Του Δημήτρη Παναγιωτόπουλου
Από πολύ νωρίς έχουμε τονίσει ότι στις μέρες μας, η μορφή του καπιταλισμού στη Δύση «παρουσιάζεται ως παγκοσμιοποίηση, με ελευθερία κίνησης προσώπων, πραγμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων και οικονομικών μέσων. Είναι φάση της σκλαβιάς του ανθρώπου και της ζωής της κοινωνίας με την μετάληψη στην πίστωση και το χρέος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το κράτος, στη φάση αυτής της ακραίας μορφής του ολιγαρχικού καπιταλισμού, τέθηκε στη υπηρεσία του διεθνούς κατεστημένου και συνακόλουθα της κυρίαρχης και άρχουσας διεθνούς ολιγαρχίας, μέσω της δημιουργίας ποικίλων οντοτήτων που εξυπηρετούν αυτήν την ιδέα και την εκ παραλλήλου εξουδετέρωσή του. Οι λαοί έτσι δεν αποτελούν παρά μόνο νομιμοποιητική βάση της επιτυχίας των σχεδίων της διεθνούς ολιγαρχίας και της ικανοποίησης των άνομων σκοπών τους έξω και πέρα από τη βούληση των λαών».
Στην Ανατολή ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως εθνικός, όπως ακριβώς φανερώνεται στις σχέσεις της Ρωσίας-Κίνας-Ιράν-Ινδίας, κλπ. Τη θέση αυτή φαίνεται εξ αρχής και από την πρώτη προεδρία του να ασπάζεται και ο Τραμπ, με τις ιδέες του νέου εθνικισμού που πρόβαλε ως έναν New Nationalism.
Για την μορφή της συγκρούσεως του σύγχρονου αυτού καπιταλισμού, από πολύ νωρίς είχε τονιστεί ότι «[…] η μορφή αυτή του καπιταλισμού φαίνεται ότι, μέσω της παγκοσμιοποίησης, έχει φτάσει στα όριά της μαζί με την απόλυτη ολιγαρχία, τον άναρχο θεό και συνάναρχο του το παγκόσμιο Τραπεζικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για το καπιταλιστικό όλον διεθνώς θα είναι πράγματι μέγα πρόβλημα αν χαθεί η Πίστις που εκδηλώνεται στους σύγχρονους ναούς, στις Αγορές. Κατά τούτο, ο Τραμπ στον συγκεκριμένο χρόνο αποφάσισε, με τη στροφή του αυτή, να ασχοληθεί με κάτι πιο σοβαρό για τα παγκόσμια πράγματα, τον εθνικό ορίζοντα της οικονομίας και τούτο βεβαίως χάριν της επανεκκίνησης του καπιταλισμού, με το ανακάτεμα της γεωπολιτικής τράπουλας με αυτόν τον τρόπο».
Όμως δεν μπόρεσε να συνεχίσει την πολιτική αυτή καθότι όλοι γνωρίζουν τον τρόπο που του επιτέθηκαν οι αντίθετες δυνάμεις του αμερικάνικου βαθέος κράτους της παγκοσμιοποίησης και της ΝΤΠ, με αιχμή του δόρατος την ΕΕ η οποία χρησιμοποιεί χρήματα της Αμερικής και στρατιωτικές δυνάμεις δια του ΝΑΤΟ. Τούτο άλλωστε επιβεβαιώθηκε ξεκάθαρα μετά την πτώση Τραμπ και την επικράτηση των δυνάμεων της ελίτ και του διεθνούς παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού με τον Μπάϊντεν, με το κράτος-ΜΚΟ και με στόχο την υλοποίηση της Agenda2030, για απομείωση του πληθυσμού της γης μέσω της Woke Agenda, της δήθεν κλιματικής αλλαγής –μιας απάτης με σκοπό τους φόρους και στο πλαίσιο αυτό την συσσώρευση πλούτου, δια των κοινών αγαθών ενέργεια-νερό, σε ολιγάρχες και την μετάλλαξης των πληθυσμών σε ΗΠΑ-ΕΕ.
Αυτή η Αμερική της ΝΤΠ και η αιχμή το δόρατος αυτής η ΕΕ, στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, αντί δράσεων για Ειρήνη, ενίσχυσαν σε ύψιστο βαθμό με 500 δισ. Ευρώ τουλάχιστον και αντίστοιχο πολεμικό υλικό – καθότι ήταν ηθικοί αυτουργοί του πολέμου αυτού με πυροκροτητή την Ουκρανία, ώστε να καταφέρουν καίριο πλήγμα στη Ρωσία για την πραγμάτωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Για τούτο η Ρωσία παρουσιάστηκε στα μάτια των λαών της Δύσης ως εχθρός της.
