που χρήζουν μιας άλλης “ανάγνωσης”
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Την Κυριακή 7 Μαϊου 2017 το ΒΗΜΑ της Κυριακής δημοσίευσε μια συνέντευξη του Αμερικανού Πρέσβη την Αθήνα κ. Τζέφρι Πάϊατ. Την συνέντευξη πήρε ο καλός συνάδελφος Άγγελος Αθανασόπουλος. Η συνέντευξη, παρά τον υπόκωφο «θόρυβο» που δημιούργησε στα δημοσιογραφικά γραφεία και τα πολιτικά κέντρα στην Αθήνα, αμέσως μετά την δημοσίευσή της, -και αυτό είναι κανονική δημοσιογραφική επιτυχία- με ένα εντονότατο παρασκήνιο να εξελίσσεται, είχε πολλά και καυτά σημεία. Σημεία που χρειάζεται γνώσεις και εμπειρία για τα τεκταινόμενα στο τρίγωνο Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη, Αθήνα για να μπορέσεις να τα ανιχνεύσεις, να τα αποκωδικοποιήσεις και εν συνεχεία , χωρίς να διαταράξεις λεπτές ισορροπίες, να τα αναδείξεις.
Παρασκήνιο που εξελίχθηκε από το απόγευμα της Κυριακής 7 Μαϊου, μεταξύ Αθήνας, Ουάσιγκτον, Μοσχάτου(ΝΔ) και άλλων κέντρων και δημοσιογραφικών παράκεντρων (σε Αθήνα, Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον), αναγκάζοντας τον ίδιο τον Αμερικανό Πρέσβη, την επομένη ημέρα, Δευτέρα 8 Μαϊου, με ένα twitter ουσιαστικά να δείξει μια ανεπαίσθητη αλλά –δεν παύει να είναι – ενόχληση του. Ενόχληση, όχι τόσο για την ουσία του δημοσιεύματος και των όσων είπε και τα οποία πράματι αποδόθηκαν ακριβώς όπως τα είπε –τούτο μαρτυρά άλλωστε και η λιτή ανακοίνωση της πρεσβείας αργά το απόγευμα της Δευτέρας,08 Μαϊου, -προϊόν εντονότατου παρασκηνίου που προηγήθηκε- όσο για τον πρωτοσέλιδο υπέρτιτλο της εφημερίδας, εν τούτοις έβγαλε πολλές και πολύ σοβαρές ειδήσεις! Έστειλε δε ακόμα περισσότερα μηνύματα. Διέλυσε μύθους και μυθεύματα, ενώ απάντησε με διακριτικά υψηλή διπλωματία σε σενάρια που στήνονται (εντός και εκτός Ελλάδος) για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα αλλά και πιο συγκεκριμένα τις σχέσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με την νέα διοίκηση του Λευκού Οίκου. Σε αυτή την (καθόλου τυχαία) δημόσια τοποθέτηση –ας μου επιτραπεί και ο όρος – «παρέμβαση» του. «Παρέμβαση», αλλά όχι στα εσωτερικά της χώρας, όπως απειλούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με σχετική ανακοίνωση ή και δήλωση ότι θα πράξει ο αρχηγός της ΝΔ, παρακινούμενος βέβαια από άλλα κέντρα… Φυσικα ούτε ανακοίνωση βγήκε από την Νέας Δημοκρατία, ούτε καν δελτίο τύπου, πέρα από μια χαλαρή δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη την Δευτέρα στον ΣΚΑΙ στην συνέντευξή του στον συνάδελφο Άρη Πορτοσάλτε ότι «κάποιοι φαντασιώνονται τον κ. Τσίπρα στην επόμενη κυβέρνηση», ούτε καν αναφορά στην συνέντευξη του Αμερικανού Πρέσβη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Όσο για το γραφείο τύπου της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ακόμα και η «διορθωτική» που εξέδωσε, χωρίς να κάνει καμία απολύτως διόρθωση στα όσα δημοσιεύθηκαν, μάλλον λειτούργησε έτι περαιτέρω ενισχυτικά προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό η εκ νέου επαναδημοσιοποίηση της και μέσω της ίδιας της Πρεσβείας και μέσω των social media που δαθέτει(twitter κτλ). Πέρα όμως από το έντονο –και ας μου επιτραπεί να πω- θολό και σκοτεινό παρασκήνιο μιας και τυγχάνει να γνωρίζω αρκετά καλά πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα… η συνέντευξη ως συνέντευξη έχει να μας πει πολλά. Δανείζομαι λοιπόν από το εισαγωγικό Lead του συναδέλφου ‘Αγγελου Αθανασόπουλου μια μικρή σύνοψη όσων είπε ο Αμερικανός πρέσβης.
