Το κλίμα εθνικής πόλωσης που δημιούργησε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και η εμπλοκή του Αλβανού πρωθυπουργού στο εσωτερικό των Σκοπίων
Η Αλβανία οδεύει προς μια μονοκρατορία, όχι μόνο εξαιτίας του εκλογικού νόμου αλλά κυρίως χάριν της «προσωπικότητας» του Εντι Ράμα, που αξιοποίησε -ή και εκμεταλλεύτηκε- την δυναμική του σοσιαλιστικού κόμματος. Παραλλήλως, φρόντισε να εξυπηρετήσει σχεδιασμούς των σαλαφιστών Σαουδάραβων -καίτοι καθολικός χριστιανός ο ίδιος- και συνδέθηκε στενά με τον Ερντογάν βοηθώντας τον στην επιχειρούμενη αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων.
Ότι δεν ορρωδεί πουθενά φάνηκε και στις τελευταίες εκλογές, όπου δημιούργησε κλίμα εθνικής πόλωσης, συνεργαζόμενος τόσο με τους ακραίους φασίζοντες Αλβανοτσάμηδες, όσο και με τους οραματιζόμενους την Μεγάλη Αλβανία.
Επ’ αυτού μάλιστα, δεν δίστασε να αναμιχθεί εμφανώς στις εθνικές εκλογές των Σκοπίων, όπου -κατά μίμηση του Ερντογάν- κάλεσε στα Τίρανα τους αρχηγούς των αλβανικών κομμάτων των Σκοπίων, για να τους υποδείξει την ακολουθητέα πολιτική, με την αποκαλούμενη «αλβανική πλατφόρμα», η οποία και θα αποτελέσει αφορμή για νέες συγκρούσεις στο κράτος των Σκοπίων.
Ο Ράμα, μετά από πολυετή θητεία ως δήμαρχος των Τιράνων, ηγήθηκε ενός συνασπισμού συνολικά 37 αριστερών κομμάτων με την ονομασία «Συμμαχία για την Ευρωπαϊκή Αλβανία», με σύνθημα «Αναγέννηση» (Rilindjë), που κέρδισε τις εκλογές στην Αλβανία το 2013, νικώντας το συντηρητικό μπλόκ του Σαλί Μπερίσα στις 23 Ιουνίου 2013. Ανέλαβε καθήκοντα στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 και επανεξελέγη προ μηνός.
Το γεγονός ότι υπήρξε βία, νοθεία και χρηματισμός -με ψήφο αποτιμούμενη στα 50 ευρώ, που αποτελεί σοβαρό ποσόν συγκρινόμενο με τον μηνιαίο μισθό των 150 ευρώ- είναι λεπτομέρειες, αφού αποτελούν πάγια τακτική στις αλβανικές εκλογές. Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Ράμα, ότι τα τεράστια ποσά που ξόδευσε για εξαγορά ψήφων προέρχονται από χρήματα εκ της προστασίας που παρέχει σε εμπόρους ναρκωτικών και εταιρείες κατασκευών, αλλά και σε τουρκικές επιχειρήσεις.
Το ζήτημα είναι ότι θα κυριαρχεί στην αλβανική πολιτική σκηνή, μέχρι την στιγμή που θα κάνει το λάθος να ζημιώσει δυτικά συμφέροντα, όπως συνέβη και με τον Γκρούεφσκι. Η αντιπολίτευση, όπως έχουν τα πράγματα, δύσκολα θα τον υποκαταστήσει (ήδη κατά τις τελευταίες εκλογές έχασε σημαντικό μέρος της πρότερης εκλογικής της δύναμης). Τι είναι όμως αυτό που διατηρεί κυρίαρχο τον Έντι Ράμα στην αλβανική πολιτική σκηνή;
Ίσως το μυστικό να βρίσκεται στην σύντομη ομιλία του κομμουνιστή ηγέτη της Αλβανίας, Ραμίζ Αλία, το έτος 1990, στην τελευταία μυστική σύσκεψη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, την οποία μάς υπενθύμισε ο συγγραφέας Τηλέμαχος Κώτσιας, στα «tanea». Να σημειώσω, ότι αυτό που συνέβη στην Αλβανία, συνέβη σε όλες σχεδόν τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπου τα σοσιαλιστικά κόμματα -τα πρώην κομμουνιστικά, δηλαδή- μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε σοσιαλδημοκρατικά και οι “ιδεολόγοι” μαρξιστές έγιναν επιφανείς κεφαλαιοκράτες.
Ο Ραμίζ Αλία, τους είπε απλά πράγματα. Ότι ο σοσιαλισμός απέτυχε και θα επέστρεφαν στον καπιταλισμό, και γι’ αυτό θα έπρεπε να φροντίσουν να είναι αυτοί οι νέοι καπιταλιστές της Αλβανίας. Και έτσι έγινε.
Η πτώση της δικτατορίας, παρά τον ενθουσιασμό του αλβανικού λαού, παρά το γκρέμισμα του ανδριάντα του Εμβέρ Χότζα, έγινε σχετικά ομαλά (ουδέν κομμουνιστικό στέλεχος πέρασε από δίκη). Ο ηγέτης του νεοσύστατου Δημοκρατικού Κόμματος Σαλί Μπερίσα, στις πραγματικά ελεύθερες εκλογές, πήρε το 70% των ψήφων. Τον καταψήφισαν μόνο οι συνένοχοι του παλιού καθεστώτος που φοβούνταν την εκδίκηση.
Κι εδώ κρύβεται το «μυστικό». Ο Μπερίσα αν και πρώην κομμουνιστής, πόνταρε στο παιχνίδι της εκδίκησης και έχασε. Το παλιό κόμμα, τα μέλη του οποίου νύχτωσαν μια μέρα κομμουνιστές και ξημέρωσαν σοσιαλιστές, είχε τεράστια πείρα στην άσκηση της εξουσίας. Είχε στη διάθεσή του ολόκληρη την κρατική υποδομή και τις δυνάμεις καταστολής και έναν ενοχοποιημένο λαό, τόσο που το 1997 προκάλεσε εμφύλιο για να ξαναπάρει την εξουσία, αν και δεν πέτυχε. (Μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί γιατί πάση θυσία θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να αλώσει την κρατική μηχανή).
Το Δημοκρατικό Κόμμα είχε πλαισιωθεί -εκτός από μια ομάδα διανοουμένων-, από τους κατατρεγμένους του παλιού καθεστώτος, στην πλειονότητά τους αχρηστευμένους από τις πολυετείς φυλακίσεις, τις εξορίες και τους διωγμούς, αλλά και από πάσης φύσεως οπορτουνιστές που έψαχναν να μεταπηδήσουν για δικό τους προσωπικό συμφέρον.
Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα όμως, βρίσκονται στελέχη της νέας πλουτοπαραγωγικής τάξης, που προέρχεται από τους πρώην κομμουνιστές ή τους απογόνους τους. Αν ληφθεί υπόψη και ότι οι εργαζόμενοι των ιδιωτών αφεντικών σοσιαλιστών, και οι δημόσιοι υπάλληλοι, ψηφίζουν εκβιαστικά το κόμμα αυτό για να μη χάσουν τις δουλειές τους, ολοκληρώνεται η εικόνα της πορείας του Έντι Ράμα, του καλού παιδιού της Δύσης – μέχρι την μοιραία στιγμή που θα πάψει να είναι υπάκουος, όσο απαιτείται.
Μακεδών
Πηγή Voria
