Ο Προκόπης Παυλόπουλος στις Σπέτσες για τους εορτασμούς της Παναγίας της Αρμάτας

Αυστηρό μήνυμα προς την Τουρκία-Πανηγυρικοί εορτασμοί για την 195η επέπτειο της ιστορικής ναυμαχίας

Τις Σπέτσες επισκέπτεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις για την 195η επέτειο της ιστορικής ναυμαχίας.

Αρχικά, στις 10:30 το πρωί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέστη στη δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου και στη συνέχεια μετέβη στο μνημείο των ηρώων, όπου έλαβε χώρα επιμνημόσυνη δέηση κατέθεσε στεφάνι.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετέβη στην Καποδιστριακή στέγη Σπετσών, όπου κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής, ανακηρύχθηκε σε επίτιμο δημότη Σπετσών.

Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στις Σπέτσες, ο Προκόπης Παυλόπουλος ξεναγήθηκε στο μουσείο της Μπουμπουλίνας και κατόπιν βρέθηκε στο λιμάνι, στη Ντάπια, όπου έριξε στεφάνι στη θάλασσα, προς τιμήν των πεσόντων στην ναυμαχία.

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει την Τουρκία για την υποχρέωσή της για τον σεβασμό των Διεθνών Συνθηκών.

«Από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, προκύπτει, δίχως κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, ότι δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Κατά συνέπεια, τα κάθε είδους σύνορα της Ελλάδας – που είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- με τις επακόλουθες συνέπειες μεταξύ άλλων και για την υφαλοκρηπίδα, την αιγιαλίτιδα ζώνη και την ΑΟΖ, είναι επακριβώς καθορισμένα».

Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά τη διάρκεια της αντιφώνησής του προς τον δήμαρχο Σπετσών Παναγιώτη Λυράκη, στην τελετή που έγινε στην Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών, όπου ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης.

Στη συνέχεια ο Προκόπης Παυλόπουλος αναφέρθηκε στον διεθνή ρόλο της Ελλάδος, τονίζοντας ότι «η χώρα μας συμπεριφέρεται στην διεθνή πολιτική ζωή με απόλυτο σεβασμό στο Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό τους» και πρόσθεσε: «Είναι δύναμη που εργάζεται για την ειρήνη και την ανάπτυξη τόσο στην εγγύς περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όσο και στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Πλην, όμως, συνέχισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «εάν χρειασθεί, εμείς, οι Έλληνες, είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε αποτελεσματικά τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία της πατρίδας μας, που αποτελούν και σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

«Στο πλαίσιο δε αυτό», συνέχισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «διευκρινίζουμε, για πολλοστή φορά, τα εξής, ειδικώς προς την φίλη και γείτονα Τουρκία: Στηρίζουμε σταθερά την ευρωπαϊκή της προοπτική. Και την σημασία αυτής της ανυπόκριτης στήριξης πρέπει η Τουρκία να εκτιμά δεόντως. Όμως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της έχει μιαν αυτονόητη, θεσμική και πολιτική, προϋπόθεση: Ήτοι τον πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του Διεθνούς Δικαίου στο σύνολό τους. Επομένως, και τον πλήρη σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947. Από τις οποίες προκύπτει, δίχως κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, ότι δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο. Κατά συνέπεια, τα κάθε είδους σύνορα της Ελλάδας – που είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- με τις επακόλουθες συνέπειες μεταξύ άλλων και για την υφαλοκρηπίδα, την αιγιαλίτιδα ζώνη και την ΑΟΖ, είναι επακριβώς καθορισμένα. Συνακόλουθα, κάθε είδους συμπεριφορές ή δηλώσεις από την πλευρά της Τουρκίας που αμφισβητούν κάθε πτυχή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και του Διεθνούς Δικαίου, υπονομεύουν το κύρος της στο πλαίσιο της Διεθνούς Κοινότητας και θέτουν φραγμούς στην Ευρωπαϊκή της προοπτική».

Σε άλλο σημείο της αντιφώνησής του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «σήμερα, έχουμε βάσιμους λόγους για να αισθανόμαστε πολύ πιο αισιόδοξοι, σε σχέση με το παρελθόν, ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας, κυρίως για τις νεότερες γενιές, καθώς η Ελλάδα, με την καθοριστική συμβολή όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, ανήκει, οριστικά και αμετάκλητα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη».

Αναφερόμενος ο Προκόπης Παυλόπουλος στον ρόλο των Σπετσών, υπογράμμισε ότι «μια προσεκτική ανάγνωση της διαχρονικής συνεισφοράς των Σπετσών στους μεγάλους αγώνες του έθνους μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εμείς, οι Έλληνες, όταν αυτό το απαιτούν οι περιστάσεις, αναδεικνυόμαστε σε αποφασισμένους και ανυποχώρητους υπερασπιστές της ιστορίας και του ανάλογου μέλλοντος του λαού και του έθνους μας». Αυτό, όπως είπε χαρακτηριστικά, «είναι ένα μήνυμα που απευθύνουμε προς κάθε κατεύθυνση, με σκοπό την περαιτέρω διασφάλιση και εδραίωση της ειρήνης στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή».

Στην προσφώνησή του ο δήμαρχος Σπετσών Παναγιώτης Λυράκης ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη σημερινή επίσκεψή του νησί και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στους αγώνες των Σπετσιωτών για την απελευθέρωση του Γένους, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Κατόπιν ο δήμαρχος δώρισε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα ομοίωμα παραδοσιακού σπετσιώτικου σκαριού, όπως αυτά που κατασκευάζουν οι καραβομαραγκοί.

Νωρίτερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέστη στη δοξολογία που εψάλη στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου και στη συνέχεια μετέβη στο μνημείο των ηρώων, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατόπιν ο Προκόπης Παυλόπουλος κατέθεσε στεφάνι.

Στην τελετή παρέστησαν μεταξύ άλλων ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Νεκτάριος Σαντορινιός, βουλευτές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ενόπλων δυνάμεων, συλλόγων, φορέων κ.α.

ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Η ιστορική ναυμαχία της Παναγίας της Αρμάτας

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της νήσου των Σπετσών και των γειτονικών ακτών της Αργολίδας έγινε η Ναυμαχία των Σπετσών. Ο Οθωμανικός στόλος προερχόμενος από τη Μονεμβασία κατευθυνόταν προς ανεφοδιασμό του πολιορκημένου από τους Έλληνες Ναυπλίου. Στην πορεία του βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ελληνικό στόλο. Η μάχη ήταν πολύωρη και σφοδρή με αμφίρροπη έκβαση. Μέσα στην αναταραχή ο Σπετσιώτης πυρπολητής Κοσμάς Μπαρμπάτσης αψηφώντας τον κίνδυνο όρμησε με το πυρπολικό του στο κέντρο της εχθρικής αρμάδας με σκοπό την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδος. Βλέποντας αυτή την κίνηση ο εχθρός κυριεύθηκε από πανικό με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να υποχωρήσει χωρίς να καταφέρει να επιτύχει το στόχο του.

Πάνω στον κάβο του Φαναριού, σε θέση περίοπτη και κεντρική, που δεσπόζει στον χώρο του Παλιού Λιμανιού, στη θέση που βρισκόταν το ισχυρότερο κανονιοστάσιο των Σπετσών, “ο Προμαχώνας”, βρίσκεται η Ορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας της Αρμάτας. Κτίστηκε την περίοδο 1826-1830 από την ιστορική οικογένεια των Σπετσών του Ιωάννη Κούτση προς τιμήν των γενεθλίων της Θεοτόκου και για να τιμηθεί η υπέρμαχος Στρατηγός “εις την θαυματουργόν αντίληψιν της οποίας, παρά της Θεοσεβούς και φιλοπατρίδος γενεάς των Σπετσιωτών ηρώων, κατά μέγα μέρος, απεδόθη η σωτηρία της πατρίδος των, αλλά και προς ανάμνησιν και διαιώνισιν του μεγάλου εκείνου γεγονότος”.

Ο ναός επομένως αυτός τον οποίο “ως εντολοδόχος των συναγωνιστών του”, έκτισε ο Ιωάννης Γ. Κούτσης, αυτή τη διπλή έννοια έχει, απότιση φόρου ευγνωμοσύνης προς την συμπαραστάτιδα θεία Δύναμη και απαθανάτιση του ιστορικού γεγονότος της 8ης Σεπτεμβρίου 1822. Η λέξη Αρμάτα είναι παράφραση της λέξης αρμάδα και αποδόθηκε στην Παναγία γιατί ήταν αυτή που με την μεσιτεία της βοήθησε να κατατροπωθεί η Οθωμανική αρμάδα και να σωθεί το νησί από την καταστροφή. Ο ναός είναι μία μονόκλιτη σταυροειδής Βασιλική. Εξωτερικά στεγάζεται με δίρριχτη στέγη και στη δυτική της πλευρά υπάρχει κωδωνοστάσιο. Εσωτερικά δεν κοσμείται από αγιογραφίες και οι εικόνες του τέμπλουανάγονται στο 1850 σύμφωνα με αφιερωματική επιγραφή. Ο ναός είναι παρεκκλήσιο του ενοριακού Ι.Ν. Αναλήψεως του Χριστού Σπετσών.

Μέσα στην εκκλησία, και πάνω στο βορειοδυτικό τοίχο, ο ναυμάχος Ιωάννης Κούτσης, γαμπρός του Χατζηγιάννη Μέξη και ένας από τους ανθρώπους της φρουράς του νησιού, ζωγράφισε τη ναυμαχία των Σπετσών με τον Μέξη, που βρισκόταν στον Προμαχώνα, επικεφαλής των συμπατριωτών του, να έχει υψωμένο το χέρι του και να τους προτρέπει σε δράση. Κάτω δε από την εικόνα έγραφε: “Χατζηγιάννης Μέξης, σωτήρ”.

Με την παρέλευση όμως του χρόνου, η τοιχογραφία αυτή άρχισε να καταστρέφεται. Τότε ο εγγονός του αγωνιστή Ιωάννη Κούτση, ο νεαρός Ιωάννης Κούτσης, το έτος 1887, φιλοτέχνησε τον περίφημο πίνακα της Ναυμαχίας των Σπετσών, μία μεγάλη ελαιογραφία διαστάσεων 1,20 × 2,40 m που τοποθετήθηκε μέσα στην εκκλησία της Παναγίας της Αρμάτας, στη θέση που βρισκόταν η τοιχογραφία.

Σε μικρή απόσταση και προς την ανατολική πλευρά της εκκλησίας βρίσκονται δύο επιβλητικοί τάφοι που ανήκουν ο ένας στην οικογένεια Κούτση και ο άλλος στην οικογένεια Χατζηαναργύρου. Το πρώτο επιτύμβιο μνημείο είναι προς τιμήν του ναυμάχου και κτήτορα του ναού Ιωάννη Γ. Κούτση (1797-1860) και της γυναίκας του Αικατερίνης (1802-1896). Πρόκειται για έργο μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας, άγνωστου μαρμαρογλύπτη. Έχει σχήμα πυραμίδας που απολήγει σε οβελίσκο αιγυπτιακού τύπου. Η πυραμιδοειδής βάση του είναι κατασκευασμένη από ισομεγέθεις ροδόχροες, λαξευμένες, πέτρες και ο οβελίσκος από πέντε τετράγωνους μαρμάρινους σπονδύλους. Ολόγυρα στο μνημείο υπάρχει κιγκλίδωμα από σίδερο καλαίσθητο. Στον τελευταίο σπόνδυλο δυτικά είναι σκαλισμένο το οικόσημο των Κουτσαίων, ένας αετός με ανοιγμένα τα φτερά και κάτω από τα νύχια του το γράμμα Κ. Στην ανατολική πλευρά του ίδιου σπονδύλου είναι λαξευμένη η αναπαράσταση της ναυμαχίας των Σπετσών. Το δεύτερο επιτύμβιο μνημείο αποτελείται από μια μαρμάρινη στήλη μέσα σε κιγκλίδωμα από σίδερο. Ανήκει στην οικογένεια των Χατζηαναργυραίων, μεταξύ των οποίων του ιστορικού Ανάργυρου Χατζηαναργύρου (1814-1885) και της γυναίκας του Αικατερίνης (1825-1906).

