Οι ευκαιρίες και τα αγκάθια των social media
Το προφίλ μας στα social media κι οι followers μας: Πώς τα πάμε μαζί τους;
Της Κατερίνα Γιαννοπούλου
Δικηγόρος
Α ΜΕΡΟΣ
Οι περισσότεροι από εμάς, ιδιαίτερα όσοι είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, έχουμε έναν -ή, για να είμαστε ακριβείς, τουλάχιστον έναν- λογαριασμό στα social media. Facebook, Twitter, Instagram, Linkedin, οι επιλογές είναι πολλές, ανάλογα με τις προτιμήσεις μας και τις ανάγκες μας. Η κεντρική ιδέα όμως είναι παντού η ίδια: η δικτύωση. Συνεπώς προσθέτουμε στις επαφές μας ανθρώπους που είτε τους γνωρίζουμε προσωπικά είτε όχι.
Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθώ με την πρώτη κατηγορία (στο επόμενο με τη δεύτερη), δηλαδή ανθρώπους που τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν (φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, συμμαθητές, πελάτες, γνωστοί) και έχουν μία διαμορφωμένη εικόνα για εμάς, όπως εξάλλου κι εμείς γι’ αυτούς.
Όταν κάποιος μας γνωρίζει, αναπόφευκτα θα συγκρίνει το προφίλ που προβάλλουμε στα social media με αυτό το οποίο γνωρίζει και για το οποίο έχει ήδη σχηματίσει άποψη. Αν η εικόνα που έχει στην πραγματικότητα έρθει σε σύγκρουση με την εικόνα που έχει στο social media profile τότε δημιουργείται προβληματισμός και χάνεται η αξιοπιστία και η εκτίμηση.
Σημείωση: Κάποιες φορές η σύγκριση μπορεί να λειτουργήσει θετικά, δηλαδή να νομίζει κάποιος για ένα άλλο άτομο ότι είναι πχ βαρετό και να διαπιστώσει μέσα από τα social media και τις δημοσιεύσεις του ότι έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Αυτή είναι η χρησιμότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το ιδανικό αποτέλεσμα. Συνήθως όμως συμβαίνει το αντίθετο και η σύγκριση λειτουργεί αρνητικά.
Άρα συμβουλεύω, στο βαθμό που μπορεί να ενδιαφέρει η συμβουλή μου, να είμαστε αυθεντικοί. Κάνουμε το λάθος και νομίζουμε ότι αυτά που δημοσιεύουμε ξεχνιούνται/είναι αδιάφορα κλπ. ενώ στην πραγματικότητα όλα αποτελούν αντικείμενο κριτικής.
Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο αποτέλεσε διάλογος που είχα με συνάδελφο που μου είπε: «Μα καλά, κάνεις add γνωστούς και πελάτες; Εγώ μόνο φίλους και μερικούς συναδέλφους». Και απάντησα «Γιατί όχι; Αφού με γνωρίζουν ήδη γιατί να μην τους κάνω και add; Ο ίδιος άνθρωπος δεν είμαι;».
Πραγματικά όμως ας σκεφτούμε πόσα θέματα προκύπτουν αν δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος και πόσες οι πιθανές επιπτώσεις.
Δυστυχώς το να καταστραφεί μία καλή εικόνα είναι πολύ πιο εύκολο και πιο γρήγορο από το να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί. Όλοι μας πιστεύω μπορούμε να σκεφτούμε αμέσως παραδείγματα ανθρώπων που εκτέθηκαν από τη συμπεριφορά τους στα social media. Επομένως, εκτός από αυθεντικοί, καλό είναι να είμαστε και λιγάκι προσεκτικοί.
Συμπερασματικά, ένας λογαριασμός στα social media είναι μία υπέροχη ευκαιρία για κοινωνικοποίηση και διατήρηση της επικοινωνίας με όλα τα άτομα που μας ενδιαφέρουν, αλλά να μην υποτιμούμε τους κινδύνους. Στα social media η ανάγκη για ευγένεια, ειλικρίνεια και σωστή πληροφόρηση δε διαφέρει από την ανάγκη για τα ίδια αγαθά στην πραγματικότητα.
Ναι, κι όμως, οι επαφές μας έχουν απαιτήσεις από εμάς, όπως κι εμείς από αυτές.