Σημειώνει, λοιπόν, ο καλός συνάδελφος εισαγωγικά-προς το αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας- και πριν δώσει τον λόγο στον ίδιο τον Διπλωμάτη, εστιάζοντας στα εξής ως απόσταγμα από την όντως πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση-συνέντευξη που είχαν, αν και ήδη η ίδια εφημερίδα έχει φροντίσει να δώσει ήδη το δικό της «πολιτικό στίγμα» και την «γραμμή» της εφημερίδας υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο « ΗΠΑ ΕΥΛΟΓΟΥΝ ΤΣΙΠΡΑ!» με εσωτερικό μεσότιλο-τίτλο «Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΦΗΓΗΜΑ που βάζει η ίδια η εφημερίδα «Ο Πρωθυπουργός έχει πλέον την ευκαιρία να διαμορφώσει ένα νέο αφήγημα για να πλεύσει η Ελλάδα σε πιο ήρεμα νερά» και συνεχίζει η εφημερίδα με δυο τρία «χτυπήματα» εστιάζοντας στα όσα λέει ο πρέσβης: «Τι ζητεί για τη βάση της Σούδας – Τι λέει για Τουρκία-Βαλκάνια. «Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει μπροστά της την ευκαιρία να αλλάξει το αφήγημα της κρίσης σε αφήγημα ευκαιρίας μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, εκτιμά ο Τζέφρι Πάιατ. Ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, μιλώντας στο «Βήμα», εμφανίζεται έτοιμος για δυναμικές πρωτοβουλίες στους πυλώνες της διμερούς αμυντικής συνεργασίας και της προσέλκυσης επενδύσεων στην Ελλάδα. Λέει δημοσίως ότι η Ουάσιγκτον βλέπει θετικά την επέκταση της αμυντικής συμφωνίας για τη βάση της Σούδας, αναγνωρίζει τη σημασία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στη Μεσόγειο και εμφανίζεται έτοιμη να συνδράμει με στρατιωτικό υλικό. Παράλληλα, ο ίδιος θα μεταβεί σύντομα στις ΗΠΑ για να διερευνήσει και να προωθήσει το επενδυτικό ενδιαφέρον. Σε σχέση με την Τουρκία, ο κ. Πάιατ είναι προσεκτικός και αναγνωρίζει την ψύχραιμη στάση της Αθήνας απέναντι στη γειτονική χώρα – χωρίς να παραγνωρίζει το ιστορικό βάρος των σχέσεων. Τέλος, θεωρεί ότι οι σχέσεις ΗΠΑ – Ευρώπης επιστρέφουν σταδιακά σε μια ισορροπία μετά την αρχική δύσκολη περίοδο της κυβέρνησης Τραμπ».
Κατ΄αρχήν, για το καθαρά διαδικαστικό μέρος μια τέτοιας συνέντευξης, αλλά και κάθε άλλης τέτοιας μορφής συνέντευξης (που αφορά είτε διπλωμάτη και δη Πρέσβη, είτε υπουρό, πολύ περισσότερο ηγέτη μιας χώρας, πόσο μάλλων κεντρικών υπερδυνάμεων) να πούμε ότι υπάρχει ένα πρωτόκολλο! Κάποιοι κανόνες. Μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία πέραν του ότι ο δημοσιογράφος υποχρεούται να στείλει, αν όχι mot a mot, τουλάχιστον ένα πλαίσιο ερωτήσεων, ώστε να γνωρίζει ο συνεντευξιαζόμενος περίπου το περιεχόμενο και να έχει φροντίσει να ενημερωθεί καταλλήλως. Για τους ηγέτες υπερδυνάμεων είναι ελάχιστα τα περιθώρια παρέκκλισης των αυστηρών κανόνων που τίθενται. Και έτσι πρέπει.
