Ἐξετράπη τῆς πορείας της ἡ Νέα Δημοκρατία
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης, Εφημερίς Εστία
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ πιστώσει κανείς στόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ὅτι δέν ἄκουσε τίς Ἐρινύες στό τέλος τῆς πρώτης του τετραετίας καί ἀπέφυγε νά ἀλλάξει τόν ἐκλογικό νόμο, ἀκολουθῶντας τήν οἰκογενειακή παράδοση. Οὔτε ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἄλλαξε τόν ἐκλογικό νόμο Κούβελα ὅταν διαπίστωσε ὅτι τό ΠΑΣΟΚ καί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐπέστρεφαν πλησίστιοι στήν ἐξουσία τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1993.
Ὁ νῦν Πρωθυπουργός ἀπέρριψε ἐπίμονες εἰσηγήσεις ὑπουργῶν του καί στενῶν συνεργατῶν του ἤ καί συνομιλητῶν του ὅπως ὁ Στέλιος Νικηφοράκης νά ἀλλάξει τόν ἐκλογικό νόμο Γεραπετρίτη πού εἰσηγήθηκε στό κοινοβούλιο ὁ «αὐτοφωράκιας» τότε ὑπουργός Ἐσωτερικῶν Τάκης Θεοδωρικάκος, μέ τόν ὁποῖο πρῶτον ἡ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας κατήργησε κομπλεξικά τόν ἐκλογικό νόμο Παυλόπουλου λόγῳ ἐπωνύμου καί δεύτερον υἱοθέτησε ἕνα ἐκλογικό σύστημα πού αὔξησε τόν πῆχυ τῆς αὐτοδυναμίας σέ ποσοστά περί τό 40% (ἀπό 37%).
Ἡ σταθερότητα στούς κανόνες κάνει τήν κοινοβουλευτική Δημοκρατία νά ξεχωρίζει, καί ὁ Μητσοτάκης παρά τό γεγονός ὅτι εἶχε νά ἀντιμετωπίσει μπροστά του τό βουνό τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς, δέν ἄγγιξε τό ἀριστούργημα, τρόπος τοῦ λέγειν, τοῦ ὑπουργοῦ του. Ἡ Ἱστορία τόν δικαίωσε. Στίς ἐκλογές τοῦ 2023 οἱ Ἕλληνες ψήφισαν μαζικά νά μήν ἐπιστρέψει ὁ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἐξουσία. Στήν οὐσία πρῶτα καταψήφισαν καί μετά ὑπερψήφισαν. Γι’ αὐτό καί ἡ Νέα Δημοκρατία σκαρφάλωσε στό 41%.
Ὅμως πλέον βρισκόμαστε σέ μία καινούργια φάση. Οἱ εὐρωεκλογές ἔδειξαν ὅτι ἐλλείψει ἀντίπαλου δέους καί μέ δεδομένα τά φρικτά παράπονα πού ἔχουν οἱ Ἕλληνες γιά τήν κυβερνητική πολιτική, τώρα ἄρχισαν νά καταψηφίζουν τήν Νέα Δημοκρατία. 13 μονάδες ἔγιναν ἀέρας μέσα σέ ἕναν χρόνο, καί ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται τό φαινόμενο αὐτό δέν ἦταν περιστασιακό, ἀλλά, ὅπως δείχνουν οἱ τελευταῖες δημοσκοπήσεις, γίνεται μόνιμο. Καί εἴμαστε ἀκόμη στήν ἀρχή τοῦ κύματος. Ἀπό αὐτές τίς 13 μονάδες ἄν δέν πέσει καί ἄλλο ἡ ΝΔ στό μέλλον, δύσκολα μποροῦν νά ἀνακτηθοῦν τρεῖς τέσσερεις ἀπό αὐτές. Μιλᾶμε μέ τά σημερινά δεδομένα βεβαίως, τό μέλλον ἄδηλον.
Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια τό Μαξίμου ἔχει βάλει κάτω τά νούμερα, βλέπει ὅτι ἡ αὐτοδυναμία στό μέλλον εἶναι ὄνειρο ἄπιαστο καί θέτει στό τραπέζι σενάρια γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου. Καί ὁ Πρωθυπουργός μέ τίς διατυπώσεις πού χρησιμοποίησε ἰδιωτικά στήν Θεσσαλονίκη ἀλλά καί μέ τίς διαρροές στόν Τύπο ὑπέρ τῆς κυβερνητικῆς σταθερότητας, ἄφησε πρώτη φορά ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο ἀλλαγῆς τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου.
