Το παρελθόν δεν αναιρείται, τα γεγονότα δεν σβήνονται όταν μαθευτεί η αλήθεια, αλλά είναι απαραίτητη η γνώση της για να μπορέσει το Έθνος μας να ξεφύγει από την παγίδα, στην οποία οδηγήθηκε προδοτικά – κάτι που ασφαλώς θα συμβεί, αφού η χώρα μας είναι από κάθε πλευρά σε θέση να τα καταφέρει.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
«Πώς πάει το Έθνος; Πώς πάνε οι δουλειές;» ρωτήθηκε έμμεσα ο Δ. Σολωμός, απαντώντας τα εξής σαν να αναφερόταν στο σήμερα: «Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το Έθνος».
Η Ελλάδα γιορτάζει σήμερα την απελευθέρωση της από την Τουρκία, ευρισκόμενη υπό την οικονομική κατοχή της Γερμανίας και τη στρατιωτική των Η.Π.Α. – ένα γεγονός που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Στη θέση του Συντάγματος της δε έχει τα μνημόνια, υπενθυμίζοντας πως μνημόνια δεν σημαίνουν μόνο μέτρα λιτότητας αλλά, κυρίως, ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, σε εξευτελιστικές τιμές – ενώ όταν ένα κράτος ξεπουλάει όλα του τα περιουσιακά του στοιχεία, όλους τους πόρους του, είναι συνήθως αδύνατον να ξεχρεώσει ποτέ τους δανειστές του.
Στα πλαίσια αυτά, είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς το πρόσφατο άρθρο του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με το οποίο «Εθνικό δεν είναι αυτό που ικανοποιεί μόνο τον παρόντα λαό, αλλά τιμά τις παρελθούσες γενιές και προστατεύει τις ερχόμενες γενιές, διατηρώντας υπέρ αυτών εθνικούς πόρους» (πηγή). Δημιουργείται η απορία δηλαδή, σχετικά με το πώς ένας από τους πρωτεργάτες της υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ, της υπογραφής της πρώτης δανειακής σύμβασης, καθώς επίσης του εγκληματικού PSI, θεωρεί ότι με αυτά που συνυπέγραψε δεν ικανοποίησε μεν τον παρόντα λαό, αλλά τίμησε τις παρελθούσες γενιές και προστάτευσε τις επόμενες, διατηρώντας υπέρ αυτών εθνικούς πόρους! Πόσο μάλλον όταν ο τότε πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, με ανακοίνωση του στις 16 Δεκεμβρίου του 2010, δήλωσε τα εξής:
«Με το άρθρο 14 παράγραφος 5 της σύμβασης η Ελλάδα παραιτείται ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις. Είναι όρος που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα: του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου. Πρόκειται για όρο ο οποίος παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους – που απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει στον πυρήνα τους τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας. Ο κίνδυνος καθίσταται άμεσος, αν συνδυαστεί με τον όρο της Σύμβασης, ότι οι Δανειστές, όλοι μαζί ή με συμφωνία όλων, μπορούν να μεταβιβάσουν σε τρίτη χώρα τα δικαιώματά τους από τη Σύμβαση. Επιπλέον στη σύμβαση ρητά ορίζεται ότι διέπεται από το Αγγλικό Δίκαιο. Η δανειακή σύμβαση είναι Ε Κ Ν Ο Μ Η» (πηγή).