Ένα άλλο σημείο που οφείλουμε να γνωρίζουμε –κυρίως για την αμερικανική διπλωματία- και ειδικώς για την Ελλάδα και την Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, είναι τα εξής βασικά στοιχεία :
1ο ότι ένας διπλωμάτης, και δη Αμερικανός, αιτήματα για παρόμοιες συνεντεύξεις λαμβάνει σχεδόν καθημερινώς στο γραφείο του, αλλά επιλέγεται πότε και πού θα μιλήσει. Επίσης ποτέ(!) δεν κινείται αφ εαυτού του. Δεν αποφασίζει άμεσα ο ίδιος, δηλ. πρωτίστως ενημερώνει την κεντρική διοίκηση και λαμβάνει «κατευθύνσεις» πάνω στα ζητήματα που θα εστιάσει. Ειδικώς, αν πρόκειται για πολιτικά ζητήματα που άπτονται διμερών διακρατικών (ή και πολυμερών διεθνών) συμφωνιών κτλ.
2ο πολύ βασικό. Τέτοιες συνεντεύξεις δίνονται πολύ σπάνια εως και καθόλου. Αρκεί μια ματιά στα ιστορικά χρονικά παρόμοιων συνεντεύξεων προκατατόχων του νυν Αμερικανού Πρέσβη. Από καθόλου εως σπάνιως. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβάλλει η επικαιρότητα ή έκτακτα γεγονότα.
3ο παρόμοιες συνεντεύξεις που από την φύση τους έχουν πολιτικό χαρακτήρα παραχωρούνται (καμιά φορά ή και επιδιώκονται από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους να μιλήσουν. Να παραχωρήσουν συνέντευξη ) όταν θέλουν οπωσδήποτε να πουν κάτι. Να στείλουν κάποια μηνύματα… έτσι τουλάχιστον είθισται και στην Αμερικανική διπλωματία. Επιλέγεται προσεχτικά ο χρόνος (το πολιτικό timing δηλ) που θα δημοσιοποιηθεί κάτι, είτε μέσω μιας συνέντευξης, είτε ακόμα και μιας εσπευσμένης δήλωσης ή αν επείγει, με κάποια ανακοίνωση (δελτίο) Τύπου.
Πάμε τώρα να δούμε ορισμένα «κρυφά σημεία» των όσων λέει ο Αμερικανός διπλωμάτης. Να «αποκωδικοποιήσουμε» δηλαδή κάποια «μηνύματα» πιο «ευαίσθητα»… που στέλνει η Ουάσιγκτον, και όταν λέμε Ουάσιγκτον –για να καταλαβαινόμαστε- εννοούμε ανεξαρτήτως ενοίκου του Λευκού Οίκου, τα ουσιαστικά κέντρα λήψης αποφάσεων και χάραξης της πολιτικής στις ΗΠΑ που είναι κυρίως τα ισχυρά (πανίσχυρα) think tanks, τα οποία με την σειρά τους χαράσσουν πολιτική ή υπαγορεύουν πολιτικές ανεξάρτητα από το τι θέλει ή τι λέει δημοσίως ο εκάστοτε Αμερικανός Πρόεδρος. Πολιτικές και στρατηγικές με βάση πάντα τα γεωπολιτικά δεδομένα και τα διεθνή και τοπικά συμφέροντα της υπερδύναμης.