Ἡ συζήτηση αὐτή εἶναι ἀναγκαστική καί ἐπισπεύδεται γιά ἕναν πολύ ἁπλό λόγο: ἄν ἡ Κυβέρνηση θέλει νά ἀλλάξει τόν ἐκλογικό νόμο, πρέπει νά τό κάνει στήν ἀρχή τῆς τετραετίας, γιατί ὅσο προχωράει ὁ χρόνος καί φθείρεται, οἱ χειρισμοί της θά δυσκολεύουν. Ὡστόσο, ἐπειδή στά χρόνια μας ὁ πολιτικός χρόνος εἶναι ἐξαιρετικά πυκνός καί ὁ πέμπτος χρόνος διακυβερνήσεως τῆς χώρας, στό μυαλό τῶν πολιτῶν, ἰσοδυναμεῖ ὄχι μέ ἕναν, ἀλλά μέ τρεῖς. Ἡ ἄσκηση ἔχει ἀρχίσει νά μοιάζει ἐξαιρετικά προβληματική. Δεδομένου ὅτι προβάλλονται δύο νέα στοιχεῖα: τό πρῶτο εἶναι ὅτι τίθεται στό τραπέζι τό ἐνδεχόμενο νά μειωθεῖ ὁ ὁ πῆχυς τῆς αὐτοδυναμίας ἀπό τό 40 στό 32%. Μέ τόν κίνδυνο κάποιοι νά ἀρχίσουν τήν πλάκα καί νά λένε «γιατί ὄχι αὐτοδυναμία καί μέ 28%, γιατί ὄχι καί μέ 25%, γιατί ὄχι καί μέ 20%.» Ἡ σκέψη καί μόνο ὅτι τό 30% ὅλων ὅσοι φτάνουν στίς κάλπες (ἀπό ἕνα ἐκλογικό σῶμα στό ὁποῖο ἡ ἀποχή θά εἶναι τοὐλάχιστον 50%) θά δίνει 151 ἕδρες, προκαλεῖ καγχασμό. Καθεστωτικό καγχασμό. Δέν θά μιλᾶμε τότε γιά κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ἀλλά γιά μειοψηφική Δημοκρατία. Δημοκρατία τῶν μειοψηφιῶν. Καί αὐτό δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν σταθερότητα πού προβάλλεται ὡς αἰτιολογία γιά τήν ἐκ νέου τροποποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου. Ἡ σταθερότητα ἄλλως τε εἶναι ψυχικό μέγεθος Καί δευτερευόντως ἀριθμητικό.
Σήμερα πού μιλᾶμε, ἡ Νέα Δημοκρατία ἔχει 158 ἕδρες στό κοινοβούλιο. Ἄν ἀλλάξει λίγο ἀκόμη ἐπί τό δυσμενέστεροn, ἡ ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία, τοῦ χρόνου, δέν θά τήν ἀκούει κανείς, δέν θά μπορεῖ νά ἐπιβάλλει τήν ἐξουσία της καί ἡ ἀστάθεια, κοινωνική καί πολιτική, θά εἶναι δεδομένη. Ἤδη ὁλόκληρες περιοχές τῆς χώρας διοικοῦνται ἀπό μπράβους καί μαφίες, τό Κράτος ἔχει ὑποχωρήσει. Ἀκόμη καί στήν καρδιά τῆς πλούσιας Φιλοθέης. Τό δεύτερο στοιχεῖο ἀφορᾶ τήν νομοθέτηση πλαφόν 5% γιά τήν εἴσοδο κόμματος στήν Βουλή, ὥστε νά ἀποκλειστοῦν θεωρητικά τά μικρότερα κόμματα στά δεξιά της, ὅπως ἡ Νίκη καί ἡ Φωνή Λογικῆς. Πιθανολογῶ μέ μεγάλη βασιμότητα ὅτι ἕνα τέτοιο πλαφόν εἰσόδου θά αὐξήσει τήν κινητικότητα στά δεξιά τῆς Νέας Δημοκρατίας καί θά ἐπιτείνει τίς διεργασίες γιά μία «μεγάλη δεξιά» μέ συνένωση δυνάμεων. Καί ἀπό ’κεῖ πού ἡ Νέα Δημοκρατία πίστευε ὅτι θά μποροῦσε νά νέμεται διά πολιτικῆς κλοπῆς τίς ἕδρες τῶν μικρῶν κομμάτων πού ἀποκλείστηκαν ἀπό τό νέο κοινοβούλιο, θά βρεθεῖ μπροστά σέ πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Ἄν τό κόμμα τοῦ στρατηγοῦ ντέ Γκώλλ γκρεμίστηκε στήν Γαλλία ἀπό πρῶτο σέ τέταρτο, τίποτε δέν διασφαλίζει στό ἐγγύς ἤ τό μακροπρόθεσμο μέλλον ὅτι τό κόμμα τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, δέν θά κατρακυλήσει καί αὐτό στίς θέσεις κατατάξεως γιά νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό ἕνα νέο μοντέρνο συντηρητικό κόμμα προσαρμοσμένο στούς καιρούς.
