Ξημερώνει ένας νέος κόσμος- Τι αποκάλυψε η κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση των κορυφαίων αναλυτών γεωπολιτικής στην Ουάσινγκτον
Εικόνες βγαλμένες από την Αποκάλυψη του Ιωάννη
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Στις 5 Απριλίου, στο κέντρο της Ουάσιγκτον, έλαβε χώρα ένα σημαντικότατο αλλά αυστηρά κλειστό event και μόνον για 80 προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο και πολύ περιορσμένο αριθμό συμμετοχών, όπως έγκαιρα έχει αποκαλύψει από τις αρχές Μαρτίου το έγκυρο GreekAmericanNewsAgency – και από τα πλέον καθιερωμένα portal ανάδειξης και προβολής ειδήσεων και πληροφοριών ιδιαίτερης πολιτικής και γεωστρατηγικής αξίας. Η ανησυχία για το μέλλον της ανθρωπότητας εισηγητών αλλά και συμμετεχόντων ήταν διάχυτη και εμφανής. Σε κάθε επίπεδο. Σε κάθε τραπέζι. Πολλές φορές η αγωνία από τα όσα ακούγοταν και παρουσιάζονταν με σχεδιαγράμματα για τις διεθνείς ανακατάξεις σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, ενεργειακό, γεωστρατηγικό και οικονομικό) ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη. Νέοι χάρτες. Νέα δεδομένα. Νέες φυγόκεντρες και ομόκεντρες δυνάμεις που αναλαμβάνουν ρόλο σε ένα νέο και πολύ διαφορετικό κόσμο. Έναν πολυπολικό κόσμο.
Έναν κόσμο που φαίνεται να κυριαρχεί η ανερχόμενη Κίνα. Η Ρωσία ως δύναμη ενεργειακής αλλά και πολεμικής ισχύος. Η Αμερική ως σταθερή δύναμη πυρός και διπλωματικής, με συχνές αναλαμπές και πολεμικής επιρροής. Η Ινδία ως ήπια ήρεμη, αλλά πυρηνική δύναμη. Η Ευρασιατική ήπειρος. Και φυσικά η γηραιά αλβιώνα, η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Χωρίς πυξίδα. Χωρίς όραμα. Χωρίς στρατηγική. Και μέσα σε όλο αυτό το νέο πεδίο και την αναδιάταξη δυνάμεων και ισχύος καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η θρησκεία. «Η σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών», όπως είχε αναφερθεί από τον Σάμιουελ Χάντικτον στο ομώνυμο βιβλίο του ήδη από τις αρχές της 10ετίας του 2000, είναι πλέον κάτι δεδομένο. Περισσότερο από ορατό. Προβάλλει σχεδόν απειλητικά με όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Τα αιματηρά χτυπήματα στην Αίγυπτο αλλά και όσα άλλα θα επακολουθήσουν -δυστυχώς – το αμέσως προσεχές διάστημα και προβάλλουν απειλητικά πάνω από την Ευρώπη και γενικότερα τον κόσμο της Δύσης, αν μη τι άλλο, δείχνουν με σαφήνεια ένα πράγμα. Ανάγκη διαθρησκειακού διαλόγου. Άμεσα και χωρίς χρονοτριβή. Οφείλουν οι μεγάλοι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανισμού αλλά και των άλλων γνωστών θρησκειών να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Δεν αρκούν από μόνες τους ούτε οι ευχές ουτε οι προσευχές. ούτε τα μηνύματα που θα διαβάσουμε τούτες τις ημέρες. Χρειάζεται δράση. Άμεσα.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο την δεκαετία του 1990 και αμέσως μετά την άνοδο του από Χαλκηδόνος Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό θρόνο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως (1992) και με την ουσιαστικά αποφασιστική συνδρομή του μοναδικού στο είδος του παγκόσμιας ακτινοβολίας και υψηλότατου κύρους θρησκειολογικού περιοδικου “God & Religion”, είχε κάνει μια τεράστια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είχαν ανοιχτεί δίαυλοι επικοινωνίας και διαλόγου με το Ισλάμ αλλά και με το Θιβέτ. Διάλογοι καταλλαγής μεταξύ των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών και με γεννάρχη τον Αβραάμ, δηλαδή του Χριστιανισμού, του Ιουδαϊσμού και του μετριοπαθούς Ισλάμ. Διάλογος ακόμα και μέσα στους κόλπους αυτού του ίδιου του χριστιανικού κόσμου, που για ακόμα μια φορά βρίσκεται μπρος στο φάσμα ενός ακόμα μεγαλύτερου σχίσματος με αφορμή την πρόωρη και ως μη όφειλε -χωρίς την συναίνεση και