Κάνοντας λοιπόν μια άλλη διαφορετική – αλλά πιο προσεχτική-«ανάγνωση» των όσων λέει ο κύριος Τζ. Πάϊατ, θα εστιάσουμε και σε κάποια διακριτικά μεν, αλλά πολύ σαφή εως και ξεκάθαρα, «μηνύματα» που στελνει προς διάφορες κατευθύνσεις…
- Ο κος Πάϊατ, αφού πλέκει το εγκώμιο των διμερών σχέσεων, Ελλάδος – ΗΠΑ, τονίζοντας διακριτικά –αλλά το κάνει πάντως με πολλή προσοχή και χωρίς να θίξει την Τουρκία – και με την δέουσα διπλωματκή προσοχή στην γεωπολιτική θέση της Ελλάδος καθώς και την σημασία της για τα συμφέροντα της υπερδύναμης. Από μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση δεν θα μπορούσε να λειπει αναφορά στο ρόλο της Ελλάδος εντός του ΝΑΤΟ, εν όψει και της κρίσιμης Συνόδου και άλλων σημαντικών γεγονότων. Τονίζοντας επίσης την σημασία της αμυντικής συνεργασίας αναφέροντας πως «Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Η συμμαχία μας είναι πολύ ισχυρή και σε λίγο καιρό θα γιορτάσουμε 70 χρόνια της αμυντικής μας συνεργασίας. Η σημασία του Νότου και η έμφαση του ΝΑΤΟ σε αυτόν είναι κάτι νέο. Αντανακλά τις εξελίξεις στις τρεις σφαίρες επιρροής που περιέγραψα. Το σημαντικό για εμένα είναι ότι, πέραν της γεωγραφίας, οι χώρες μας έχουν συγκλίνοντα συμφέροντα για σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, για τη θαλάσσια ασφάλεια, για την παράνομη μετανάστευση, για την καταπολέμηση των δικτύων λαθρεμπορίας. Δεν ξέρω τι συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά για το πού βρισκόμαστε σήμερα υπάρχει μια ξεκάθαρη ευκαιρία από όσα συζητώ στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και γενικότερα στην κυβέρνηση. Η επιθυμία είναι να σκεφτούμε πιο φιλόδοξα για το πώς θα συνεργαστούμε στο μέλλον – κυρίως στον τομέα της ασφάλειας. Κοιτώντας 5-10 χρόνια μπροστά, η Ελλάδα θα παραμένει ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ και μία δημοκρατία.»
- Κάνει επίσης μια μικρή γεωπολιτική ανάλυση, δεδομένου ότι θεωρείται άριστος γνώστης και της περιοχής. Αλλά, λόγω και πρότερου διπλωματικού βίου, θεωρείται εκ των ικανοτέρων διπλωματών (και αυτό έχει διαφανεί σε δύσκολες διπλωματικές αποστολές που του έχουν ανατεθεί στο πρόσφατο παρελθόν) εστιάζει σε βασικά επιμέρους σημεία όπου η Ελλάδα δικαίως προβάλλει την θέση της ως «σταθερού πυλώνα ειρήνης και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο», επιζητώντας πολλές φορές όμως, είτε με τον λάθος τρόπο ή και παραβλέποντας, παραθεωρώντας ή ακόμα χειρότερα κάποιες φορές και υποτιμώντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα έναντι των γειτόνων της, όπως ορθώς έχουν σημειώσει αρκετοί Έλληνες Πρέσβεις –και στην Ουάσιγκτον. {βλ σχετικώς «Η Τέλεια Καταιγίδα. To NATO μετά την 11η Σεπτεμβρίου» του Βασίλη Κασκαρέλη πρώην πρέσβη και στην Ουάσιγκτον, επίσης το «Η Αλλη Κρίση – Η Μαρτυρία ενός Πρέσβη» του Αλέξανδρου Μαλλιά, επίσης πρώην πρέσβη στην Ουάσιγκτον, και 10αδες άλλα που έχουν γραφεί από εμπειρότατους και ικανότατους διαπρεπείς έλληνες διπλωμάτες}.
- Αναφέρεται επίσης και στην αβεβαίοτητα της μείζονος περιοχής, λέγοντας «..στον περίγυρο της Ελλάδος πολλά πράγματα θα είναι λιγότερα προβλέψιμα…» για να συμπληρώσει με έμφαση ότι «και το επιχείρημα της ενίσχυσης της επένδυσης που έχουμε κάνει εδώ και 70 χρόνια είναι ισχυρό» αναφερόμενος στην Αμερικανική βάση της Σούδας και της σημασίας της για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη μειζονα περιοχή.