Ο ιστορικός ναός της Παναγίας της Αρμάτας, ο περιβάλλον χώρος του άλσους καθώς και τα ταφικά μνημεία έχουν χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέα και προστατευόμενα μνημεία.

Το 1992 αναστηλώθηκε το κανονιοστάσιο και διαμορφώθηκε σε ιστορικό πάρκο. Σε περίοπτη θέση του τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του Σπετσιώτη πυρπολητή Κοσμά Μπαρπάτση έργο της γλύπτριας Ναταλίας Μελλά. Το μπρούντζινο άγαλμα παρουσιάζει τον Μπαρπάτση όρθιο να κράτα στο δεξί του χέρι δαυλό σύμβολο της άσβεστης φλόγας της Ελληνικής Επανάστασης.

Λίγα μέτρα μακριά από το άγαλμα του Μπαρμπάτση το 2003 για να τιμηθούν οι κοινοί αγώνες των Ελλήνων και των Ρώσων στα Ορλωφικά εγκαινιάστηκε από εκπροσώπους της Ρωσικής Ομοσπονδίας η προτομή του Ρώσου κόμη Αλέξιου Ορλώφ.

Η ιστορική σημασία της ναυμαχίας των Σπετσών – Αρμάτα

Η αναπαράσταση της Ναυμαχίας των Σπετσών («Αρμάτα») που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1822 είναι το γνωστότερο από όλα τα παραδοσιακά έθιμα του νησιού και συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες επισκεπτών κάθε χρόνο.
Οι κάτοικοι των Σπετσών απέδωσαν τη νίκη τους επί των πολυάριθμων και καλύτερα εξοπλισμένων Τούρκων στη βοήθεια της Παναγίας και έτσι ονόμασαν τον μικρό ναό που βρίσκεται στο λιμάνι «Παναγία η Αρμάτα» και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Η αναπαράσταση του ιστορικού αυτού γεγονότος είναι μια πολιτιστική και θρησκευτική γιορτή με τη συμμετοχή εκατοντάδων κατοίκων.
Οι εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στις αρχές Σεπτεμβρίου και διαρκούν μια εβδομάδα με αποκορύφωμα την αναπαράσταση της πυρπόλησης ομοιώματος της τουρκικής ναυαρχίδας με την ταυτόχρονη εξιστόρηση των ιστορικών γεγονότων, εκείνης της νύχτας της 8ης Σεπτεμβρίου 1822, μέσα σε μία πανδαισία πυροτεχνημάτων, και βεγγαλικών.
Η εκδήλωση της «Αρμάτας» είναι αφιερωμένη στη μεγαλειώδη νίκη των Ελλήνων, με τη βοήθεια της Παναγίας, απέναντι στους Τούρκους στα νερά των Σπετσών, η οποία υπήρξε μία από τις σημαντικότερες στιγμές του αγώνα του 1821.

