ΣΤΟ «ΚΟΚΚΙΝΟ» ἐξακολουθεῖ νά εὑρίσκεται τό δημόσιο καί ἰδιωτικό χρέος τῆς χώρας ὑπονομεύοντας τίς προσδοκίες τῶν πολιτῶν γιά καλύτερες ἡμέρες.
Τό δημόσιο χρέος τῆς Γενικῆς Κυβερνήσεως ὡς πρός τό ΑΕΠ, κυρίως λόγῳ τῆς ἀνόδου τῶν τιμῶν, ἀλλά σέ ἀπόλυτο μέγεθος, συνεχίζει νά αὐξάνεται ἀναδεικνύοντας τήν πραγματική οἰκονομική κατάσταση τῆς χώρας μας. Ταυτοχρόνως τό ἰδιωτικό χρέος συνεχῶς διογκώνεται ἀναδεικνύοντας τήν ἀδυναμία τῶν πολιτῶν νά ἀποπληρώσουν τίς ὑποχρεώσεις τους. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τό ἰδιωτικό χρέος ἐκτινάσσεται στά 113,8 δισ. εὐρώ ἐάν στά 107,3 δισ. εὐρώ τῶν ληξιπρόθεσμων ὀφειλῶν μόνο πρός τό Δημόσιο συμπεριληφθοῦν καί τά 6,5 δισ. εὐρώ τῶν ληξιπρόθεσμων ἀπαιτήσεων τελωνείων ἀπό φόρους, δασμούς καί πρόστιμα.
Μάλιστα, ὅπως προκύπτει ἀπό τήν ἔκθεση τοῦ Ἐλεγκτικοῦ Συνεδρίου ἀπό τήν ἀνάλυση τῶν ληξιπρόθεσμων ἀπαιτήσεων τῶν Τελωνείων ἀπό φόρους, δασμούς καί πρόστιμα στό ποσόν τῶν ληξιπρόθεσμων ἀπαιτήσεων τῶν τελωνείων, περιλαμβάνονται καί χρέη καί πέραν τῆς 20ετίας.
Ἀκόμη καί ἡ Scope, πού προχώρησε στήν ἀναβάθμιση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἀναφέρει ὅτι τό δημόσιο χρέος τῆς Ἑλλάδος παραμένει ἀπό τά ὑψηλότερα μεταξύ τῶν 40 κρατῶν πού ἀξιολογεῖ, δεύτερο μόνο μετά ἀπό αὐτό τῆς Ἰαπωνίας. Αὐτό τό ὑψηλό στόκ χρέους ἐκθέτει τήν Ἑλλάδα σέ ἐπανεκτιμήσεις τῶν κινδύνων τῆς ἀγορᾶς. Καθώς ἡ Ἑλλάς βασίζεται ὁλοένα καί περισσότερο στίς κεφαλαιαγορές καί ἐπιταχύνει τήν πρόωρη ἀποπληρωμή τῶν δανείων διασώσεως καί ἡ ΕΚΤ σφίγγει ποσοτικῶς, ἡ δομή τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους σταδιακῶς ἀποδυναμώνεται. Οἱ πληρωμές τόκων αὐξάνονται σταδιακῶς –καθώς ἡ Ἑλλάς ἀναχρηματοδοτεῖ μέ ὑψηλότερο κόστος δανεισμοῦ. Ἡ πολύ μεγάλη σταθμισμένη μέση διάρκεια χρέους (18,9 ἐτῶν) – ἡ μεγαλύτερη ἀπό τίς χῶρες πού ἀξιολογεῖ ἡ Scope, ὁμαλοποιεῖται σταδιακῶς χαμηλότερα καθώς ἡ Κυβέρνησις στοχεύει σέ μέση διάρκεια ὡρίμανση 10 ἐτῶν.
Ἀνάλυσις τοῦ Ἰνστιτούτου ΕΝΑ ἀναφέρει ὅτι ὑπάρχουν τρία σημεῖα πού χρειάζονται διευκρινήσεις. Τό ἑλληνικό δημόσιο χρέος σάν ποσοστό τοῦ ΑΕΠ, παρά τήν μείωσή του, παραμένει τό ὑψηλότερο στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, μέ διαφορά, παρά τό γεγονός ὅτι ἔχει μειωθεῖ σάν ποσοστό τοῦ ΑΕΠ, ἔχει αὐξηθεῖ σάν ὀνομαστικό μέγεθος καί ἡ μείωσις τοῦ λόγου χρέους πρός ΑΕΠ ὀφείλεται κυρίως στόν πληθωρισμό καί τήν συνακόλουθη αὔξηση τοῦ ὀνομαστικοῦ ΑΕΠ.
Σέ αὐτό τό πλαίσιο καί ὁ ἀνεξάρτητος βουλευτής Μάριος Σαλμᾶς μέ ἐρώτησή του πρός τόν Ὑπουργό Ἐθνικῆς Οἰκονομίας γιά τήν πραγματική εἰκόνα τοῦ δημόσιου χρέους ἀναδεικνύει τό ζήτημα τῶν ταμειακῶν διαθεσίμων τῶν φορέων τῆς γενικῆς κυβερνήσεως. Ὁ κ. Σαλμᾶς μεταξύ ἄλλων ζητεῖ νά πληροφορηθεῖ ἐάν στά ταμειακά διαθέσιμα τῶν φορέων Γ/Κ στίς 31.12.23 περιλαμβάνονται αὐτά «πού ἀφοροῦν ὑλοποίηση στόχων τοῦ ΤΑΑ», ὅπως βεβαιώνει ὁ ΟΔΔΗΧ στό ἀριθ. 477/14.3.24 ἔγγραφό του καί ἐάν στίς ἐκταμιεύσεις τοῦ Ταμείου Ἀνακάμψεως τῆς ΕΕ πρός τήν χώρα μας ἐπιτρέπεται ἀπό τούς Εὐρωπαϊκούς Κανονισμούς νά περιλαμβάνονται στά ταμειακά διαθέσιμα τῶν φορέων.
Ἐπίσης, ἐρωτᾶ ἐάν ἔχει δικαίωμα ἡ Κυβέρνησις νά ἰδιοποιεῖται καί νά περιλαμβάνει στά ταμειακά διαθέσιμα τῶν φορέων Γ/Κ τίς προκαταβολές πού ἐκταμιεύει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή πρός τήν χώρα μας στό πλαίσιο ὑλοποιήσεως συγχρηματοδοτούμενων ἔργων καί προγραμμάτων.
Τά κεφάλαια αὐτά δέν συνεχίζουν νά εἶναι κεφάλαια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μέχρι τήν καταβολή τους στούς τελικούς δικαιούχους μαζί μέ τήν ἐθνική συμμετοχή;
