Του Ηλία Βλάχου, Μέλους του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”
Η Εκκίνηση ενός άρθρου γνώμης, γίνεται σχεδόν πάντοτε με μία αφορμή. Αυτή η αφορμή συνήθως έχει μία εκ των τριών (3) κάτωθι μορφών:
- Ένα γεγονός τρέχουσας επικαιρότητας.
- Ένα χρονίζον πρόβλημα ή ζήτημα.
- Ένα επιστημονικό ή κοινωνικό θέμα που συγκαταλέγεται – είναι μέρος ενός επιστημονικού τομέα.
Η δική μας αφορμή για το εν λόγω άρθρο γνώμης, είναι συνδυασμός δύο ειδών:
Α) του χρονίζοντος προβλήματος της απόρριψης ευθυνών εκ μέρους της Πολιτείας και
Β) του τίτλου του ίδιου του άρθρου που περιέχει την ορολογία “Ελλάδα 2.0”.
Ας πάρουμε τα πράγματα, βήμα, βήμα για να αναφερθούμε σε όλες τις απαραίτητες πτυχές όσο πιο λακωνικά μεν – αλλά κατανοητά δε.
Αρχικά θα μιλήσουμε για το Ελληνικό Σύνταγμα. Το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει διαμορφωθεί στην τελική και πιο πρόσφατη μορφή του από τις κάτωθι αναθεωρητικές περιπτώσεις:
- όπως μεταφέρθηκε στη δημοτική γλώσσα με το Β’ Ψήφισμα της 6ης Μαρτίου 1986 της ΣΤ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων
- και όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων,
- το Ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων
- και το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 187/Α’/28.11.2019)
Θα αναφερθούμε λοιπόν σε δύο άρθρα του Συντάγματος, καθώς και σε μια ιστορική δήλωση ξένου πολιτικού προσώπου, και θα τα συνδυάσουμε, με την ορολογία τελευταίας “εσοδείας” και μόδας που ονομάζεται “Ελλάδα 2.0”, για να αποτυπώσουμε την τρέχουσα κατάσταση περί “Ευθυνών” στην Ελλάδα.
Άρθρο 25 του Συντάγματος της Ελλάδος.
‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)
**1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
4. Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.
Άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδος.
‘Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)
1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Aναθεωρητική Bουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα 11 Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ο αναγνώστης, ακόμη και αν δεν είναι σθεναρός μελετητής του Συνταγματικού κειμένου, υπάρχουν Δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει ο Πολίτης, καθώς και ευθύνες που πρέπει να αναλαμβάνει ο Πολίτης και να τις τιμά.
Ομοίως, αντίστοιχα Δικαιώματα, απολαμβάνει η Διαχειριστική – Εκτελεστική Εξουσία της Χώρας (που είναι οι αρμοδιότητες της και οι δυνατότητες της να αποφασίζει – βάσει του πολιτικού αντιπροσωπευτικού συστήματος) και σαφώς και αντίστοιχες Ευθύνες που επίσης πρέπει να τιμά (εφόσον τις έχει αναλάβει με την ανάληψη της εξουσίας).
Ποιες οι Ευθύνες των Πολιτών;
Οι ευθύνες των Πολιτών θα μπορούσαν να χωρισθούν σε δύο κύριες και ευρείες κατηγορίες – αυτές των:
- Υψίστης Σημασίας ή Ακρογωνιαίες Ευθύνες.
- Πρακτικές Ευθύνες – Τήρησης Νομιμότητας, Κοινωνικής Συνύπαρξης και Ομαλότητας στην καθημερινή ζωή.
Οι Υψίστης Σημασίας ή “Ακρογωνιαίες” Ευθύνες των Πολιτών είναι αυτές που αφορούν την υπεράσπιση του Συντάγματος της Ελλάδος και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, καθώς και της Ελευθερίας της Χώρας. . Είναι ευθύνες που αφορούν τα Ιδανικά και τις Αξίες μας και είναι “ευχής έργο”, όποτε, δεν καλούμαστε καθημερινά, να τις τιμήσουμε ως ευθύνες.
Οι Πρακτικές Ευθύνες – Τήρησης Νομιμότητας, Κοινωνικής Συνύπαρξης και Ομαλότητας στην καθημερινή ζωή, είναι ευθύνες που σχετίζονται με την οργάνωση και την συμβίωση μας σε κοινωνίες – τοπικές και μη. Παραδείγματα επί αυτών πλείστα όπως:
- Η ευθύνη μας για σεβασμό προς τους ΑΜΕΑ συμπολίτες μας.
