Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη, Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
Εάν κάποιος πιστεύει ότι ο Τραμπ θα άφηνε στη Γροιλανδία να αλωνίζουν κινεζικά και ρωσικά πλοία -κατασκοπευτικά και μη- ή ότι τον Παναμά θα τον εκχωρούσε στους Κινέζους, τότε μάλλον υπάρχει κάποιο πρόβλημα αντίληψης από την πλευρά του. Από την άλλη, είναι δεδομένο ότι οι σχέσεις του με τον Ερντογάν είναι καλές στο επίπεδο που δεν θέλει να μπλέκει με τη γραφειοκρατία χωρών που δεν εφαρμόζουν τα διμερή συμπεφωνηθέντα μεταξύ ηγετών. Καλό είναι πριν κρίνουμε κάποιον ηγέτη να δούμε τι κάνουμε πρώτα οι ίδιοι για τα συμφέροντά μας.
Έχουμε μήπως χαράξει ΑΟΖ με την Κύπρο; Στηρίξαμε τον θιασώτη της «γαλάζιας πατρίδας» Σινιρλίογλου για γ.γ. του ΟΑΣΕ και δεν ντρεπόμαστε; Επεκτείναμε παντού στα 12 ν.μ. όπως η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μάς έδωσε ως μπούσουλα τον Χάρτη της Σεβίλλης; Είμαστε παρεμβατικοί στη Συρία για να προστατεύσουμε τους ορθοδόξους ή χρειάστηκε το Ισραήλ να μας το αναφέρει και εμείς να γνέψουμε συγκαταβατικά το κεφάλι, αφού έχουμε προβεί στη Διακήρυξη των Αθηνών; Ποια είναι τα αντίμετρα της ελληνικής κυβέρνησης για τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί; Το άνοιγμα στη Θεσσαλονίκη; Ποιες είναι οι άμεσες κινήσεις που έχουμε κάνει για την ανασύσταση της Ελληνικής Πολεμικής Βιομηχανίας ώστε να παράγουμε οπλικά συστήματα και να μην είμαστε έρμαια των Αμερικανών, των Γάλλων κ.ά.; Ποιες ήταν οι ενέργειές μας ώστε να υποστεί κυρώσεις η Τουρκία τόσα χρόνια για την εργαλειοποίηση του λαθρομεταναστευτικού; Ποιες οι διπλωματικές μας ενέργειες ώστε να μην προχωρήσει η Τουρκία στην παραλαβή Eurofighter; Τι ακριβώς έχουμε πράξει στα διεθνή φόρα ώστε να ανατρέψουμε το τουρκολιβυκό σύμφωνο; Πώς αναδείξαμε τον ρόλο της Τουρκίας στην κατακόρυφη αύξηση του ακραίου ισλαμισμού στην Ευρώπη, ιδίως εν αναφορά της στρατηγικής συνεργασίας Τουρκίας – Πακιστάν;
Και αυτά είναι μερικά μόνον από εκείνα που δεν έχουμε πράξει ή έπρεπε ήδη να έχουμε πράξει εάν δεν κάναμε ακριβώς τα αντίθετα. Ένας ανθρωπότυπος σαν τον Τραμπ σέβεται ηγέτες και χώρες που διαθέτουν ανεξάρτητη και όχι δουλική συνείδηση. Ο Τραμπ σέβεται τον Πούτιν, τον Σι Τζινπίνγκ, τον Ερντογάν κ.ά. όχι επειδή θαυμάζει τα αυταρχικά τους πολιτικά συστήματα, αλλά επειδή γνωρίζει ότι απέναντί του έχει επικεφαλής κρατών που δεν αλλάζουν άποψη, εν αναλογία του ποιος βρίσκεται στο βάθρο του Λευκού Οίκου. Θυμηθείτε την κυβέρνηση Σημίτη. Ό,τι ζητούσε ο αμερικανικός παράγων το δεχόταν αβρόχοις ποσίν. Και για αυτό η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί υποχρέωσή της την «αγιογραφία». Μια ανεξάρτητη χώρα πρέπει να λέει και «όχι» στις υπερδυνάμεις. Ή αλλιώς να λέει «ναι» όταν τα ανταλλάγματα που λαμβάνει για τα εθνικά συμφέροντα είναι σοβαρά. Τότε και μόνον τότε θα μας σεβαστούν και η έννοια «συμμαχία» θα τοποθετηθεί στη σωστή της διάσταση.