των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών – σύγκληση της Συνόδου της Κρήτης. Μια σύνοδος που φαίνεται να αποτελεί όχι απλώς ένα εμπόδιο στην καθολική ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά μια σοβαρότατη απειλή. Μια απειλή για ένα σχίσμα που αν συμβεί, θα απειλήσει την ίδια την υπόσταση της Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Ο διάλογος λοιπόν είναι το ζητούμενο και όχι η προσφυγή στα όπλα. Στη βία. Ο διάλογος και η συνεννόηση μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών μόνο μπορούν να αποτρέψουν τα βίαια επερχόμενα γεγονότα. Να μειώσουν τα ασύμμετρα αιματηρά χτυπήματα από το ακραίο Ισλάμ. Γεγονότα που θα αλλάξουν τον κόσμο. Την καθημερινότητα μας. Τη ζωή μας αυτή καθεαυτή. Μια ζωή που ολοένα και καθημερινά θα απειλείται όχι μόνο από την βία και το αίμα, αλλά και από τον περιορισμό των ελευθεριών. Την περιστολή ή και αναστολή βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα πάντα της παγκόσμιας ασφάλειας. Ένας κόσμος πολύ πιο εφιαλτικός από αυτόν που περιέγραψε ο Τζωρτζ Όργουελ. Ένα κόσμο γεμάτο φόβο. Τρόμο. Αβεβαιότητα οικονομική και πολιτική. Ένα κόσμο στον οποίο θα κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας! Ο νόμος του «ανίσχυρου», της μειοψηφίας και πολιτικά αδύναμου που θα επιβάλλεται και δια της βίας στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Στην συνάντηση της Ουάσιγκτον της 5ης Απριλίου, των κορυφαίων της ανάλυσης γεωπολιτικών δεδομένων, από όλο τον κόσμο με κεντρικό πρόσωπο τον George Friedman και το νεοϊδρυθέν κέντρο στρατηγικών αναλύσεων Geopolitical Futures και με κεντρικό θέμα τον «ρόλο των ΗΠΑ την επόμενη τετραετία», και φυσικά τη ρητή δέσμευση προς όλους, να διατηρηθεί η απόλυτη εχεμύθεια όσων είχαν την δυνατότητα να πληροφορηθούν άπαντες που είχαν πρόσβαση στα meetings, η φράση που ακούστηκε περισσότερο από κάθε τι άλλο και μέσα από διαφορετικές διατυπώσεις και διαφορετικά πρόσωπα αλλά και ως κοινή διαπίστωση, ήταν μια: Παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατάξεις!
Βασικό συστατικό αυτών των ανακατάξεων, μια πολιτική αλλά και με τη χρήση πολεμικής βίας, σύραξη! Κοντολογίς. Όλοι, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, περιέγραφαν, ο κάθε ένας από τη δική του οπτική γωνία και το δικό του πεδίο γνώσης και τη δική του ερμηνευτική προσέγγιση στην ανάλυση τους έναν Γ’ Π.Π και πριν περάσουν δυο 24ωρα από την ολοκλήρωση του ειδικού ενδιαφέροντος πολιτικού event, τα ξημερώματα της 7ης Απριλίου, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν απολύτως πλην της Μόσχας, ή έστω για τους τύπους, να πάει στο συμβούλιο ασφαλείας στον ΟΗΕ, δίνει εντολή για στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας με στοχευμένη πυραυλική επίθεση.
Οι αναλύσεις και οι ερμηνείες, της απόφασης του Αμερικανού προέδρου για επίδειξη ισχύος και δύναμης πυρός εκ μέρους των ΗΠΑ, που είδαν το φως της δημοσιότητας και θα συνεχίσουν να δημοσιεύονται καθημερινά, είτε επιχειρώντας να αποδομήσουν πολιτικά τον εκκεντρικό Ντ. Τραμπ, είτε πολύ περισσότερο να «δουν» τις επόμενες «απρόβλεπτες» κινήσεις και δράσεις του στην διεθνή σκακιέρα, ποικίλλουν και ίσως διαφέρουν στις μεταξύ τους προσεγγίσεις και αναλύσεις.
Σε ένα όμως φαίνεται να συμφωνούν, σχεδόν στο σύνολό τους και ανεξαρτήτως εθνικότητας προέλευσης και διεθνών οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετούν μεμονωμένα ή συλλογικά (μέσα από γνωστά think tank) όλοι αυτοί οι εκατοντάδες -ανά τον πλανήτη- έγκυροι αναλυτές υψηλού και παγκόσμιου κύρους όπως ο G. Friedman: Η ανθρωπότητα στα επόμενα προσεχή χρόνια -δυστυχώς- θα ζήσει και θα βιώσει εικόνες βγαλμένες μέσα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Περισσότερα για την συνάντηση της Ουάσιγκτον της 5ης Απριλίου εδώ.