- Η ευθύνη μας για προστασία της δημόσιας περιουσίας.
- Η τήρηση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
- Η επαγρύπνηση και ο σεβασμός στην φύση και στα δάση.
- Ο σεβασμός στην καθαριότητα του αστικού ή μη – κοινωνικού και γεωγραφικού ιστού στον οποίο ζούμε.
- Η ευθύνη που έχουμε έναντι του Αστικού Δικαίου (στο πλήρες φάσμα).
- Η ευθύνη έναντι των χρηστών Ηθών.
- Η ευθύνη έναντι των συναλλακτικών ηθών.
- Καθώς και πλείστα άλλα παραδείγματα.
Και για να προλάβουμε πιθανές αντιρρήσεις ή διαφωνίες, ορμώμενες εξ’ αυτών, που υποστηρίζουν σθεναρά την δήλωση του αειμνήστου Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ (JohnFitzgeraldKennedy), προσωπικά θεωρώ, ότι οι Ευθύνες που οφείλουν να επωμισθούν οι Πολίτες της Χώρας μας, έχουν αυτόν ακριβώς το σκοπό, να τους ωθήσουν να τιμήσουν τις ευθύνες αυτές και να συμβάλλουν στην βελτίωση της Ελλάδος.
Ας θυμηθούμε τι είχε πει ο John Fitzgerald Kennedy:
Στην εναρκτήρια ομιλία της ανάληψης, της Προεδρίας των ΗΠΑ, ο John F. Kennedy ενέπνευσε παιδιά και ενήλικες να δουν τη σημασία της πολιτικής δράσης και της δημόσιας υπηρεσίας. Τα ιστορικά λόγια του, «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα – ρώτησε τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου», προκάλεσαν κάθε Αμερικανό να συνεισφέρει με κάποιο τρόπο στο δημόσιο καλό.
Ποιες οι Ευθύνες της Πολιτείας;
Ερχόμαστε στις Ευθύνες της Πολιτείας, που απορρέουν όπως προαναφέραμε, από το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα, που είναι “αντιπροσωπευτικό” και με την εκλογική διαδικασία, δίνει την δυνατότητα στην “Εκτελεστική Εξουσία” – Κυβέρνηση να πράξει όλα όσα πρέπει για να τιμήσει τους όρους και τα άρθρα του Συντάγματος της Ελλάδος, ώστε να “διαχειρισθεί” με σύνεση – νομιμότητα και δικαιοσύνη τις ζωές των Πολιτών αυτής της Χώρας.
Ευκόλως εννοούμενο, ότι το σύνολο αυτών των Ευθυνών που επωμίζεται ως οφείλει η Πολιτεία, είναι ευρύτερο, αφορά το σύνολο της Χώρας και των Πολιτών, και είναι μια δέσμη ευθυνών που μόνο μια Πολιτεία μπορεί να τηρήσει, μέσω των μηχανισμών – υποδομών και δυνατοτήτων που έχει, εξαιτίας της οργάνωσης της και της “αδειοδότησης” της από τον Λαό.
Μετακύλιση Ευθυνών από την Πολιτεία προς τους Πολίτες.
Η μετακύλιση πολλών εκ των ευθυνών της Πολιτείας, προς τους Πολίτες, έχει λάβει τεράστιες προεκτάσεις, ως φαινόμενο, αν και δεν είναι πρόσφατο αλλά μάλλον διαρκές για την Χώρα μας. Επίσης είναι δυσθεώρητα κοστοβόρο για την καθημερινή ζωή του Πολίτη, αλλά και κύρια πηγή δυσαρέσκειας και κατάκρισης, εναντίον της Χώρας μας, από εξωτερικούς παράγοντες, πολιτικούς εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διεθνείς οργανισμούς.
