Του Γιάννη Σιδέρη
Η κυβέρνηση πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης με τη συνδρομή έξι δανεικών βουλευτών. Μίζερη συγκομιδή και φτηνό αποτέλεσμα για ένα κόμμα που (το πίστευαν στον πλανήτη που ζούσαν) θα άλλαζε την Ευρώπη.
Στη συνέχεια θα διαβεί το κατώφλι της επόμενης δοκιμασίας που είναι η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Ας πούμε ότι θα περάσει και αυτή (και το υποθέτουμε όχι μόνο ως υπόθεση εργασίας αλλά και ως πίστη, καθώς Τσίπρας, Γερμανοί και Αμερικάνοι θα ασκήσουν αφόρητες πιέσεις). Στη συνέχεια η κυβέρνηση εισέρχεται σε ένα δίσεκτο χρονικό διάστημα, που θα επισφραγίσει την ολότελη αποτυχία της.
Οι δανεικοί βουλευτές υπερψήφισαν:
Μια κυβέρνηση στα χέρια της οποίας η οικονομία – σύμφωνα με όσα προβλέπει ο ΟΟΣΑ – θα έχει πτωτικές τάσεις για το επόμενο εννεάμηνο. Κατά τον Οργανισμό η φορολογία παραμένει βαριά και μη ανταγωνιστική εξαιτίας των υψηλών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, χωρίς να εξασφαλίζονται περισσότερα έσοδα συγκριτικά με άλλες χώρες!
Μια κυβέρνηση για την οποία το Bloomberg, που δεν κατευθύνεται από την ελληνική αντιπολίτευση, αποφαίνεται ότι η οικονομία της εξακολουθεί να παραμένει εύθραυστη.
Τη μοναδική κυβέρνηση χώρας που πέρασε από μνημόνια, θριαμβολογεί για την έξοδο από αυτά (από το δικό της δηλαδή), αλλά παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές και δεν τολμάει να εκδώσει δεκαετές ομόλογο, υποστηρίζοντας ότι θα βγει στις αγορές όποτε θελήσει η ίδια («όμφακες εισίν», που είχε πει εκείνος ο αρχαίος).
Την κυβέρνηση που αποδυνάμωσε μέχρι καχεξίας τη μεσαία τάξη, αποδιάρθρωσε την εργασία δημιουργώντας θέσεις part time απασχόλησης περισσότερες από την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, δημιουργώντας παράλληλα μεγαλύτερη ανέχεια στη νέα γενιά με μισθούς των 300 ευρώ.
Την κυβέρνηση που δημιούργησε συνταξιούχους δύο ταχυτήτων υπό την περίεργη ανοχή των θεσμών, που προσπάθησε να ποδηγετήσει τη Δικαιοσύνη, που στοχοποίησε την αντιπολίτευση για να την σπιλώσει με ατεκμηρίωτες κατηγορίες (Novartis, αποκαλύψεις Μανιαδάκη), διόγκωση της κοινωνικής ανασφάλειας, και υποθέσεις που όζουν και με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθεί η διάδοχη κατάσταση.
Την κυβέρνηση που μετέφερε στο Υπερταμείο 2.329 μνημεία της χώρας – και όχι από λάθος όπως ισχυρίστηκαν όταν αποκαλύφθηκαν, καθώς και όλη τη δημόσια περιουσία.
Αν υποθέσουμε ότι οι Πρέσπες δεν περάσουν, θα πάμε σε εκλογές συντεταγμένα και εν ευθέτω χρόνω» όπως δήλωσε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας.
Αυτό σημαίνει ότι θα δώσει στην κυβέρνηση χρόνο να πράξει αυτά που ούτως ή άλλως έχει προγραμματίσει ως τον κομβικό Μάιο, που θα γίνουν οι εκλογές για ευρωβουλή και ΤΑ.
Θα προσπαθήσει στον ωφέλιμο χρόνο (αν του το επιτρέψει η αντιπολίτευση), να παρουσιαστεί ξανά ως θεσμικός αναμορφωτής καθώς θα ολοκληρώσει τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Και όχι μόνο θεσμικός αλλά και ηθικός αναμορφωτής, αφού θα αλλάξει τις διατάξεις περί ευθύνης υπουργών (είχαν όλο τον χρόνο να τις καταργήσουν προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά ολιγώρησαν).
Παράλληλα:
Θα ψηφίσει την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, την ρύθμιση των 120 δόσεων, το νόμο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, αλλά και τη στήριξη της στεγαστικής πολιτικής. Παράλληλα την επιδότηση των δόσεων των δανειοληπτών για δάνεια πρώτης κατοικίας αλλά και την επιδότηση ενοικίου. Στοχεύει επίσης να ολοκληρώσει τη συζήτηση και την υλοποίηση της συμφωνίας με την Εκκλησία.
Στα περισσότερα εξ αυτών θα συνδράμει αναγκαστικά η αντιπολίτευση (θα τα ψηφίζετε ένα- ένα και ονομαστικά, είχε πει ο Πρωθυπουργός), και οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί της κυβέρνησης θα αξιοποιούν τα αντιπολιτευτικά «ναι», ως απόδειξη για την ορθότητα των κυβερνητικών μέτρων και την έλλειψη εναλλακτικών από την αντιπολίτευση – παρότι έχει καταθέσει παρόμοιες προτάσεις.
Θα μπορούσε βέβαια η αντιπολίτευση να απαιτήσει εκλογές, να τα καταψηφίσει, δεσμευόμενη ότι θα είναι τα πρώτα που θα ψηφίσει όταν αναλάβει την εξουσία. Ίσως όμως αποδεχθεί παρακινδυνευμένο.
Σε κάθε περίπτωση η εξουσία έχει τελειώσει για τον ΣΥΡΙΖΑ, απλώς θα την επιμηκύνει τεχνικά. Θα ζει με δανεικούς ψήφους διαφόρων λιμών που έχουν το θράσος να παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του λαού, του οποίου δεν τίμησαν τις ψήφους. Θα είναι πλέον χωρίς πολιτική νομιμοποίηση και θα τελεί υπό διαρκή αμφισβήτηση. Μια τεχνικά συγκολλημένη εξουσία. Από δω και πέρα θα ζει «τα μαύρα φεγγάρια» της, για να παραλλάξουμε τον τίτλο του βιβλίου του Μπρυκνέρ Πασκάλ – και όχι του Μπρυκνέρ και του Πασκάλ που έγραφε ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού κ. Ν. Καρανίκας.
