Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας των Σκοπίων novamakedonija.com.mk το Συμβούλιο της Ευρώπης φέρεται να πιέζει για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα δικαιώματα των δήθεν «Μακεδόνων» στη Βουλγαρία και την Ελλάδα.
Μάλιστα υποστηρίζει ότι η εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) σχετικά με το δικαίωμα των «Μακεδόνων» στη γειτονική Βουλγαρία και την Ελλάδα να συνεταιρίζονται ελεύθερα και να συναθροίζονται έχει χαρακτηριστεί ως «σύνθετο πρόβλημα», κυρίως λόγω της επίμονης άρνησης των δικαστηρίων και των δύο χωρών να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου.
«Το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν διαθέτει ισχυρά μέσα για να αναγκάσει μια χώρα να συμμορφωθεί»
«Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο παλαιότερος πανευρωπαϊκός διακυβερνητικός οργανισμός στη Γηραιά Ήπειρο, δεν διαθέτει ισχυρά μέσα για να αναγκάσει μια χώρα να συμμορφωθεί με κρίσεις, παρόλο που βλάπτει σοβαρά τη φήμη της. Η παρακολούθηση των δικαστικών αποφάσεων μετατρέπεται σε μια μακρά διαδικασία, που διαρκεί αρκετά χρόνια, αν και σύμφωνα με το καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, είναι δυνατή η ενεργοποίηση ορισμένων μελών του, τα οποία μπορούν να αναστείλουν προσωρινά ένα κράτος μέλος όταν δεν συμμορφώνεται με τις αποφάσεις» αναφέρει η ιστοσελίδα των Σκοπίων.
«Ο όρος “Μακεδόνας” στην Ελλάδα είναι “σε αντίθεση με τη δημόσια ειρήνη”»
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, η υπόθεση αφορά την άρνηση των ελληνικών αρχών να εγγράψουν το σωματείο «Σπίτι του Μακεδονικού Πολιτισμού», με την αιτιολογία ότι η χρήση του όρου «Μακεδονικός» από τον αιτούντα σύλλογο και ο σκοπός που διακηρύχθηκε στο καταστατικό του ήταν αντίθετοι με τη δημόσια τάξη και απειλούσαν την αρμονική συμβίωση των κατοίκων της περιοχής και τη δημόσια ειρήνη στην Ελλάδα (παραβίαση του άρθρου 11 της ΕΣΔΑ).
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σημείωσε ότι «προκειμένου να αξιολογήσουν τους στόχους και τη δυνητική δραστηριότητα του πρώτου αιτούντος, τα εθνικά (ελληνικά) δικαστήρια βασίστηκαν στο γεγονός ότι τα άρθρα 9 έως 11 της Σύμβασης συμπεριέλαβαν την έννοια της δημόσιας τάξης μεταξύ των θεμιτών σκοπών που μπορούν να δικαιολογήσουν περιορισμό των εγγυημένων δικαιωμάτων. Ωστόσο, εν προκειμένω, θα έπρεπε να έχουν λάβει υπόψη τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου, η οποία συνηγορεί υπέρ της εγγραφής μιας ένωσης, παρά τον εκ των προτέρων έλεγχο της νομιμότητάς της, όταν η εθνική νομοθεσία προβλέπει ρήτρες που επιτρέπουν την εκ των υστέρων παρακολούθηση της δραστηριότητάς της» (άρθρο 42).
