Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Αδύναμος κρίκος που συμπαρασύρει συνολικά την αγορά είναι αυτή τη στιγμή οι τραπεζικές μετοχές αλλά και με την ευρύτερη έννοια ο τραπεζικός χώρος.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο roadshow της ΕΧΑΕ την περασμένη βδομάδα στο Λονδίνο, οι τράπεζες ήταν το ένα από τα δύο μεγάλα θέματα συζήτησης. Το άλλο ήταν η ανησυχία μήπως από τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα προκύψει πολιτική αστάθεια σε συνδυασμό με τη μεγάλη εκτιμώμενη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στην οποία έχει ήδη εισέλθει η χώρα και τις συνέπειες της ακυβερνησίας και της πόλωσης. Για τις τράπεζες ο προβληματισμός των διεθνών επενδυτών ήταν έκδηλος για τη δυνατότητά τους να μειώσουν δραματικά τα επισφαλή και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Αν μάλιστα στους δύο αυτούς φόβους προστεθούν και οι ανησυχίες για αναστολή των μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση με αφορμή την έξοδο από το Πρόγραμμα, καθώς και η αστοχία ως προς την έξοδο στις αγορές, ίσως να συμπληρώνεται το παζλ του γιατί η Moody’s απέφυγε να δημοσιοποιήσει νέα αξιολόγηση για την ελληνική οικονομία.
Πάντως, σε σχέση με τις τράπεζες, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οι ξένοι δεν πείθονται για την εκπλήρωση των στόχων που έχουν τεθεί για την επόμενη τριετία. Στην οποία οι τράπεζες θα κληθούν από τον SSM να πουλήσουν τουλάχιστον 50 δισ. δάνεια και να προχωρήσουν σε τουλάχιστον 50 χιλιάδες πλειστηριασμούς. Εφικτό; Άγνωστο. Όμως προς το παρόν υπάρχει μεγάλος προβληματισμός. Και αυτό αποτυπώνεται και στο Χρηματιστήριο.
Σημειώνεται ότι οι επενδυτικές τράπεζες, μετά τα αποτελέσματα του β´ τριμήνου και εκφράζοντας ιδιαίτερο σκεπτικισμό για την πορεία των εσόδων έχουν προχωρήσει σε μείωση των τιμών στόχων για τις τραπεζικές μετοχές. Αυτή τη φορά ήταν σειρά της Goldman Sachs που ακολούθησε τα βήματα των Citi, Deutsche Bank, BofA Merrill Lynch. Ενώ διατηρούνται ανοιχτές αρκετές short θέσεις.
Τι πραγματικά φοβούνται οι ξένοι επενδυτές; Τον κίνδυνο να χρειαστεί μέσα στην επόμενη χρονιά νέα κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών λόγω “φαγώματος” κεφαλαίων από την αδυναμία ελέγχου και υλοποίησης των στόχων για τα κόκκινα και προβληματικά δάνεια. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι στόχοι θεωρούνται αρκετά φιλόδοξοι. Ενώ την ίδια ώρα μία σειρά από υποθέσεις πώλησης θυγατρικών δείχνουν να έχουν βαλτώσει…
Υπάρχει όμως και μία ακόμη ανησυχία. Για το ενδεχόμενο να γίνει ο τραπεζικός τομέας μέρος της προεκλογικής πόλωσης και να επανέλθουν στο προσκήνιο υποθέσεις που άπτονται της δικαιοσύνης. Όπως για παράδειγμα τα δάνεια των κομμάτων. Αλλά και άλλες υποθέσεις. Εξέλιξη που εκτιμάται ότι θα θέσει σε ομηρία και θα προκαλέσει αδράνεια συνολικά στο τραπεζικό σύστημα. Ήδη άλλωστε η τραπεζική πρακτική στο σύνολό της έχει υποστεί ζημιά από την ποινικοποίησή της. Και αυτό ίσως θα πρέπει να συνεκτιμηθεί. Όχι για να μην αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν, αλλά για να μην σαρωθεί ο τραπεζικός τομέας από ένα κυνήγι μαγισσών.