Ιστορική αναφορά

Μετά την καταστροφή του Δράμαλη από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια ο αγώνας για τους τούρκους στην Πελοπόννησο είχε κριθεί. Ελάχιστα ήταν τα φρούρια που πρόβαλλαν αντίσταση και μεταξύ αυτών το περίφημο φρούριο του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο. Το φρούριο αυτό το πολιορκούσε από τη ξηρά ο Δημήτρης Υψηλάντης και από τη θάλασσα η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα με τους Σπετσιώτες να δείχνουν γενναιότητα, αυτοθυσία και να προσπαθούν με τις βάρκες τους και κάτω από καταιγισμό κανονιοβολισμών να αποβιβαστούν και να καταλάβουν το απόρθητο κάστρο.
Ο Τουρκικός στόλος σε μια ύστατη προσπάθεια να ανεφοδιάσει το Ναύπλιο έπλευσε προς τον Αργολικό Κόλπο με σχέδιο να επιτεθεί πρώτα εναντίον των Σπετσών και ύστερα κατά της Ύδρας.
Ο Μέξης ανέλαβε την άμυνα του νησιού μαζί με τα παιδιά του, τους συγγενείς του και 30 άλλους Σπετσιώτες πολεμιστές στήνοντας στο νησί τρία κανονιοστάσια και φροντίζοντας να απομακρύνει τα γυναικόπαιδα από το νησί, μεταφέροντας τα στην Ύδρα, που θεωρούνταν δυσπρόσιτη εξαιτίας του απόκρημνου εδάφους της.
Στις 8 Σεπτεμβρίου τα εχθρικά πλοία εμφανίστηκαν μπροστά από τις Σπέτσες και συγκεκριμένα στην περιοχή ανάμεσα στα νησιά Τρίκερι και Σπετσοπούλα.
Ο άνεμος που ήταν βορειοανατολικός την ημέρα εκείνη ευνοούσε τον εχθρικό στόλο και ο Ελληνικός στόλος αποτελούμενος από Σπετσιώτικα, Υδραίικα και Ψαριανά πλοία με αρχηγό τον Ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, θέλησε να κινηθεί προς το μυχό του Αργολικού κόλπου σε μια προσπάθεια να παρασύρει εκεί τα εχθρικά πλοία και να τα καταναυμαχήσει.
Ο Μιαούλης ύψωσε και το σχετικό σήμα, ώστε ο στόλος να τον ακολουθήσει. Την ίδια στιγμή όμως οι Σπέτσες έμεναν ανυπεράσπιστες. Τότε οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούπας, Δ. Λάμπρου και Ι. Κούτσης μαζί με τον Υδραίο πλοίαρχο Α. Κριεζή δεν υπάκουσαν στις διαταγές του ναύαρχου Μιαούλη και επιτέθηκαν στους τούρκους αν και η υπεροχή του τουρκικού στόλου σε αριθμό, μέγεθος και οπλισμό ήταν μεγάλη. Λίγο αργότερα και άλλοι Σπετσιώτες πλοίαρχοι ενώθηκαν με τους πρώτους στην προσπάθεια να απωθήσουν τον εχθρό και παρά τον αντίθετο άνεμο, κατέφθασαν και άλλα Ελληνικά πλοία.
Η ναυμαχία συνεχίστηκε μέχρι τις απογευματινές ώρες και ο θόρυβος από τις εκπυρσοκροτήσεις των πυροβόλων των 140 και πλέον πλοίων που έπαιρναν μέρος στη ναυμαχία ήταν τόσο μεγάλος, ώστε σειόταν το έδαφος της Ύδρας. Ο χώρος μεταξύ Ύδρας και Σπετσών είχε καλυφτεί με τόσο καπνό ώστε οι Υδραίοι νόμισαν πως καιγόντουσαν οι Σπέτσες. Η στιγμή ήταν πολύ κρίσιμη και η χρήση των πυρπολικών ήταν δύσκολη λόγω του πυκνού καπνού που κάλυπτε τα πάντα, αν και ο Υδραίος πυρπολητής Πιπίνος είχε ήδη χρησιμοποιήσει με επιτυχία το πυρπολικό του πάνω σε ένα αλγερινό βρίκι.
Την στιγμή αυτή εμφανίζεται ο Σπετσιώτης πυρπολητής Κοσμάς Μπαρμπάτσης, ατρόμητος, αποφασιστικός και με το μαχαίρι στο χερί πηδάει στη πρύμνη του πυρπολικού του παρασύρει με το θάρρος του το πλήρωμά του και μέσα σε πανδαιμόνιο κανονιοβολισμών εφορμά στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού με στόχο την ανάφλεξη της τουρκικής ναυαρχίδας.
Η τουρκική ναυαρχίδα αναφλέγεται και καταποντίζεται – όπως αναφέρει η παράδοση – μπροστά στο λιμάνι. Οι τούρκοι εκπλήσσονται από το θάρρος και την παράτολμη αυτή ενέργεια και αρχίζουν να υποχωρούν και έτσι ο τουρκικός στόλος λίγο αργότερα αφήνει τον Αργολικό Κόλπο.
Τον Ιούλιο του 1822 ο Σπετσιώτικος στόλος στάλθηκε στη Σούδα της Κρήτης εναντίον μοίρας του αιγυπτιακού στόλου, τον οποίο κατεδίωξε μέχρι τον Ελλήσποντο. Τον ίδιο χρόνο κατόρθωσαν να αποκρούσουν επίθεση του τουρκικού στόλου στο νησί τους.
Λόγω της έλλειψης ανεφοδιασμού, το Ναύπλιο παραδίδεται στους Ελληνες στις 30 Νοεμβρίου 1822.
Τα επόμενα χρόνια οι Σπετσιώτες συνεχίζουν ακατάπαυστα τον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος μέχρι την άφιξη του Καποδίστρια (1828). Διαπρέπουν κυρίως στις ναυμαχίες της Σάμου, Κω, Γέροντα και στον αγώνα της κατά θάλασσα στήριξης του στενά πολιορκούμενου Μεσολογγίου.

Για την ιερότητα του ιστορικού ναού διαβάστε την κατάθεση ψυχής από το Αγιονέρι

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ

Μικρό παιδί είχα την μεγάλη ευλογία και τιμή να ζήσω για τέσσερα ολόκληρα χρόνια στο ηρωικό νησί των Σπετσών. Εκεί πήγα για πρώτη φορά στο Σχολείο και εκεί αισθάνθηκα την ομορφιά της Ορθόδοξης πίστης όπως την βίωναν οι απλοί Σπετσιώτες που ζούσαν με τις αναμνήσεις των Ηρώων προγόνων τους , τις παραδόσεις ,τα ήθη και τα έθιμά τους.Ένα από αυτά τα ωραία έθιμα ήταν και παραμένει ο λαμπρός εορτασμός της Παναγίας της Αρμάτας στις 8 Σεπτεμβρίου στο πανέμορφο κατανυκτικό εκκλησάκι της Παναγίας κοντά στον Φάρο στο παλιό λιμάνι του νησιού.Εκεί μαζευόταν όλο το νησί την ημέρα αυτή και όλοι μαζί δοξολογούσαν την Κυρία Θεοτόκο για την σωτηριώδη επέμβασή της κατά την Ναυμαχία των Σπετσών στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822.Θυμάμαι με τι χαρά περίμεναν όλοι και ιδιαίτερα εμείς τα παιδιά να έρθει αυτή η μεγάλη ημέρα,να πάμε να ακούσουμε την Θεία Λειτουργία στο γραφικό εκκλησάκι και μετά να συνοδέψουμε την Παναγία τόσο στην»μικρή λιτανεία» στον περίβολο του Ναού,όσο και στην μετάβασή της με στολισμένο καΐκι στην Ντάπια του νησιού για να παρακολουθήσει κι Εκείνη την αναπαράσταση της ναυμαχίας και το «κάψιμο» της τουρκικής αρμάδας.

