Του Γιώργου Χαρβαλιά
Κάποιος θα πρέπει νομίζω να εξηγήσει στους κυρίους Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη ότι εκτός από προδότες, μειοδότες κ.λπ. προκύπτουν ενίοτε σε θέσεις εξουσίας οι εθελόδουλοι, οι ετεροπροσδιοριζόμενοι, οι χρηματιζόμενοι και οι απλώς ανόητοι.
Σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, φοβούμαι, αναγκαζόμαστε να ανατρέξουμε προκειμένου να διερμηνεύσουμε τη συνεχιζόμενη κυβερνητική «αγκαλίτσα» με διακηρυγμένους εχθρούς του ελληνικού έθνους. Και δεν εννοώ τον συνεχιζόμενο ελληνοτουρκικό διάλογο που έχει καταστεί σύντομο ανέκδοτο. Οι κύριοι Γεραπετρίτης και Φιντάν συνευρίσκονται σχεδόν εβδομάδα παρά εβδομάδα για να…διαπιστώσουν ότι διαφωνούν. Βγαίνει νόημα; Ασφαλώς όχι. Απλώς, όσα συμφωνούν και συνομολογούν δεν μας τα λένε. Θα μας τα αποκαλύψουν όλα μαζί σε Κinder Εκπληξη.
Eξίσου δυσεξήγητη είναι η επίσημη ελληνική στάση στο θέμα της Συρίας. Χρειάστηκαν τρεις μέρες, φωνές από τον Βελόπουλο και από άλλους, όπως και αρκετό «κράξιμο» στα σόσιαλ μίντια για να καταδεχθεί το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να τοποθετηθεί «διά κύκλων» του στο ζήτημα της άμεσης απειλής που αντιμετωπίζουν στο Χαλέπι και σε άλλες πόλεις δεκάδες χιλιάδες ελληνορθόδοξοι από τις ορδές των «κανιβάλων» τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
Καταρχάς οι απαντήσεις μέσω «κύκλων» ή «διπλωματικών πηγών» για τόσο σοβαρά ζητήματα είναι μια φαιδρή επινόηση που αποδεικνύει την ακαταλληλότητα του κυρίου Γεραπετρίτη για το αξίωμα που καλείται να υπηρετήσει. Μέσω κύκλων απάντησε και στον άθλιο ισχυρισμό του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα, ο οποίος μας «ενημέρωσε» από τη Θεσσαλονίκη ότι «η υπόθεση της Βορείου Ηπείρου είναι νεκρή»!
Δεν συζητώ ότι η πρόκληση αυτή, που θίγει απαράγραπτες ελληνικές αξιώσεις, σφυρηλατημένες με το αίμα των αγωνιστών της Αυτονομίας και των παππούδων μας που πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας, δεν απαντάται μέσω κύκλων. Επισύρει άμεσο διάβημα και μάλιστα αυστηρότατο. Τη στιγμή μάλιστα που οι Αλβανοί ανακινούν το αντικειμενικά ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου…
Επιπλέον, θα πρέπει επιτέλους να διευκρινιστεί ποιοι είναι αυτοί «οι κύκλοι» του κυρίου Γεραπετρίτη. Ο διευθυντής του διπλωματικού του γραφείου; Η παρέα του που πίνει καφέ; Η γυναίκα του; Ο πεθερός του; Ο αστρολόγος του;
Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διαθέτει εκπρόσωπο. Τον περασμένο Ιούλιο ανέλαβε καθήκοντα ακόμα ένας διπλωμάτης σε αυτό το πόστο, με δεδομένη την λειψανδρία που αντιμετωπίζουν οι πρεσβείες μας στο εξωτερικό. Γιατί τον πληρώνουν(με) άραγε; Για να ποτίζει τα δέντρα στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους «κύκλους» και τις «πηγές», γιατί αυτό επιβάλλει η διπλωματική ιδιοφυΐα του κυρίου Γεραπετρίτη. Οι ίδιοι αυτοί «κύκλοι» λοιπόν απεφάνθησαν ότι στο Χαλέπι δεν τίθεται ζήτημα ουσιαστικού ελληνικού ενδιαφέροντος, γιατί εκεί μένουν μόνο πενήντα Ελληνες, οι οποίοι και είναι καλά στην υγεία τους!