- Αναφέρεται στους υπαρκτούς κινδύνους στην εύφλεκτη Ανατολική Μεσόγειο (ISIS, Συρία και φυσικά στον παράγοντα Ρωσία κτλ) αλλά και σε τομείς συνεργασίας που αφενός διασφαλίζουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή της Μεσογείου που (ίσως με τους κατάλληλους χειρισμούς όμως) θα μπορούσαν να αποβούν και επ ωφελεία και της Ελλάδος, αν μάθει κάποια στιγμή να μη δίνει ποτέ χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Αντισταθμιστικά οφέλη. Να διεκδικεί. Να απαιτεί, ειδικά όταν δίνει. Όταν παρέχει κάθε είδους παροχή. Συνήθως μόνον δίνουν… και πάντα με αίσθημα υποτέλειας και κατωτερότητας…
- Φυσικά, και αυτό θέλει την δέουσα προσοχή, καθώς στην Ελλάδα στην παρούσα φάση συντελλούνται –στο παρασκήνιο- και έρχονται μεγάλες αλλαγές στον Mediaκό αλλά και επιχειρηματικό χάρτη της χώρας. Με νέους (αλλά πολύ αμφίρροπους, αμφίβολης προέλευσης -πολύ φοβάμαι- και ίσως ουσιαστικά ανύπαρκτους) παίκτες… παρά τα περί του αντιθέτου που κυκλοφορούν σε sites, blogs & portals από τους γνωστούς πια «πρόθυμους». Τους ίδιους δηλαδή που τους είδαμε και στις περιπτώσεις Λαυρεντιάδη, Κυριακίδη κτλ…
- Δεν είναι καθόλο τυχαίο ότι ο κ. Παϊατ κάνει ιδιαίτερη αναφορά για ενδιαφέρον στις (τυχόν) επενδύσεις, χωρίς όμως να λέει κάτι συγκεκριμένο. Αλλά το αναφέρει για να δείξει ότι «είμαστε εδώ. Βλέπουμε. Παρακολουθούμε»… δεδομένου ότι ο εναγκαλισμός με κάθε είδους Ρωσικής προέλευσης συμφέροντα ούτε αρέσει στο βαθύ αμερικάνικο κράτος, ούτε το θέλει. Μια ματιά στις σχέσεις και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή με τους κ.κ. Μ. Μπράιζα, Ντ. Σπέκχαρτ, αν μη τι άλλο διδάσκει…
- Ένα άλλο επίσης πολύ βασικό σημείο αλλά και «μήνυμα» που στέλνει –και αυτό δεν πρέπει επ ουδενί να διαλάθει της προσοχής μας – άλλωστε το «λέει» με πολύ σκωπικτό και δεικτικό τρόπο η ίδια η εφημερίδα, είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, συνεχίζουν να στηρίζουν αναφανδόν –και χωρίς πια κάποια ιδεολογική (προκατάληψη ή άλλου είδους αριστερίστικη αγκύλωση ) – προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα. Μια προσεχτική ματιά στις αναφορές του Αμερικανού Πρέσβη αρκεί για να το διαπιστώσει κάποιος.
- Με τα όσα λέει ο κ.Παϊατ βάζει τέρμα σε κάθε σενάριο που θέλει (ή επιχειρεί να δημιουργήσει εμφανίζοντας κάποιους είδους ) κρίση μεταξύ Αθήνας και Ουάσιγκτον με το σκεπτικό ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι μια (ακρό) δεξιά κυβέρνηση, άρα ουδεις λόγος περί συνεργασίας με την Αθήνα που «τύποις» έχει μια αριστερή διακυβέρνηση ή έστω με αριστερή καταγωγή. Αυτά δεν υπάρχουν πια. Δεν ευσταθούν! Προέχουν άλλα συμφέροντα. Διεθνή. Οικονομικά και γεωπολιτικά.