Πάντα μνημονεύω τον σεβαστό σε όλους μας αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Προκόπιο,εφημέριο του Αγίου Νικολάου Σπετσών,που είχε και το γενικό πρόσταγμα ,στις τελετές,καθώς και τον επίσης αείμνηστο Μητροπολίτη ΄Υδρας,Σπετσών και Αιγίνης Ιερόθεο στην πρώτη λειτουργία του οποίου,στην Παναγία την Αρμάτα,διακόνησα σαν «παπαδάκι» στο Άγιο Βήμα.Έχω διατηρήσει στην μνήμη μου όλες εκείνες τις όμορφες εικόνες που έζησα και ευχαριστώ την Θεοτόκο που με αξίωσε να τις βιώσω.Θέλοντας να γράψω κάτι για αυτό το σημαντικό ιστορικό και θρησκευτικό γεγονός βρήκα το άρθρο που ακολουθεί γραμμένο από τον κ.Σπύρο Καλογερόπουλο,χάρηκα μεν για τα σημαντικά ιστορικά στοιχεία που περιέχει, λυπήθηκα δε για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο Νησί και ιδιαίτερα στον ιερό χώρο του Ναού της Παναγίας .Δυστυχώς μια από τις αιτίες της σημερινής κρίσης είναι και η απληστία του ανθρώπου στο όνομα της οποίας καταπατά κάθε ιερό και όσιο.Παραθέτω ολόκληρο το άρθρο του κ.Καλογερόπουλου σαν μια μορφή προσωπικής μου διαμαρτυρίας για τα όσα ανίερα σήμερα συμβαίνουν στον ιερό χώρα της Αρμάτας με την ευχή να επικρατήσουν η λογική και το δίκαιο.
π.Τιμόθεος Ηλιάκης


ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΡΜΑΤΑΣ 1930

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΑΤΑ

Ιστορικά στοιχεία
Το νησί των Σπετσών έχοντας νευραλγική θέση στο χάρτη ελέγχει και υποστηρίζει την ναυσιπλοΐα στους ναυτικούς άξονες Άργους και Ναυπλίου προς το Ανατολικό Αιγαίο και την Κρήτη και στον άξονα Αττικής, Νοτίου Ελλάδας-Κρήτης.
Η περιοχή είναι γνωστή σαν το σταυροδρόμι του Αργοσαρωνικού.
Γι’ αυτό το λόγο η ανθρώπινη παρουσία στο νησί είναι έντονη και αδιάλειπτη από την προϊστορία έως τις ημέρες μας και επιβεβαιώνεται από τις αρχαιολογικές έρευνες που έχουν γίνει στο νησί, αφού έχουν βρεθεί και ρωμαϊκά λουτρά.
Έχοντας ασφαλή λιμάνια το νησί των Σπετσών ήταν κατάλληλο μέρος για ανεφοδιασμό, επισκευές και ναυπηγήσεις πλοίων από την προϊστορία μέχρι τις μέρες μας.
Τον 12ο αιώνα αποτελούσε σημαντική ναυτική βάση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας ύστερα από νικηφόρο ναυμαχία που έδωσε ο στόλος της κοντά στη Σπετσοπούλα με τον στόλο των Γενουατών και Βυζαντινών ελέγχοντας από τότε για πολλούς αιώνες το Αιγαίο.
Η Οθωμανική κατοχή και απομόνωση παραδόξως έδωσε την ευκαιρία στο νησί να γίνει μια αυτόνομη ναυτική δύναμη κτίζοντας στα καρνάγια ου ποντοπόρα σκάφη. Για ένα τόσο μικρό νησί είναι μοναδικό φαινόμενο η συμμετοχή του που είχε σε τόσες επαναστάσεις ενάντι στον κατακτητή και τον ολοκληρωτισμό. Έως την κήρυξη της επανάστασης του ’21 τα πλοία των Σπετσιωτών συμμετείχαν στην επανάσταση του Ορλώφ (που πλήρωσαν με καταστροφή και διωγμούς), στη δράση του Λ.Κατσώνη, του Ρώσου ναυάρχου Σινιέβιν και άλλες πολεμικές επιχειρήσεις. Πλήθος ηρώων έβγαλε το νησί εκτός από τους Ανδρούτσους, την Μπουμπουλίνα και τον Πιπίνο που γνωρίζουμε, δηλαδή όλους όσους συμμετείχαν στους ξεσηκωμούς αυτούς. Με τη συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή του 1774, τα Σπετσιώτικα πλοία χρησιμοποίησαν τη Ρώσικη σημαία για να εμπορεύονται ελεύθερα από τη Μαύρη Θάλασσα έως τα λιμάνια της Δ. Ευρώπης , δημιουργώντας πλούτο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για την οργάνωση και συμμετοχή των Σπετσών στην επανάσταση του 1821 και πρώτο το νησί σήκωσε την επαναστατική ασπροκόκκινη σημαία του.
Η δράση του τρινήσιου επαναστατικού στόλου (χωρίς επίσημο αρχηγό) των Ψαρών, Ύδρας, Σπετσών στα χρόνια που ακολούθησαν ήταν μια εποποιία που κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό από όλους τους ειδικούς και μη.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΡΜΑΤΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60

Ναυμαχία Σπετσών Παναγιά Αρμάτα
Καθοριστική εξέλιξη για την επιτυχία της επανάστασης είχε η απόκρουση στο μπουγάζι των Σπετσών, της Οθωμανικής Αρμάτας που αποτελείτο από 70 θηριώδη ντελίνια κατάφορτα με στρατό και από άλλα συνοδευτικά πλοία.
Στόχος της Αρμάτας ήταν η αποβίβαση στρατευμάτων και η διάσπαση της πολιορκίας του Ναυπλίου. Μια τέτοια εξέλιξη θα άλλαζε όλη την Ευρωπαϊκή ιστορία και η ίδρυση του Ελληνικού κράτους θα ήταν ίσως όραμα ρομαντικών. Η Αρμάτα εμφανίσθηκε απειλητικά στις 8 Σεπτεμβρίου 1822, ημέρα του εορτασμού της γέννησης της Παναγίας μπροστά από τις Σπέτσες διασπώντας τον Ελληνικό στόλο. Η ναυτική μοίρα των Υδραίων εμπόδιζε την προσέγγιση προς την Ύδρα, ενώ 18 Σπετσιώτικα σιτοβάπορα πήραν θέσεις μπροστά από το Παλιό Λιμάνι Σπετσών εμποδίζοντας με κανονιοβολισμο΄ς την προσέγγιση των Οθωμανικών πλοίων στο νησί που ήδη είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του.
«Εξήντα παλληκάρια απόμειναν μονάχα πάνω στις Σπέτσες με τον Μέξη και τον Κολαντρούτσο και εκεί στη μικρή βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας ορκίστηκαν να ενταφιασθώσιν εις την γην της γεννήσεώς των με αμετάτρεπτον απόφασιν να φονεύσωσιν οι ίδιοι τον πρώτον λιποτάκτη έστω και αδελφόν». (Ορλάνδος)
Ακόμη και για τον ιστορικό Δημήτρη Φωτιάδη είναι άξια απορίας η αποτροπή της απόβασης στον νησί από τα λίγα σταροκάραβα και η απώθηση της οθωμανικής αρμάδας στο μπουγάζι των Σπετσών. Άλλοι λένε ότι οι αμυνόμενοι έβαλαν ναυτικά κόκκινα σκουφιά σε κάτι φυτά και άλλοι λένε ότι άνθησαν κόκκινα λουλούδια εκείνη την κρίσιμη ώρα. Ότι και αν έγινε πάντως το βέβαιο είναι ότι οι Οθωμανοί παραπλανήθηκαν νόμισαν ότι υπήρχε πολύς στρατός στο νησί και δίστασαν να αποβιβασθούν.
Ύστερα από 6ωρη ναυμαχία και μετά από παράτολμη ενέργεια του πυρπολητή Μπαρμπάτση , η ναυαρχίδα του Καπουδάν Πασά ετράπη σε φυγή και μαζί της όλος ο Οθωμανικός στόλος.

ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΑΡΜΑΤΑΣ

Ο λαός των Σπετσών αποδίδει τη νίκη στη Παναγιά της οποίας το μικρό βυζαντινό εκκλησάκι βρίσκεται στο μυχό του παλιού Λιμανιού, εκεί που έδωσαν όρκο οι εξήντα γεροντότεροι που έμειναν πάνω στο νησί και κανονιοβολούσαν από τη ντάπια του μυχού. Έτσι το εκκλησάκι ονομάσθηκε Παναγιά Αρμάτα γιατί θεωρήθηκε ότι η Παναγία ήταν η Αρμάτα των Ελλήνων αγωνιστών που καταναυμάχησε την Οθωμανική Αρμάτα.
Αυτό το κομμάτι γης λοιπόν έχει ιδιαίτερο συμβολισμό, όχι μόνο για τις Σπέτσες, αλλά και για την νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία, αφού η απώθηση της Αρμάδας ήταν καταλυτική για την εξέλιξη της επανάστασης καθώς απόρθητο το Ναύπλιο πέρασε στις Ελληνικές δυνάμεις εδραιώνοντας την.
Η Μπουμπουλίνα που συμμετείχε ενεργά στην κατάκτηση του Ναυπλίου έπεσε από αδελφικό (;) βόλι το 1825, και δεν μπόρεσε να δει ελεύθερη την Ελλάδα.
Για την ιστορία, από το ίδιο δολοφονικό αδελφικό (;) χέρι τροφοδοτήθηκαν με άχρηστο μπαρούτι οι Έλληνες στην εκστρατεία της Ακρόπολης που τέλειωσε άδοξα στη μάχη του Ανάλατου και στην καταστροφή του Φαλήρου.

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Σημερινή κατάσταση.
Η επανάσταση επικράτησε τελικά και ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Το ηρωικό νησί απαξιώθηκε , αφού το επίσημο κράτος δεν φρόντισε να γίνει η άλλαγή των πλοίων, από το πανί στον ατμό. Μαύρες μέρες και πείνα μάστισαν το νησί για πολλά χρόνια αναγκάζοντας τους κατοίκους του να μεταναστεύουν. Με τον τουρισμό στις μέρες μας άρχισε μια περίοδος ευημερίας που διακόπτεται τώρα βίαια όπως όλοι ξέρουμε από την «παγκοσμιοποίηση» που κάποιοι την ερμηνεύουν κατά όπως τους συμφέρει εις βάρος όλων των άλλων. Το νησί έχει ενταχθεί στους επιστημονικούς χάρτες βιότοπων και προστατεύεται με ΦΕΚ σαν ιστορικό, παραδοσιακό, φυσικού κάλλους, σπάνιας χλωρίδας και πανίδας.
Όμως η ακρίβεια και ο αποκλεισμός του νησιού διώχνει τον τουρισμό αφού τα ναύλα είναι πανάκριβα και δεν υπάρχει τακτικά συμβατικό πλοίο γραμμής και το παραδοσιακό κατάφυτο νησί ύστερα από εμπρησμούς γίνεται ένα εργοτάξιο χωρίς κανενός είδους έλεγχο ακόμα και τις Κυριακές απαξιώνοντας και υποβαθμίζοντας όλες τις άλλες δραστηριότητες.
Ανάπτυξη λέει ο ένας. Υπανάπτυξη και καταστροφή λέει ο άλλος. Οι ταρσανάδες στο Παλιό Λιμάνι, χάρις στους κανονισμούς ΕΕ περί αλιευτικών σκαφών, μαραζώνουν.
Ακόμα και η ασπροκόκκινη τιμημένη σημαία του ένδοξου νησιού, άλλαξε χρώμα και ξεχάστηκε ύστερα από απόφαση και προπαγάνδα κάποιων ανεύθυνων και αδαών, που περιστοιχίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Από ανοησία ή από δόλο έγινε υποστολή της ένδοξης αιματοβαμμένης σημαίας; Μόνο αυτοί ξέρουν.
Μέσα στη γενική επίθεση, βράχια και δημόσιοι χώροι έγιναν οικοδομικά τετράγωνα ή καταπατήθηκαν με αποφάσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και μαζί με αυτούς και η βραχώδης δημόσια έκταση γύρω από την Παναγιά Αρμάτα έγινε οικοδομικό τετράγωνο!! Αν και η πολιτεία στις 11-4-89 με υπουργική απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/1585/315 χαρακτήριζε την εκκλησία και τον περιβάλλοντα χώρο σε ακτίνα 150 μέτρων, προστατευόμενο μνημείο.
Μια κτηματομεσιτική φούσκα αναπτύσσεται τώρα στα νησιά Ύδρα, Σπέτσες, με ιδιοκτησίες offshore αγνώστων προέλευσης και σκοπών «επενδυτών», η οποία δίνει ευκαιρίες για ξέπλυμα χρήματος και κοινωνική αναρρίχηση, ενώ ταυτόχρονα αποκλείει τη δυνατότητα στους ντόπιους για αποδοχή κληρονομιάς και γονικής παροχής των οικογενειακών περιουσιών αφού οι υπέρογκες τιμές, οδηγούν σε απόγνωση και μετανάστευση για άλλη μια φορά.

ΣΠΕΤΣΕΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται
Σαν αποκορύφωμα κάποιοι ιδιώτες παρουσιάζονται μόλις το 1991 ύστερα από παράξενες αγοραπωλησίες και διεκδικούν, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, με «διαθήκες» απογόνων «αδελφικών χεριών» και με κουβέντες του καφενείου, την περιοχή της Παναγιάς της Αρμάτας (συνολικό εμβαδόν περίπου 5 στρεμμάτων) για την ανέγερση εξοχικών κατοικιών. Μάλιστα φροντίζουν να βγάλουν και πρόχειρες άδειες κατασκευής οικιών στη θέση της εκκλησίας.
Ύστερα από την αντίδραση των Σπετσιωτών μπροστά στις μπουλντόζες που ξερίζωναν δέντρα το 1992 το θέμα πάγωσε. Κάποιοι Σπετσιώτες διώχτηκαν με μηνύσεις και έκτοτε χρονίζει το θέμα της ιδιοκτησίας στα δικαστήρια όπου ενάγων είναι η εκκλησία και ο Δήμος.
Έπρεπε να έρθει πάλι μια άλλη κυβέρνηση ΝΔ ώστε στις 8/3/2004 την επόμενη των εκλογών, να αιτηθούν διεκδικητές και να τους δοθεί άμεσα τέλος ακίνητης περιουσίας (ΤΑΠ) από τον τότε Δήμαρχο Σπετσών Ε. Κονταξάκη, παραβιάζοντας το σχετικό νόμο που διέπει τα προστατευόμενα μνημεία και αποδεχόμενος ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο ότι υπάρχουν «ιδιοκτήτες» του προστατευόμενου δημόσιου χώρου αν και ο Δήμος αντιδικεί στα δικαστήρια μαζί τους. Με αυτόν τον τρόπο, δόθηκε το έναυμα για νέες αγοραπωλησίες σε υπέρογκες εικονικές τιμές, απειλές προς τους Σπετσιώτες, αντιδράσεις ενώ οι διεκδικητές υποστηρίζονται για τις ανάγκες της αγοραπωλησίας με «αναφορές» νεόκοπων τοπικών ερασιτεχνών ιστορικών που διαστρεβλώνουν συνειδητά την ιστορία. Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούν να πείσον ότι η εκκλησία κτίσθηκε από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες πολύ μετά την επανάσταση. Αυτή η αστήρικτη ευκαιριακή γνώμη, αντικρούεται από τους καταξιωμένους ιστορικούς, Φωτιάδη, Παπαρρηγόπουλο, τον αρχαιολόγο Ορλάνδο και τους επιστήμονες του ΥΠΠΟ που χαρακτηρίζουν με έκθεση την εκκλησία βυζαντινή δηλαδή προ του 1821. Πολλά ανθρώπινα οστά που βρέθηκαν σε εργασίες ανάπλασης του χώρου εγείρουν και άλλα ερωτήματα για τον χώρο που ακόμα και οι επιστήμονες δυσκολεύονται να απαντήσουν.
Άλλωστε σε πρόσφατες εργασίες συντήρησης, η λιθοδομή που αποκαλύφθηκε δείχνει ότι πρόκειται για μια παμπάλαια κατασκευή βυζαντινής εποχής, που ίσως να έχει θεμελιωθεί σε ακόμα παλαιότερο κτίριο.
Ο γράφων γνωρίσθηκε με του ς δικηγόρους των νέων «ιδιοκτητών» στο δικαστήριο για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπου του ανακοίνωσαν ότι η εκκλησία θα «μεταφερθεί» και στη θέση της θα ανεγερθούν μεζονέτες. Πρόχειρη έρευνα βεβαιώνει ότι ως νέος «ιδιοκτήτης» του χώρου παρουσιάζεται ένας αναδυόμενος εφοπλιστής, μέλος «Αρμάτας» διεθνών επιχειρηματικών λόμπι και τραστ, αμέτρητου πλήθους σκαφών και κεφαλαίων.
Παράλληλα οι δικηγόροι επιχειρούν να πάρουν απόφαση δασαρχείου ως ιδιοκτήτες (που έχει προσβληθεί) για την κοπή των δένδρων (που έχουν φυτεύσει οι Σπετσιώτες ανενόχλητοι από το 1930) ενώ το δικαστήριο ιδιοκτησίας δεν έχει τελεσιδικήσει!!!
Η Γενική Συνέλευση του Ελληνικού τμήματος του ICOMOS του επιστημονικού συμβούλου της UNESCO για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος, παρεμβαίνει και εκδίδει το Φεβρουάριο 2005 ομόφωνο ψήφισμα για την προστασία του νησιού και του χώρου. Σαν αποτέλεσμα απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας και λάσπες εκτοξεύονται εναντίον μέλους του ICOMOS.
Οι διεκδικητές ζητούν πραγματογνωμοσύνη άνευ πρακτικής σημασίας εντός του προστατευόμενου μνημείου στα πλαίσια του δικαστηρίου διεκδίκησης, αν και τα σχέδια και τα τοπογραφικά είναι και πλήρη και κατατεθειμένα επίσημα και δεν πρόκειται για μια αντιδικία ορίων μεταξύ γειτόνων. Είναι μια διερευνητική και συμβολική κίνηση. Αλίμονο αν ο οποιοσδήποτε πχ. Κραδαίνοντας μια αμφίβολη διαθήκη μπορούσε να κάνει πραγματογνωμοσύνη στην Ακρόπολη.
Δύο φορές οι πραγματογνώμονες αποχωρούν ύστερα από ειρηνική αντίδραση και εκδήλωση διαμαρτυρίας των Σπετσιωτών στις 5/10/2005 και 7/11/2005 όπου μετέχουν 200 Σπετσιώτες, γυναίκες και παιδιά. Στο φύλλο συμβάντων του οικείου ΑΤ , όπου αναφέρονται τα γεγονότα αυτών των ημερών από του ς πραγματογνώμονες, ρητά δεν ζητείται δίωξη κάποιου ούτε περιγράφεται κάποια αξιόποινη πράξη ή ζημία.
Όμως με κάποιο τρόπο, ενόψει εκλογών, το φύλλο συμβάντων φθάνει στην Εισαγγελία Πειραιά όπου με πιο παράξενο τρόπο στις 2 Αυγούστου 2006 (εν μέσω διακοπών όπου εξυπηρετούοτναι μόνο αυτόφωρα) απαγγέλλονται αυθαίρετα κατηγορίες, χωρίς να προηγηθεί κάποια μαρτυρική κατάθεση!!!
Κατηγορίες για βία κατά συρροή χωρίς να υπάρχει κάποια αντίστοιχη πράξη αφορούν 12 «πρωτοστατούντες» όπως αναφέρονται, ευυπόληπτους αθώους πολίτες, συμπεριλαμβανομένου του παπά, του υποψήφιου Δήμαρχου, δημοτικών συμβούλων, του γράφοντος, άλλων υποψηφίων στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές κλπ.
Καταγράφοντας με κάμερα σε βίντεο την εκδήλωση, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πολλοί από τους κατηγορούμενους, ούτε καν μίλησαν σε αυτή την εκδήλωση διαμαρτυρίας όπου απλά παρευρίσκοντο, όπως έχουν κάθε δικαίωμα. Στη δίωξη αυτή υπάρχουν έντονες δυσοσμίες πολιτικής δίωξης, στέρησης των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών στην προστασία του πολιτισμού και του περιβάλλοντος, στη διαμαρτυρία, στην ελεύθερη έκφραση, στο σεβασμό των τόπων λατρείας και άσκησης θρησκευτικών καθηκόντων, στην ισότητα, στον σφετερισμό εξουσίας, της παραπλάνησης αρχών, της τρομοκράτησης του πληθυσμού κλπ. χωρίς κάποιος από τους κατηγορούμενους να μπορεί να καταθέσει έστω μια αντιμήνυση για παραπλάνηση και ψεύδος αφού είναι μια αυτεπάγγελτη δίωξη χωρίς να έχουν προηγηθεί μαρτυρικές καταθέσεις και προκαταρκτική εξέταση!!!
Δηλαδή ο εντολεύς δημόσιος λειτουργός αφαίρεσε το δικαίωμα των κατηγορουμένων να καταθέσουν, ώστε ο φάκελος να φτάσει πλήρης στοιχείων και να κριθεί αν στοιχειοθετείται η κατηγορία ή όχι.
Σε τέτοιες ενέργειες το Ρωμαϊκό Δίκαιο αναφέρει ότι:
« Αρχή παρανομούσα, παύει να είναι Αρχή» ενώ η ιστορία συνεχίζει να γράφεται.
Στον απόηχο όλων αυτών ο Δήμαρχος ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο, χωρίς να έχει τελεσιδικήσει το δικαστήριο ιδιοκτησίας, να αποχαρακτηρισθεί ο χώρος από οικοδομικό τετράγωνο δηλαδή να απαλλοτριωθεί περιουσία του Δήμου!!!
Τέτοια εξέλιξη φαινομενικά αθώα και για λαϊκή κατανάλωση χρήσιμη ενόψει εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί να καταστήσει τους ιδιώτες και ιδιοκτήτες (σε περίπτωση μη καταβολής εντός 18 μηνών από το δημόσιο ταμείο του υπέρογκου τιμήματος της εικονικής αγοραπωλησίας) και έτσι απλά ο προστατευμένος χώρος θα γίνει ιδιοκτησία τους και βορά στις μπουλντόζες.

