Του Μανώλη Κοττάκη
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ μας σύστημα καί ὁ Πρωθυπουργός κάνουν μία πράγματι φιλότιμη προσπάθεια νά ἀξιολογήσουν τήν νέα κατάσταση πού ἔχει προκύψει μετά τίς εὐρωεκλογές καί νά ἐπανατοποθετήσουν τήν Νέα Δημοκρατία στόν πολιτικό χάρτη. Μέ αὐτοκριτική γιά τόν τρόπο πού μιλοῦν γιά τήν οἰκονομία, μέ ὑπογράμμιση τοῦ ἐθνικοῦ χαρακτῆρα τῆς παρατάξεως (Ραφάλ), μέ κάποιες ἐπιλογές προσώπων, οἱ ὁποῖες σηματοδοτοῦν τήν ἐπιστροφή στίς ρίζες. Μέ τήν ἆρον ἆρον ἀποκήρυξη τῆς woke ἀτζέντας. Γενικώτερα μέ μία –πόσο πραγματική θά δοῦμε– τάση ἐπιστροφῆς στόν συντηρητισμό.
Ὡστόσο, αὐτή ἡ προσπάθεια εἶναι ἐξ ἀρχῆς ὑπονομευμένη ἀπό τίς χρόνιες δεσμεύσεις καί τό διεθνές περιβάλλον ἐντός τοῦ ὁποίου ἐπιλέγει νά κινεῖται ἡ κεντροδεξιά παράταξη. Ἡ ὁποία τά τελευταῖα ὀκτώ χρόνια εἶναι μέ τίς πολιτικές της τόσο στό ἐσωτερικό ὅσο καί στό ἐξωτερικό οὐσιαστικά τμῆμα τῆς εὐρωατλαντικῆς ἡγεσίας πού ἐσχάτως βρίσκεται σέ ἀποδρομή καί σέ παρακμή. Δέν εἶναι μία αὐτόνομη νησῖδα, ὅπως ἄλλες δυνάμεις στόν εὐρωπαϊκό πολιτικό χάρτη, πού ἄνοιξαν δικά τους ἰδεολογικά πανιά καί κατάφεραν νά ἀντέξουν μέχρι τώρα. Εἶναι τμῆμα μιᾶς εὐρύτερης ἁλυσίδας πού βρίσκεται σέ παρακμή ἤ μόλις πού ἀντέχει (CDU). Εὐθέως συνδεδεμένη.
Εἶναι εὐθέως συνδεδεμένη, ἀξιακά καί γεωπολιτικά, μέ τούς «Δημοκρατικούς» τῶν ΗΠΑ, οἱ ὁποῖοι δέν θά ἐγκαταλείψουν τήν μάχη, ἀκόμα κι ἄν χρειαστεῖ νά κάνουν τόν πλανήτη ἄνω κάτω. (Ἐξηγῶ κατωτέρω.) Εἶναι εὐθέως συνδεδεμένη ποικιλοτρόπως μέ τό κόμμα τοῦ Μακρόν, τό ὁποῖο ὁδηγεῖ τήν Γαλλία σέ κρίση δημόσιου χρέους. Εἶναι εὐθέως συνδεδεμένη μέ τήν ἡγεσία τῆς Κομμισσιόν, ἡ ὁποία ἐρευνᾶται ἀπό τόν Εὐρωπαῖο Συνήγορο γιά τήν φιλοξενία της στά Χανιά, ἔχει ἀναπτύξει ἰσχυρές σχέσεις ἀκόμη καί μέ τήν τουρκική οἰκονομική ἐλίτ. Καί βεβαίως ἀκολουθεῖ πλήρως τήν κουλτούρα τῆς συρρικνώσεως τῶν δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν ὅταν πρόκειται νά ἐξυπηρετηθεῖ τό κομματικό συμφέρον.
Τό ζήσαμε ἐμεῖς γιά μία ἀκόμη φορά τήν περασμένη Παρασκευή, ὅταν τό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μας γιά τήν Πενταμερῆ Διεθνῆ Διάσκεψη γιά τήν ΑΟΖ πού βρίσκεται στά σκαριά μέ τήν Αἴγυπτο, τήν Τουρκία, τήν Κυπριακή Δημοκρατία καί τό ψευδοκράτος, γιά τόν ἄνισο διαμοιρασμό τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς Μεσογείου σέ μεγάλες εὐρωπαϊκές καί ἀμερικανικές ἑταιρεῖες, δέν μεταδόθηκε οὔτε κἄν ἀπό τόν ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm, στόν ὁποῖο ἔδωσε τήν συνέντευξη ὁ κύριος Γεραπετρίτης, καί τό ἀποκάλυψε. Ὅταν τά λένε δέν τρομάζουν, τρομάζουν μόνον ὅταν τά διαβάζουν!
