Θεόφραστος Ανδρεόπουλος:
Η χώρα τοποθετήθηκε στην «λάθος πλευρά της Ιστορίας» Παραχωρήσεις χωρίς κανένα κέρδος και ένταξη στο «στρατόπεδο» των ηττημένων!
Η αποκατάσταση των σχέσεων των ηγεσιών ΗΠΑ-Ρωσίας κατόπιν απευθείας τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ των προέδρων Τραμπ-Πούτιν αφήνει έκθετη την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε υπερθετικό βαθμό.
Ο Κ.Μητσοτάκης με δική του προσωπική επιλογή (την ελληνική κοινωνία που ακόμα πλειοψηφικά νιώθει κοντά στην ορθόδοξη Ρωσία, δεν την έλαβε υπόψη του ποτέ αντίθετα την έχει χαρακτηρίσει στο παρελθόν μέχρι και «ψεκασμένη») οδήγησε την Ελλάδα σε διάρρηξη των σχέσεών της με την μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη (κάτι που στο Μαξίμου έχουν ξεχάσει), την Ρωσία, λέγοντας μάλιστα πως η Ελλάδα… βρίσκεται σε πόλεμο μαζί της (κάτι που ευτυχώς δεν έχει ασπαστεί η ίδια η Μόσχα).
Είχε επίσης πει και το γνωστό «βρισκόμαστε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Η σωστή πλευρά της Ιστορίας κρίνεται από τα αποτελέσματα: Τι κερδίζεις και τι χάνεις και αν το «ισοζύγιο» είναι θετικό και μάλιστα με μεγάλη διαφορά για να αξίζει τον κόπο.
Ας δούμε τι έφερε η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ταχθεί υπέρ της πολιτικής Μπάιντεν και του κονκλάβιου των Βρυξελλών που παραλίγο να οδηγήσουν τον πλανήτη σε πυρηνική σύρραξη (στην Μόσχα έκαναν υπομονή μέχρι να φύγει η κυβέρνηση Μπάιντεν από την εξουσία μαζί φυσικά με την Κ.Χάρις).
Μείωση της αμυντικής ικανότητας της χώρας και ιδιαίτερα των νησιών του Αιγαίου, τα οποία αποστρατιωτικοποιήθηκαν μερικώς, ικανοποιώντας τα αιτήματα της Άγκυρας αφού το υλικό και τα πυρομαχικά που αποσύρθηκαν για να μεταφερθούν στην Ουκρανία ΔΕΝ αντικαταστάθηκαν.
Αυτό κατά συνέπεια τι φέρνει; Αναστολή της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο λόγω ελλείμματος αμύνης που η ίδια η κυβέρνηση δημιούργησε, αλλά και με την δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης να διαπραγματευθεί με την Τουρκία με βάση τις απαιτήσεις της!
Λάβαμε κάποιο αντάλλαγμα που εξυπηρετεί μείζονα εθνικά συμφέροντα; Απολύτως κανένα.
Η προσωπική επιλογή του Κ.Μητσοτάκη οδήγησε την χώρα στην «λάθος πλευρά της Ιστορίας»; Δηλαδή σε αυτή που έχασε;
Ας πούμε ήταν άτυχος. Έχασε όμως και από την στιγμή που ήταν δική του προσωπική επιλογή, την χρεώνεται αποκλειστικά ο ίδιος.
Για να είμαστε δίκαιοι, την ίδια επιλογή θα έκανε και το 90% της αντιπολίτευσης που άλλωστε την διαφήμιζε.
Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσιζε και είναι αυτή που την υλοποίησε άρα και θα την χρεωθεί.
Υπήρχε άλλη επιλογή; Όπως δείχνει η πολιτική του Βίκτορ Όρμπαν και του Ρόμπερτ Φίτσο, πρωθυπουργών της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, υπήρχε αλλά ήθελε πολύ… θάρρος για να ακολουθηθεί.
Έτσι όμως κρίνονται οι ηγέτες. Ποιος είπε ότι για να προωθήσει κάποιος το συμφέρον της χώρας του είναι εύκολο; Αν ήταν θα το έκαναν όλοι.
Ακόμα είμαστε στην αρχή για την διευθέτηση της λύσης που θα φέρει τον τερματισμό του πολέμου της Ουκρανίας.
Μία λύση η οποία ότι κι αν συμβεί θα έχει αλλαγή συνόρων και παραχώρηση εδαφών.
Και αυτό ακόμα είναι τεράστια ήττα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία υποστήριζε πως η στήριξη άνευ όρων προς την Ουκρανία είναι για να αποφευχθεί στο μέλλον μία παρόμοια ενέργεια από την Τουρκία σε Κύπρο ή Θράκη.
Δεν παίζεται έτσι όμως το παιχνίδι.
Απόδειξη γι’ αυτό είναι και το «πισώπλατο» χτύπημα των Γάλλων «συμμάχων» που ετοιμάζονται να παραδώσουν στους Τούρκους τους προηγμένους πυραύλους αέρος-αέρος τεχνολογίας ramjet Meteor.
Κι όλα αυτά ενώ έχουμε απόλυτα κοινή γραμμή μαζί τους στο ουκρανικό και ενώ έχουμε συνάψει συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής με το Παρίσι…
Με την ομιλία Bανς στις Βρυξέλλες «ίδρωσε» όλο το ευρωπαϊκό κονκλάβιο, αλλά στην Αθήνα «ίδρωσαν» λίγο περισσότερο…
