Επιτακτική η ανάγκη για πρωτοβουλίες της Ελλάδας-Ας μην περιμένουμε νέο Σχέδιο Μάρσαλ από τον Τραμπ
Τι πραγματικά είπε ο Αρχ. Αμερικής Δημήτριος στον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ;
Γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος
Την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017 ο νέος Αμερικανός πρόεδρος υποδέχτηκε στον Λευκό Οίκο, στην πρώτη του επίσημη επαφή, και τους επικεφαλής της με προεξάρχοντα τον Αρχ. Αμερικής κ. Δημήτριο, την ελληνική Κοινότητα στις ΗΠΑ. Η «πολιτική δήλωση» του νέου Αμερικανού προέδρου ήταν η απλή φράση, αλλά πολλαπλώς ερμηνευόμενη, κάτι περίπου ως χρησμός, «αγαπώ τους Έλληνες» – “I Love the Greeks”. Από εκεί και πέρα ουδέν. Και φυσικά κανένα περιθώριο προς πολιτική εκμετάλλευση και αξιοποίηση τα όσα εν συνεχεία είπε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Στην αντιφώνηση του όμως ο Αρχ. Αμερικής κ. Δημήτριος, η οποία έγινε αντικείμενο υπερβολικής και υπερφίαλης ανάλυσης, άνευ ουσίας και παραγόμενου πολιτικού αποτελέσματος, επομένως και άνευ αντικρίσματος, κάθε προσπάθεια οποιασδήποτε υπεραπόδοσης πολιτικής αξίας στα λεγόμενα του γέροντος, εντείνοντας όμως μια απίστευτη σπερμολογία περί ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ. Κάτι που οι ίδιες οι αμερικανικές αρχές με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο έχουν απορρίψει ακόμα από εποχής Μπαράκ Ομπάμα και στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους ακόμα και με τον Έλληνα Πρωθυπουργό και για λόγους θεσμικών κωλυμάτων. Ας δουμε όμως επακριβώς τι είπε ο Γέρων Αμερικής Δημήτριος. Μεταξύ άλλων λοιπόν ανέφερε:
«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
Ακολουθώντας μια παράδοση πολλών ετών, έχουμε την ιδιαίτερη τιμή και το ειδικό προνόμιο να βρισκόμαστε και πάλι στον Λευκό Οίκο, με την ευκαιρία του εορτασμού της Ημέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Ως Ελληνική Ορθόδοξη αμερικανική κοινότητα, σας είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες για την αναγνώριση του λαού μας και την καλοσύνη σας να υπογράψετε την διακήρυξη που αποτίει φόρο τιμής στην ιστορική Ελληνική Επανάσταση του 1821, μια επανάσταση που οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας, μετά από τέσσερις πικρούς αιώνες κάτω από την επώδυνη κατοχή και κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας..» και συνεχίζει τονίζοντας τα εξής εμφατικά: και με νόημα:
«Πρόσφατα, μαζί περάσαμε ανείπωτες τραγωδίες, ιδιαίτερα την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, θύμα της οποίας ήταν επίσης ο ναός του Αγίου Νικολάου στο Ground Zero. Ωστόσο, αποφασισμένοι να ξεπεράσουμε κάθε αντιξοότητα και αποδεικνύοντας ότι το πνεύμα της ελευθερίας νικάει το κακό, ξαναχτίζουμε μαζί το νέο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, μέρος του οποίου, αναγεννημένο από τις στάχτες του, είναι η νέα Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το Εθνικό Παρεκκλήσι, ένα σύμβολο ελπίδας και νίκης ενάντια στο κακό και τη βαρβαρότητα.
Στην ιστορία, τα δύο έθνη άσκησαν το αναφαίρετο δικαίωμα να σπάσουν το ζυγό της τυραννίας και να ανακτήσουν το πολύτιμο δώρο της αυτοδιοίκησης και της ανεξαρτησίας.
Όλο και περισσότερο αυτό αποτελεί το επίκεντρο στην άμυνα, προστασία και προώθηση της ανεκτίμητης αξίας της θρησκευτικής ελευθερίας. Στη διάρκεια των τιμητικών μας συναντήσεων στον Λευκό Οίκο έχουμε επανειλημμένα εκφράσει πώς οι ιδέες της ανεξαρτησίας και θρησκευτικής ελευθερίας εφαρμόζονται με τρόπο επώδυνο σε ειδικές καταστάσεις που σχετίζονται με το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, την Κύπρο και την ονομασία της ΠΓΔΜ.