Ειρήσθω εν παρόδω, ένα από τα στελέχη της ΝΤΠ και της παγκοσμιοποίησης ήταν και ο Έλληνας πρωθυπουργός ο οποίος στις ΗΠΑ 22-Μαϊου-2023 παρουσίασε εναρκτήριο σάλπισμα της ΝΤΠ και έκανε τα πάντα για να παρουσιάσει την Ελλάδα ότι είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία, καλώντας τον Ζελένσκι στην Βουλή και στέλνοντας όπλα και μεγάλη οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία.
Ευτυχώς βέβαια που οι Ρώσοι από την αρχή διαπίστωσαν την αντίθεση του λαϊκού αισθήματος των Ελλήνων προς τις κυβερνητικές επιλογές και τα φίλα αισθήματα προς το ρωσικό λαό. Τούτο είχε τονιστεί ιδιαίτερα σε εργασία που ανακοινώθηκε στο Κutafin State law University στη Μόσχα στις 23-11-2023. Μάλιστα από το 2016 τονίστηκε ότι «ο κόσμος κινείται προς άλλη κατεύθυνση! Μήπως πρέπει να προετοιμαζόμαστε;».
Τελειώνει η παγκοσμιοποίηση…
Να θυμάστε πάντα, η εσώτερη αίσθηση δρομολογεί τις σκέψεις στο νου, για να βρίσκεται κανείς στην ορθή πλευρά της Ιστορίας! Σε αυτόν τον πόλεμο μετά την επάνοδο Τραμπ και την νίκη της Ρωσίας, τα πολιτικά πράγματα διεθνώς αλλάζουν ριζοσπαστικά, αφού κατ’ ουσία ηττάται οικτρά η ΝΤΠ και η παγκοσμιοποίηση, τόσο στο μέτωπο της Ουκρανίας, όσο και στον σκληρό πυρήνα των δυνάμεων που την στήριζαν, το αμερικανικό βαθύ κράτος με συνακόλουθο την ΕΕ. Τούτο είχε ως συνέπεια η Agenda2030 με την Woke culture, την υποτιθέμενη κλιματική κρίση και σύστημα διεθνών Forum (WEF-NATO-ΠΟΥ κτλ), να μπουν στο περιθώριο της διεθνούς πολιτικής .
Ο Τραμπ με το σύνθημα “μεγάλη Αμερική ξανά”, έκανε εμφανή τη βούληση του να δώσει νέα διάσταση στις διεθνείς σχέσεις των εθνών επί μιας άλλης βάσεως χωρίς να κρύβει ότι θέλει την Αμερική κυρίαρχη οικονομικά, αλλά και σε επίπεδο δύναμης να παρίσταται αναγκαία και όχι να επιβάλλεται ως αναγκαία, ξοδεύοντας τον πλούτο και χρήμα των Αμερικανών πολιτών ενισχύοντας πολέμους μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αυτός είναι και ο λόγος που προσεταιριζόμενος και δυνάμεις και από την ΕΕ, αυτής της πολιτικής λογικής, ανακοινώνει ότι τα κράτη της θα πρέπει να συμβάλλουν με το 5% του ΑΕΠ τους για την λειτουργία του ΝΑΤΟ και να μην στηρίζονται στις δυνάμεις και τα χρήματα του αμερικανικού λαού. Η στροφή αυτή του Τραμπ στην γενικότερη πολιτική σκηνή, παρουσιάζεται εντελώς αντίθετη με την παγκοσμιοποίηση, ενώ στο μέτωπο της Ουκρανίας θέτει διαχωριστική πλέον γραμμή με την ΕΕ, η οποία είναι υπέρ της συνέχισης του πολέμου.
Μετά όμως την ορκωμοσία Τραμπ, τις θέσεις που πρόβαλε και την βούλησή του να συναντηθεί με τον πρόεδρο Πούτιν για να επέλθει Ειρήνη, άλλαξε εις άρδην το γεωπολιτικό σκηνικό στον κόσμο. Εμφανίζεται πλέον μια Αμερική – που ήταν ο κύριος μοχλός της παγκοσμιοποίησης, και υπέρμαχος του πολέμου – να γίνεται κύριος πολιτικός παίκτης με τον νικητή Πούτιν για μια συνθήκη ειρήνης στην Ουκρανία και με τη χώρα που πυροδοτήθηκε από ΗΠΑ και ΕΕ, να καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της ήττας και των συνεπειών του.
Είναι ενδεικτική η δήλωση Τραμπ: «Θα είμαστε μόνο εγώ και ο Πούτιν, δεν θα καλέσουμε εκπροσώπους της Ευρώπης. Για μένα δεν θα υπάρξει πόλεμος και εάν η Ευρώπη έχει πρόβλημα με αυτόν, τότε η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει μόνη της, χωρίς αμερικανική συμμετοχή.