Με απλά λόγια, πώς είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να ισχυρίζεται ότι προστάτευσε τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, παραδίδοντας αμαχητί την εθνική κυριαρχία της χώρας τους; Αυτό έκαναν οι πρόγονοί μας; Έσκυψαν δουλικά το κεφάλι και εφάρμοσαν την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας όλων των κυβερνήσεων μετά το 2010; Πώς διατήρησε υπέρ των επομένων γενεών πόρους, όταν υποθήκευσε τα πάντα, ακόμη και τα ενεργειακά μας αποθέματα, δρομολογώντας το ξεπούλημα τους σε εξευτελιστικές τιμές; Αυτό έκαναν οι πρόγονοί μας; Αυτήν την Ελλάδα μας κληροδότησαν;
Εκτός αυτού, δεν γνώριζε πως όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα ένα κράτος, χρεοκοπούν οι Πολίτες του, με αποτέλεσμα σήμερα να κατάσχονται και να πλειστηριάζονται ακόμη και τα σπίτια τους ως λογικό επακόλουθο της κατακόρυφης πτώσης του ΑΕΠ, των εσόδων του δημοσίου (η μείωση του ΑΕΠ κατά 60 δις € κοστίζει κάθε χρόνο 18 δις € λιγότερα δημόσια έσοδα ή 6 ετήσια ΕΝΦΙΑ!) των εισοδημάτων των Πολιτών, της απώλειας των τιμών της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας άνω των 600 δις € κοκ.; Δεν γνώριζε πως μία υπό κατοχή χώρα υποχρεώνεται σε συνεχείς παραχωρήσεις που αφορούν ακόμη και την εδαφική της ακεραιότητα, όπως στο παράδειγμα της εκχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας; Ή μήπως δεν πιστεύει πως όταν παραδίδεις όνομα, παραδίδεις έδαφος;
Περαιτέρω, θεωρούμε προσβλητική την αναφορά του κ. Βενιζέλου στον εθνικό μας ποιητή, με τη φράση «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές» – με μία φράση που αποδίδεται μεν στο Δ. Σολωμό, αλλά δεν είναι δική του. Εννοεί δηλαδή πως στην θέση του ο Δ. Σολωμός θα υπέγραφε τα καταστροφικά μνημόνια, επειδή ήταν αληθή και άρα εθνικά; Όταν η Ελλάδα όχι μόνο σύρθηκε ύπουλα στην αδυναμία πληρωμών από την κυβέρνηση, στην οποία συμμετείχε ο κ. Βενιζέλος, χωρίς κανέναν αντικειμενικό λόγο αλλά, επί πλέον, δεν διαπραγματεύθηκε καθόλου, παρά το ότι είχε πολύ ισχυρά χαρτιά; Αγνοεί πως ο εθνικός μας ποιητής ύμνησε πριν από όλα την Ελευθερία, θεωρώντας την το πιο πολύτιμο αγαθό μίας χώρας και των Πολιτών της; Δεν είναι ντροπή να τον χρησιμοποιεί με τέτοιον επαίσχυντο τρόπο, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα;
Δεν γνωρίζει πως το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας που ο ίδιος «έκαψε» με το PSI, ήταν η μετατροπή του 90% των εξωτερικών της χρεών σε εθνικό νόμισμα, αφού είχαν συναφθεί με εθνικό δίκαιο και αρκούσε μία απλή απόφαση της Βουλής; Ότι το γεγονός αυτό είχε τρομοκρατήσει τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, αφού γνώριζαν πως εάν το δρομολογούσε η Ελλάδα θα τις πλήρωνε απλά και μόνο τυπώνοντας χρήματα, χωρίς καν να χρεοκοπήσει, ενώ θα μείωνε το δημόσιο χρέος της με τον πληθωρισμό που θα προκαλούνταν; Πως δεν διέσωσε την Ελλάδα αλλά τις ξένες τράπεζες ενώ, αντίθετα, καταδίκασε την πατρίδα μας σε μία οδύνη δίχως τέλος, όπως χαρακτηρίζεται η κυλιόμενη χρεοκοπία;
Είναι αλήθεια λαϊκιστικές και δημαγωγικές όλες αυτές οι διαπιστώσεις; Ή μήπως πνίγουν τον κ. Βενιζέλο οι τύψεις συνείδησης; Με την ίδια λογική, θα πρέπει να αποδεχθούμε πως αληθές και άρα εθνικό θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που πρότεινε ο υπουργός εξωτερικών, παράλληλα με την απίστευτη δήλωση μέλους της κυβέρνησης ότι, «η συμφωνία της Πρέσπας ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας από το 1974»;
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είναι πραγματικά κρίμα να γράφονται τέτοια άρθρα τέτοιες ημέρες από τους εκάστοτε «δολοφόνους» της Ελλάδας – καθώς επίσης να συνεχίζονται οι προσπάθειες παραπλάνησης και χειραγώγησης των Ελλήνων με ψέματα, στην προσπάθεια να θαφτεί η αλήθεια. Το παρελθόν βέβαια δεν γυρίζει πίσω, τα γεγονότα δεν σβήνονται όταν μαθευτεί η αλήθεια, αλλά είναι απαραίτητη η γνώση τους για να μπορέσει το Έθνος μας να ξεφύγει από την παγίδα, στην οποία οδηγήθηκε – κάτι που ασφαλώς θα συμβεί, αφού η χώρα μας είναι από κάθε πλευρά σε θέση να τα καταφέρει.
Εύχομαι Χρόνια Πολλά για τη σημερινή ημέρα σε όλους, σύμφωνα με την οποία «Αληθές είναι το Εθνικό» – όσο και αν γίνεται προσπάθεια για να πιστέψουμε το αντίθετο.