Διερωτώμαι, δεν ντρέπονται στα αλήθεια αυτοί που συνέταξαν αυτή την κατάπτυστη και ελεεινά κουτοπόνηρη ανακοίνωση (και ελπίζω να μην είναι διπλωμάτες καριέρας, αλλά τίποτα μετακλητοί του κυρίου υπουργού); Πενήντα μπορεί να είναι οι Ελληνες υπήκοοι σήμερα στο Χαλέπι. Αλλά δεν αναφερόμαστε σε αυτούς. Με αυτή τη λογική, όταν έπεσαν τα σύνορα στην Αλβανία, δεν έπρεπε να ενδιαφερθεί το ελληνικό κράτος για την τύχη των ομογενών, δεδομένου ότι δεν υπήρχε ούτε ένας Ελληνας υπήκοος στη Βόρειο Ηπειρο.
Δεν είναι Ελληνες υπήκοοι αυτοί για τους οποίους φωνάζουμε, κύριε Γεραπετρίτη. Είναι ενάμιση εκατομμύριο χριστιανοί του Λεβάντε, άξιοι συνεχιστές του Βυζαντίου (το οποίο η σημερινή ελίτ των Αθηνών βδελύσσεται) και πολύ πιο ελληνόψυχοι από πολλούς σε σημερινές θέσεις εξουσίας. Αρκετοί έχουν ελληνική καταγωγή ως απόγονοι προσφύγων της Μικράς Ασίας που κατέφυγαν στο Χαλέπι και σε άλλες πόλεις της Συρίας μετά τον διωγμό του ’22, αλλά είναι και άλλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως Ρωμιοί και αισθάνονται πολύ περήφανοι για την ελληνορθόδοξη κληρονομιά τους. Οι περισσότεροι δεν μιλούν ελληνικά, αλλά έχουν ως σημείο αναφοράς τη βυζαντινή Ορθοδοξία και διαθέτουν αν όχι ελληνική, σίγουρα «ελληνίζουσα» συνείδηση.
Μέχρι προχθές τους προστάτευαν οι Ρώσοι. Αυτοί οι θανάσιμοι εχθροί των κυρίων Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη. Σήμερα όμως δεν μπορούν να διαθέσουν επαρκείς δυνάμεις εκεί και πιάστηκαν στον ύπνο από τα τουρκοκίνητα στίφη των «εκδικητών του Ισλάμ» που δεν έχουν σκοπό να αφήσουν χριστιανικό ρουθούνι στην περιοχή.
Γιατί δεν έχουν επαρκείς εφεδρείες οι Ρώσοι ή ακόμη και ο στρατός του προέδρου Ασαντ στην περιοχή; Γιατί οι μεν Ρώσοι έχουν φτάσει να πολεμούν ακόμη και στο δικό τους έδαφος τους μισθοφόρους του καθεστώτος Ζελένσκι, τους οποίους ενισχύει η Δύση με πρωτοστατούσα την ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο Ασαντ παραπαίει μετά τον στραγγαλισμό τον οποίο επέβαλε και πάλι η «σοφή» Δύση εις όφελος της Τουρκίας και των εξτρεμιστικών ισλαμικών ληστοσυμμοριών. Πρωτοστατούσα και πάλι σε αυτήν την εκστρατεία βίαιης αποκαθήλωσης του «αιμοσταγούς δικτάτορα», που όμως δεν πείραξε την ελληνορθόδοξη μειονότητα στη χώρα του, η κυβέρνηση… Μητσοτάκη. Στο όνομα της δημοκρατίας!
Λοιπόν, για να εξηγούμεθα. Αν κανείς ανατρέξει στοιχειωδώς μέσα από το YouTube στις θρησκευτικές γιορτές των χριστιανών της Συρίας, θα διαπιστώσει μέγα πλήθος, μέγα πάθος, μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας και κυρίως λαμπρότητα πολύ ανώτερη από αυτή που συναντάμε σε μια μέση ελληνική εκκλησία. Κι αν δει τους λογαριασμούς των «ελληνορθοδόξων της Ανατολής» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -κυρίως στο Χ- θα διαπιστώσει ότι παρακαλούν απεγνωσμένα για βοήθεια μόνο την Ελλάδα. Ούτε τη Ρωσία, ούτε τον Ασαντ, ούτε φυσικά τις δυτικές δυνάμεις που έχουν συμμαχήσει με την Τουρκία του Ερντογάν για να τους αφανίσουν.
Αν αυτά δεν λένε τίποτα στους κυρίους Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη, ας μου επιτρέψουν να επιλέξω ως «εξήγηση» κάποιο από τα καθόλου κολακευτικά επίθετα που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο αυτού του κειμένου…
