίντον, την κόρη της Τσέλσι, τον αντίπαλό της στις προκριματικές, Μπέρνι Σάντερς, παράλληλα με καλλιτέχνες που εμφανίζονται στην σκηνή με την υποψήφια των Δημοκρατικών (βλέπε Τζένιφερ Λόπεζ και Κέιτ Πέρι) και φυσικά με την στήριξη και την παρεχόμενη αντίστοιχη προβολή του αμερικανικού mainstream μιντιακού συστήματος. Από την άλλη πλευρά, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει με την προεκλογική εκστρατεία του εκκεντρικού και καθόλα απρόβλεπτου Ντόναλντ Τραμπ. Ταξιδεύει από πολιτεία σε πολιτεία, εξακολουθεί να δέχεται την έντονη κριτική (δίκαιη ή άδικη ο καθένας κρίνει μόνος του) από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, και την μάλλον αποστασιοποιημένη στάση ηγετικών στελεχών του κόμματος που εκπροσωπεί. Αν έπαιξαν ρόλο μόνο όλα τα παραπάνω, η κα Κλίντον θα έπρεπε να πανηγύριζε από σήμερα για την άνετη νίκη της. Η ζυγαριά σαφώς και θα έκλινε υπέρ της.
Ωστόσο ο κ. Τραμπ εξακολουθεί να είναι πολύ ψηλά στις δημοσκοπήσεις, διεκδικώντας ακόμα με αρκετές πιθανότητες τον προεδρικό θώκο. Το γεγονός και μόνο αυτό, κοιτώντας το παζλ που συνθέτει ολοκληρωτικά την εικόνα της σημερινής αμερικανικής πραγματικότητας ως προς τις επερχόμενες εκλογές και το ενδεχόμενο αποτέλεσμα, υποδηλώνει κάτι: το μήνυμα της κοινωνίας ως κομμάτι του εκλογικού σώματος δεν έχει αποκωδικοποιηθεί ως όφειλε. Έχει χαθεί, μπορεί όχι ολοκληρωτικά, αλλά σίγουρα σε κάποιο βαθμό. Σε ποιο βαθμό, θα το δείξει το αποτέλεσμα… και τότε ενδεχομένως το ίδιο το σύστημα με ό,τι αυτό το αποτελεί να έρθει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και τις μεθόδους του… ο θυμός, η απογοήτευση και η αγανάκτηση που συναντάς περπατώντας στο δρόμο είναι αντισυστημικά στοιχεία… είναι στοιχεία που σε αυτές τις εκλογές κυριαρχούν, δημιουργώντας τεταμένο κλίμα, που κανείς όμως επί της ουσίας ένθεν κακείθεν στα δυο κομματικά στρατόπεδα δεν επιδεικνύει προσπάθεια αποσυμπίεσής του, η οποία πιθανότατα θα έρθει φαινομενικά με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας. Γιατί ο πρόεδρος την Τρίτη το βράδυ δεν θα έχει εκλεγεί από τη ψήφο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ούτε από τις δημοσκοπήσεις. Άλλος αποφασίζει με την ψήφο του και αυτός ο άλλος προφανώς δεν έχει δει να αντικατοπτρισμό του προσώπου του, των δυσκολιών του, της αγωνίας του σε αυτό που σκιαγραφεί καθένας από τους υποψηφίους ότι οραματίζεται για τη χώρα που θέλει να κυβερνήσει…
ίδωμεν…
Γιάνναρος στο NEWS 247: Το FBI προσπαθεί να επηρεάσει τις εκλογές
Πως σχολιάζει ο καθηγητής οικονομικών την ιδιαίτερα άσχημη προεκλογική εκστρατεία πέντε μέρες πριν τις αμερικανικές εκλογές. Τα λάθη στα οποία έχουν υποπέσει όλο αυτό το διάστημα, τόσο ο Ντόναλντ Τραμπ, όσο και η Χίλαρι Κλίντον.
Με μακρά πολιτική και ακαδημαϊκή εμπειρία, ο Δημήτρης Γιάνναρος για 31 χρόνια διετέλεσε καθηγητής οικονομικών μέχρι και το 2011 στο πανεπιστήμιο Hartford, ενώ η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1995, όταν εξελέγη για πρώτη φορά στην πολιτειακή βουλή του Κονέκτικατ, πέρασε από διάφορες επιτροπές, και έφτασε στη θέση του Αντιπροέδρου της Βουλής, από όπου και αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 2011.
Από τη μία είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, που χρησιμοποιεί ύφος που δεν ταιριάζει στο επίπεδο μιας προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας, και από την άλλη είναι η κα Κλίντον, η οποία δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν
Επιθέσεις, εγκλήσεις, αντεγκλήσεις, εμπρηστικές δηλώσεις μεταξύ των υποψηφίων κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό, χωρίς οι δυο διεκδικητές της προεδρίας να επικεντρώνονται, όπως και όσο θα έπρεπε, στα θέματα που απασχολούν τον μέσο Αμερικανό πολίτη. «Από τη μία είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, που χρησιμοποιεί ύφος που δεν ταιριάζει στο επίπεδο μιας προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας, και από την άλλη είναι η κα Κλίντον, η οποία δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του συζύγου της, pπαράλληλα με την υπόθεση των e-mails» αναφέρει ο Δημήτρης Γιάνναρος, εστιάζοντας –ως προς την υπόθεση των e-mails- στο ερώτημα για ποιο λόγο το FBI ανακινεί την υπόθεση, όταν το πρωτόκολλο του υπουργείο Δικαιοσύνης, στο οποίο υπάγεται και το FBI, απαγορεύει ουσιαστικά το άνοιγμα υποθέσεων ή την διεξαγωγή έρευνας καθόλη τη διάρκεια των δυο μηνών πριν από τις εκλογές.
Ο επικεφαλής του FBI, ακόμα και αν δεν έχει παραβιάσει κάποιον κανόνα, προσπαθεί να επηρεάσει τις εκλογές
«Ο επικεφαλής του FBI, ακόμα και αν δεν έχει παραβιάσει κάποιον κανόνα, προσπαθεί να επηρεάσει τις εκλογές» λέει ο Δημήτρης Γιάνναρος, υπογραμμίζοντας αφενός ότι ανάλογη παρέμβαση δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν και αφετέρου θεωρώντας ότι ο επικεφαλής του FBI «θα πρέπει να παραιτηθεί». Η όλη υπόθεση όμως, ακόμα και αν δεν υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα από τις έρευνες μέχρι στιγμής, έχει αντίκτυπο αρνητικό για την κα Κλίντον, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών.
Η θητεία Γιάνναρου στο ΠΑΔΕΕ
Ο Δημήτρης Γιάνναρος υπήρξε για τρεις θητείες (μέχρι τον Αύγουστο 2009) Πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού (ΠΑΔΕΕ) ), μέλη της οποίας είναι βουλευτές ελληνικής καταγωγής που εκλέγονται σε ξένα νομοθετικά σώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ το καλοκαίρι του 2009 βραβεύθηκε από τον τότε πρόεδρο Δημήτρη Σιούφα εκ μέρους της Βουλής με το τιμητικό αργυρό μετάλλιο σε ένδειξη αναγνώρισης των υπηρεσιών που έχει προσφέρει στην Ελλάδα.
Ο πρώην αντιπρόεδρος της πολιτειακής βουλής του Κονέκτικατ, ο οποίος είχε έντονη εμπλοκή στην προεκλογική εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, θεωρεί ότι νικήτρια των εκλογών θα είναι η Χίλαρι Κλίντον, για την οποία εξήρε την εμπειρία της. Για τον κ. Γιάνναρο, βάσει της εμπειρίας του και της προσωπικής εκτίμησής του, οι πιθανότητες εκλογής της κας Κλίντον ανέρχονται στο 70%, με το υπόλοιπο 30% να ανήκει στον Τραμπ.
Παρόλα αυτά, διαπιστώνει ότι η διαφορά θα είναι μικρότερη μεταξύ των δυο, εξαιτίας της ιστορίας με τα e-mails. Ως προς των έλεγχο της γερουσίας και του Κογκρέσου, «η ζημιά μάλλον έχει γίνει για τον έλεγχο της Γερουσίας. Όλη αυτή η υπόθεση (με το FBI) ενώ υπήρχαν πιθανότητες οι Δημοκρατικοί να κερδίσουν τον έλεγχο, τώρα δυστυχώς το βλέπω δύσκολο. Και αυτό είναι σοβαρό, γιατί αν ο πρόεδρος δεν έχει το ένα τουλάχιστον Σώμα στον έλεγχό του, υπάρχουν προβλήματα» σημειώνει.
Η μεγάλη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας το 2008-9, και οι συνέπειές της στη βαριά βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών, με την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας κυρίως στις μεσοδυτικές πολιτείες, έχει προκαλέσει θυμό και αγανάκτηση
Ωστόσο, ο Δημήτρης Γιάνναρος παραδέχεται ότι υπάρχει αγανάκτηση και θυμός σε ένα μεγάλο ποσοστό της μεσαίας τάξης, το οποίο δεν έχει δει ουσιαστική βελτίωση στα οικονομικά του. «Η μεγάλη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας το 2008-9, και οι συνέπειές της στη βαριά βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών, με την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας κυρίως στις μεσοδυτικές πολιτείες, έχει προκαλέσει θυμό και αγανάκτηση. Και αυτό εκφράζεται αντίστοιχα. Ο Τραμπ δεν λέει κάτι συγκεκριμένο. Λέει ότι θα κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά, αλλά δεν λέει πώς. Δεν υπάρχει μια πολιτική πλατφόρμα που να εξηγεί διεξοδικά ποιο είναι το σχέδιο του. Αλλά στον Τραμπ βρίσκει καταφύγιο ο θυμός κάποιας μερίδας πολιτών», λέει χαρακτηριστικά. Παράλληλα περιγράφει το κλίμα πόλωσης που υπάρχει εν όψει των εκλογών της Τρίτης, χωρίς να παραλείψει να επισημάνει ότι «υπάρχουν πολλοί που φοβούνται να εκδηλώσουν την προτίμησή τους. Υπάρχουν οι μετριοπαθείς ρεπουμπλικάνοι που στρέφονται προς την κα Κλίντον, αντίστοιχα και οι υποστηρικτές του Τράμπ, οι οποίοι (και στις δυο περιπτώσεις) ενώ έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, ισχυρίζονται ότι ακόμα είναι αναποφάσιστοι».
Μετριοπαθείς ρεπουμπλικάνοι που στρέφονται προς την κα Κλίντον, αντίστοιχα και οι υποστηρικτές του Τράμπ, ενώ έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, ισχυρίζονται ότι ακόμα είναι αναποφάσιστο
Να σημειωθεί ότι ο Δημήτριος Γιάνναρος, είναι ο πρώτος γεννημένος στην Ελλάδα εκλεγμένος πολιτειακός βουλευτής στο Connecticut και ο πρώτος μη-γεννημένος στις Ηνωμένες Πολιτείες Αντιπρόεδρος της Βουλής της εν λόγω πολιτείας. Γεννήθηκε στη Σάμο, από όπου το 1964 μετανάστευσε με την οικογένεια του στις ΗΠΑ. Στην Αμερική ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα οικονομικά στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης (Boston University) και της Μασαχουσέτης (University of Massachusetts). Πέρα από την ακαδημαϊκή του καριέρα στο Πανεπιστήμιο Hartford, έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Γέιλ, της Βοστόνη, στο George Washington, στο Jagiellonian και στο Suffolk.
Οι προβληματισμοί της ελληνοαμερικανικής κοινότητας λίγο πριν τις εκλογές
Λιγότερο από μια εβδομάδα απομένει για τις αμερικανικές εκλογές της επόμενης Τρίτης 8 Νοεμβρίου, όπου θα κριθεί ποιος από τους δυο υποψηφίους, Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ θα εγκατασταθεί στο Οβάλ γραφείο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Το ερώτημα τι θα γίνει το βράδυ των εκλογών αποτελεί αντικείμενο συζήτησης για όσους έχουν επιλέξει να μην τους αφήνει αδιάφορους το τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή της χώρας που ζουν –γιατί υπάρχει και αυτή η κατηγορία πολιτών-, ιδίως μετά την ανακοίνωση του FBI για την Χίλαρι Κλίντον και την ιστορία με τα e-mails. Ενίοτε οι συζητήσεις είναι έντονες, είτε υπέρ του ενός, είτε υπέρ του άλλου υποψηφίου, κάτι που δείχνει το αρκετά πολωμένο κλίμα.
Για την ελληνική κοινότητα, κυρίως στην Νέα Υόρκη, πολλοί υποστηρίζουν ότι η πλειοψηφία της τάσσεται στο πλευρό του ρεπουμπλικάνου υποψηφίου, άλλοι πάλι θεωρούν ότι είναι με την κα Κλίντον. Μια βόλτα στους δρόμους της Αστόριας, που κυριαρχεί –ακόμα τουλάχιστον- το ελληνικό στοιχείο, οι συζητήσεις με ομογενείς πάντα είναι ενδιαφέρουσες. Άλλοι θέλουν να καταγραφεί η άποψή τους, άλλοι πάλι προτιμούν να την κρατήσουν ως ιδιωτική συζήτηση.
