Τον Ιούνιο συμπληρώνεται ένας ακριβώς χρόνος από τις ευρωεκλογές, στις οποίες το κυβερνών κόμμα, η ΝΔ, έχασε 13 ολόκληρες μονάδες εκλογικής επιρροής. Από το 41% του 2023 γκρεμίστηκε στο 28% του 2024.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη, εφημερίδα «Εστία της Κυριακής»
Η επέτειος αυτή βρίσκει την φιλελεύθερη παράταξη οριστικά λαβωμένη, καθώς ένα χρόνο μετά όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι όχι απλώς δεν ανέκτησε ποτέ την απώλεια του ενός εκατομμυρίου ψήφων στην κάλπη, αλλά την διεύρυνε. Η τελευταία σφυγμομέτρηση την έδειξε στο 23% που είναι το ιστορικό δημοσκοπικό χαμηλό της κατά την διάρκεια της ηγεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και το μόνο που την παρηγορεί είναι ότι το ΠΑΣΟΚ που χρίσθηκε κοινοβουλευτικά αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου «πέφτει» και αυτό.
Η πτώση του είναι ελευθέρα. Στην πραγματικότητα το Μέγαρο Μαξίμου αντελήφθη μετά την συγκέντρωση δύο εκατομμυρίων Ελλήνων στους δρόμους και τις πλατείες στις 28 Φεβρουαρίου ότι ο δρόμος για την αυτοδυναμία είναι πλέον όνειρο απατηλό. Και γι αυτό άρχισαν στο παρασκήνιο οι διεργασίες για μια συμμαχική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατά το γερμανικό πρότυπο προκειμένου να ευρεθεί χρόνος έως ότου κριθούν τελεσίδικα οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του κυρίου Μητσοτάκη.
Η μέχρι πρότινος διπλωματική σύμβουλος του κυρίου Μητσοτάκη Άννα Μαρία Μπούρα είναι όπως προκύπτει από την φωτογραφία που δημοσιεύουμε σήμερα σταθερά στο πλευρό του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα και παρέχει διαρκώς ενημέρωση στον πρωθυπουργό για τα τεκταινόμενα στην βελγική πρωτεύουσα. Ο πραγματικός φόβος του πρωθυπουργού ότι μπορεί να τον ανατρέψουν οι Ρώσσοι ως τιμωρία για τις απρέπειες που διέπραξε εναντίον τους και εναντίον του Προέδρου τους τον ωθεί παρά τα θρυλούμενα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που κινείται ο κόσμος.
Αντί να επιδιώξει το άνοιγμα διπλωματικών διαύλων μετά την επικοινωνία Πούτιν Τραμπ «πάει» στο άλλο άκρο για να διατηρήσει ζωντανές τις φιλοδοξίες του για προαγωγή εντός της αντιρωσσικής γερμανικής Κομισιόν. Δίνει ρεσιτάλ φιλοουκρανισμού και «απελαύνει» Ρώσσους ανταποκριτές μετά από είκοσι χρόνια εργασίας στην Ελλάδα ,όπως συμβαίνει με τον Γεννάδιο Μέλνικ του RIA/NOVOSTI στον οποίο δεν ανανεώθηκε η άδεια παραμονής. Επειδή όμως οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του κυρίου Μητσοτάκη, υπαρκτότατες αλλά αμφίβολες πλέον, θα κριθούν οριστικά έως την Άνοιξη του 2026 (θετικά ή αρνητικά ) ο πρωθυπουργός έχει ένα δύσκολο στοίχημα μπροστά του.
Να διαχειριστεί τον χρόνο έως το φθινόπωρο του 2025 καθώς ακόμη και (τέως;) φιλικά του έντυπα του δίνουν με πρωτοσέλιδα τους «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη». Τότε που μπορεί να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές. Δίνουν «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη» κατά το «Ραντεβού στα γουναράδικα»;. Θα δείξει.
Ο κύριος Μητσοτάκης διαπιστώνοντας την διαρκή καθίζηση των ποσοστών της ΝΔ και προκειμένου να διασώσει οτιδήποτε αν σώζεται καλείται να αποφασίσει:
- Πρώτον την πιθανή ημερομηνία των εκλογών
- Δεύτερον αν θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία σε μια συμμαχική κυβέρνηση συνεργασίας
- Τρίτον ποιον προτιμά για διάδοχο του στο κόμμα της ΝΔ ( κατά τα φαινόμενα προτιμά δυαρχία, άλλος Πρόεδρος, άλλος πρωθυπουργός) και
- Τέταρτον ποιον προτιμά για κυβερνητικό εταίρο της ΝΔ. Το εναλλακτικό σχέδιο αν «στραβώσουν» πολύ τα πράγματα θα ήταν να παραδώσει το δακτυλίδι απευθείας σε διάδοχο στην κυβέρνηση χωρίς εκλογές κατά το πρότυπο Σημίτη-Παπανδρέου και να αφήσει τον νέο πρωθυπουργό να κριθεί στις εκλογές.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα γνωρίζουμε:
1. Ο πρωθυπουργός άνοιξε πρώτη φορά την κούρσα της διαδοχής του και άφησε να διαφανεί η προτίμηση του στον Κωστή Χατζηδάκη. Το ό,τι ο κύριος Μητσοτάκης όρισε πρώτη φορά αντιπρόεδρο κυβέρνησης ενώ δεν ήθελε ποτέ να διαμοιράζεται την εξουσία του με άλλους είναι απολύτως ενδεικτικό. Όπως ενδεικτικό είναι ότι ο κύριος Χατζηδάκης άρχισε να οργανώνει το νέο Μαξίμου σε 4 κύκλους προκειμένου να διαλύσει παλαιές ισορροπίες, να σπάσει εκσυγχρονιστικά στεγανά και υπουργικά ιμπιέριουμ και να προετοιμάσει τον εαυτό του για την επόμενη μέρα αν αυτή έρθει.
