Δικαίωση.
Μετά από 8 χρόνια τελείωσε η κρίση στην Ελλάδα.
Τέλος στα μνημόνια τέλος στην κρίση.
Αυτές είναι μερικές από τις διθυραμβικές αναφορές των ελλήνων πολιτικών και του διεθνούς τύπου.
Όμως είναι έτσι τα πράγματα ή απλά κάποιοι προβαίνουν σε λεκτικές ακροβασίες;
Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία είναι μετριότητα γιατί;
Κυρίως γιατί δεν θα αλλάξει το κλίμα ουσιαστικά πέραν από την προσωρινή βελτίωση – που ήταν 100% προβλέψιμη;
Η συμπεριφορά της Ιταλίας και των ομολόγων της θα έχει μεγαλύτερη επίδραση στην Ελλάδα από τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Ποιοι είναι οι τομείς που συνεχίζουν να παραμένουν στον βούρκο;
1)Δημόσιο χρέος στα 340 δισεκ. ευρώ.
Η επιμήκυνση 10 χρόνια δεν αλλάζει ότι το χρέος είναι 340 δισεκ. ευρώ.
Πριν την συμφωνία και μετά την συμφωνία θα συνεχίσει να είναι 340 δισεκ. σε επίπεδα χρεοκοπίας 2012.
Τα μέτρα για το χρέος δεν τα υποτιμούμε, η 10ετής επιμήκυνση είναι μια βοήθεια.
Όπως όταν κάποιος έχει πάρει ένα δάνειο αδυνατεί να το εξυπηρετήσει και οι τράπεζες του επιμηκύνουν το δάνειο για 10 χρόνια είναι μια βοήθεια αλλά το χρέος, οι υποχρεώσεις παραμένουν στο ακέραιο.
Τα μέτρα που δόθηκαν ήταν 10 χρόνια επιμήκυνση στα δάνεια του EFSF ύψους 96,6 δισ. παράταση στις πληρωμές τόκων κατά 10 χρόνια πάλι στα δάνεια του EFSF και τμηματική καταβολή των κερδών ANFA και SNP.
Επίσης από το δάνειο του ΔΝΤ στα 10,5 δισεκ. θα αποπληρωθεί μερικώς κατά 3,3 δισεκ. θα μειωθεί.
Σημειώνεται ότι ο δανεισμός από τον μηχανισμό στήριξης, τα διακρατικά δάνεια GLF και βεβαίως EFSF και ESM φθάνουν τα 235 δισεκ. ευρώ.
Το ελληνικό χρέος είναι μύθος εάν πιστεύει κανείς ότι με αυτές τις παραδοχές έχει καταστεί βιώσιμο.
Όμως και με βάση τις επίσημες ανακοινώσεις όταν τονίζεται ότι από τις παρεμβάσεις στο χρέος το όφελος θα είναι 12,5 δισεκ. και αυτό συγκρίνεται με τα 10 δισκε. όφελος των βραχυπρόθεσμων μέτρων δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά.
2)Η λιτότητα συνεχίζεται άπαξ και τα πρωτογενή πλεονάσματα θα παραμείνουν στο 2,2% έως το 2060.
Ξεπερνάμε το ζήτημα ότι καμία από τις παραμέτρους λιτότητας δεν θα αλλάξουν.
Η ουσία είναι ότι η επιμήκυνση μπορεί λογιστικά να βοηθάει το χρέος όχι όμως στην ουσία.
Ο ESM θεωρούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο και το ΔΝΤ με βάση τις μακροπρόθεσμες προδιαγραφές μη βιώσιμο αυτό δεν έχει αλλάξει.
3)Για να δανείσουν την Ελλάδα ξανά οι επενδυτές με λογικά επιτόκια και ειδικά με μακροπρόθεσμους τίτλους δηλαδή εκδόσεις πάνω από 10 χρόνια θα πρέπει να διαμορφωθεί κλίμα εμπιστοσύνης.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρασκηνιακώς δηλώνουν ότι εάν φύγει το μνημόνιο πολλά από αυτά που έχουν υπογράψει δεν θα τα υλοποιήσουν.
Η απάντηση της Ευρώπης θα είναι 4 φορές τον χρόνο επιτήρηση και έλεγχος από τους δανειστές.