Ο Ντίνος Ράλλης, ένα από τα δραστήρια μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και πρώην ασφαλιστής τοποθετεί το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ένα από τα βασικά θέματα που θα καθορίσουν την ψήφο των αναποφάσιστων. Αναφέρει επίσης ότι μέσα από συζητήσεις του με ψηφοφόρους της ελληνικής παροικίας, είναι πολλοί αυτοί που παρότι είναι εγγραμμένοι σε ένα κόμμα, δεν θα το ψηφίσουν, αλλά θα στηρίξουν τον αντίπαλο υποψήφιο, εκτιμώντας ότι η πλειοψηφία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας θα ταχθεί στο πλευρό του κ. Τραμπ.
Μείωση της ανεργίας –αν και τα ποσοστά δεν είναι ιδιαίτερα χαμηλά-, βελτίωση της οικονομίας και εθνική ασφάλεια είναι για τον ελληνοαμερικανό αρχιτέκτονα και επίσης μέλος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας με 25 και πλέον χρόνια ενεργούς δράσης στα κοινά. Ωστόσο, όπως υποστηρίζει ο κ. Κίτσιος κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα τις επόμενες ημέρες.
Για τον Ανδρέα Σάββα, με καταγωγή από την Κύπρο, και με αντίστοιχα ενεργό δράση στο παρελθόν στα κοινά της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, οι πολίτες θα ψηφίσουν με γνώμονα το «μη χείρον, βέλτιστον». Ο κ. Σάββα υπογραμμίζει την πόλωση που υπάρχει μεταξύ των ψηφοφόρων, όχι μόνο των Αμερικανών, αλλά και εντός της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, σημειώνοντας ότι είναι διασπασμένη, αλλά παράλληλα θέτει και ένα ερώτημα: «τι διαβεβαιώσεις έχουμε πάρει από τους δύο υποψηφίους για τα συμφέροντά μας ως κοινότητα;». Και δίνει μονολεκτική απάντηση: «Καμία». Για τον Ανδρέα Σάββα, την επόμενη της εκλογικής αναμέτρησης τα πράγματα ενδεχομένως να είναι χειρότερα. Δεν είναι μόνο το ποιος υποψήφιος θα εκλεγεί, από μια διαδικασία έντονης πόλωσης, είναι επίσης ποιος θα υπερισχύσει στο κογκρέσο, και αν θα συνεργαστεί με τον νέο πρόεδρο.
Για τους Δημήτρη Κόκκοτα και Πωλ Μακρόπουλο, στελέχη και οι δυο της ΑΧΕΠΑ, ενός οργανισμού με 95 χρόνια ζωής και μεγάλη δράση και προσφορά, το καταστατικό του (οργανισμού) δεν επιτρέπει να πάρει θέση στις εκλογές υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Υποστηρίζουν ότι ως ΑΧΕΠΑ θα συνεργαστούν με όποιον και αν βγει πρόεδρος προς όφελος της Ελλάδας, της Κύπρου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Γιώργος Τζιτζίκος στο NEWS 247: Ο Τραμπ θα είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας
Με μεγάλη εμπειρία και ειδίκευση στον σχεδιασμό και τη διοργάνωση πολιτικών και θρησκευτικών events, τις δημόσιες σχέσεις και τις σχέσεις με τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης, η εταιρία του κ. Τζιτζίκου, η Telion Corp έχει μακρά ιστορία στις προεκλογικές εκστρατείες των ρεπουμπλικάνων, αλλά και όχι μόνο. Κατά το παρελθόν, είχε τον πρώτο λόγο επί της 8ετούς προεδρίας του George W. Bush στον Λευκό Οίκο (2001-2009), ανέλαβε την προεκλογική εκστρατεία ΜακΚέιν-Πέιλιν το 2008, την εκστρατεία του Μιτ Ρόμνεϊ (2012), ενώ είχε αναλάβει την διαχείριση της υπόθεση της ΒΡ με τα μίντια μετά το ατύχημα στην εξέδρα εξόρυξης πετρελαίου Deepwater Horizon στον Κόλπο του Μεξικού. Παράλληλα, είχε την ευθύνη της οργάνωσης του ταξιδιού του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και του Ποντίφικα στα Ιεροσόλυμα το 2014, μια διοργάνωση που, όπως λέει ο ίδιος, του έχει μείνει αξέχαστη.
Για τον Γιώργο Τζιτζίκο, η προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ από τότε που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία στις 16 Ιουνίου του 2015, «πηγαίνει πάρα πολύ καλά». Μάλιστα επισημαίνει ότι σήμερα, ακριβώς μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τους δυο υποψηφίους να είναι όλο και πιο κοντά και σε αρκετές από αυτές να προηγείται ο Ντόναλντ Τραμπ. «Οι Αμερικανοί είναι πολύ έξυπνοι και σκέφτονται πριν ψηφίσουν» λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, το όραμα του κ. Τραμπ για την Αμερική θα συνεχίσει να έχει απήχηση στον αμερικανικό λαό».
Για την Χίλαρι Κλίντον, ο Γιώργος Τζιτζίκος παραδέχεται ότι «έχει μεγάλη καριέρα στην διοίκηση», για πει όμως στη συνέχεια ότι «Δεν έχει όμως κάνει τίποτα. Και αυτό ο αμερικανικός λαός το ξέρει». Επίσης σημειώνει ότι η υποψήφια των Δημοκρατικών ναι μεν «έχει μεγάλη εμπειρία», εκτιμώντας ωστόσο ότι «είναι το λανθασμένο είδος εμπειρίας για να ηγηθεί του αμερικανικού έθνους».
Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αμερικανικών μέσων μαζικής ενημέρωσης υποστηρίζει την υποψήφια των Δημοκρατικών δεν περνά απαρατήρητο ως γεγονός από τον επικεφαλής επιχειρήσεων της προεκλογικής εκστρατείας του Ντόναλντ Τραμπ. «Είναι απίστευτα άδικα και μεροληπτικά, και έχουν αντιμετωπίσει τον κ. Τραμπ πολύ άσχημα» λέει ο Γιώργος Τζιτζίκος.
Ερωτηθείς ο κ. Τζιτζίκος με ποιον τρόπο ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να βοηθήσει την ελληνοαμερικανική κοινότητα, της οποίας ο ίδιος είναι μέλος, στην προώθηση των εθνικών θεμάτων της, δίνει μια απάντηση που σε ένα θεωρητικό επίπεδο είναι –μάλλον- ικανοποιητική. Αν και αναφέρει ότι η δουλειά του ως διευθυντής επιχειρήσεων είναι να επιμελείται και να δημιουργεί εξαιρετικές εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις , εκεί όπου ο κ. Τραμπ μπορεί να μοιραστεί το μήνυμά του με τον Αμερικανικό λαό, «ωστόσο» συνεχίζει, «γνωρίζω ότι θα είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας και της ελληνοαμερικανικής κοινότητας».
Ο Γιώργος Τζιτζίκος, μέσα από την επαγγελματική του δραστηριότητα βρίσκεται πλάι στα μεγαλύτερα πολιτικά γεγονότα, παγκόσμιας εμβέλειας. Ο ίδιος αισθάνεται, όπως λέει, «πολύ ευλογημένος» που έχει αυτή την μεγάλης διάρκειας καριέρα στην πολιτική. «Η εμπειρία του να ταξιδεύεις με τους προέδρους σε ολόκληρο τον κόσμο και στις 50 πολιτείες με τους υποψηφίους για την προεδρία αποτελεί προνόμιο που δεν το έχουν πολλοί. Παρακολουθώντας τη δημοκρατία στην πράξη, και πολλές φορές το να βρίσκεσαι μπροστά την ώρα που γράφεται ιστορία, είναι καταπληκτικό».
Είναι σίγουρο πως οι ιστορίες που έχει να αφηγηθεί από την επαγγελματική του πορεία είναι πάρα πολλές. Είναι επίσης όμως σίγουρο πως κάποιες έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους και έχουν ξεχωρίσει για τον ίδιο. «Μπορώ να σας πω πολλές ιστορίες, αλλά το καλύτερο ταξίδι ή εκδήλωση δεν είχε καμία σχέση με την πολιτική. Ο συντονισμός όλων των εκδηλώσεων και της υλικοτεχνικής υποδομής για το ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της Αυτού Αγιότητας Πάπα Φραγκίσκου στην Ιερουσαλήμ το 2014 ήταν μακράν το γεγονός που μου έχει μείνει αξέχαστο, ως διοργάνωση που έκανα», λέει χαρακτηριστικά.
Ωστόσο δεν αφήνει εκτός και ένα πρόσφατο γεγονός από την προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ. Επρόκειτο για την συγκέντρωση στην γενέτειρα του κ. Τζιτζίκου, το Mobile, της πολιτείας της Αλαμπάμα, την οποία και την θεωρεί ως την καλύτερη. «Ήταν δύο μήνες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς και ψάχναμε να πάμε νότια. Νοικιάσαμε ένα θέατρο, χωρητικότητας 2.000 ατόμων, και σκεφτόμουν ότι θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς, αν καταφέρναμε να το γεμίσουμε Παρασκευή βράδυ και ξεκινήσαμε τον σχεδιασμό. Σε 48 ώρες, οι κρατήσεις ξεπέρασαν τις 15.000 και συνέχιζαν να ανεβαίνουν. Μια ημέρα πριν τη συγκέντρωση, πήγαμε σε νέα τοποθεσία, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, καταλήγοντας την επομένη με 35.000 άτομα. Ήταν ένα καταπληκτικό γεγονός και η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει ποτέ στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των προκριματικών. Η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ! Ήταν και για μένα μια στιγμή υπερηφάνειας, με τον κ. Τραμπ να μιλά γι’ αυτή τη συγκέντρωση σε πολλές από τις ομιλίες του».
Ο Τζον Σαρμπάνης, είναι γιος του Paul Sarbannes, επίσης πολιτικού με μακρά πορεία στην Ομοσπονδιακή Βουλή και τη Γερουσία. Μετά τη παρουσία του στη Βουλή, από το 1971 έως το 1977, ο Paul Sarbannes, είχε ο 30 χρόνια συνεχώς παρουσία στην Γερουσία, την μεγαλύτερη θητεία γερουσιαστή στην ιστορία της πολιτείας του Μέρυλαντ.
Ως προς την προεκλογική εκστρατεία αυτή καθεαυτή, ο βουλευτής των Δημοκρατικών εξηγεί τους λόγους γιατί την θεωρεί μεταξύ άλλων και πρωτόγνωρη. Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με τον ρόλο των ΜΜΕ στην ανάδειξη του Ντόναλντ Τραμπ και ο δεύτερος με την ίδια την φυσιογνωμία του υποψηφίου. Ο Τζον Σαρμπάνης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αρχικά, τα ΜΜΕ λειτούργησαν πολύ υποστηρικτικά στην προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να τραβήξει την προσοχή. Στις αρχές της περσινής χρονιάς, φαινόταν ότι ήταν πρόθυμα να του δώσουν όση προσοχή ήθελε, και στη συνέχεια έδωσαν έμφαση στο ίδιο το πρόσωπο ως διασημότητα της προεκλογικής εκστρατείας, αφήνοντας όμως κατά μέρος πολλές φορές θέματα που άξιζαν της προσοχής».
Ως προς το δεύτερο, επισημαίνει ότι «ο Τραμπ είναι ένα νέο είδος πολιτικού υποψηφίου που δεν είχαμε δει για πολλά χρόνια, αν όχι ποτέ, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι επικίνδυνος ως υποψήφιος. Επιτίθεται προσωπικά, χρησιμοποιεί εμπρηστική ρητορική και είναι επίσης ανησυχητικό το γεγονός ότι στέλνει μηνύματά του σε ένα δυσαρεστημένο και θυμωμένο κοινό ότι θα πρέπει να διοχετεύσει τον θυμό του με τρόπο καταστρεπτικό», εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι ψηφοφόροι θα το απορρίψουν και θα εκλέξουν την Χίλαρι Κλίντον στην προεδρία, ένα γεγονός που κατά την άποψη του βουλευτή του Δημοκρατικού κόμματος θα είναι ιστορικό, ως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ως Δημοκρατικός ο Τζον Σαρμπάννης υπερμάχεται την υποψηφιότητα Κλίντον, παρά τα όσα της καταλογίζουν. Για τον ίδιο, η Χίλαρι Κλίντον «ήταν ο πιο ισχυρός υποψήφιος που θα μπορούσε να προκύψει από τους υποψηφίους που υπήρχαν για το χρίσμα», εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι «πιθανότατα να είναι ο υποψήφιος με την μεγαλύτερη εμπειρία που έχει θέσει ποτέ υποψηφιότητα για την προεδρία, και για τα δυο κόμματα». Για τον βουλευτή του Μέρυλαντ, δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δυο (Κλίντον-Τραμπ) ως προς την εμπειρία, την κρίση και την ιδιοσυγκρασία τους, γι’ αυτό και την θεωρεί «σαφώς πολύ καλύτερη υποψήφιο».
Το ενδεχόμενο εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζον Σαρμπάνης, ελπίζει ότι δεν θα συμβεί. Στην περίπτωση ωστόσο που γίνει κάτι τέτοιο, «δεδομένων κάποιων δηλώσεων που έχει κάνει και του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρεται, είναι πιθανό σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να μας φέρει εν όψει συνταγματικών δυσκολιών ή μιας κρίσης, διότι ανησυχώ ότι θα υπερβεί τα όρια της προεδρικής εξουσίας. Ελπίζω πως δεν θα συμβεί» σημειώνει, και προχωρώντας τη σκέψη του ένα ακόμη βήμα, λέει χαρακτηριστικά: «Θα σας πω και το εξής: δεν πρόκειται να σταματήσει τη δραστηριότητά του. Ανησυχώ αν αποφασίσει να συνεχίζει να ασκεί πίεση, αν συνεχίσει να καλλιεργεί από πού έχτισε στο Twitter ή στο facebook, προσπαθώντας να υπονομεύσει τις προσπάθειές μας να επανενώσουμε τη χώρα. Χάσει ή κερδίσει, η ανησυχία μου εστιάζεται στο να συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν βοηθά τη χώρα, αντίθετα είναι καταστρεπτικός».
Στην προεκλογική του εκστρατεία στο Μέρυλαντ, ο Τζον Σαρμπάνης έρχεται σε επαφή με τους ψηφοφόρους, γίνεται ακροατής των ανησυχιών τους, των προβλημάτων τους, ζητημάτων που τους απασχολούν. Ως βασικότερα θεωρεί την επιρροή των μεγάλων συμφερόντων στην Washington, γεγονός που θυμώνει τον μέσο αμερικανό και τις οικονομικές ευκαιρίες που υπάρχουν για την μεσαία τάξη. Ως προς το πρώτο, ο βουλευτής των δημοκρατικών υπογραμμίζει την αυξανόμενη ανησυχία των πολιτών για τα μεγάλα συμφέροντα έχουν μεγάλη επιρροή στην Washington, και στη λήψη αποφάσεων. «Τα μεγάλα συμφέροντα επιβάλλουν ποια θα είναι η πολιτική και έτσι δεν ακούγεται η φωνή του μέσου αμερικανού πολίτη πια, διότι οι πολιτικοί εξαρτώνται από αυτά τα συμφέροντα. Αυτό δημιουργεί θυμό στη χώρα και ο θυμός αυτός βρίσκει λύσεις στον Ντόναλντ Τραμπ» τονίζει. Ο Τζον Σαρμπάνης θεωρεί επιβεβλημένο ότι «Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το σύστημα της χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας, ώστε ο μέσος πολίτης να αισθάνεται ότι συμμετέχει», αναφερόμενος στην δική του προσπάθεια της οποίας και ηγείται για ένα νέο νομοσχέδιο για την χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας, το οποίο θα είναι βασισμένο σε μικρές δωρεές.
Το δεύτερο ζήτημα, για το οποίο γίνεται αποδέκτης της ανησυχίας των πολιτών, τους οποίους και εκπροσωπεί έχει να κάνει με τις οικονομικές ευκαιρίες, τις θέσεις εργασίας, το αν μπορούν να ανταπεξέλθουν των οικονομικών υποχρεώσεών τους, να έχουν εργασία, να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος της ανώτερης εκπαίδευσης. «Ανησυχίες που παντού είναι οι ίδιες» λέει χαρακτηριστικά, «όπως και στην Ελλάδα, στην Ισπανία, αλλά και στις ΗΠΑ, οι πολίτες θέλουν να ξέρουν ότι έχουν δουλειά, να συνεισφέρουν στην οικογένειά τους, στα παιδιά τους να έχουν ευκαιρίες στην εκπαίδευση, να έχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Συνεπώς οι οικονομικές ευκαιρίες παραμένουν η νούμερο ένα ανησυχία για τις περισσότερες οικογένειες της μεσαίας τάξης» και καταλήγει στο «αν αντιμετωπίσουμε το πρώτο, τα συμφέροντα που ασκούν επιρροή στην Washington, θα είμαστε πιο εφοδιασμένοι για την αντιμετώπιση του δεύτερου προβλήματος, ώστε κάθε αμερικανός να έχει πρόσβαση σε σημαντικές οικονομικές ευκαιρίες»
Ερωτηθείς αν στα δυο αυτά βασικά ζητήματα, η Χίλαρι Κλίντον μπορεί να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, ο βουλευτής θεωρεί ότι δεν υπάρχει αμφιβολία επ’ αυτού. «Έχει ήδη πει ότι θέλει να το κάνει. Από την αρχή έχει θέσει προτεραιότητα να κάνει το σύστημα πιο δημοκρατικό και να δημιουργήσει οικονομικές ευκαιρίες για την μεσαία τάξη», αναφέρει υπογραμμίζοντας ο Τζον Σαρμπάνης το παρελθόν της υποψηφίου των Δημοκρατικών, στην αρχή της καριέρας της, όταν είχε εστιάσει στην «παροχή βοήθειας στα φτωχά παιδιά και πως θα βγάλει από τη φτώχεια οικογένειες, ώστε να έχουν πρόσβαση στο αμερικανικό όνειρο. Αυτές είναι οι βασικές αξίες της».
Τέλος στο μεγάλο ερώτημα τι θα γίνει με τη Βουλή και τη γερουσία, ο βουλευτής που αισιοδοξεί να ανανεώσει τη θητεία του για ακόμα 2 χρόνια προδιαγράφει μια δύσκολη κατάσταση που θα έχει να αντιμετωπίσει, -αν φυσικά εκλεγεί- η κα Κλίντον. «Δυστυχώς οι ρεπουμπλικάνοι ήδη το ξεκαθάρισαν. Εάν έχουν τον έλεγχο σε ένα από τα σώματα, είτε στη Βουλή είτε στην γερουσία, ή και στα δυο, θα ξεκινήσουμε άμεσα να κυνηγούν την Κλίντον. Θα διεξάγουν έρευνα, θα επιτεθούν στην προεδρία της» σημειώνει, και προσθέτει ότι «αυτό που χρειάζεται η χώρα μας, όπως και άλλες χώρες στον πλανήτη, είναι να ενώσουμε τους ανθρώπους και όχι να τους διχάσουμε. Και δυστυχώς οι ρεπουμπλικάνοι τα τελευταία χρόνια δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για να επιτίθενται στον αμερικανό πρόεδρο, -είδατε τι έκαναν στον Ομπάμα-. Ανησυχώ πως θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Ίσως και να εκπλαγώ, αλλά όλες οι ενδείξεις, αν ακούσετε όσα λένε τώρα, είναι ότι θα ξυπνήσουν στις 9 Νοεμβρίου και αμέσως θα ξεκινήσουν την προσπάθεια δυσφήμισης και επίθεσης της κυβέρνησης Κλίντον. και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την χώρα».
**Διαδικασία κατά την οποία οι ψηφοφόροι μπορούν να ψηφίσουν πριν την καθορισμένη ημέρα των εκλογών. Ο χρόνος που ξεκινά αυτή η διαδικασία ποικίλει από πολιτεία σε πολιτεία, ξεκινώντας από τέσσερις έως και πενήντα ημέρες πριν από τις εκλογές. Ο κύριος στόχος της εν λόγω διαδικασίας είναι η αύξηση της συμμετοχής των ψηφοφόρων στις εκλογές
Και η άποψή του στηρίζεται στο γεγονός ότι δεδομένου ότι η εκλογή του προέδρου εξαρτάται από την ψήφο των εκλεκτόρων, πολιτείες που για χρόνια υπερίσχυαν οι ρεπουμπλικάνοι, όπως για παράδειγμα η Τζόρτζια, σε αυτές τις εκλογές είναι πιθανό να ψηφίσουν την υποψήφια των Δημοκρατικών. Παράλληλα, επισημαίνει τον διχασμό εντός του ρεπουμπλικανικού κόμματος, εντός του οποίου ακόμα και πιο ισχυροί υποστηρικτές του, σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είτε δείχνουν κάπως αποστασιοποιημένοι, είτε παραδέχονται ότι κάπου τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά.
Αν ρωτήσεις τον απλό Αμερικανό, θα δεις ότι είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος με την κατάσταση που υπάρχει. Δεν του αρέσει καθόλου αυτό που γίνεται, αλλά επειδή πρέπει κάποιον να ψηφίσει, αυτός ο υποψήφιος θα είναι η Κλίντον
Και συνεχίζει να εξηγεί την άποψή του «Αυτή τη στιγμή αν ρωτήσεις τον απλό Αμερικανό, θα δεις ότι είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος με την κατάσταση που υπάρχει. Δεν του αρέσει καθόλου αυτό που γίνεται, αλλά επειδή πρέπει κάποιον να ψηφίσει, αυτός ο υποψήφιος θα είναι η Κλίντον». Το «παράθυρο» για το ενδεχόμενο εκλογής του εκκεντρικού υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων ο Ανδρέας Ακαράς το βλέπει μόνο σε μια εξαιρετική περίπτωση, «μόνο αν τις επόμενες δυο εβδομάδες γίνει κάτι πολύ συνταρακτικό που θα ανατρέψει τα μέχρι τώρα δεδομένα».
Ως προς το ανοιχτό ενδεχόμενο που άφησε ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων να μην αποδεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών, κάνοντας επίσης λόγο για στημένες εκλογές, ο Ανδρέας Ακαράς, θεωρεί ότι δεν είναι επικίνδυνο αυτό που είπε. «Είναι τέτοιο το δημοκρατικό καθεστώς στις Ηνωμένες Πολιτείες που κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κίνδυνο. Είναι ωστόσο κακό με την έννοια ότι επιτίθεται στα δημοκρατικά θεμέλια των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης εκτιμώ ότι θα προχωρήσει σε κάτι τέτοιο, να μην αποδεχτεί δηλαδή το αποτέλεσμα, διότι από αυτό θα έχει οικονομικό όφελος μετά τις εκλογές. Ήδη ο γαμπρός του επισκέφθηκε μια σειρά από τράπεζες για να διερευνήσει την δυνατότητα οικονομικής στήριξης για κάτι που θα ονομάζεται Trump TV».
Αν υποθέσουμε ότι εκλέγεται η Χίλαρι Κλίντον, αλλά η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων μείνει στα χέρια των ρεπουμπλικάνων, εκτιμώ ότι θα υπάρχει μεγάλη άρνηση απέναντί της
Θα συνεχίσουμε αυτό που βλέπουμε σήμερα με τον πρόεδρο Ομπάμα. Έχουν παγώσει τα πάντα
Αυτό έγινε και το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, στο εστιατόριο Διόνυσος της Αστόριας. Μια ομάδα Ελληνοαμερικανών, με πρωτοβουλία του Φίλιπ Κρίστοφερ, προέδρου της Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ), συναντήθηκαν για την οικονομική ενίσχυση της εκστρατείας της Κάρολιν Μαλόνι, μέλους της Βουλής των Αντιπροσώπων με το Δημοκρατικό κόμμα. Η «Μπουμπουλίνα», όπως χαρακτηριστικά την αποκαλούν στους κόμπους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας εδώ και χρόνια βρίσκεται στο πλευρό του ελληνισμού. Η κα Μαλόνι, μαζί με τον ρεπουμπλικάνο βουλευτή από την Φλόριδα, Κώστα Μπιλιράκη, είναι οι πρόεδροι του Hellenic Caucus, της επιτροπής στην Βουλή των Αντιπροσώπων για την επιτροπή προώθηση των εθνικών μας θεμάτων. Η βουλευτής των Δημοκρατικών, που διεκδικεί για ακόμα μια φορά μια από τις 435 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπως ανέφερε, άφησε μια προεκλογική συγκέντρωση στην Νέα Υόρκη για να είναι με ανθρώπους που καθημερινά τη στηρίζουν». Αυτό που είπε ο κ. Κρίστοφερ παραπάνω, ότι «προσπαθούμε ως κοινότητα να στηρίζουμε βουλευτές και γερουσιαστές που προωθούν τα ελληνικά θέματα», αυτό ακριβώς έγινε και στη συνάντηση της Δευτέρας. Μπροστά σε ένα κοινό, με δημοκρατικούς και ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους, η παροχή οικονομικής στήριξης σε βουλευτές που διάκεινται θετικά προς την Ελλάδα και την Κύπρο, θεωρείται δεδομένη.
Αναφορικά με τις επικείμενες εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, ο Φίλιπ Κρίστοφερ θεωρεί ότι η υποψήφια των Δημοκρατικών και πρώην υπουργός των Εξωτερικών «γνωρίζει τα προβλήματά μας, ωστόσο συνέχισε την πάγια θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ετίθετο δηλαδή θέμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, να κλίνει προς την Τουρκία». Και εξηγεί πως αυτό στηρίζεται στην θεωρία ότι η γείτονα έχει θέση-κλειδί αναφορικά με την Μέση Ανατολή, αλλά και αυτή που διατηρεί 800.000 στρατό στο ΝΑΤΟ. Στους τελευταίους έξι μήνες για τον κ. Κρίστοφερ διαπιστώνεται μια αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, «οι ΗΠΑ βλέπουν με διαφορετικό μάτι την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν», κάτι που ευελπιστεί να γίνει, αν η Χίλαρι Κλίντον εκλεγεί πρόεδρος.
Ο πολύ γνωστός Ελληνοαμερικανός επενδυτής και επικεφαλής μιας σειράς καινοτόμων επιχειρήσεων, έχει διατελέσει για 12 χρόνια μέλος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος και πρόεδρος της Επιτροπής των Δημοκρατικών στην επαρχία του Westchester. Για 8 χρόνια, υπηρέτησε ως αξιωματούχος, αλλά και πρόεδρος στον σύνδεσμο για την διατήρηση των ψηφοφόρων, και το 2004 ήταν πρόεδρος της προεκλογικής εκστρατείας για την Νέα Υόρκη του John Kerry. Επίσης στο παρελθόν (2002) είχε θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του αναπληρωτή κυβερνήτη των Δημοκρατικών για την πολιτεία της Νέας Υόρκης. Παράλληλα πέρασε από διάφορες θέσεις σε συμβούλια εκπαιδευτικών θεσμικών οργάνων και οργανισμών στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, αλλά και έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα.
Οι σχέσεις του με τους Κλίντον, ως υποστηρικτής τους, ξεκινούν από το 1992. Σύμφωνα με έρευνα της αμερικανικής εφημερίδας Washington Post, ο Μιλ ανήκει στη λίστα των 146 δωρητών που από το 1992 στήριξαν οικονομικά τις εκστρατείες του Μπιλ και της Χίλαρι Κλίντον. Μόνο για το 2016, ως ατομική/προσωπική (και όχι μέσω κάποιας δωρεάς από τις εταιρίες του) δωρεά προς τους υποψήφιους και το Δημοκρατικό κόμμα, με βάση κάποια στοιχεία που δημοσιεύει Αμερικανικό κέντρο που ερευνά τα χρήματα που στις εκλογές, το ποσό αγγίζει τις 320 χιλιάδες δολάρια.
Ως προς την διαδικασία όμως, ο κ. Μιλ, μέλος του Καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν, πρώην μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, μέλος του Οργανισμού «Πίστη για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό», Άρχοντας του Οικουμενικού Πατριαρχείου του τάγματος του Αγίου Ανδρέα, αλλά και αποδέκτης το 2015 του Μεταλλίου του Αγίου Παύλου, της μεγαλύτερης διάκρισης εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, θεωρεί ότι έχει απαξιωθεί, γεγονός που αποτελεί ντροπή για τη χώρα και τους πολίτες της, κρίνοντας αναγκαίο ότι πρέπει να επιστρέψει η ευγένεια, ο διάλογος και ο αμοιβαίος σεβασμός, στοιχεία απαραίτητα σε μια δημοκρατία. Οι υποψήφιοι, για τον Ελληνοαμερικανό δεν έχουν εμβαθύνει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού: η μεσαία τάξη. Η πολιτική πραγματικότητα που βλέπει κανείς παρακολουθώντας την προεκλογική εκστρατεία, με σημαντικό χώρο να καταλαμβάνεται από τον λαϊκισμό είναι για τον Ντένις Μιλ αποτέλεσμα πολιτικών που εφαρμόζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλά χρόνια. Η εισοδηματική ανισότητα που κορυφώθηκε εν πολλοίς μετά και από την κρίση του 2008, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης Ομπάμα για αποκατάσταση της οικονομικής δραστηριότητας, ο θυμός και η απογοήτευση της πλειοψηφίας του πληθυσμού άνοιξαν τον δρόμο για τέτοιου είδους λαϊκιστικά κινήματα, ευρωπαϊκό φαινόμενο επίσης, επισημαίνοντας ότι «πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ξεκινήσουμε να ενεργούμε για το κοινό συμφέρον με την κυβέρνηση με μαζικές επενδύσεις και ανανέωση των υποδομών -για παράδειγμα- που θα ανοίξει θέσεις εργασίας για χιλιάδες ανθρώπους, και πολλοί από αυτούς θα είναι πενηντάρηδες» για να πει στη συνέχεια ότι «είναι αποφασιστικής σημασίας να οδηγηθεί η απασχόληση σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού μας, πρέπει να γίνει σύντομα, και είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ που θα ξεκινήσει να εξουδετερώσει αυτό που αποκαλούμε λαϊκιστικό κίνημα. Αλλά αυτό το λαϊκιστικό κίνημα είναι ο θυμός και η απογοήτευση των οικονομικά αδικημένων σε σχέση με άλλες ομάδες στη χώρα. Και αυτό ξεκινά να διχάζει τη χώρα, αυτό δημιουργεί διαφωνίες, και πρέπει να ξεκινήσουμε να το αντιμετωπίσουμε. Και δεν το έχουμε κάνει».
Ο πολυπράγμων επικεφαλής της Δημοτικής Αρχής για την διαχείρισης του Μπάτερι Παρκ, πιστεύει ότι η υποψήφια των Δημοκρατικών μπορεί να φέρει πραγματικές αλλαγές προς το καλύτερο στη ζωή των Αμερικανών, βάσει των προσόντων που διαθέτει, τα οποία και αναλύει διεξοδικά. Το παρελθόν της ως Πρώτη Κυρία, ως Γερουσιαστής, και ως υπουργός των Εξωτερικών, η δυνατότητά της να συνδιαλέγεται ακόμα και με τους πολιτικούς της αντιπάλους, οι γνώσεις και η εμπειρία της όλα αυτά χρόνια στην Washington κάνουν τον κ. Μιλ να πιστεύει ότι η Χίλαρι Κλίντον είναι «ένας από τους καλύτερους –αν όχι ο καλύτερος υποψήφιος- για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών».
Ως ένα δεύτερο σημείο, και εξηγώντας περαιτέρω την στάση του State Department στα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, επισημαίνει ότι συνταγματικά η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών κατευθύνεται από τον Πρόεδρο. Ναι μεν ο ρόλος του Υπουργού των εξωτερικών είναι αποφασιστικής σημασίας και αφορά στην εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, η πολιτική ωστόσο καθορίζεται στον Λευκό Οίκο. Και ο Λευκός Οίκος είναι αυτός που αποφασίζει.
Αναφορικά με το Κυπριακό, ο επικεφαλής της δημοτικής Αρχής του Μπάτερι Παρκ δηλώνει συγκρατημένα αισιόδοξος ότι «θα γίνει η αρχή για να υπάρξει πρόοδος για έναν βασικό λόγο: το χρήμα!» Και εξηγεί πού βασίζει αυτή του την αισιοδοξία. «Υπάρχει χρήμα στην ενέργεια κάτω από τα θαλάσσια ύδατα. Το φυσικό αέριο σε αυτά τα νερά αξίζει πολλά. Θα ανακτηθεί, θα αξιοποιηθεί και κάποιος θα πάρει αυτά τα χρήματα. Η Τουρκία τώρα έχει ένα οικονομικό κίνητρο ώστε να υπάρξει διευθέτηση». Παραδέχεται ωστόσο ότι υπεραπλουστεύει το επιχείρημά του, αλλά εκφράζει την άποψη ότι τα επόμενα 2-3-4 χρόνια θα δοθεί η ευκαιρία για πραγματική πρόοδο. Και σε αυτή την ευκαιρία δεν μπορεί να σκεφτεί άλλον καλύτερο στον Λευκό Οίκο να την αδράξει, εκτός από την Χίλαρι Κλίντον.
Πώς βλέπετε να διαμορφώνετε το κλίμα πολύ λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου;
Θεωρώ πως η πολιτική αντιπαράθεση που έχει προκύψει λέει ότι η Χίλαρι Κλίντον θα είναι η επόμενη πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιστεύω αυτό, όπως επίσης πιστεύω ότι αυτό θα είναι καλό για τη χώρα. Πέρα από τον συμβολισμό και τη σημασία του να είναι γυναίκα πρόεδρος, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, και πηγαίνοντας πιο πέρα από αυτό, στην δημόσια πολιτική για το πού κατευθύνεται η χώρα, νομίζω ότι αυτές οι εκλογές θα είναι καλές, (η Κλίντον) θα είναι αποτελεσματική, και πιστεύω ότι ανάμεσα στους πολιτικούς παίκτες που έχουμε σήμερα είναι αν όχι ο καλύτερος, σίγουρα ένας από τους καλύτερους για να βρει τον τρόπο με τρόπο διακομματικό, ώστε η χώρα να ξεκινήσει να παίρνει σημαντικές αποφάσεις ξανά, διότι για πολλά χρόνια δεν μπορούσε να λάβει σημαντικές αποφάσεις, ως αποτέλεσμα ενός σχετικού αδιεξόδου, όπως το αποκαλούμε στην Washington. Αυτά πιστεύω ως προς το αποτέλεσμα.
Αναφορικά με τη διαδικασία τα τελευταία δυόμιση-τρία χρόνια, και σίγουρα τους τελευταίους 15-16 μήνες της επίσημης προεκλογικής εκστρατείας, ως Αμερικανός τη βρίσκω ντροπιαστική, όταν η συζήτησή μας για να επιλέξουμε τον ηγέτη της χώρας μας –και περίπου έναν de facto ηγέτη του πλανήτη, ο κόσμος δεν είναι όπως ήταν 15 χρόνια πριν, δεν κυβερνάμε τα πάντα, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε μια πολύ σημαντική χώρα στον καθορισμό της παγκόσμιας πολιτικής. Και έχουμε πολλούς φίλους και συμμάχους μαζί μας. Το να έχει απαξιωθεί τόσο η διαδικασία, ώστε η συζήτηση να αφορά τη σεξουαλική δραστηριότητα, την προσβλητική γλώσσα, τη δολοφονία χαρακτήρων, e-mails από πρόσωπο που είναι χαμηλά στην ιεραρχία σε κάποιον που δείχνει λίγο ανόητος, για όλα να αποτελούν τον δημόσιο διάλογο στη μεταβίβαση της εξουσίας στην μοναδική πιο ισχυρή δύναμη στον κόσμο, για μένα ως Αμερικανό είναι παράδοξο, είναι λίγο εξευτελιστικό, και ελπίζω να ξεκινήσουμε μια διαδικασία να το διορθώσουμε, να φέρουμε πίσω την ευγένεια στον διάλογο και τον αμοιβαίο σεβασμό που είναι απαραίτητα σε μια δημοκρατία. Οπότε θα δούμε. Πιστεύω ότι οι συνθήκες που έχουμε προκύπτουν από πολιτικές που ακολουθούνται –σίγουρα στις ΗΠΑ για δεκαετίες- οι οποίες σταθερά έχουν απομονώσει και έχουν αδικήσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού μας. Και το αντιλαμβάνονται οι πολίτες αυτό. Ζουν με τα αποτελέσματα και τις καθημερινές πιέσεις. Μπορεί να μη γνωρίζουν την κάθε νέα απάντηση για τις κεφαλαιακές αγορές, ούτε για το πώς κινείται η νομοθετική διαδικασία σε κάτι συγκεκριμένο… Έχουν την ζωή τους, είναι πολυάσχολοι, έχουν παιδιά να μεγαλώσουν, έχουν να πάνε στις δουλειές (αν είναι τυχεροί που έχουν δουλειά), αλλά αντιλαμβάνονται την πρακτική συνέπεια αυτού που αποκαλούμε εισοδηματική ανισότητα. Και εννοούμε ότι όσο βγαίναμε από δύσκολες οικονομικές συγκυρίες και προσπαθούσαμε να επαναφέρουμε το πλοίο στη σωστή του θέση, τα τελευταία 8-10 χρόνια από την οικονομική ανάκαμψη σχεδόν όλα ωφέλησαν έναν πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων. Και αυτά τα λίγα χρόνια έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα 30 χρόνια, όπου η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης και των εργαζόμενων οικογενειών μειωνόταν ξανά και ξανά. Και οι πολιτικοί ηγέτες τους δίνουν υποσχέσεις ότι θα υπάρξει βελτίωση, αλλά ποτέ δεν υπάρχει. Συνεπώς πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ξεκινήσουμε να ενεργούμε με την κυβέρνηση προς το κοινό συμφέρον με μαζικές επενδύσεις και ανανέωση των υποδομών για παράδειγμα που θα ανοίξει θέσεις εργασίας για χιλιάδες ανθρώπους, και πολλοί από αυτούς θα είναι πενηντάρηδες, οι οποίοι ενδεχομένως να εργάζονταν σε εργοστάσιο το οποίο άλλαξε τοποθεσία, και τώρα είναι άνεργοι ή έχουν δουλειά που πληρώνονται στο ήμισυ ή στο ένα τρίτο και ίσως να έχασαν το σπίτι τους. Επομένως, είναι αποφασιστικής σημασίας να οδηγηθεί η απασχόληση σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού μας, πρέπει να γίνει σύντομα. Είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ που θα ξεκινήσει να εξουδετερώσει αυτό που αποκαλούμε λαϊκιστικό κίνημα. Αλλά αυτό το λαϊκιστικό κίνημα είναι ο θυμός και η απογοήτευση των οικονομικά αδικημένων σε σχέση με άλλες ομάδες στη χώρα. Και αυτό ξεκινά να διχάζει τη χώρα, αυτό δημιουργεί διαφωνίες, και πρέπει να ξεκινήσουμε να το αντιμετωπίσουμε. Και δεν το έχουμε κάνει.
Βλέπουμε στην Ευρώπη, -και σχολιάζω ως μη ειδικός, χωρίς να γνωρίζω όλα τα στοιχεία- το βλέπουμε στην Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, στην Γερμανία, κλπ, τα επονομαζόμενα δεξιά κόμματα και το λαϊκιστικό κίνημα, -υποθέτω κάποιες από τις κινητήριες δυνάμεις από αυτά τα κινήματα στην Ευρώπη είναι κάπως διαφορετικές από αυτές που έχουμε εδώ στις ΗΠΑ- αλλά υπάρχει πλήθος θυμωμένων ανθρώπων, και νομίζω ότι ως Δυτικές Δημοκρατίες θα πρέπει να βρούμε πώς με θετικό τρόπο θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες όπου ο κόσμος θα δει τις ευκαιρίες στη ζωή του. Και μετά ενδεχομένως να ανησυχεί λιγότερο γι’ αυτά που απέκτησε κάποιος άλλος… αυτό επηρεάζει τις συζητήσεις για τη μετανάστευση, τις συζητήσεις για τον κατώτατο μισθό, το κοινωνικό συμβόλαιο και το δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας. Όλα αυτά αλληλοσυνδέονται. Δυστυχώς, όλα αυτά σε επίπεδο υποψήφιων για την προεδρία δεν έχουν συζητηθεί διεξοδικά. Έχουν συζητηθεί λίγο, αλλά οι υποψήφιοι δεν έχουν εμβαθύνει, εξαιτίας των ύβρεων και των εξοργιστικών σχολίων που γίνονται δημοσίως. Είναι πράγματι αηδιαστικό, ντροπιαστικό…
Πιστεύετε ότι η Κλίντον μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ζωή των Αμερικανών;
Ναι, το πιστεύω. Και να σας πω και τους λόγους: Παρατηρητικότητα και εμπειρία. Την εμπειρία που ξέρω ότι έχει, διότι γνωρίζω την καριέρα της. Έχω την τύχη να την γνωρίζω προσωπικά για πάνω από 25 χρόνια, είμαι προκατειλημμένος υπέρ της, μου αρέσει και την σέβομαι πάρα πολύ. Και γνωρίζω το πόσο γνήσια πραγματικά είναι. Και φυσικά κατανοώ ότι 300 εκ. ανθρώπων δεν μπορούν να την γνωρίζουν προσωπικά. Μπήκε στην Γερουσία, 15 χρόνια πριν –το 2001-, και η Γερουσία είχε πρόσφατα προσπαθήσει (σ.σ. 1998) να καθαιρέσει τον σύζυγό της από την προεδρία, ύστερα από την πρόταση μομφής στη Βουλή. Έτσι, το Καπιτώλιο των ΗΠΑ είχε προσπαθήσει να διώξει τον σύζυγο της από τα καθήκοντά του, δυο χρόνια πριν κάνει την εμφάνισή της η Κλίντον στη Γερουσία. Επίσης η Κλίντον αποτελούσε μια διάσημη προσωπικότητα σε παγκόσμια επίπεδο, όταν μπήκε στην Γερουσία, εξαιτίας της προηγούμενης θητείας ως πρώην πρώτη κυρία αλλά και εξαιτίας των νέων δεδομένων που έφερε ως πρώτη κυρία, καθώς και με τις δραστηριότητες που αναμίχθηκε που τώρα τις βλέπουμε με την Μισέλ Ομπάμα, ακόμα και με τη σύζυγο του G.W. Bush. Ο ρόλος της πρώτης κυρίας άλλαξε με ουσιαστικό τρόπο, εξαιτίας της Χ. Κλίντον. Μόλις μπήκε στην Γερουσία, με το Δημοκρατικό κόμμα, και με τους ρεπουμπλικάνους που είχαν δυσκολέψει αρκετά τον άνδρα της, η γενική αντίληψη ήταν ότι δεν επρόκειτο να έχει αποτέλεσματα. Στην πράξη, πολλοί συντηρητικοί ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές είπαν δημόσια η Χ. Κλιντον είναι έξυπνη, προετοιμασμένη, πρόθυμη να συμβιβαστεί, πρόθυμη να εργαστεί για την υλοποίηση μιας υπόθεσης, και οι ισχυρότεροι υποστηρικτές της στη γερουσία, πολλές φορές, ήταν, όπως τους αποκαλούμε εμείς οι Δημοκρατικοί, «δεξιοί ρεπουμπλικάνοι». Ένας από τους πιο γνωστούς ήταν ο Jesse Helms. Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος του Δημοκρατικού Κόμματος. Έλεγε μόνο καλά πράγματα για την Κλίντον. Το ίδιο και άλλα βασικά μέλη του σώματος. Συνεπώς η εμπειρία της στην Washington στην πρώτη κυβέρνηση Κλίντον, η εξέλιξη της σχέσης μεταξύ των κυβερνητικών και των νομοθετικών στοιχείων της κυβέρνησής μας, η εμπειρία της ως γερουσιαστής, και η γνώση της τι χρειάζεται για να κινεί τα πράγματα μέσα από αυτή τη διαδικασία, και τώρα ως ο ανώτατος εκτελεστικός πρόσωπο, θα έλεγα ότι δεν είχαμε ποτέ έναν υποψήφιο για την προεδρία, με τέτοια προσόντα, όπως αυτά της Χίλαρι Κλίντον, και να έχει αποδεδειγμένο ιστορικό ότι έχει την ικανότητα να συνεργαστεί με την άλλη πλευρά. Τώρα, αν δεν θέλουν να εργαστούν μαζί της, και θέλουν να την μπλοκάρουν, κάτι που κυρίως αντιμετώπισε ο πρόεδρος Ομπάμα από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών θα της δώσει την εντολή που χρειάζεται που θα πρέπει και αυτοί να αλλάξουν γνώμη. Είμαι αισιόδοξος.
Μπορεί, λοιπόν, να φέρει την αλλαγή;
Ανάμεσα στους δυο υποψηφίους είναι η μόνη που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Ο κ. Τραμπ δεν μπορεί. Ο κ. Τραμπ μπορεί να φέρει ένα συνεχιζόμενο αδιέξοδο, συνεχιζόμενη οξύτητα, συνεχιζόμενη πόλωση. Αυτό που προτείνει η κα Κλίντον είναι πολύ σημαντικές αλλαγές. Δωρεάν κολλέγιο και δημόσιους θεσμούς για κάθε οικογένεια με ετήσιο εισόδημα κάτω από 125.000. Αυτό αποτελεί ριζική αλλαγή στην δημόσια πολιτική. Σημαντική ανακούφιση στο χρέος των φοιτητικών δανείων ύψους 400 δις δολαρίων, είναι στο ξεκίνημά της η υγειονομική περίθαλψη ως δικαίωμα, έχει δεσμευτεί να συνεχίσει αυτό το ταξίδι και να κάνει αλλαγές στο σύστημα υγείας, που έχει παγώσει για 8 χρόνια. Και επίσης ουσιαστική μείωση των οικονομικών πιέσεων που επιβάλλει το σύστημα, ιδίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πιστεύω ότι θα καταφέρει να μειώσει την περικοπή των δαπανών, κάτι που έχει επηρεάσει την πολιτική μας στις επενδύσεις στο στρατό με τρόπο που δημιουργεί παρεκκλίσεις που είναι ανεπαρκείς, ακατάλληλοι και ως ένα βαθμό, δεν μας έχουν επιτρέψει να διατηρήσουμε αυτό που πρέπει (να διατηρήσουμε) και εξουθενώνουμε το στρατιωτικό προσωπικό μας. Μπορώ να αναφερθώ και σε άλλα… Υπήρχε ένας υποψήφιος εναντίον της Κλίντον στις προκριματικές που τον θεωρούσαν σχεδόν ριζοσπαστικό. Οι ιδέες του, ωστόσο, δεν ήταν τόσο ριζοσπαστικές. Ήταν προοδευτικά δημοκρατικά ιδεώδη, που πρέπει να επιδιώξουμε. Και η Χίλαρι Κλίντον στην πορεία αυτού του διαλόγου –διότι αυτός ο διάλογος ήταν για τη δημόσια πολιτική, δεν ήταν για προσωπικότητες- μετακινήθηκε. Ωστόσο, είναι πρακτική. Δεν υπόσχεται κάτι που δεν μπορεί να κάνει. Είπε στο λαό αυτό που πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει. Και ως προς την κατεύθυνση, είναι αυτό που χρειαζόμαστε, αντιπροσωπεύει σημαντική αλλαγή. Είναι εκπρόσωπος αυτής της αλλαγής. Μην ξεχνάμε επίσης ότι είναι δημόσιος λειτουργός για πάνω από 25 χρόνια.
Μιλώντας με ανθρώπους από την ελληνοαμερικανική κοινότητα, μου ειπώθηκε ότι η Χίλαρι Κλίντον –ειδικά για το Κυπριακό- δεν κράτησε τις υποσχέσεις της. Και εξαιτίας αυτής της δυσαρέσκειας, η πλειοψηφία πιθανότατα να στρέψει την στήριξή της στον Ντόναλντ Τραμπ.
Δεν μπορώ να ξέρω τι θα ψηφίσει η πλειοψηφία των ελληνοαμερικανών, ενδεχομένως τον Τραμπ, ενδεχομένως την Κλίντον, ενδεχομένως να είναι μοιρασμένοι, αλλά μπορώ να σας πω ότι η σχέση μεταξύ της κας Κλίντον και των πολιτικά ενεργών προσώπων εδώ στην Νέα Υόρκη, την Washington, ή τη Δυτική Ακτή, ή όπου αλλού, είναι καλή, πολύ στενή και πολύ ισχυρή. Θα σας έλεγα ότι πολλοί λίγοι στην ελληνοαμερικανική κοινότητα γνωρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Τραμπ δεν έχει καθόλου ιστορία. Καμία εμπλοκή σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και αποφάσεις που παίρνει αυτή η χώρα που επηρεάζουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεύτερο, θα σας πω το εξής: Σύμφωνα με το σύνταγμά μας, η Εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών κατευθύνεται από τον Πρόεδρο. Ο ρόλος του Υπουργού των εξωτερικών είναι αποφασιστικής σημασίας και πάρα πολύ σημαντικός και η εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής μας ανήκει σε αυτό το υπουργείο. Η πολιτική καθορίζεται στον Λευκό Οίκο. Και ο Λευκός Οίκος αποφασίζει. Εμείς, ως Ελληνοαμερικανοί πιστεύουμε ότι η Τουρκία πρέπει να φύγει από την Κύπρο. Αφήστε τον λαό που ζει στην Κύπρο να κυβερνήσει την Κύπρο. Το γεγονός ότι διοχετεύθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πληθυσμού τις δεκαετίες αυτές αποτελεί ένα ζήτημα που πρέπει να το δούμε πώς θα διευθετηθεί, ωστόσο είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος ότι θα βρούμε την αρχή για να υπάρχει πρόοδος για έναν βασικό λόγο: Το χρήμα! Υπάρχει χρήμα στην ενέργεια κάτω από το νερό. Το φυσικό αέριο στα αυτά τα νερά αξίζει πολλά. Θα ανακτηθεί, θα αξιοποιηθεί και κάποιος θα πάρει αυτά τα χρήματα. Η Τουρκία τώρα έχει ένα οικονομικό κίνητρο, ώστε να υπάρξει διευθέτηση. Το υπεραπλουστεύω και συμβαίνουν πολλά, αλλά για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, τα επόμενα 2-3-4 χρόνια θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματική πρόοδο εδώ. Δεν μπορώ να σκεφτώ ποιον άλλον καλύτερο που θα μπορούσαμε να έχουμε στον Λευκό Οίκο, αν παρουσιαστεί αυτή η ευκαιρία, πέρα από την Χίλαρι Κλίντον.
Για την Ελλάδα;
Εδώ έχω την προσωπική μου άποψη. Η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ. Να πάρει την ευθύνη και να φύγει. Βάζουν χρήματα στην λεγόμενη βοήθεια, αυτά φεύγουν και τα παίρνουν πίσω για να προστατεύσουν τις τράπεζες. Οι τράπεζες δανείζουν χρήματα που δεν θα έπρεπε. Όταν η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα χρήματα στις τράπεζες, οι κυβερνήσεις χρηματοδότησαν τους μετόχους των τραπεζών, για να μην έχουν την ευθύνη, και λένε γιατί οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών να πληρώσουν το λογαριασμό μιας άλλης κυβέρνησης. Χαζομάρα! Αυτή είναι η άποψή μου. Κανείς δεν συμφωνεί. Η πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι ότι είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ. Αν ήμουν ο Σολόμωντας, θα σας έδινα και τη λύση. Πρέπει να εργαζόμαστε σταδιακά, οι ΗΠΑ πρέπει να λειτουργούν υποστηρικτικά και το κάνουμε στον ιδιωτικό τομέα. Έχουμε έναν οργανισμό, την Ελληνική Πρωτοβουλία, της οποίας είμαι μέλος, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά αυτές είναι σημαντικές και δύσκολες προκλήσεις που απαιτούν διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα, ώστε να είναι επιτυχημένες, ωστόσο υπάρχουν και πολιτικές γύρω από αυτό. Υπάρχουν προκλήσεις εδώ, υπάρχουν προκλήσεις και στην Ελλάδα.
Λίγες ώρες πριν το τελευταίο debate μεταξύ των δυο υποψηφίων στο πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Λας Βέγκας, τον αυστηρό έλεγχο θα περνούσε και η Ελένη Κουναλάκη-Τσακοπούλου, πρώην πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουγγαρία και ενεργά αναμεμιγμένη στην προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον.