Σήμερα, όμως, επιτρέψτε μου να κάνω μια μεγάλη έκκληση για την ίδια χώρα όπου έγινε η ιστορική επανάσταση του 1821. Αυτή η χώρα είναι η Ελλάδα, μια πιστή, σταθερά αφοσιωμένη σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών που παρέμεινε γενναία, παρά τις απαιτητικές συνθήκες και τις θυσίες σε πολλές πολέμους στους οποίους έχουν εμπλακεί οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ελλάδα, όμως, αυτή η πολύτιμη και πιστή σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται για τα τελευταία τουλάχιστον έξι χρόνια σε μια συνεχή οικονομική δοκιμασία.
Με την ευκαιρία αυτή, ο λαός της Ελλάδος, και μιλώ από προσωπική εμπειρία, θυμάται πολύ καλά τις επιπτώσεις στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, τόσο του Σχεδίου Μάρσαλ και όσο και του δόγματος Τρούμαν. Γνωρίζουμε και είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έσωσαν μια κατεστραμμένη Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμβολή της Αμερικής ήταν πραγματικά μνημειώδης – βοηθώντας στην οικονομική αποκατάσταση μιας ρημαγμένης από τον πόλεμο Ευρώπης.
Σήμερα, σε σύγκριση με τη γιγαντιαία βοήθεια που χρειάσθηκε η Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μία σημαντικά μικρότερη βοήθεια είναι αναγκαία για την Ελλάδα, προκειμένου να ανακάμψει οικονομικά και να λειτουργήσει ξανά ως δυναμικό κράτος. Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί η δυνατότητα στην Ελλάδα να συνεχίσει το ζωτικό της ρόλο ως πιστή σύμμαχος και ως έθνος που παρήγαγε κύματα από διαδοχικές κουλτούρες και πολιτισμούς για 6000 χρόνια.
Την ημέρα αυτή της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, προσευχόμαστε με δύναμη (με πάθος) ο Θεός να θέσει τέλος στη δοκιμασία της Ελλάδας, τη μητέρα της δημοκρατίας, του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της επιστήμης και επίσης ενός μοντέλου φιλανθρωπίας προς τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Ζητάμε ειρήνη για τον πληγωμένο κόσμο μας. Προσευχόμαστε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον ένθερμο υπερασπιστή της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους, για την Πρώτη Οικογένεια, για τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και για όλους τους ανθρώπους που χρειάζονται θεία και ανθρώπινη βοήθεια.
Προσευχόμαστε και πιστεύουμε. Προσευχόμαστε και ελπίζουμε. Προσευχόμαστε και προσδοκούμε με ευγνωμοσύνη τη θετική πρωτοβουλία σας. Σας ευχαριστώ κ. πρόεδρε»
Επομένως πέρα από αυτή τη μικρή «ιστορική αναδρομή» και μάλιστα χαμηλού πολιτικού ρίσκου, η φράση κλειδί του Αρχ. Αμερικής κ. Δημητρίου είναι: «(σ.σ Κύριε Πρόεδρε) Προσευχόμαστε και προσδοκούμε με ευγνωμοσύνη τη θετική πρωτοβουλία σας». Δηλαδή η ελληνική κοινότητα -κατ’ επέκταση και η Ελλάδα, η ταλαίπωρη αυτή χώρα- αναμένει τη θετική πρωτοβουλία του Αμερικανού προέδρου για να υπάρξει ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ; Μάλλον αυταπατώμεθα αν περιμένουμε κάτι τέτοιο. Και εύλογα αναρωτιέμαι δημόσια. Αντί να διογκώνουμε και εξ υπαγωγής και ερμηνείας να προσπαθούμε να βγάλουμε κάτι που ούτε με τανάλια δεν βγαίνει, γιατί δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία, αν όχι η Ελλάδα, καθότι υπάρχει σοβαρότατο έλλειμμα πολιτικού προσωπικού με δυνατότητες υψηλού και ιστορικού ρίσκου, -πάντα επ’ ωφελεία του Έθνους και της Πατρίδας, αλλά δυστυχώς μόνον προς ίδιον πολιτικό και προσωπικό όφελος όπως συμβαίνει τα τελευταία 45 χρόνια αναλαμβάνονται τέτοια ρίσκα- έστω μια ομάδα προσωπικοτήτων να διατυπώσει μια υπεύθυνη πρόταση. Αν όχι άμεσης οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα (μιας και αυτά τα δώρα μας τέλειωσαν οριστικά και αμετάκλητα προ πολλού από του περασμένου αιώνος) τουλάχιστον ενίσχυση ενός νέου νομίσματος, τουλάχιστον για τις εξωτερικές συναλλαγές της χώρας με το ισχυρό και ακλόνητο δολάριο ώστε να τελειώνει το μαρτύριο της σταγόνας με την θρησκειοποίηση- θεοποίηση του Ευρώ;