- Ξεκαθαρίζει και το δίνει με στοιχεία αλλά και συγκεκριμένες φράσεις ότι οι σχέσεις προσωπικά του Έλληνα Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα με τις ΗΠΑ δεν είναι απλώς καλές. Αλλά άριστες! Ίσως ποτέ τόσο καλές στο πρόσφατο παρελθόν. Ειδικώς μετά την κρίση που είχαν περάσει επί Κώστα Καραμανλή που είχαν φτάσει στο ναδίρ… Βάζοντας έτσι τέρμα στα σενάρια (που όλως τυχαία την ίδια Κυριακή 07 Μαϊου) άρχισαν να διακινούνται από –την ίδια πηγή και τα ίδια γνωστά κέντρα σε Ουάσιγκτον και Νέα Υόρκη που στοχεύουν μόνο σε προσωπικά ιδιοτελή οφέλη και μόνον διαρρέοντας διάφορα αβάσιμα και άσχετα κακόβουλα και κακοπροαίρετα, χωρίς καμία απολύτως βάση, σενάρια. Τάχα μου και δήθεν περί ανύπαρκτων σχέσεων Αθήνας και Ουάσιγκτον ή ακόμα χειρότερα περί «παγωμένων» σχέσεων Μαξίμου –Λευκού Οίκου θέτοντας ρητορικά υποβολιμαία ερωτήματα του τύπου «γιατί δεν του τηλεφωνεί ο Ντ. Τράμπ (σ.σ του Τσίπρα) και άλλα τέτοια φαιδρά. Σενάρια που ξανά διακινήθηκαν αυτή την φορά από μεγάλη κεντρική, σφόδρα αντιπολιτευόμενη εφημερίδα που πάντα στο στόχαστρο της έχει οτιδήποτε φθείρει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του, αφήνοντας όμως στο « απυρόβλητο περιθώριο» τον Πάνο Καμμένο –μέχρι βεβαίως την επόμενη κόντρα που θα ξεσπάσει – και αναδεικνύοντας ως Πρώτο Θέμα ζητήματα που ασκούν σκληρή, πολλές φορές και άδικη, ολομέτωπη (όντως απουσία ουσιαστικής ) αντιπολίτευση (ς).
- Κάτι ακόμα στο οποίο με την συνέντευξη του ο Αμερικανός πρέσβης επιχειρεί να θέσει τέρμα σε συγκεκριμένη σεναριολογία περί νέου σχεδιου Marshall. Κάτι που το είχαμε επισημάνει σε πρόσφατο άρθρο μας. {βλ. σχετικώς http://www.huffingtonpost.gr/alexandros-stefanopoulos/-_10961_b_15774614.html }. Ποιο είναι αυτό; Το τελευταίο διάστημα, και πιο συγκεκριμένα από τις 24 Μαρτίου, ημέρα της καθιερωμένης πανηγυρικής τελετής στον Λευκό Οίκο προς τιμήν της εθνικής παλιγγενεσίας και ανεξαρτησίας της Ελλάδος από τον Οθωμανικό ζυγό, άρχισε να αναπτύσσεται –από συγκεκριμένη πηγή και πολύ συγκεκριμένα κέντρα στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον και πάντως όχι Αμερικανικά κέντρα ή πηγές – ένα «θεώρημα» περί ενός νέου σχεδίου Marshall που τάχατες ( σχεδιάζεται) για την Ελλάδα. Αφρομή μια αποστροφή του λόγου του αρχιεπισκόπου Δημητρίου στην αντιφώνησή του προς τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλτ Ντράμπ. Από εκείνη την ίδια ημέρα άρχισε να αναπτύσσεται, από γνωστή επώνυμη ιστοσελίδα μια εντελώς αυθαίρετη (παρ)ερμηνεία των όσων είπε ο Αρχ.Δημήτριος σε εκείνη την αποστροφή του λόγου του, περί ενός νέου σχεδίου Marshall.
- Το “θεώρημα” περί ενός νέου σχεδίου Marshall άρχισε να ενισχύει και να διακινεί προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, χωρίς βεβαίως να έχει το παραμικρό «έρισμα» από τις συναντήσεις του στην Ουάσιγκτον το 48ωρο(23 και 24 Μαρτίου) μεταξύ των οποίων και με τον ομόλογο του κ. James Mattis. Συνάντηση για την οποία θα χρειαστεί να κάνουμε μεγάλη υπομονή εως τα επόμενα 30 χρόνια που θα ανοίξουν τα αρχεία του state department. Ειδάλλως, αν πιστέψουμε τις φήμες και τις διαρροές για τα όσα διημείφθησαν εντός και εκτός αιθούσης, πριν και μετά την συνάντηση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας, Καμμένου & Mattis, ε τότε μάλλον οι απόψεις Μόσχας και Ουάσιγκτον μάλλον συγκλίνουν στις εκτιμήσεις τους για το πρόσωπο του Ελληνα Υπ. Εθνικής άμυνας.