Ας μην ξεχνάμε ότι πλέον ακόμα και τα Δικαστήρια καλούνται να λύσουν διαφορές που έχουν προκύψει στον «τόπο» social media, όπως προσβολή προσωπικότητας, απάτη, και ο κατάλογος συνεχώς μεγαλώνει.
Β ΜΕΡΟΣ
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που προσθέτουμε στις επαφές μας: αυτούς με τους οποίους δε γνωριζόμαστε πριν το add/follow/connect κλπ.
Για να δούμε…
Καθένας μας προσθέτει στις επαφές του ανθρώπους που δεν γνωρίζει για τους δικούς του λόγους. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που δεν είναι υπέρ αυτής της πρακτικής και την κατακρίνουν, επίσης για τους δικούς τους λόγους. Σεβαστή άποψη αλλά δεν την υποστηρίζω.
Όσον αφορά τις δικές μου επαφές λοιπόν, περιλαμβάνουν και πρόσωπα με τα οποία δεν γνωριζόμουν προηγουμένως. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί πρόκειται για ευρύτερα γνωστά άτομα, οπότε το κάνω για λόγους ενημέρωσης ή ψυχαγωγίας, είτε γιατί σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι πιθανοί πελάτες ή να είμαι εγώ μία πιθανή πελάτισσα γι΄ αυτούς αν χρειαστώ κάτι (ανάλογα τις γνώσεις και το επάγγελμα), είτε γιατί -πολύ απλά- θεωρώ ότι το να γνωρίζεις ανθρώπους και να μοιράζεστε απόψεις είναι ενδιαφέρον. Γιατί όχι εξάλλου;
Θα επαναλάβω βέβαια τη συμβουλή του προηγούμενου άρθρου, δηλαδή να είμαστε αυθεντικοί και προσεκτικοί, με την επισήμανση ότι το να γινόμαστε «φίλοι» με κάποιον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν σημαίνει ότι γίναμε φίλοι και στην πραγματικότητα. Επίσης, δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε το χαρακτήρα του άλλου ατόμου, οφείλουμε να είμαστε ακόμα περισσότερο ευγενικοί και -φυσικά- επιφυλακτικοί.
Εννοείται ότι ο κόσμος μας δεν είναι ιδανικός, και επειδή το να προσθέτουμε στις επαφές μας άτομα που δε γνωρίζουμε περιέχει και κίνδυνο, συνιστώ μόλις διαπιστώσουμε κάποια ανησυχητική συμπεριφορά να απευθυνόμαστε στη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Νομίζω όλοι μας μπορούμε να κρίνουμε ποιες συμπεριφορές χρήζουν αναφοράς στη Διεύθυνση αυτή.
Θεωρώ πάντως ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι (ή -έστω- θα έπρεπε να είναι) αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας και αναγκαίο εργαλείο για την άσκηση της δραστηριότητας κάθε επιχείρησης/ελεύθερου επαγγελματία, εφ’ όσον χρησιμοποιούνται σωστά. Είναι ένας άμεσος, και χωρίς οικονομικό κόστος, τρόπος να προβάλλει κάποιος τη δουλειά του και την προσωπικότητά του εν γένει.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω και μία άλλη πτυχή (άσχετη με την επαγγελματική μας εξέλιξη) του να προσθέτουμε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε: μαθαίνουμε για καταστάσεις και για προβλήματα ανθρώπων που στη δική μας καθημερινότητα, στο δικό μας μικρόκοσμο, δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή τους. Πχ μπορεί να μάθουμε για δικαιώματα ανθρώπων που καταπατούνται σε κάποια άλλη πόλη, ή ακόμα και σε κάποια άλλη χώρα, ή για προβλήματα της καθημερινότητας ανθρώπων που ζουν εκτός Αττικής, για αδέσποτα ζώα, για κοινωνικές δράσεις κλπ. Και νομίζω σε τέτοιες περιπτώσεις, καθένας από εμάς, ανάλογα με τις γνώσεις και τις ικανότητές του, αν μπορεί να το κάνει χωρίς δική του επιβάρυνση, οφείλει να βοηθάει.
Τέλος, συμβουλεύω να μην απορρίπτουμε εκ των προτέρων καμία ευκαιρία για επικοινωνία, γιατί από κάθε άνθρωπο έχουμε να διδαχτούμε και κάτι και σε κάθε άνθρωπο έχουμε να διδάξουμε εμείς κάτι.
