Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Αναμφισβήτητα η τραγωδία στην πόλη Κότσανι των Σκοπίων είναι ένα γεγονός που συγκλονίζει. Ολοι μας οφείλουμε να νιώσουμε και να σεβαστούμε τον πόνο των χαροκαμένων γονιών νέων παιδιών, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόσφατα έχουμε θρηνήσει και στην πατρίδα μας την απώλεια εκατοντάδων αδικοχαμένων συμπατριωτών μας στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη κ.α.
Αυτοί όμως που πρωτίστως θα πρέπει να στέκονται με σεβασμό στη μνήμη τους είναι οι βασικοί υπαίτιοι για τον χαμό τους. Και στην περίπτωση αυτή οι ένοχοι είναι οι αξιωματούχοι της Πολιτείας, που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Το «πάμε κι όπου βγει» των ελληνικών σιδηροδρόμων είχε την αντιστοίχισή του στην παράνομη αδειοδότηση του κέντρου διασκέδασης των Σκοπίων, που και στις δύο περιπτώσεις οδήγησε στον θάνατο δεκάδων νέων ανθρώπων.
Κι όμως, ακόμη και σε αυτήν την τραγική στιγμή οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης των Σκοπίων επέλεξαν να εκμεταλλευτούν την περίπτωση για να αφήσουν σαφή υπονοούμενα υποστήριξης του «εθνικού» αφηγήματός τους. Ετσι, ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ Τίμτσο Μουτσούνσκι, σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους, στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, όπου επισκέφθηκε τους νοσηλευόμενους συμπατριώτες του, αφού αναφέρθηκε στο «έθνος» του (!) και στην τραγωδία που βιώνει, τόνισε με έμφαση: «Οι πρώτοι ασθενείς που έφυγαν ήρθαν εδώ στη Θεσσαλονίκη, μία πόλη τόσο κοντά για μας, για πολλούς λόγους».
Αλήθεια, ποιοι ακριβώς είναι οι «πολλοί λόγοι» για τους οποίους η Θεσσαλονίκη είναι «τόσο κοντά» για τους Σκοπιανούς; Εγώ τουλάχιστον τον μόνο λόγο που βλέπω είναι η χιλιομετρική απόσταση, η οποία πράγματι είναι πολύ μικρή. Είναι και αμφίδρομη, όμως! Το ίδιο κοντά είναι και τα Σκόπια από τη Θεσσαλονίκη!
Με αυτή τη δήλωσή του ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών καταδεικνύει ότι ακόμη και σε τέτοιες τραγικές στιγμές υπερισχύει και προτάσσεται το εθνικιστικό τους αφήγημα, κάτι που δεν πρέπει να το αγνοούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ορθώς, φυσικά, η σημερινή κυβέρνηση κινητοποιήθηκε άμεσα προκειμένου να παράσχει βοήθεια και να περιθάλψει εγκαυματίες από τα Σκόπια. Πέραν της καθαρά ανθρωπιστικής διάστασης, με αυτήν την ενέργειά της κατέδειξε ειλικρινή πρόθεση για μία καλή γειτονία, αλλά και το πόση ανάγκη έχουν τα Σκόπια την Ελλάδα, όχι μόνο στον τομέα των μεταφορών και του εμπορίου, αλλά ακόμη και σε βασικά θέματα κοινωνικής πολιτικής, όπως είναι οι υποδομές υγείας.
Επειδή, όμως, οι λέξεις έχουν τη σημασία τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτές αποτυπώνουν την πολιτική μιας κυβέρνησης και διατυπώνονται από τα χείλη υψηλών κυβερνητικών αξιωματούχων, είναι χρήσιμο να δούμε τι ακριβώς είπε στον ίδιο χώρο ενώπιον του Σκοπιανού υπουργού ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών Τάσος Χατζηβασιλείου: «Από την πρώτη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και η χώρα μας στέκονται με ανθρωπιά απέναντι στον λαό της Βόρειας Μακεδονίας (…) ο υπουργός Υγείας από τη Βόρεια Μακεδονία και μαζί ο κ. υφυπουργός Εσωτερικών κ. Γκιουλέκας μίλησαν με τις οικογένειες των τραυματιών».
Ο Έλληνας υφυπουργός, λοιπόν, ανέφερε δύο φορές τη λέξη «Μακεδονία». Και τις δύο φορές τη χρησιμοποίησε αναφερόμενος σε… Σκοπιανούς, μη βρίσκοντας μια αφορμή για να τονίσει λ.χ. ότι οι ασθενείς νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Μακεδονίας. Ακόμη και για τον κ. Γκιουλέκα απέφυγε να πει ότι είναι υφυπουργός αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας – Θράκης! Αναφέρθηκε, μάλιστα, επανειλημμένως για συμπαράσταση της ελληνικής κυβέρνησης προς τον λαό των Σκοπίων και όχι προς την κυβέρνηση των Σκοπίων. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι όλα αυτά είναι λάθη απειρίας, δυστυχώς αποτυπώνουν τη διαφορά της οπτικής Ελλήνων και Σκοπιανών. Εμείς ως… κυβέρνηση, εκείνοι ως… έθνος!