- Πέραν βεβαίως των όσων ο ίδιος δήλωσε στα Ελληνικά ΜΜΕ και όσων ο ίδιος έθεσε προς την αμερικανική πλευρά, ειδικώς για την χρονική επέκταση -κατά ένα έτος – της διμερούς διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ της Αμερικανικής βάσης στην Σούδα. Το αίτημα το έθεσε η Ελλάδα. Για αυτή την συνάντηση θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον 30 χρόνια μέχρι να δοθούν στην δημοσιότητα τα αρχεία και τα πρακτικά των όσων συζητήθηκαν, διότι αν πιστέψουμε, έστω και από έγκυρες αμερικανικές, πολύ σοβαρές και αξιόπιστες πηγές τα όσα διέρρευσαν, τότε μάλλον –καθώς αποσπάσματα των διαλόγων – αρκούν για να βγουν πολλά συμπεράσματα… Διαρροές που ο Αμερικανικός παράγων φρόντισε να γίνουν πολύ διακριτικά, μέσω άλλων οδών, καναλιών και δίαυλων επκοινωνίας, αλλά μάλλον τα εκδοτικά (και άλλα μικρότερα ενίοτε και προσωπαγή συμφέροντα στην Ελλάδα) δεν ταυτίζοται και πολύ με τον επαγγελματισμό, και έτσι έμειναν απλώς «διαρροές», αναγκάζοντας τον Αμερικανό Πρέσβη να βάλει τέλος σε όλα αυτά τα θεωρήματα και τα σενάρια που κάθε τόσο εισχύονταν από τους γνωστούς πρόθυμους (blogs, sites, portals κτλ) που κάθε τόσο επανέφεραν το ιδιο γλυφιτζούρι περί ενός νέου σχεδίου Marshall…
- Έτσι εξηγούνται όμως, και μάλιστα πολύ καθαρά και πολλά άλλα σημεία από την συνέντευξη του Αμερικανού Πρέσβη κ. Πάιατ…
- Τι λέει λοιπόν ο Αμερικανός Πρέσβης ;
- Ας δούμε λοιπόν και ας διαβάσουμε –λέξη προς λέξη – τι απαντά στην κρίσιμη ερώτηση και με πολλή διακριτικότητα δοσμένη από τον συνάδελφο Άγγελο Αθανασόπουλο
«Ποια θα μπορούσαν να είναι τα πρακτικά βήματα στην αμυντική συνεργασία; Σας ενδιαφέρει η πολυετής επέκταση χρήσης της βάσης της Σούδας;
«Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε τον σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί. Εκτιμούμε πολύ όσα προσφέρει η Σούδα από την άποψη του ελλιμενισμού αεροπλανοφόρων και αεροσκαφών, επειγουσών προσγειώσεων ή αποστολών ρουτίνας για ανεφοδιασμό. Θα έδινα επίσης έμφαση, έπειτα από όσα έχω συζητήσει με τον Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη, στο ενδιαφέρον του Πολεμικού Ναυτικού να αναπτύξει μια ισχυρότερη και εμφανέστερη παρουσία στο Νότιο Αιγαίο. Η ανάπτυξη όμως ελληνικών πλοίων που θα υπηρετήσει τα κοινά μας συμφέροντα στην αστυνόμευση της περιοχής θα απαιτήσει κάποιου είδους υποστήριξη. Σε σχέση με τη στρατιωτική βοήθεια, καθώς η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης, υπάρχουν ορισμένα όρια στο επίπεδο της συνδρομής που μπορούμε να παρέχουμε. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, ενδιαφερόμαστε η Ελλάδα να μπορεί να συντηρήσει αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις διότι είναι και προς το δικό μας συμφέρον. Εγώ και η ομάδα μου εργαζόμαστε σκληρά να εντοπίσουμε πρόσθετες ευκαιρίες για μεταφορά πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού. Πρόσφατα έφθασαν ελικόπτερα Chinook, έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για μεταφορά ελικοπτέρων Kiowa, είμαστε ενθουσιασμένοι με την πρόοδο του εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Ρ-3. Δεν το βλέπουμε ως συναλλαγή, αλλά ως προώθηση κοινών συμφερόντων».