Στήν πραγματικότητα, λοιπόν, ἡ κεντροδεξιά παράταξη προσπαθεῖ νά κλείσει τίς μεγάλες τρῦπες πού ἄνοιξαν στά δεξιά της στίς εὐρωεκλογές μέ συμβολικές κινήσεις ὅπως ἡ φωτογράφιση μπροστά ἀπό ἕνα Ραφάλ ἤ ἡ ἐπίσκεψη στό φυτώριο ἑνός ἀγρότη, ἀλλά κρατᾶ ὅλες τίς κακές συνήθειες τοῦ διεθνοῦς συστήματος, μέ τό ὁποῖο εἶναι συνδεδεμένη ἡ ΝΔ καί ἡ ἡγεσία της. Τό πρόβλημα ὅμως δέν λύνεται οὔτε μέ τακτικές τηλεοπτικές συνεντεύξεις, οὔτε μέ ἀνασχηματισμούς δεξιῶν ἀποχρώσεων, οὔτε καί μέ τό πρόσωπο πού θά ὑποδειχθεῖ ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Καλά εἶναι αὐτά, τά πιστώνω στόν Πρωθυπουργό, ἀλλά δέν νομίζω ὅτι ἀρκοῦν. Οἱ πολιτικές καί οἱ πρακτικές εἶναι αὐτές πού δημιουργοῦν τό πρόβλημα στήν Νέα Δημοκρατία… Ἐάν τοποθετηθοῦν στήν Κυβέρνηση πρόσωπα μέ ἐντολή νά ὑλοποιήσουν τίς ἴδιες πολιτικές, ἀκόμα κι ἄν αὐτά ἔχουν δεξιά ἀπόχρωση, τό πιθανώτερο εἶναι ὅτι θά βουλιάξουν στήν ἑπόμενη προσωπική τους κάλπη. Ἡ Κυβέρνηση δέ χρειάζεται δεξιές μαριονέττες, χρειάζεται δεξιούς μέ περιεχόμενο.
Δεῖτε μερικούς νεοδημοκράτες ὑπουργούς καί ὑφυπουργούς τοῦ νότιου τομέα, μέ τίς ἐξαιρέσεις τους βεβαίως, πῶς ἐκτίθενται καθημερινά προσπαθῶντας νά δικαιολογήσουν τήν πολιτική γιά τήν ἀκρίβεια, γιά τό μεταναστευτικό ἤ γιά τήν ἀτζέντα τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἤ… ἤ… Μιά πολιτική στήν ὁποία δέν πιστεύουν, ἀλλά τήν καταπίνουν, γιά νά παραμείνουν ὑπουργοί. Δεῖτε ἐπίσης πῶς ὑπουργοί χειροκροτοῦν σέ δημόσιες ἐκδηλώσεις κατασκευαστές πού εἶναι ταυτόχρονα καί καναλάρχες. Ὅλα αὐτά θεωροῦνται φυσιολογικά. Ἄς γίνουμε τώρα λίγο περισσότερο σαφεῖς γιά τήν ἐπίδραση πού ἔχει στήν διαμόρφωση τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς ἡ διεθνής δικτύωσή της: ὅλες οἱ πληροφορίες πού μᾶς ἔρχονται ἀπό τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ Ἀτλαντικοῦ λένε ὅτι οἱ «Δημοκρατικοί» δέν θά σηκώσουν λευκή πετσέτα καί θά προσπαθήσουν νά διατηρήσουν μέσα στό σύστημα τήν ἡγεμονία πού ἔχασαν μέσα στούς θεσμούς. Θά πολεμήσουν τήν πολιτική τοῦ Τράμπ μέ κάθε τρόπο. Καί μέσα καί ἔξω.
Ἔξω, μετά τό φιάσκο τῆς Οὐκρανίας, ἐπιχειρεῖται νά ἀνοίξουν νέα μέτωπα στήν περίμετρο τῆς Ρωσσίας, κυρίως στήν Γεωργία, ὅπου συνταράσσεται ἀπό διαδηλώσεις κατά τῆς φιλορωσσικῆς κυβέρνησης πού διέκοψε τίς διαδικασίες ἐντάξεως στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί, δευτερευόντως, στήν Ἀρμενία. Ἡ ἀπόπειρα τοῦ Πούτιν νά ἀνακτήσει τόν παλαιό ζωτικό χῶρο στίς τέως –ὁ Θεός νά τίς κάνει– δημοκρατίες τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως θά πολεμηθεῖ μέ κάθε τρόπο. Αὐτό πού γίνεται ἄλλως τε στήν Ρουμανία αὐτό τό διάστημα, ὅπου ἐπιχειρεῖται νά ἀποκλειστεῖ ἀπό τόν δεύτερο γῦρο ὁ πρωτεύσας ὑποψήφιος τοῦ TikTok, δείχνει τό τεράστιο μέγεθος τῶν διακυβευμάτων γιά τό σύστημα πού ὑποθετικά ἀπέρχεται. Ἅμα πέσει ἡ Ρουμανία καί ἡ Βουλγαρία, τότε γίνεται ἄχρηστη γιά τόν βορρᾶ ἡ Ἀλεξανδρούπολη.