Τα παραδείγματα είναι άφθονα και σίγουρα δεν μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο γνώμης και μόνο. Ο διάλογος των Πολιτών για το ζήτημα αυτό, θεωρώ πως πρέπει να είναι διαρκής και να υλοποιηθούν τα κατάλληλα forum ώστε να προκύπτει από τις συζητήσεις και τις διεργασίες σε αυτά – μια διαρκής διαδικασία Ελέγχου και Λογοδοσίας της Πολιτείας έναντι των Πολιτών. Ένα ζήτημα με το οποίο, δεν θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε σε αυτό το άρθρο γνώμης, λόγω του τεραστίου εύρους του. Θα αναφέρουμε λοιπόν μερικά πρόσφατα παραδείγματα μετακύλισης ευθυνών από την Πολιτεία προς τους Πολίτες, συνδεόμενα με την σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα της Χώρας και τις τελευταίες εξελίξεις στην καθημερινή επικαιρότητα.
Δείτε παρακάτω:
- Πλήρης αποτυχία υλοποίησης και εκκίνησης λειτουργίας του Μετρό Θεσσαλονίκης.
- Οι Πολίτες αντιμετώπισαν τεράστια κενά ασφαλείας στους συρμούς.
- Αναγκάσθηκαν να εγκλωβιστούν σε αμαξοστοιχίες.
- Ταλαιπωρήθηκαν από τα “υπερσύγχρονα” μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων που ή δεν είχαν εισιτήρια ή δεν ήταν λειτουργικά.
- Έχασαν κάποια χρήματα κατά την προσπάθεια έκδοσης εισιτηρίων.
- Αναγκάσθηκαν να περπατήσουν και να απεγκλωβιστούν μόνοι τους μέσα από τα σιδηροδρομικά τούνελ.
- Επωμίσθηκαν το κόστος λεωφορείων ή ταξί για να φθάσουν στους προορισμούς τους.
- Υπέστησαν και κάποια ψυχολογική επιβάρυνση, ειδικά οι πολίτες που μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας ή δυσφορία λόγω πιθανής φοβίας έναντι του εγκλεισμού (“κλειστοφοβία”).
- Πλήρης αποτυχία υλοποίησης της νέας έκδοσης της πλατφόρμας Εθνικής Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης.
- Οι Πολίτες ενεπλάκησαν σε ένα συρφετό καταστάσεων, όπου “έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί το σιρόπι”.
- Δυσαρεστημένοι Ασθενείς – Πολίτες, σε όλη την Χώρα δεν είχαν την δυνατότητα να συνταγογραφήσουν, ώστε να λάβουν τα φάρμακα τους.
- Δυσαρεστημένοι Φαρμακοποιοί, σε όλη την Χώρα, δεν μπορούσαν, να εξυπηρετήσουν τους Πελάτες (Πολίτες) τους. Και φυσικά επειδή έχει και συνέχεια, το “κομφούζιο” του συστήματος, αργότερα θα οδηγήσει σε προβλήματα, στην εκκαθάριση των οικονομικών στοιχείων των φαρμακοποιών, και στην μελλοντική τους αποζημίωση από τον ΕΟΠΠΥ ή το Υπουργείο Υγείας.
- Ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες Πολιτών (όπως ανοσοκατεσταλμένοι, καρκινοπαθείς, ΑΜΕΑ, κλπ) έζησαν μία ακόμη περιπέτεια, μέσα στην εξαιρετικά επώδυνη καθημερινότητα τους.
- Αποποίηση Ευθυνών της Πολιτείας – η περίπτωση της Αττικής οδού και του “στρατηγού Χιονιά” που “άργησε μια μέρα”.
- Θυμόμαστε όλοι, τις τραγελαφικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν στις οθόνες μας, εκείνο το τριήμερο, με τον καθ’ όλα αντιμετωπίσιμο παγετό – χιόνι στην Αττική Οδό, που όμως φάνταζε δυσθεώρητο πρόβλημα για μια Πολιτεία που αποποιήθηκε κάθε ευθύνη προετοιμασίας και οργάνωσης.
- Το “ετήσιο” και διαρκές φαινόμενο των καλοκαιρινών πυρκαγιών – και το γνωστό “αέναο” “μπαλάκι” ευθυνών μεταξύ Πολιτικής Προστασίας – Σωμάτων Ασφαλείας – Υπουργείου – Πολιτών.
- Σκηνές ολικής καταστροφής και “πύρινης κόλασης” κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι – στους δέκτες μας, με ανεύθυνο κράτος όσον αφορά την προετοιμασία και οργάνωση, ανεύθυνο κράτος όσον αφορά την λογοδοσία.