»Γιατί δεν θέλω η ΕΕ να είναι εκεί; Επειδή οι εκπρόσωποί τους πρέπει να πάνε στον πόλεμο, χρειάζονται μια μακροχρόνια σύγκρουση για να καλύψουν την ανικανότητά τους, τα λόμπι τους και τα κλεμμένα χρήματά τους. Κατατάσσω ήδη την ΕΕ ως τριτοκοσμική χώρα. Δεν θα διαπραγματευτώ με κανέναν που θέλει να παρατείνει τη σύγκρουση, δεν θα διαπραγματευτώ με κανέναν που θα στείλει περισσότερα όπλα, δεν θα διαπραγματευτώ με κανέναν που θα προσπαθήσει να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες πυρομαχικών, δεν θα διαπραγματευθώ με κανέναν που θα προσπαθήσει να παρατείνει τη σύγκρουση. Θα διαπραγματευτώ την ειρήνη, η οποία είναι προφανώς μια πολύ λογοκριμένη λέξη στην ΕΕ».
Σε τούτο μάλιστα κλήθηκε η Ουκρανία να δεχθεί τη συμφωνία με τη Ρωσία που θα υπογραφεί Ανάμεσα στη Ρωσία και την Αμερική ( με όποιους όρους περιέχει) και στο πλαίσιο αυτής να επιστραφούν τα οικονομικά που έλαβε που έλαβε ως βοήθεια, με την παραχώρηση προς εκμετάλλευση προς αποπληρωμή, των σπάνιων γαιών της Ουκρανίας. Τούτο μετά την συνάντηση Τραμπ και Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον και την δημόσια έντονη συζήτηση και μη αποδοχή του Ζελενσκι ναυάγησε.
Η εικόνα θυμίζει έντονα την σκηνή που μας θυμίζει ο Θουκυδίδης με το διάλογο των Αθηναίων και των Μηλίων κατά τον οποίο: «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» , έχοντας υπόψη και την κατ’ αντιδιαστολή την παρουσίαση και της Σικελικής εκστρατείας με την πανωλεθρία των Αθηναίων.
Μετέωρη η ΕΕ
Ειρήσθω εν παρόδω ότι, η Ελλάδα δυστυχώς δεν κλήθηκε σε καμία εκ των ανωτέρω συσκέψεων, καθότι από ότι φαίνεται αποτελεί βαρίδι, όταν έχει ταχτεί ανοιχτά ως χώρα ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία και φυσικά αυτό δυσχεραίνει τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις των Μεγάλων Δυνάμεων – που θέλουν να εμφανίσουν οι Ευρωπαίοι κυρίως δια των Μεγάλης Βρετανίας-Γαλλίας-Γερμανίας – υποβαθμισμένη πολλαχώς, αλλά καθότι είναι πλήρως από-νομιμοποιημένη μετά την κραυγή της σιωπής των πλατειών την ημέρα πένθους των 57 νεκρών από την τραγωδία των Τεμπών, στις 28-1-2025.
Μετά τα ανωτέρω, κατανοεί κανείς ότι η ΕΕ και σχεδόν όλες οι χώρες της βρίσκονται στην εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθότι με την πολιτική Τραμπ η ΕΕ κατέστη να είναι ηττημένη μαζί με την Ουκρανία του Ζελένσκι και το μέλλον της – από τη στιγμή που δεν διαλύσει τον μηχανισμό προώθησης της παγκοσμιοποίησης μέσω της οικονομικής και νομισματικής Ένωσης που είναι, σε κοινωνία των πολιτών της Ευρώπης και με κράτη ισότιμα ως Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, μια ευρωπαϊκή Αμφικτιονία – δεν έχει καμία τύχη στο μέλλον όπως αναδύεται εμπρός μας, της διεθνούς κοινωνίας των κρατών Εθνών.
Τελικώς η ορθή πλευρά της Ιστορίας δεν προσδιορίζεται απριόρι, όπως πολλοί απατηλά έπραξαν και ετέθησαν στο περιθώριο της ιστορίας, αλλά την προσδιορίζουν το δίκαιο και ο αγώνας των δυνάμεων του δικαίου, όσο κι αν μπορεί να υπάρχει και η ανοπαία οδός που πολλές φορές ανατρέπει το αποτέλεσμα στις Θερμοπύλες, σημαδεύει όμως την ιστορία. Κατά τον ίδιο τρόπο τη ΝΤΠ, όπως και τις σάπιες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, η ορθή πλευρά της Ιστορίας τις έθεσε χρονοντούλαπο αυτής, το οποίον προς το παρόν αναδεικνύει ένα νέο κόσμο γεμάτο ελπίδας για το Έθνος, την ελευθερία και συνύπαρξη των Λαών με συνεργασία σε μια κοινωνία Αμφικτιονίας των Εθνών… Ίδωμεν!