Τό ποιός θά ἡγηθεῖ εἶναι λεπτομέρεια. Ἕνας ἐπιχειρηματίας; Ἕνας διανοούμενος; Ἕνας ἐργάτης μέ ταπεινή καταγωγή; Ἕνας μηντιάρχης; Ποιός ξέρει! Ἐδῶ ἡ Νέα Δημοκρατία διέγραψε τήν πολιτευτή της στήν Θεσσαλονίκη Ἀφροδίτη Λατινοπούλου ἐπειδή εἶπε «χοντρή» τήν Δανάη Μπάρκα καί ἐπέκρινε τό μοντέλο τῆς παχυσαρκίας πού λανσάριζε κάποτε ὡς πρότυπο, καί σήμερα τήν βλέπει νά τῆς «τρώει» μέ τήν Φωνή Λογικῆς 4% ἀπό τήν ἐκλογική της δύναμη. Ποιός μποροῦσε νά τό φανταστεῖ! Οἱ μυαλοπῶλες τοῦ Μαξίμου πού τήν διέγραψαν ἀπό τήν ΝΔ στό ὄνομα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, σίγουρα ὄχι.
Ἡ νομοθέτηση τοῦ πλαφόν λοιπόν μπορεῖ νά ἀποτελεῖ καί πολιτική αὐτοχειρία. Μπορεῖ νά συμπυκνώσει τόν πολιτικό χρόνο καί νά τρέξει τίς ἐξελίξεις πού ὑπῆρχαν στόν ὁρίζοντα σέ χρόνο νωρίτερο ἀπό τόν προβλεπόμενο.
Τί συμπεραίνουμε μέ βάση ὅλα αὐτά; Ὅτι τυχόν τροποποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου σέ ὅποιο χρόνο κι ἄν ἐκδηλωθεῖ, θά ἐκληφθεῖ ἀπό τό ἐκλογικό σῶμα σάν καθεστωτική τακτική μιᾶς μειοψηφικῆς ὁμάδας πού θέλει νά μείνει πάσῃ θυσίᾳ στήν ἐξουσία. Στήν οὐσία θά πρόκειται γιά τήν νομοθέτηση τῆς ἥττας τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ἀλλά ὅταν μία ἡγετική ὁμάδα μπεῖ σέ ἕνα σπιράλ λαθῶν, δύσκολα βγαίνει ἀπό αὐτό. Τούς προειδοποιήσαμε ὅτι θά πάθουν μεγάλη ζημιά μέ τόν γάμο τόν ὁμόφυλων ζευγαριῶν, καί μέ τούς ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες, καί γελοῦσαν. Τώρα γελᾶνε ἄλλοι.
Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί μέ τόν ἐκλογικό νόμο. Θά νομοθετήσουν προβάλλοντας τό ἰσχυρό ἐπιχείρημα, ὅτι ἡ χώρα δέν θά ἔχει σταθερή κυβέρνηση, καί στήν πραγματικότητα θά νομοθετήσουν τήν ἧττα καί τήν ἀστάθεια. Ὅλο αὐτό μπορεῖ νά περιγραφεῖ μέ μόνο μία φράση, ἡ ὁποία συνηθίζεται στήν δημοσιογραφική γλῶσσα καί στά ἀστυνομικά δελτία γιά τά αὐτοκινητικά ἀτυχήματα.
Ἐξετράπη τῆς πορείας της καί ἀνετράπη. Αὐτό συμβαίνει ἀπό τό 2023 καί μετά. Ἡ Νέα Δημοκρατία ἐκτρέπεται διαρκῶς τῆς πορείας της καί ἀνατρέπει τόν ἑαυτό της.