- Ελλάδα 2.0 – Ψηφιακός Μετασχηματισμός του Κράτους – πλατφόρμες και μετακύλιση ευθυνών και κόστους.
- Ελλάδα 2.0 – το γνωστό πλαίσιο στρατηγικής της Ελληνικής Κυβέρνησης που αφορά, τον θεμελιώδη οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό, που επιδρά στην οικονομική δραστηριότητα, αλλά και στις τεχνολογίες, τις συμπεριφορές και τους θεσμούς.
- Ένα στρατηγικό σχέδιο με επενδύσεις σε πλατφόρμες και νέες τεχνολογίες, με σκοπό την μείωση της γραφειοκρατίας και την βελτίωση της ζωής των Πολιτών, όπου ταυτόχρονα,
- Οφείλουν οι Πολίτες να ενημερώσουν το κράτος, ότι τα συστήματα του κράτους “έπεσαν” και δεν λειτουργούν, καθώς και για ποιο λόγο έγινε αυτό.
- Οφείλουν οι Πολίτες να ενημερώσουν το κράτος ότι τα συστήματα επανήλθαν, και να τρέξουν αμέσως μετά, να υποβάλλουν ενστάσεις και δικαιολογητικά για να μην επιβαρυνθούν με πρόστιμα, για τις υποχρεώσεις που δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν, επειδή τα συστήματα του ίδιου του κράτους “έπεσαν” και δεν λειτουργούσαν.
- Χαρακτηριστικά υπό-παραδείγματα είναι, οι πρόσφατες δυσλειτουργίες του ΕΡΓΑΝΗ, του Ε9-ΕΝΦΙΑ, του MyData, του MyData – Esend, του ΦΗΜ-Esend, του ΗΔΙΚΑ-eΕΦΚΑ, του ΕΗΣ – ΕΟΠΠΥ και άλλων.
- Το κράτος αποποιείται της ευθύνης για την πλημμελή υλοποίηση των συστημάτων, την πλημμελή υλοποίηση μέτρων ασφαλείας των συστημάτων αυτών, την πλημμελή ή ελλιπή υλοποίηση των επενδύσεων σε αυτά τα συστήματα – και μετακυλίει τα κόστη, τα πρόστιμα, και τις χαμένες χρηματοδοτήσεις, στους Πολίτες, μέσω ποινών και λοιπών υποχρεώσεων.
Αντί Επιλόγου
Σε όλη αυτή την κατάσταση, ένα είναι σίγουρο, πως με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και την διαφθορά που το διακατέχει, το παρόν ζήτημα, δεν δύναται επουδενί να φθάσει σε μια “κατακλείδα”, σε έναν “επίλογο”.
Όπως προαναφέραμε, ο διάλογος των Πολιτών πρέπει να είναι διαρκής, και να υλοποιηθούν οι διαδικασίες εκείνες, που θα οδηγήσουν σε μια θεσμοθετημένη και διαρκή διαδικασία Ελέγχου και Λογοδοσίας της Πολιτείας.
Αυτοί που “ευαγγελίζονται” την “συνέχεια του Κράτους”, πρέπει να τιμήσουν τα λόγια τους και να υποστηρίξουν αυτή την έννοια του διαρκή Ελέγχου και της Λογοδοσίας της Πολιτείας.
Έως την σήμερον, οι υποστηρικτές της “συνέχειας του Κράτους”, επιμένουν στην αυτή ορολογία, απλά και μόνο για να έχουν την δυνατότητα να “ξεπλύνουν” τις αποφάσεις που έλαβαν, χρεώνοντας τες, σε δεσμεύσεις προηγούμενων κυβερνήσεων, επί της βάσεως αυτής της “συνέχειας”.
Αν όμως ο διαρκής έλεγχος και η λογοδοσία, πήγαινε “χέρι – χέρι” με την επονομαζόμενη “συνέχεια”, δεν θα υπήρχε κυβέρνηση που να κατηγορεί την προκάτοχο της για εσφαλμένες αποφάσεις που την δεσμεύουν, διότι η προκάτοχος θα είχε ήδη κριθεί για τα έργα της, και η νυν κρατούσα, θα γνώριζε εκ των προτέρων, αν “βαδίζει” σε επικίνδυνα και αντιλαϊκά “μονοπάτια”.
Με Εκτίμηση.
Ηλίας Βλάχος – Μέλος του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