ΤΟ ΑΡΧΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Συμπεράσματα
Τα πιο κάτω ερωτήματα αρχίζουν τώρα και φαίνονται ρητορικά και αφορούν δυστυχώς και άλλα μέρη εκτός από τις Σπέτσες…
• Γιατί υπάρχει τέτοια επιμονή για την καταστροφή του παντοιοτρόπως προστατευμένου ιστορικού, αρχαιολογικού, θρησκευτικού, δασικού δημόσιου χώρου;
• Γιατί στο νησί των Σπετσών υπάρχει έντονη και ανεξέλεγκτη δράση κεφαλαίων, πετροδολαρίων, ξένων συμφερόντων;
• Γιατί οι κάτοικοί του βρίσκονται απροστάτευτοι στερούμενοι βασικών δικαιωμάτων τους;
• Η πολιτεία από πού αντλεί εξουσία και υπέρ ποίου;
Για να προσεγγίσουν κάποια απάντηση, χρήσιμο είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες πως οι απόγονοι του επαναστάτη πρόκριτου Χατζηγιάννη Μέξη, θυμούνται και αναφέρουν ότι :
Ο παππούς τους ήρωας καπετάνιος Θοδωράκης Μέξης όταν είχε πάει στη Κωνσταντινούπολη περίπου 1860, δεχόταν επίμονες ερωτήσεις τόσα χρόνια μετά από προβληματισμένους αξιωματούχους και πασάδες, σχετικά με το πόσους στρατιώτες είχε το νησί στις 8 Σεπτέμβρη του 1822, όταν μπροστά στην εορτάζουσα εκκλησία της Παναγιάς της Αρμάτας στις Σπέτσες τα μεγαλοπρεπή ντελίνια έχασαν για πάντα τον έλεγχο του σταυροδρομιού της θάλασσας και των πολιτισμών.
Πηγή http://old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=833