Για ποιον μαζεύει η κυβέρνηση αυτά τα τεράστια (έστω λογιστικά) ποσά; Πότε επιτέλους ο μέσος Έλληνας θα πάρει ανάσα;
Πανηγυρίζει για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση για τα περίφημα «πρωτογενή πλεονάσματα» τα οποία επιτυγχάνει. Αυτή τη φορά, οι θριαμβολογίες στηρίζονται στα επίσημα στοιχεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού της χρονιάς που φεύγει.
Αυτό το πλεόνασμα λοιπόν θα ξεπεράσει σημαντικά τα 12 δισ. ευρώ, εάν υπολογιστεί ότι το 11μηνο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2024 διαμορφώθηκε στα 12,011 δισ. ευρώ, έναντι στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 9,912 δισ. ευρώ και πρωτογενούς πλεονάσματος 5,826 δισ. ευρώ την ίδια περίοδο του 2023, όπως περιχαρείς προσθέτουν οι άνθρωποι του οικονομικού επιτελείου.
Αυτοί οι πανηγυρισμοί, όμως, αποκτούν πλέον εντελώς σαδιστικό χαρακτήρα απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Προσηλωμένοι και εξαρτημένοι πλήρως από τους αριθμούς, οι κυβερνητικοί παράγοντες -από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Χατζηδάκη έως τα χαμηλότερα κλιμάκια- καμώνονται ότι δεν βλέπουν την κατάσταση που επικρατεί την ίδια ώρα μέσα στην ελληνική κοινωνία και την πραγματική οικονομία.
Θυμίζοντας, εκτός των άλλων, τον περίφημο Σκρουτζ του Ντίσνεϊ, ο πρωθυπουργός, ο υπουργός του και το λοιπό επιτελικό κράτος έχουν καταληφθεί από πλήρη αναλγησία.
Η θεωρία των πρωτογενών πλεονασμάτων, και μάλιστα των διογκωμένων, θα είχε κάποιο λογιστικό νόημα για τα μεγέθη της οικονομίας και το προφίλ της χώρας προς τους ξένους πάτρωνές της εάν ήταν ανάλογη η εικόνα των Ελλήνων πολιτών. Εάν οι υπήκοοι αυτού του τόπου δεν βρίσκονταν στις τελευταίες θέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη από πλευράς αγοραστικής δύναμης, εάν η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια των ελληνικών νοικοκυριών δεν ήταν στα ύψη λόγω της ακρίβειας και της διαρκούς πτώσης του βιοτικού επιπέδου κ.ο.κ.
Είναι εντελώς σαδιστικό και ανάλγητο να πανηγυρίζουν για τα «ματωμένα» -όπως τα λέγαμε από τις εποχές των σκληρών Μνημονίων- πρωτογενή πλεονάσματα, την ώρα που οφείλουν να βοηθήσουν τους Έλληνες, ως φυσικά πρόσωπα, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, να πάρουν οικονομική ανάσα.
Ήδη η φτωχοποίηση, που σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού έχει μετατραπεί σε μόνιμη και διαρκή εξαθλίωση, έχει φτάσει σε οριακό επίπεδο. Κι αν νομίζουν ότι η μοιρολατρία και η παθητική ανοχή σε όσα συμβαίνουν είναι στοιχεία καθησυχαστικά, καλό είναι να ξυπνήσουν και να καταλάβουν εγκαίρως ότι το καζάνι βράζει.
Ας μην εκπλαγούν όταν εκραγεί…