Η δημιουργία του κεφαλαιακού αποθέματος των 24,1 δισεκ. ευρώ προσομοιάζει με το μαρτύριο του Σίσυφου;
Στην ελληνική μυθολογία ο Σίσυφος όταν τιμωρήθηκε από τους Θεούς μετά από πολλές επαναλαμβανόμενες λανθασμένες πράξεις…μετακινούσε ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού και όταν έφθανε για να ολοκληρώσει το κοπιαστικό του έργο ξανά ο βράχος κατρακυλούσε και η διαδικασία επαναλαμβανόταν στην αιωνιότητα.
Το μαρτύριο του Σίσυφου προφανώς και έχει μια αλληγορική σημασία στην περίπτωση του ελληνικού κεφαλαιακού αποθέματος.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει μεγάλο κεφαλαιακό μαξιλάρι έως 30 δισεκ. αλλά πρακτικά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για ανάγκες χρηματοδότησης.
Υπάρχει για να βοηθήσει την Ελλάδα να αποπληρώσει μερικώς τα δάνεια του ΔΝΤ από 10,5 δισεκ. στα 7 δισεκ. δηλαδή μείωση 3,3 δισεκ. αλλά όχι για να συμβάλλει στην κάλυψη των αναγκών χρηματοδότησης.
Εάν το χρησιμοποιήσει το κεφαλαιακό μαξιλάρι η Ελλάδα για ανάγκες χρηματοδότησης που ετησίως κυμαίνονται μεταξύ 8 και 10 δισεκ. – εκτός των τόκων των δανείων που καλύπτονται από τα πρωτογενή πλεονάσματα – τότε οι αγορές ΞΕΚΑΘΑΡΑ θα το εκλάβουν ως αδυναμία.
Θα εκτοξεύσουν τις αποδόσεις των ομολόγων και η εικόνα της Ελλάδος που θα βρίσκεται και εκτός μνημονίων είναι ότι δεν μπορεί να δανειστεί με λογικά επιτόκια, δεν μπορεί να επανέλθει στην κανονικότητα όπως η Κύπρος ή η Πορτογαλία.
Το κεφαλαιακό μαξιλάρι ή cash buffer θα υπάρχει για να αισθάνονται οι αγορές ασφάλεια ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει, όμως εάν χρησιμοποιηθεί – για χρήση πέραν από τα δάνεια του ΔΝΤ – τότε η Ελλάδα θα επιστρέψει πάλι στην περίοδο της μεγάλης αμφισβήτησης.
Το κεφαλαιακό μαξιλάρι έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, έχει χαρακτήρα μηχανισμού ασφαλείας για τους διεθνείς επενδυτές…αλλά απλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
4)Οι τράπεζες που αποτελούν καταλυτικό παράγοντα για να αλλάξει το κλίμα στην αγορά δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν άπαξ και χρειάζονται ακόμη 2-3 χρόνια συστηματικής δουλειάς στα προβληματικά ανοίγματα ενώ θα οδηγηθούν και σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου το 2019.
5)Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος ακόμη και εάν αναβαθμιστεί ακόμη μια βαθμίδα σε Β+ θα συνεχίσει να απέχει από την ελάχιστη βέλτιστη την ΒΒΒ- ακόμη η Ελλάδα θέλει 2 χρόνια για να μπορέσει να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα – investment grade.
6)H πρώτη αντίδραση της αγοράς είναι…προβληματισμός.
Στο χρηματιστήριο ο αρχικός ενθουσιασμός ξεθώριασε ενώ στα ομόλογα η βελτίωση από 4,30% στο 4,15% τελεί υπό όρους με κυριότερο πως θα συμπεριφερθεί η Ιταλία που είναι ισχυρότερος καταλύτης σε σχέση με τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Στο χρηματιστήριο μόνο τράπεζες υπάρχουν που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν άνοδο, οι τράπεζες δεν μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο πριν λύσουν τα προβλήματα.
Στα ομόλογα μια επιμήκυνση 10 χρόνια είναι επικοινωνιακό τρικ ότι λύνεται το πρόβλημα δεν αλλάζει το προφίλ ρίσκου της Ελλάδος.
