Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
ΔΥΟ σημαντικοί Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες, ὁ Εὐάγγελος Μυτιληναῖος καί ὁ Μιχάλης Σάλλας, ἐτοποθετήθησαν τίς τελευταῖες δύο ἡμέρες κρούοντας τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τίς ἐπερχόμενες ἐξελίξεις, ἀλλά καί ἐπισημαίνοντας θεσμικές ἀδυναμίες τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης, πού ἔχουν ἐπιπτώσεις στήν οἰκονομία καί τήν ἀνάπτυξη.
Ὁ κ. Σάλλας ἐτόνισε ὅτι εἶναι «βαρίδια» γιά τήν Ἑλλάδα ἡ δύσκαμπτη δημοσία διοίκησις καί ἡ βραδύτης στήν ἀπονομή τῆς Δικαιοσύνης, ἀποδίδοντας μάλιστα στά δομικά αὐτά προβλήματα τήν καθυστέρηση τοῦ οἴκου Moody’s νά ἀπονείμει στήν Ἑλλάδα τήν ἐπενδυτική βαθμίδα. Ὅμως δέν εἶναι καλύτερα τά πράγματα στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὅπου ἡ γραφειοκρατία ἔχει κυριαρχήσει εἰς βάρος τῶν δυνατοτήτων ρεαλιστικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν προβλημάτων.
Πολύ χαρακτηριστικά μίλησε γιά μιά ὑπερ-ρυθμισμένη Εὐρώπη, ὅπου ἀκόμη καί «γιά τήν καλλιέργεια ἑνός ἀμπελιοῦ ἀπαιτοῦνται εἰδικές ἄδειες.» Διαδικασίες «πρωσσικοῦ τύπου» πού ἀποβαίνουν εἰς βάρος τῆς παραγωγῆς. Ἄν λοιπόν ἡ Εὐρώπη ἔχει μετεξελιχθεῖ σέ ἕναν δύσκαμπτο γραφειοκρατικό ὀργανισμό, δέν μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι ὑπάρχει πιθανότης ἀπό τίς Βρυξέλλες νά προέλθουν λύσεις γιά τό ἑλληνικό πρόβλημα. Τό ἀντίθετο.
Ἤδη παρασυρόμεθα ἀπό τίς δυνάμεις ἑνός φαύλου κύκλου πού μᾶς βυθίζει ὅλο καί περισσότερο στό τέλμα τῆς ἀδρανείας. Καί στό ἤδη βεβαρημένο αὐτό περιβάλλον ἔρχεται νά προστεθεῖ ὁ προστατευτισμός πού ἐπιβάλλουν οἱ ΗΠΑ μέ τήν ἐπιβολή δασμῶν. Νέος φαῦλος κύκλος ἀφοῦ μέ δασμούς ἀπαντοῦν καί οἱ Εὐρωπαῖοι. Καί ἐν τέλει, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ κ. Μυτιληναῖος, οἱ δασμοί εἶναι ὅπλο σέ ἕναν πόλεμο πού δέν ἔχει νικητές, ἀλλά μόνον χαμένους. Καί συνέχισε ὅτι ἐφ’ ὅσον ξεκινήσει δασμολογικός πόλεμος Εὐρώπης, ΗΠΑ καί Κίνας, «ἡ Ἑλλάδα θά τήν πληρώσει.»
Καί πράγματι «θά τήν πληρώσει ἡ Ἑλλάδα», διότι στίς ἐνδημικές παθογένειες καί στά «βαρίδια» πρέπει νά προσθέσουμε καί τήν ἀδράνεια τῶν παραγωγικῶν τάξεων. Τήν ἐπισημαίνει ὁ κ. Σάλλας μέ τήν ὀρθή παρατήρηση «δέν ἐπιδεικνύουν σοβαρή δράση ἤ ἐν τέλει δέν τούς ἀφήνει τό σύστημα νά ἐπιδείξουν.» Ὁ φαῦλος κύκλος πού προαναφέραμε.
Ἀλλά τό πρόβλημα δέν σταματᾶ ἐδῶ. «Ποῦ εἶναι τά Πανεπιστήμια νά ἀρθρώσουν λόγο» διερωτᾶται ὁ κ. Σάλλας! Ἀλήθεια, ποιά Πανεπιστήμια; Αὐτά πού εἶναι δέσμια κομματικῶν ἀγκυλώσεων, ἤ στήν χειρότερη περίπτωση γίνονται γιάφκες ἀναρχικῶν καί κακοποιῶν στοιχείων; Μιά ἄλλη πτυχή αὐτή τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία μᾶς διαφοροποιεῖ ἀπό κάθε ἄλλη χώρα, εὐρωπαϊκή καί μή. Ἔχουμε δηλαδή καί πρόβλημα παιδείας. Πρόβλημα πού δέν θά λυθεῖ μέ τήν ἐγκατάσταση ὀλίγων ξένων πανεπιστημίων, διότι αὐτά δέν ἀρκοῦν γιά νά φέρουν τήν ἀπαιτουμένη ἀλλαγή νοοτροπίας. Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ διεθνής κατάστασις διαφοροποιεῖται καθημερινῶς. Οἱ ἐξελίξεις τρέχουν. Καί ἐμεῖς μένουμε πίσω. Χάνουμε τό σήμερα καί ὑποθηκεύουμε τό αὔριο.
