Του Πανίκου Παναγιώτου
Η Τουρκία παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο, κατέχει για 45 χρόνια το 37% του κυπριακού εδάφους και με παράνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο καταπατεί τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Κι όμως, με τις προκλήσεις της κατά της Κύπρου και της Ελλάδας επιδιώκει να εμφανιστεί ως θύμα.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, μετά τη συνεδρίασή του την Πέμπτη, αναφέρεται ότι ««συζητήθηκαν οι εξελίξεις στην Κύπρο και στην γύρω περιοχή. Επισημάνθηκε ξανά η αποφασιστικότητα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και συμφερόντων της Τουρκικής Δημοκρατίας και της (παράνομης) “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”, καθώς και η ανάγκη για να αποφευχθούν προβοκατόρικες και ανεύθυνες συμπεριφορές και το γεγονός ότι θα συνεχιστούν οι ενέργειες της Τουρκίας που συμβαδίζουν με το διεθνές δίκαιο και ότι δεν θα επιτραπούν τετελεσμένα γεγονότα».
Οι Τούρκοι έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι οι ενέργειές τους συμβαδίζουν με το διεθνές δίκαιο και κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους για μονομερείς, προβοκατόρικες και ανεύθυνες ενέργειες. Την παρανομία επιχειρούν να τη μετατρέψουν σε νομιμότητα, όχι με βάση την εφαρμογή των διεθνών κανόνων, αλλά σύμφωνα με τα δικά τους αυθαίρετα συμπεράσματα, που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τον τουρκικό επεκτατισμό.
Σε άρθρο στο τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Ανατολού διατυπώθηκε ο ισχυρισμός ότι «η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση ακολουθεί μια απερίσκεπτη πολιτική στην περιοχή, συνάπτοντας μονομερώς συμφωνίες αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Αίγυπτο (2003), τον Λίβανο (2007) και το Ισραήλ (2010)». Επίσης, έγινε αναφορά στο ρητό ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και γείτονες, υποστηρίζοντας ότι «αντιθέτως, η ελληνοκυπριακή διοίκηση παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα αναφαίρετα δικαιώματα της (παράνομης) “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” (“ΤΔΒΚ”)», όπως σημειώθηκε.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να εμφανίζονται κυνηγημένοι και αδικημένοι από τους Έλληνες. Αυτοί είναι οι καταχτητές και οι κλέφτες των εδαφών και των θαλασσών μας και τώρα θέλουν να βγουν κι από πάνω, στοχεύοντας να αρπάξουν μέρος της κυπριακής ΑΟΖ και του Αιγαίου.
Τον περασμένο μήνα, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ, με επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα του διεθνούς Οργανισμού, ισχυρίστηκε ότι η χώρα του έχει τις μεγαλύτερες σε έκταση ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο «νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα» στις θαλάσσιες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, «σβήνοντας» ουσιαστικά από τον χάρτη το Καστελόριζο και υποστηρίζοντας ότι τα όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας συνορεύουν απ’ ευθείας με αυτά της Αιγύπτου.
Η ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας αποτελεί και έμμεση απάντηση στην ετήσια «Έκθεση Προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία», στην οποία σημειώνεται «η έντονη καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των ενεργειών αυτών (της Τουρκίας)» και επαναλαμβάνεται η θέση της ΕΕ ότι «θα αντιδράσει στις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας κατάλληλα και σε πλήρη αλληλεγγύη με την Κυπριακή Δημοκρατία».
Οι Τούρκοι πρώτα επιδιώκουν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για να προωθήσουν τους ισχυρισμούς τους ότι δήθεν υπάρχει αδικία σε βάρος τους και ότι απειλείται η εθνική τους ασφάλεια. Στη συνέχεια, όπως αποδεικνύει η ιστορική εμπειρία, προχωρούν σταδιακά στην υλοποίηση τετελεσμένων γεγονότων. Και οι απειλές του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας εντάσσονται στο πλαίσιο της πάγιας στρατηγικής της Άγκυρας.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα εισήλθε σε μια άκρως διχαστική προεκλογική περίοδο. Το εσωτερικό μέτωπο, όπως και στην Κύπρο, είναι πολυκερματισμένο και αποπροσανατολισμένο, ενώ πλησιάζει και η ώρα που θα πρέπει ο Ερντογάν να αποφασίσει με ποιους θα πάει και με ποιους θα μείνει: με τον Πούτιν ή με τον Τραμπ, με τους S-400 ή με τα F-35. Κι όταν αυταρχικοί ηγέτες βρίσκονται σε αδιέξοδο, έχουν μάθει να ξεσπούν κάπου αλλού…
Η Τουρκία βρυχάται, όπως τα χρόνια πριν την προδοσία του 1974, όταν βρήκε ανοιχτή την Κερκόπορτα. Οι απειλές της μέσω της προαναφερθείσας ανακοίνωσης είναι και πάλι ενδεικτικές των προθέσεών της.
Ο Ελληνισμός δεν έχει άλλα περιθώρια για νέες εθνικές ήττες, ούτε συνάμα για πολεμικές περιπέτειες. Αλλά, τον εκβιαστή, τον παρανομούντα και τον κλέφτη πρέπει να τον προλαβαίνεις πριν επιχειρήσει να πραγματοποιήσει το έγκλημα.
Και οι σημερινές απογοητευτικές καταστάσεις σε Ελλάδα, Κύπρο και Ομογένεια περιορίζουν τις δυνατότητες και τις προοπτικές ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο Τούρκος εισβολέας.