- Ο Αμερικανός Πρέσβης όμως «καρφώνει» ευδιάκριτα αλλά με πολλή προσοχή τον κ. Καμμένο, όταν λέει «Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε τον σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί» δεδομένου ότι ποτέ η Αμερικανική πλευρά και ουδέποτε δημοσιοποιεί τέτοια ζητήματα και μάλιστα χωρίς να έχουν κλειστεί και υπογραφεί συγκεκριμένες συμφωνίες. Στην ίδια απάντηση, θέλοντας να δώσει περισσότερη και μεγαλύτερη έμφαση τονίζει ότι πέραν του εθιμοτυπικού δεδομένου των απευθείας συνομιλιών με τους επικεφαλής των υπουργείων, όταν και όποτε το κρίνει και το αποφασίσει η Αμερικανική πλευρά, αποκαλύπτει πως έχει και απευθείας συνομιλίες και με τον Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο κ. Αποστολάκη, όπως και άλλους ανώτατους και ανώτερους αξιωματούχους των ελληνικών ένολπλων δυνάμεων. Το γιατί το κάνει αυτό ο Αμερικανός πρέσβης; Η απάντηση και πολύ περισσότερο η ερμηνεία δεν είναι καθόλου απλή. Πάντως κάτι λέει… κάποιο μήνυμα στέλνει… σε ποιόν και γιατί; Αυτό το «μήνυμα» προφανώς μόνον ο φυσικός του πολιτικός παραλήλπτης μπορεί να το απαντήσει και να το εξηγήσει… Ίσως επειδή οι αμερικανική πλευρά θέλει –και απαιτεί – αφενός να είναι σίγουρη ότι μιλά με επαγγελματίες και προ πάντων υπεύθυνους και σοβαρούς –και μάλιστα τους κατάλληλους –ανθρώπους και στην κατάλλη θέση, και αφετέρου επιλέγει να κάνει αυτές τις αναφορές για να στείλει και άλλα μηνύματα, ειδικά προς εκείνες τις κατευθύνσεις που ο πρότερος πολιτικός βίος τους έχει αν μη τι άλλο χαρακτηρισθεί από παλινωδίες και παλιμπαιδισμούς. Κραυγές και φωνασκείες υπέρ της Μόσχας και του Κρεμλίνου ή με διαρροές περί μυστικών συμφωνιών με την Μόσχα και άλλα συναφή φληναφήματα. Σενάρια που φυσικά ούτε ποτέ ίσχυαν, ούτε η ίδια η Μόσχα αποδέχθηκε τέτοιο (μυστικό)ρόλο, για αυτό και φρόντσε την ενδεδειγμένη πολιτικά στιγμή να κρατήσει σχετικές αποστάσεις εκθέτοντας τους εμπνευστές τέτοιων λιβελογραφημάτων που ευκαίρως –ακαίρως διακινούσαν έμμισθοι κονδυλοφόροι. Και εξακολουθούν να διακινούν σε διατεταγμένη(σχεδόν σε επαγγελματική και μόνιμη ) υπηρεσία και φυσικά πάντα με το αζημίωτο. Έχει γεμίσει το ελληνικό διαδίκτυο από τέτοια φρούτα…
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η official ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ και εδώ το σχετικό link από την ιστοσελίδα της Αμερικανκής Πρεσβείας στην Αθήνα για την συνέντευξη του Αμερικανού Πρέσβη.
Ωστόσο υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις -εκτιμήσεις αλλά και ερμηνείες για αυτή την συνέντευξη. Μια αναδίφηση στο ελληνικό διαδίκτυο, για να έχετε μια πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα
