Μια οδηγία του ΕΟΠΠΥ που μακάρι να αποσυρθεί
Προσδόκιμο ζωής
Γράφει η Έλενα Ντάκουλα
Σήμερα το πρωί πληροφορήθηκα τον θάνατο μίας γυναίκας την οποία είχα συναντήσει για πρώτη φορά το καλοκαίρι σ’ένα φιλικό σπίτι. Μου είχαν πει τότε ότι η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας και πριν έλθει σ’εκείνη την συγκέντρωση είχε ολοκληρώσει μία ακόμη θεραπεία χημειοθεραπείας.
Εμεινα έκπληκτη κοιτάζοντας το ήρεμο, χαμογελαστό πρόσωπό της που μόνο το μαντήλι που φορούσε στο κεφάλι ίσως να ήταν η ένδειξη για κάποιον που ήξερε, ότι η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε θέμα υγείας. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε μία κόπωση και έφυγε, αλλά η κουβέντα που ακολούθησε από όσες φίλες την γνώριζαν καλά, μου προκάλεσε έναν αμέριστο θαυμασμό για την αξιοπρέπεια, και την διακριτικότητα που η γλυκιά αυτή γυναίκα έδινε σιωπηρά, τον αγώνα της.
Ομοίως, τον τελευταίο καιρό έχω πάρει ένα μεγάλο μάθημα ζωής από μία πολύ καλή μου φίλη η οποία έχει έλθει και αυτή αντιμέτωπη μ’αυτή την αρρώστια – μάστιγα της εποχής μας, που παλιά φοβόντουσαν να ψελλίσουν έστω και το όνομά της και την αποκαλούσαν «το κακό πράγμα». Ο τρόπος, η αξιοπρέπεια και η ευπρέπεια με τον οποίον αυτή η φίλη αντιμετωπίζει τον καρκίνο μ’ έχει κάνει ν’ αρχίσω να μην, τον φοβάμαι αλλά και να υποκλίνομαι μπροστά της.