Είναι ένας άνθρωπος του στενότερου κύκλου της υποψηφίου των Δημοκρατικών, εθελοντής- σύμβουλος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και σύνδεσμος (της Κλίντον) με την ελληνοαμερικανική κοινότητα. Οι σχέσεις των δυο ξεκινούν αρκετά χρόνια πριν, ωστόσο η συμβολή της Ελένης Κουναλάκη στις πολιτικές φιλοδοξίες της πρώην πρώτης κυρίας για την διεκδίκηση του χρίσματος του Δημοκρατικού κόμματος ήταν μεγάλη κατά τη διάρκεια των προκριματικών για την τελική εκλογική αναμέτρηση της 4ης Νοεμβρίου του 2008. Την περίοδο εκείνη, την εποχή που ο μεγάλος αντίπαλος της Χίλαρι Κλίντον δεν ήταν άλλος από τον Μπαράκ Ομπάμα στη διάρκεια των προκριματικών για το χρίσμα, η Ελένη Κουναλάκη-Τσακοπούλου κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων για την προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον. Όταν πλέον το χρίσμα ήταν στα χέρια του τότε υποψήφιου των Δημοκρατικών και σημερινού προέδρου, η πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουγγαρία τον στήριξε. Το 2016, η κα Κουναλάκη βρίσκεται στην θέση 707 με το ποσό των 156,827 δολαρίων ατομικής δωρεάς στο Δημοκρατικό κόμμα. Και ο πατέρας της, Άγγελος Τσακόπουλος, είναι ένας από τους ισχυρότερους υποστηρικτές και χρηματοδότες του Δημοκρατικού Κόμματος. Εκατομμυριούχος επιχειρηματίας της Καλιφόρνια τη δεκαετία 2001-2011 συνεισέφερε στο Δημοκρατικό κόμμα περίπου στα 4,5 εκατομμύρια δολάρια.
Οι δεσμοί της κας Κουναλάκη με την υποψηφία των Δημοκρατικών δείχνουν στενοί. Όταν τον Αύγουστο του 2015 το CNN δημοσίευσε άρθρο γνώμης της Carly Fiorina, επιχειρηματία και πρώην Διευθύνουσας Συμβούλου της Hewlett-Packard που διεκδικούσε το χρίσμα για τους Ρεπουμπλικάνους, στο οποίο ασκούσε δριμύτατη κριτική εναντίον της Χίλαρι Κλίντον η πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουγγαρία έδωσε την δική της απάντηση. Λίγες ημέρες μετά, η Ελένη Κουναλάκη με επίσης άρθρο, περιγράφει το έργο της Κλίντον, καταλήγοντας ότι «ξανάχτισε το δίκτυο των αμερικανικών σχέσεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό αποτελεί στα σίγουρα την πιο σημαντική κληρονομιά θεμελιώδους σημασίας για το μέλλον της αμερικανικής ηγεσίας στον κόσμο».
Η Ελένη Κουναλάκη- Τσακοπούλου μιλάει στο news247.gr με τα θερμότερα λόγια για την Χίλαρι Κλίντον, επισημαίνοντας ότι «εδώ και τριάντα χρόνια μάχεται για τα παιδιά και την οικογένεια και την ενίσχυση της μεσαίας τάξης. Γνωρίζει τις δυσκολίες και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, γνωρίζει πώς να προωθήσει θετικές αλλαγές, και θα το κάνει, αν εκλεγεί. Το παρελθόν της ως δημόσιος λειτουργός είναι τόσο ξεκάθαρο, οι ικανότητές της είναι πολύ γνωστές, επίσης είναι γνωστή η πρόθεσή της να κάνει καλό στη χώρα και στους πολίτες της. Για πολλούς στις ΗΠΑ και ελπίζω να είναι η πλειοψηφία, υπάρχει η αίσθηση ότι θα έχει θετική επίδραση στους πολίτες, και ιδιαίτερα στην μεσαία τάξη», συμπληρώνοντας επιπλέον ότι ακόμα και όσοι πολίτες δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το έργο της, «αν εκλεγεί, θα δουν πόσο σκληρά μάχεται και εργάζεται για τους πολίτες αυτής της χώρας».
Ερωτηθείσα για τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, η κα Κουναλάκη επιλέγει να ξεκινήσει διαφορετικά: «Το πρώτο που πρέπει να επισημάνω», σημειώνει, «είναι ότι η εξωτερική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ είναι στην καλύτερη περίπτωση ασυνάρτητη και επικίνδυνη». Και συνεχίζει: «Ως προς τα θέματα που επηρεάζουν την Ελλάδα πρώτον η κα Κλίντον έχει πολύ στενούς δεσμούς και σχέσεις με την ελληνοαμερικανική κοινότητα, για πολλά χρόνια έχει ασχοληθεί με θέματα που είναι σημαντικά για την ελληνοαμερικανική κοινότητα και ως υπουργός των εξωτερικών γνωρίζει τις ευαισθησίες και τις δυσκολίες που υπάρχουν στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Μεσόγειο. Συνεπώς, έχει την εμπειρία και τις ειδικές γνώσεις. Δεύτερον, γνωρίζει πάρα πολύ καλά την στρατηγική σημασία της Ελλάδας, αισθάνεται τους στενούς δεσμούς και την σύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών. Το γεγονός ότι διατηρεί προσωπικούς δεσμούς με ηγέτες της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, αυτό με τα χρόνια την βοήθησε να έχει βαθιά κατανόηση για τα θέματα που μας αφορούν και είναι σημαντικά για μας».
Για το Πατριαρχείο και το άνοιγμα της θεολογικής σχολής της Χάλκης, η κα Κουναλάκη υπογραμμίζει την αφοσίωση που έχει επιδείξει η Χίλαρι Κλίντον στην θρησκευτική ελευθερία, κάνει λόγο για την προσωπική σχέση που έχει η υποψήφια των Δημοκρατικών με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, και απαντά σε όσους επικαλούνται αναποτελεσματικότητα και κενές υποσχέσεις που ποτέ δεν εκπληρώθηκαν από την πρώην Αμερικανίδα υπουργό των εξωτερικών. «Όποιος λέει ότι δεν έχει κάνει πολλά, ή λέει ότι ο πρόεδρος Ομπάμα δεν έχει κάνει πολλά, απλώς οι προσδοκίες του είναι πολύ υψηλές. Δεν υπάρχει μαγικός τρόπος να επιλύονται αυτές οι προκλήσεις. Πρέπει να υπάρχει αφοσίωση, σταθερή και αξιόπιστη προσέγγιση και υπομονή ώστε να μπορέσει να υπάρξει ικανοποιητική επίλυση».
Επιμένοντας στο ερώτημα αν η εκλογή Κλίντον μπορεί να επιλύσει θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, η εθελοντής σύμβουλος της Χίλαρι Κλίντον σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ξεκινά πάλι με αναφορά στον Ντόναλντ Τραμπ. «Εκείνο που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι αν ο Ντόναλντ Τραμπ γίνει πρόεδρος κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον του ΝΑΤΟ ποιο μπορεί να είναι», για να καταλήξει ότι «Αν η Κλίντον εκλεγεί, έχουμε ένα ικανό με γνώσεις άτομο, που είναι πολύ καλή στην επίλυση διενέξεων, και που νοιάζεται πολύ για την σταθερότητα στην περιοχή. Και κατανοεί τις ευαισθησίες της ιστορίας και των συμφερόντων που εμπλέκονται σε αυτές τις διαφωνίες».
Η ‘βόμβα’ Τραμπ για το αποτέλεσμα των εκλογών
Κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας, ανέβηκαν οι τόνοι, αντηλλάγησαν βαρείς χαρακτηρισμοί ένθεν κακείθεν, συνεχίστηκε το γαϊτανάκι ανακύκλωσης των αποκαλύψεων και για τους δυο, οι δυο υποψήφιοι τοποθετήθηκαν σε ερωτήματα για την δικαιοσύνη, τη μετανάστευση, την οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Η «βόμβα» Τραμπ βέβαια, όταν άφησε το ενδεχόμενο ανοιχτό ότι μπορεί να μην αποδεχθεί το αποτέλεσμα των εκλογών, όποιο και αν είναι, ήταν αυτό που άνοιξε μεγαλύτερη συζήτηση μετά το τέλος της τηλεμαχίας. Ως ιδιαίτερα παρορμητικός και απρόβλεπτος, ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος δεν τοποθετήθηκε με σαφήνεια, αφήνοντας διάφορα σενάρια να αιωρούνται την ώρα που ο υποψήφιος για την προεδρία Mike Pence, λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το debate σε πολιτική εκπομπή του CNN στην ίδια ερώτηση απάντησε ξεκάθαρα ότι σίγουρα θα δεχθούμε το αποτέλεσμα. Προσπαθώντας να τα «μαζέψει», μετά το τέλος της τηλεμαχίας η επικεφαλής της εκστρατείας του Τραμπ, Kellyanne Conway, πάλι στο CNN είπε ότι (ο Τραμπ) θα δεχθεί τα αποτελέσματα των εκλογών, γιατί θα τις κερδίσει…
Σύμφωνα με αναλυτές η δήλωση-άρνηση, όπως την αντιλαμβάνονται- αυτή του Ντόνταλντ Τραμπ να αποδεχθεί εκ προοιμίου το αποτέλεσμα των εκλογών μπορεί να αποτελέσει καθοριστική στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται «αποτελεί απόκλιση από μια από τις πιο θεμελιώδεις αρχές της Αμερικανικής Δημοκρατίας: την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας μετά από την εκλογική αναμέτρηση».
Νικητής του debate, ο δημοσιογράφος
Την «παρτίδα» ωστόσο έσωσε ο Chris Wallace. O βραβευμένος με τρία Emmy δημοσιογράφος του συντηρητικού ειδησεογραφικού δικτύου FOX 5. Για πολλούς ήταν ο νικητής του debate και για την πλειοψηφία, ο καλύτερος συντονιστής-δημοσιογράφος των τεσσάρων τηλεμαχιών -τρία για τους υποψήφιους για την προεδρία και ένα για τους υποψήφιους αντιπροέδρους-. Κατηύθυνε τη συζήτηση, χωρίς να κυριαρχεί σε αυτήν, οι ερωτήσεις του ήταν ισοβαρείς και ξεκάθαρες και προς τους δυο υποψηφίους, που αντίστοιχα ζητούσαν ξεκάθαρες απαντήσεις, τις οποίες όταν οι υποψήφιοι δεν τις έδιναν φρόντιζε να τους το επισημαίνει.
Πέρα ωστόσο από αυτή καθεαυτή χθεσινοβραδινή –τελευταία- συνάντηση των δυο υποψηφίων, τα όσα ειπώθηκαν, τις αλληλοκατηγορίες και τους εκατέρωθεν χαρακτηρισμούς, η πλειονότητα των Αμερικανών σκεπτόμενων ψηφοφόρων φαίνεται να κρατά μια στάση αναμονής από τον αέρα της νίκης της Χίλαρι Κλίντον, ακόμα και αν πρόσκειται στο Δημοκρατικό στρατόπεδο. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να είναι εμφανώς υπέρ της πρώην υπουργού των εξωτερικών, με το mainstream αμερικανικό μιντιακό σύστημα να είναι στο πλευρό της, κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Συνάδελφοι δημοσιογράφοι σε μεγάλα αμερικανικά δίκτυα σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις εμφανίζονται και αυτοί μάλλον κάπως πιο αποστασιοποιημένοι από τα ποσοστά στήριξης που παρουσιάζονται καθημερινά υπέρ της κας Κλίντον.
Το ‘Τσίρκο’ της προεκλογικής εκστρατείας
Από την άλλη πλευρά, η κριτική που ασκείται στα όσα καθημερινά λαμβάνουν χώρα στο πεδίο της πολιτικής (sic) αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο στρατοπέδων είναι τεράστια. Δεν είναι καθόλου λίγοι και αυτοί που αποκαλούν την προεκλογική εκστρατεία, ιδίως την τελευταία περίοδο με τα debates, «τσίρκο». Άλλοι το τοποθετούν πιο κομψά. Κάνουν λόγο για την πιο «περίεργη» προεκλογική εκστρατεία των τελευταίων αρκετών ετών.
Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν τη φράση «είναι ντροπή» για όλα αυτά που συμβαίνουν με τις αποκαλύψεις και για τους δυο υποψηφίους. Πάντως σχεδόν κατά το ήμισυ το εκλογικό σώμα θα στηρίξει με την ψήφο του το «μη χείρον, βέλτιστον». Σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση αμερικανικής ιδιωτικής εταιρίας το ποσοστό για αυτό ανέρχεται στο 48%, ενώ αντίστοιχο ποσοστό του εκλογικού σώματος θεωρεί ότι σημασία έχουν οι πολιτικές θέσεις του κάθε υποψηφίου και όχι τόσο ο χαρακτήρας του.