Στό ἐσωτερικό τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ὁ Τράμπ, μέ ἐξαίρεση τό tweet, γιά τό δολλάριο σιωπᾶ καί γενικῶς δέν κυκλοφορεῖ πολύ σέ ἀνοικτούς χώρους, γιατί φοβᾶται ἐνδεχομένως γιά τήν ζωή του. Οἱ μέχρι τώρα ἐπιλογές ὑπουργῶν καί πρέσβεων γίνονται ἀποκλειστικά μέ τό κριτήριο τῆς ἐμπιστοσύνης καί τῆς ἀφοσιώσεως καί ὄχι κατ’ ἀνάγκη τῆς ἀποτελεσματικότητας, κάτι πού ἐνδεχομένως θά βρεῖ μπροστά του στό μέλλον. Αὐτή ἡ διαμάχη τοῦ συντηρητισμοῦ μέ τόν κοσμοπολιτισμό θά ἐξαχθεῖ μέ ἀκόμη μεγαλύτερη ἔνταση καί στήν ὑπόλοιπη Εὐρώπη μέσα στό 2025. Καί οἱ λαοί θά κληθοῦν ὑπό καθεστώς ἐλέγχου τῆς ἐνημερώσεως νά λάβουν τίς ἀποφάσεις τους.
Μέχρι στιγμῆς φαίνεται ὅτι τό ποτάμι δέν γυρίζει πίσω. Καί ὅτι στίς περισσότερες εὐρωπαϊκές χῶρες, κύριες καί δευτερεύουσες, ὁ συντηρητικός ἄνεμος ἐνισχύεται. Γαλλία, Ἰταλία, Ὁλλανδία, Γερμανία, Αὐστρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σκανδιναβικές χῶρες, Ἑλλάδα, Κύπρος. Ἀλλά καί στά μεγάλα τοῦ κόσμου καί στά μικρά τοῦ δικοῦ μας μικρόκοσμου ἡ Κυβέρνηση συνεχίζει τήν ἴδια πολιτική.
Ἡ πολιτική της ἀπέναντι στό Οὐκρανικό, στήν Μέση Ἀνατολή, στά ἐθνικά μας θέματα, στίς σχέσεις της μέ τίς τράπεζες, στίς σχέσεις της μέ τούς μεγάλους ὁμίλους, στό πῶς βλέπει τόν κόσμο, εἶναι καταδικασμένη γιά νά παραμείνει ἴδια. Ἀκόμη καί στά συμβολικά ἀξιακά. Καί ἄς διακηρύσσει ὅτι ἀποκηρύσσει τόν woke ἀτζέντα καί ὅτι δέν εἶχε σχέση ποτέ μέ αὐτή, γιά παράδειγμα. Ἡ ἐξίσωση τῶν συντρόφων χωρίς γάμο μέ τούς συζύγους σέ γάμο μέ τό νέο κληρονομικό-οἰκογενειακό δίκαιο εἶναι ἕνα ἀκόμα δεῖγμα τῆς ἀντιλήψεώς της• προστίθεται στόν νόμο γιά τήν συνεπιμέλεια στόν γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν καί στόν νόμο γιά τήν ἐνδοοικογενειακή βία. Ἡ νομική ἰσοπέδωση ἑνός παραδοσιακοῦ θεσμοῦ εἶναι παράρτημα τῆς κοσμοπολίτικης ἀντιλήψεως τῶν «δημοκρατικῶν».
Τό διεθνές περιβάλλον καί τά διεθνῆ διακυβεύματα καθώς καί ἡ ἐνσωμάτωση τῆς ΝΔ στό συγκεκριμένο ἅρμα θά ἀπαγορεύσουν τήν ἀλλαγή τοῦ πυρῆνα τῆς πολιτικῆς της σέ μεγάλα θέματα. Ὅπου συγκρούεται ὁ φιλελευθερισμός τῶν πολλῶν καί ὁ φιλελευθερισμός τῶν ὀλίγων, γνωρίζουμε ποιός κερδίζει. Καθώς, ὅπως θά ἔλεγαν καί οἱ κομμουνιστές, πίσω ἀπό τίς ἀγαστές σχέσεις μέ τούς δημοκρατικούς τοῦ Μπάιντεν, μέ τούς Γάλλους τοῦ Μακρόν, μέ τούς Τούρκους τοῦ Ἐρντογάν, κρύβονται οἱ διασυνδέσεις οἰκονομικῶν συμφερόντων τῶν κεφαλαίων αὐτῶν τῶν χωρῶν. Τά ὁποῖα δέν συμφωνοῦν ἀπαραιτήτως μέ τίς προτεραιότητες τῶν λαῶν.
Τά ὑπόλοιπα εἶναι γιά νά κάνει ὁ λαός χάζι. Λίγο Ραφάλ, λίγο μετρό, λίγο Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, καί οἱ ἰθαγενεῖς ἐπείσθησαν. Δύσκολο.