Όπως και να έχει πάντως, 20 ημέρες πριν τις εκλογές είναι διάστημα αρκετό να γίνουν και να δούμε πολλά ακόμα. Τα όσα είπε πριν λίγες ώρες ο Τραμπ για το αν θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα της 8ης Νοεμβρίου ήδη έδωσαν το σύνθημα και εμφανίστηκαν τα πρώτα άρθρα που μιλούν για στημένες εκλογές. Το αν, σε ποια έκταση και με ποια επιχειρηματολογία (περί στημένων εκλογών) θα συνεχιστεί απομένει να το δούμε…
Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας του New Jersey και πρόεδρος της επιτροπής Εθνικών θεμάτων της ΑΧΕΠΑ, και ένας από τους ανθρώπους της ολιγομελούς ομάδας που εξακολουθεί να δραστηριοποιείται για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων στην Washington, ο κ. Τσίβικος επαναλαμβάνει αυτό που πολλοί υποστηρίζουν, ότι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα των εκλογών. «Το παιχνίδι θα παιχτεί σε μια-δυο πολιτείες, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι νικήτρια σε αυτές τις εκλογές θα είναι η Χίλαρι Κλίντον», λέει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας ότι το τελευταίο debate είναι πιθανό να καθορίσει πολλά.
«Η ανάγκη για μια τεράστια αλλαγή στις Ηνωμένες Πολιτείες» σύμφωνα με τον κ. Τσίβικο έχει δώσει αυτή την δυναμική που διαθέτει ο Ντόναλντ Τραμπ, με τους ψηφοφόρους να μπορούν να δουν κάτω από τις αποκαλύψεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες λίγες εβδομάδες. Ωστόσο, αυτό που επισημαίνει ο πολύ δραστήριος παράγοντας της ελληνοαμερικανικής κοινότητας είναι ότι δεν υπάρχουν σκάνδαλα μόνο από την μια πλευρά, κρίνοντας ότι αυτά που καταλογίζουν στην κα Κλίντον είναι σοβαρότερα.
Όσο για την ελληνοαμερικανική κοινότητα, ο κ. Τσίβικος εκτιμά ότι στην μεγάλη πλειοψηφία της θα ψηφίσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι όμως χαρακτηριστικά τα όσα λέει για την Χίλαρι Κλίντον με την οποία έχουν συνεργαστεί για τα εθνικά θέματα, και πιο συγκεκριμένα για το Κυπριακό. «Έχουμε συνεργαστεί με την κα Κλίντον, έχουμε πάρει υποσχέσεις, ωστόσο ήταν άδειες». Την ίδια στιγμή όμως, δεν θεωρεί ότι μια κυβέρνηση Τραμπ θα είναι φιλικά προσκείμενη προς τα εθνικά μας θέματα, κάνοντας μια σοβαρή παρατήρηση: «Η Αμερική θα κοιτάξει το δικό της συμφέρον και είναι καιρός και η Ελλάδα και η Κύπρος να κάνουν το ίδιο», αναφέρει, τονίζοντας ωστόσο ότι «εμείς εδώ στις ΗΠΑ θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάναμε για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων».
Απόψε, στις 9 ώρα ανατολικών ακτών (4 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας) στο Λας Βέγκας θα διεξαχθεί το τρίτο και τελευταίο κατά σειρά debate των δυο υποψηφίων. Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλτ Τραμπ θα συναντηθούν για τελευταία φορά πριν την 8η Νοεμβρίου Ο παρουσιαστής του συντηρητικού δικτύου Fox, Chris Wallace, θα είναι ο συντονιστής της συζήτησης στο πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Λας Βέγκας, γεγονός που ενδεχομένως, όπως εκτιμούν πολλοί παρατηρητές, να δούμε την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον να δέχεται πιο σκληρές και δύσκολες ερωτήσεις, συγκριτικά με τις δύο προηγούμενες τηλεμαχίες. Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν την υποψήφια των Δημοκρατικών να έχει προβάδισμα, ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί –ανάμεσά τους και δημοσιογράφοι μεγάλων ειδησεογραφικών δικτύων που σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους- που επισημαίνουν ότι μπορεί τα πραγματικά αποτελέσματα να απέχουν πολύ από την εικόνα που δίνεται στις δημοσκοπήσεις…
“It is under discussion. Not yet confirmed. He has always wanted to go” (Είναι υπό συζήτηση. Δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Πάντα ήθελε να πάει (σ.σ. ο Πρόεδρος Ομπάμα): Αυτά απάντησε εγκυρότατη και αξιόπιστη πηγή που αποτελεί προνομιακό συνομιλητή με τον Λευκό Οίκο, και με τον εκάστοτε αμερικανό πρόεδρο τα τελευταία 25 χρόνια, συμπεριλαμβανομένου και του Μπαράκ Ομπάμα στο ερώτημα του news247.gr για το αν ο Αμερικανός πρόεδρος πρόκειται να επισκεφθεί την Ελλάδα.
Την ίδια ώρα, διπλωματικές πηγές επίσης δεν μπορούν να μιλήσουν με βεβαιότητα για το αν τελικά θα ο Μπαράκ Ομπάμα θα βρεθεί τον επόμενο μήνα στην Αθήνα. Το σίγουρο είναι πάντως ότι σε εξέλιξη βρίσκονται έντονες διεργασίες, προκειμένου στο τέλος να υπάρξει θετική έκβαση στις ελληνικές προσπάθειες, ενώ καίριο και κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η ελληνική πρεσβεία στην Washington, ευθυγραμμισμένη πλήρως με την επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης.
Μπορεί η Αθήνα να επιθυμεί διακαώς μια τέτοια επίσκεψη, και αυτό ήταν ένα από τα ζητήματα που ο Υπουργός επικρατείας Νίκος Παππάς προσπαθούσε να πετύχει κατά τις επισκέψεις του στην Αμερικανική πρωτεύουσα, πέρα από τις προσκλήσεις του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα όσες φορές συναντήθηκαν στο περιθώριο μεγάλων γεγονότων, όχι μόνο για σημειολογικούς λόγους αλλά και εν είδει παροχής ισχυρής αμερικανικής στήριξης στο ζήτημα του ελληνικού χρέους και την ανάγκη μείωσής του, ωστόσο ακόμα κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα ακόμα ότι είναι δεδομένη η επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα. Άλλωστε πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νίκος Παππάς, επιφορτισμένος από τον Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί και να συντονίζει τις κινήσεις και τις προσπάθειες για την μείωση του ελληνικού χρέους, είναι αυτός που έχει επικοινωνία με τον γραφείο του υπουργού οικονομικών, Jack Lew, κρατώντας ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με την Ουάσινγκτον.
Αναφορικά με το χρέος, η ελληνική πλευρά επιθυμεί να δείξει και να στείλει μήνυμα στην Ευρώπη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο πλευρό της Ελλάδας, ασκώντας έμμεση ή και άμεση πίεση με στόχο την επιτάχυνση των διαδικασιών για την απομείωσή του.
Για το θέμα του χρέους και την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών, μια διαφορετική –ενδεχομένως πιο ρεαλιστική- προσέγγιση προσγειώνει κατά πολύ τις προσδοκίες της ελληνικής πλευράς… Καταγράφοντας την άποψη ενός πανίσχυρου Αμερικανού παράγοντα της διεθνούς οικονομικής σκηνής, που έχει διατελέσει σε υψηλές πολιτικές θέσεις και οργανισμούς των ΗΠΑ, θεωρεί την αμερικανική στήριξη ως άχρηστη (Useless support).
Και αυτό γιατί το κρίνει εκ του αποτελέσματος. «Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να βοηθήσουν, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΔΝΤ, θα έπρεπε να ασκήσουν τεράστιες πιέσεις στην Ευρώπη, και ιδίως στην Γερμανία να προχωρήσει άμεσα η μείωση του χρέους. Άλλωστε, οι ΗΠΑ δεν έχουν να χάσουν τίποτε… δεν χάνουν χρήματα», επιχειρηματολογούσε χαρακτηριστικά στο γιατί η στήριξη των ΗΠΑ μπορεί να θεωρείται «άχρηστη». Προφανώς, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και μόνο.
Τούτων λεχθέντων σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμηθεί το γεγονός της ενδεχόμενης επίσκεψης Ομπάμα στην Ελλάδα. Θα είναι ένα σημαντικό γεγονός και τα credit θα πιστωθούν στην ελληνική κυβέρνηση. Όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, απλά καταγράφουν και μια άλλη άποψη που δεν βαυκαλίζει τους εαυτούς μας… Ας ληφθούν ως τροφή για σκέψη ή αλλιώς food for thought που λένε και οι Αμερικανοί!
Ο Άλεξ είναι Γάλλος. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Παρίσι. Το 2004 ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Καλιφόρνια και από εκεί μετέπειτα στην Νέα Υόρκη, όπου και ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα και σίγουρα μέχρι και τις εκλογές. Γιατί στο πιθανό ή απίθανο σενάριο της εκλογής Τραμπ, θα επανεξέταζε την απόφασή του να συνεχίσει να ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολιτογραφήθηκε Αμερικανός προ τριετίας μετά από αρκετά χρόνια παραμονής στη χώρα και στις φετινές εκλογές θα ψηφίσει για πρώτη φορά.
Συναντηθήκαμε στο Αστόρια Παρκ, ακριβώς απέναντι από το Μανχάταν. Το θέμα συζήτησης, οι επικείμενες εκλογές, με έμφαση στο φαινόμενο Τραμπ –περισσότερο από ότι στη Χίλαρι Κλίντον-. Για τον Άλεξ Ντορβίλ, «Υπάρχει ξεκάθαρη ανησυχία και στους Δημοκρατικούς, αλλά και στους Ρεπουμπλικάνους από το ενδεχόμενο εκλογής του Τραμπ. Και αυτή η ανησυχία αναμφισβήτητα μεταφέρεται και μέσα από τα αμερικανικά ΜΜΕ, ακόμα και την συντηρητική μερίδα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Ωστόσο, αυτό που διαπιστώνει κανείς, ακόμα και στο δρόμο, είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική πολιτική συζήτηση μεταξύ των ψηφοφόρων».
Εξηγώντας την ένταση που παρατηρείται, ο Άλεξ την εντοπίζει ότι ξεκινά από την μεγάλη πόλωση που υπάρχει μεταξύ των δυο στρατοπέδων. «Για τους υποστηρικτές του Τραμπ βλέπεις την δυσαρέσκειά τους και το γεγονός ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με το σύστημα. Επίσης αυτό που τους ελκύει είναι η λαϊκιστική του ρητορική, την ώρα που οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές του απόψεις βρίσκουν ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Και αυτό εξηγείται: Οι ΗΠΑ ιστορικά είναι ρατσιστική χώρα».
Η εκλογή του θα επηρεάσει αρνητικά τις ΗΠΑ
Στο σενάριο εκλογής του εκκεντρικού μεγιστάνα, η άποψη ότι θα επηρεάσει αρνητικά τις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον συνομιλητή μου. Θεωρεί ότι μια ενδεχόμενη εκλογή δεν θα έχει αρνητική επιρροή μόνο στην Αμερική, αλλά και στους Αμερικανούς συνολικά, «ικανοποιώντας ουσιαστικά τον θυμό μόνο λίγων. Διότι αυτό έχει δημιουργήσει η υποψηφιότητά του. Θυμό». Συνεχίζοντας ο Αλεξ πιστεύει ότι από άποψη οικονομική και κοινωνική, η εκλογή του θα ήταν καταστροφική. Στις διεθνείς σχέσεις το ίδιο, κρίνοντας ότι «η άποψή του ότι θέλει να κάνει την Αμερική πάλι μεγάλη, προκαλεί γέλιο στη διεθνή κοινότητα. Η Αμερική θα χάσει τον σεβασμό της σε παγκόσμιο επίπεδο. Και δεν μιλάω μόνο για τις κυβερνήσεις, μιλάω και για τον κόσμο, τους πολίτες, που βλέπουν τις εκλογές αυτές ως τσίρκο».
Το επιχείρημα που οι υποστηρικτές του ρεπουμπλικάνου υποψηφίου θέλουν να διοικήσει τη χώρα, όπως διοικεί τις επιχειρήσεις του, βρίσκει κάθετα αντίθετο και κατηγορηματικό τον νέο ψηφοφόρο. «Το να διοικείς την κυβέρνηση και το να διοικείς μια επιχείρηση είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Δεν έχουν το ίδιο σύστημα λειτουργίας. Στην κυβέρνηση έχεις όλες τις διαφορετικές εξουσίες να λειτουργούν μαζί. Στις επιχειρήσεις υπάρχει ένα κέντρο/ένα συμβούλιο, που ελέγχει τα πάντα».
Από την άλλη, η υποψηφιότητα Κλίντον αποτελεί σαφώς μια καλύτερη επιλογή για πολλούς. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Άλεξ, ο οποίος θεωρεί ότι «Μπορεί να μην είναι η τέλεια υποψήφιος και σίγουρα δεν συγκρίνεται με κάποιον σαν τον Μπαράκ Ομπάμα, αλλά υπήρξε δημόσιος λειτουργός για πάρα πολλά χρόνια, έχει θητεύσει σε διάφορες θέσεις, και γενικά είναι μια πολύ έξυπνη γυναίκα. Δεν καλεί σε επανάσταση όπως θέλει ο Τραμπ». Υπέρμαχος της σταθερότητας και της συνέχειας, η Κλίντον φαίνεται ότι έχει πείσει το ακροατήριό της ότι θα ακολουθήσει αυτή την πορεία. «Θέλει τη συνέχεια των Ηνωμένων Πολιτειών» επισημαίνει ο Άλεξ, «χτίζοντας σχέσεις με την διεθνή κοινότητα, διασφαλίζοντας ότι θα αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες της χώρας, διατηρώντας παράλληλα και στο εσωτερικό και το εξωτερικό την ισορροπία προς όφελος όλων».
Σε αυτή την περίπτωση, αν εκλεγεί δηλαδή ο Τραμπ, ο συνομιλητής μου είναι σίγουρος. Και η σκέψη του δεν σταματά στις επιπτώσεις που θα έχει και στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Προχωρά ένα βήμα πιο πέρα. «θα μου αλλάξει πολύ την άποψη που έχω για τις ΗΠΑ. Για μένα και για πολλούς μετανάστες η Αμερική είναι μια –αν όχι η πιο- φιλόξενη χώρα. Χτίστηκε από τους μετανάστες, οι οποίοι βρίσκονται στο DNA της, οπότε αυτό που συμβαίνει σήμερα να βλέπουμε έναν εθνικιστή να μην θέλει και να μην σέβεται τους μετανάστες, έχοντας τη στήριξη πολλών, αποτελεί ένα άλλο πρόσωπο των ΗΠΑ. Και αν το απομονώσουμε το γεγονός –μακριά από τις εκλογές και την υποψηφιότητα του Τραμπ, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για όσους από εμάς μένουμε εδώ, αλλά και επικίνδυνο, δεδομένου ότι δίνεται φωνή σε ανθρώπους αντίστοιχων αντιλήψεων. Πράγματι, θα απογοητευόμουν υπερβολικά από τους Αμερικανούς αν τον αφήσουν να εκλεγεί. Θα φοβόμουν πάρα πολύ για τις επιπτώσεις και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν έφευγα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα το έκανα για να κρυφτώ, θα έφευγα για να μην το υποστηρίξω. Δεν θα ήθελα να ζήσω σε μια τέτοια Αμερική.
Ο Μιχάλης Καρλούτσος, γιος του π. Αλέξανδρου Καρλούτσου, του ισχυρού άνδρα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, του συνδέσμου μεταξύ Λευκού Οίκου και ελληνοΑμερικανικής κοινότητας, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα της ΜΑΚ Consulting, εργάστηκε για περισσότερα από δέκα χρόνια σε πολιτικές εκστρατείες των ΗΠΑ, αρχής γενομένης από την προσπάθεια του Γερουσιαστή Paul Tsongas, -τον οποίο θεωρεί μέντορά του-, για το Λευκό Οίκο το 1992. Το 2001, μετά τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, o Μιχάλης Καρλούτσος εργάστηκε ως Σύνδεσμος μεταξύ της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Γραφείου Διαχείρισης Κρίσεων της Νέας Υόρκης, για την ανάκτηση των λειψάνων που φυλάσσονταν στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου.
Συνεχίζει με την ίδρυση της MAK Consulting, εταιρίας επιρροής στην Αμερικανική πρωτεύουσα, η οποία εκπροσωπεί ηγέτιδες εταιρίες στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης, της ενέργειας, και της φιλοξενίας. Παράλληλα η ΜΑΚ δραστηριοποιείται για τη στήριξη σε ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, ειδικά υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, καθώς και στο κυπριακό.
Το 2014 συντόνισε την ιστορική κοινή επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στα Ιεροσόλυμα, ενώ φέτος, το 2016 ανέλαβε την “επίσκεψη αγάπης” του Οικουμενικού Πατριάρχη, του Πάπα Φραγκίσκου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στους καταυλισμούς προσφύγων της Λέσβου, καθώς και ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής, είχε την ευθύνη της υλικοτεχνικής προετοιμασίας και του συντονισμού της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, που έγινε τον περασμένο Ιούνιο στην Κρήτη.
Για αυτές τις εκλογές, ο Μιχάλης Καρλούτσος θεωρεί ότι «παρακολουθούμε κάτι πρωτόγνωρο», όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο γενικότερα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, νικήτρια θα είναι η Κλίντον, αλλά «επειδή η κατάσταση είναι ασταθής», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, «μπορεί αλλάξουν όλα, αν υπάρξουν κάποιες άλλες αποκαλύψεις είτε αναφορικά με το Ισλαμικό κράτος, είτε προέρχονται από τα WikiLeaks». Αναφορικά με τα ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα και την προώθησή τους στην Washington, ο Ελληνο-Αμερικανός σύμβουλος επιχειρηματικής Ανάπτυξης δεν ανησυχεί. «Κοντά και στους δυο υποψηφίους, υπάρχουν δυο άτομα ελληνικής καταγωγής, οπότε, όποιος και αν νικήσει, θα είναι κοντά στον Ελληνισμό».
Τη Χίλαρι Κλίντον βλέπει ως νικήτρια στις αμερικανικές εκλογές και επόμενη πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ο Γιώργος Γεωργόπουλος, Έλληνας που ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας-μηχανικός για πάνω από 35 χρόνια στην Νέα Υόρκη.
Με μεγάλη θητεία στα κοινά και έχοντας διατελέσει πρόεδρος στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης, την εποχή που ο οργανισμός είχε δυναμική παρουσία στα τεκταινόμενα του Ελληνισμού της ευρύτερης περιοχής της Νέας Υόρκης –σε αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση (του οργανισμού) που έχει χάσει κάθε ικμάδα κύρους και αξιοπιστίας-, ο κ. Γεωργόπουλος εκτιμά ότι η Ομογένεια κλίνει προς τον Ντόναλντ Τραμπ, κυρίως λόγω των μέτρων που έχει εξαγγείλει για τους παράνομους μετανάστες, κάτι που όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Γεωργόπουλος αποτελεί «καρκίνωμα για τις Ηνωμένες πολιτείες».
Όσο για την Χίλαρι Κλίντον, αν και στη Νέα Υόρκη κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί, ο κ. Γεωργόπουλος λέει ότι δεν έχει πείσει το ελληνικό στοιχείο.
Στην τελευταία ερώτηση για το ποιος από τους δυο μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα στα εθνικά της θέματα, ο Γιώργος Γεωργόπουλος είναι κατηγορητικός: «κανένας από τους δυο. Ο μεν Τραμπ θα ασχοληθεί με τα του οίκου του, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες, της Χίλαρι Κλίντον δεν της έχουμε εμπιστοσύνη», τονίζοντας ότι «για να υπάρχουν αποτελέσματα στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων πρέπει να υπάρξει συνεργασία μεταξύ ομογένειας και γενέτειρας».
Τα χρόνια που έζησα στην Νέα Υόρκη, παρακολούθησα από κοντά τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Την επανεκλογή του George W. Bush, την εκλογή και επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα και τώρα μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, με δυο υποψηφίους που φαίνεται να μη χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Η επανεκλογή Μπους (2004) ήρθε μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο φόβος της τρομοκρατίας και τα ζητήματα της ασφάλειας ως πρωταρχικό αίτημα στη ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας, παράλληλα με το δόγμα του προληπτικού πολέμου σε πλήρη εφαρμογή και τους δυο πολέμους σε εξέλιξη σε Αφγανιστάν και Ιράκ, έφεραν τεράστιες αλλαγές στη ζωή του Αμερικανού –και όχι μόνο- πολίτη. Η εμφάνιση, στην συνέχεια, του Μπαράκ Ομπάμα, έφερε άλλον αέρα. Με την οικονομική κρίση να έχει επηρεάσει την πλειοψηφία των Αμερικανών, και το ζήτημα της οικονομίας να βρίσκεται στην πρώτη θέση της ατζέντας των υποψηφίων, ο αφρο-αμερικανός τότε υποψήφιος υποσχόταν την αλλαγή. Ξεκίνησε ως outsider, με την Χίλαρι Κλίντον να αποτελεί το μεγάλο χαρτί των δημοκρατικών, για τη διεκδίκηση του χρίσματος. Η συνολική του παρουσία, η αμεσότητα και η ρητορική του δεινότητα απέκλεισαν κάθε πιθανότητα εσωκομματικής ήττας, ακόμη και από την πρώην πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η προεκλογική εκστρατεία του 2007-8, από τη στιγμή που πήρε το χρίσμα ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν για μεγάλη γιορτή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κλίμα πανηγυρικό, και ο ενθουσιασμός μεγάλος. Οι πολίτες ανέμεναν την εκλογή, ως την απαρχή για την αλλαγή πορείας των ΗΠΑ, με έμφαση στην οικονομία και την ανάκαμψή της από την ύφεση και στο άνοιγμα θέσεων εργασίας. Από τις πρώτες κιόλας δημοσκοπήσεις ήταν ξεκάθαρο ότι η Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό πρόεδρο, με την ελπίδα να ανορθώσει την οικονομία και να κλείσει τα μέτωπα στο εξωτερικό. Οι ρεπουμπλικάνοι γνώριζαν καλά ότι ο επόμενος πρόεδρος θα ήταν από τους Δημοκρατικούς. Η 8ετία Ομπάμα άλλαξε αρκετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικονομία ανέκαμψε από την κρίση, η ανεργία μειώθηκε και οι αλλαγές στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής ήταν εμφανείς.
Σήμερα τα πράγματα δεν θυμίζουν σε τίποτε το κλίμα του 2008. Σαφώς άλλη εποχή, άλλα προβλήματα και το σημαντικότερο, άλλοι υποψήφιοι με άλλη ατζέντα. Φτάνοντας στην Νέα Υόρκη, καθοδόν από το αεροδρόμιο JFK στην περιοχή του Queens, η συζήτηση για τις επικείμενες εκλογές με τον οδηγό του ταξί, έναν αφρο-αμερικανό με πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, με προετοίμαζε γι αυτό που θα συναντούσα στη συνέχεια. Αδιαφορία, αποστασιοποίηση, μετά προστέθηκε και ο θυμός και η ένταση. Μια φράση του ήταν αρκετή για να εξηγήσει την απόφασή του: «Δεν πρόκειται να ψηφίσω, αν και έχω το δικαίωμα. Δεν με ενδιαφέρει, γιατί πολύ απλά, κανείς από τους δυο δεν πρόκειται να επιφέρει κάποια αλλαγή στη δική μου ζωή και στη ζωή της οικογένειάς μου» μου είπε, χωρίς να αποδέχεται ότι η αποχή δεν επιφέρει καμιά θετική αλλαγή.
Τι λένε αυτοί που θα ψηφίζουν Τραμπ
Για να είμαι ειλικρινής, ήθελα περισσότερο να ακούσω τους υποστηρικτές του Τραμπ να επιχειρηματολογούν για την απόφασή τους να στηρίξουν έναν άνθρωπο που κατά κοινή ομολογία δεν ταιριάζει στο κατεστημένο και στο περιβάλλον της Washington. Το πρώτο επιχείρημα είχε να κάνει με την επιχειρηματική προσέγγιση που έχει ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων. Ακόμα και η φοροδιαφυγή δεν αποτελεί στοιχείο επιλήψιμο. «Είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού. Έτσι είναι οι Businesses», λένε πολλοί. Πολύ δε περισσότερο, τα όσα βγήκαν στην δημοσιότητα για τα υποτιμητικά σχόλιά του για τις γυναίκες. «So what? (και λοιπόν;)» μου απαντά ένας νεαρός σε ηλικία ψηφοφόρος, γύρω στα 36 που έχει δική του επιχείρηση εστίασης στην Αστόρια. «Προσωπικά με ενδιαφέρει να μου δώσει τη δυνατότητα να κάνω περισσότερες επιχειρηματικές κινήσεις» μου λέει. «Τι κάνει στην προσωπική του ζωή ή τι είπε πριν από 10 χρόνια, δεν με απασχολεί».
Ένα δεύτερο στοιχείο που επικαλείται η πλειοψηφία των υποστηρικτών του Τραμπ σε συνομιλίες μας, είναι το Εθνικό σύστημα υγείας ή διαφορετικά το Obamacare που κατά κοινή ομολογία ήταν αποτυχία, με αποτέλεσμα οι εισφορές για τους ασφαλισμένους να είναι τεράστιες και η ιατροφαρμακευτική κάλυψη ανεπαρκής αναλογικά ως προς το κόστος της. Για το συγκεκριμένο θέμα, έβλεπες σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις των ψηφοφόρων.
Στις συζητήσεις με υποστηρικτές και των δυο υποψηφίων, εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς την ένταση που υπάρχει και σίγουρα την επερχόμενη κλιμάκωση της πόλωσης το επόμενο διάστημα. Αναμφισβήτητα η συνέχεια θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη. Ποιος θα επικρατήσει, θα φανεί. Εκείνο πάντως που υπερέχει στην παρούσα φάση, δεν είναι η πολιτική συζήτηση. Δεν είναι η ανάλυση του πολιτικού οράματος του κάθε υποψηφίου με συγκεκριμένο σχέδιο εφαρμογής. Είναι τα σκάνδαλα, είναι οι επιθέσεις κάτω από τη μέση, είναι η εξόντωση του αντιπάλου, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο…
Γιώργος Τζιτζίκος στο NEWS 247: Ο Τραμπ θα είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας
Ελένη Κουναλάκη – Τσακοπούλου: Αν ο Τραμπ γίνει πρόεδρος κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον του ΝΑΤΟ
Debate: Το λάθος Τραμπ που ενδέχεται να κρίνει τις εκλογές
Ο Γάλλος που θα φύγει από τις ΗΠΑ, αν βγει ο Τραμπ
Μιχάλης Καρλούτσος: Όποιος και αν νικήσει, θα είναι κοντά στον Ελληνισμό