Αίσθηση προκάλεσαν τα θετικά σχόλια του επιχειρηματία Ευάγγελου Μυτιληναίου υπέρ του κυρίου Χατζηδάκη στο Συνέδριο του «Κύκλου Ιδεών» όπου ο Ευάγγελος Βενιζέλος τάχθηκε ευθέως υπέρ των συμμαχικών κυβερνήσεων και έθεσε κατά τρόπο περίτεχνο ζήτημα πρωθυπουργού. Ζήτημα επικεφαλής της κυβέρνησης. Ο δραστήριος πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο οποίος είναι σε ανοικτή επικοινωνία με την μισή κυβέρνηση επιχείρησε, όπως υποστηρίζουν κύκλοι της ΝΔ, να βγάλει από την μέση των σεναρίων για μεταβατικό πρωθυπουργό το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά ζητώντας την αποχώρηση του από την πολιτική αλλά μάλλον δεν το πέτυχε αν κρίνουμε από την σθεναρή αντίδραση του Μεσσήνιου πολιτικού.
Εκτός από τον κύριο Χατζηδάκη κινούνται σιωπηρώς στο παρασκήνιο ο Υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης ο οποίος επρόκειτο να μιλήσει το Σαββατοκύριακο στο ετήσιο μνημόσυνο του Ελευθερίου Βενιζέλου στα Χανιά και ο Υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας ο οποίος αφού την Παρασκευή υποδέχθηκε τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην πρώτη επίσκεψη του σε Υπουργείο υπό το νέο του αξίωμα ( έχει σημασία !) την Τετάρτη εγκαινιάζει στο Πεντάγωνο σε εκδήλωση το έργο του Γλύπτη Κώστα Βαρώτσου «Κιβωτός Εθνικής Μνήμης».
Ενώ οι δελφίνοι άρχισαν λοιπόν να κινούνται έχοντας και το ελευθέρας του Μεγάρου Μαξίμου ( περιλαμβάνονται σε αυτούς και οι Άδωνις Γεωργιάδης, Νίκη Κεραμέως και Μάκης Βορίδης ) ο πρωθυπουργός έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που ομοιάζει με απονενοημένο διάβημα. Αξιοποιεί την υπαρκτή και μεγάλη αλλά όχι σε αυτό το ύψος άνοδο της «Πλεύσης Ελευθερίας» στις δημοσκοπήσεις (όπως υποστηρίζουν έγκυρες πηγές ) και την καταγραφόμενη μεγάλη πτώση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να προκαλέσει εσωτερική αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ και εν τέλει την εκπαραθύρωση του Νίκου Ανδρουλάκη από την ηγεσία του.
Και για να αυξήσει βεβαίως την συσπείρωση των οπαδών της ΝΔ με το «φόβητρο» του νέου «ΣΥΡΙΖΑ» της Ζωής Κωνσταντοπούλου η οποία στην φάση αυτή απολαμβάνει την ιστορική εκδίκηση που παίρνει για λογαριασμό του πατέρας της Νίκου προσπερνωντας το ΠΑΣΟΚ : Το 1977 ο Ανδρέας Παπανδρέου διέγραψε τα στελέχη της «Δημοκρατικής Άμυνας» μεταξύ των οποίων και τον Νίκο Κωνσταντόπουλο από το ΠΑΣΟΚ , τώρα η Ζωή εμφανίζεται να διαγράφει στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ από τον χάρτη για χάρη του πατέρα της.
2. Βαθύτατα συστημικοί παίκτες που παρατηρούν με ενδιαφέρον ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έγινε προσφάτως ακόμη και αποδέκτης χλευαστικής σάτιρας εμφανιζόμενος σε ….βουκολικό τοπίο από σατιρικές εκπομπές τηλεοπτικών σταθμών που έως τώρα ήταν φιλικοί μαζί του. Λέγεται δε ότι εκνευρισθείς για το αποτέλεσμα μέτρησης που τον εμφανίζει τρίτο στην πρόθεση ψήφου έκανε διάβημα διαμαρτυρίας σε ιδιοκτήτη περιφερειακού σταθμού της Αττικής και απαίτησε να ληφθούν μέτρα.
Εφόσον πυροδοτηθούν εξελίξεις που τυχόν οδηγήσουν σε ανατροπή του μέχρι πρότινος επτάψυχου Νίκου Ανδρουλάκη τότε ανοίγει ο δρόμος για την υλοποίηση των σχεδίων του κυρίου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός ασφαλώς και προτιμά την αυτοδυναμία αλλά λαμβανομένου υπόψιν ότι με τα δεδομένα της συγκυρίας θεωρείται πλέον άπιαστη σαφώς προτιμά ως κυβερνητικό εταίρο της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ παρά ένα μικρό δεξιό κόμμα. Και τούτο διότι στο σενάριο αυτό θα αναγκαστεί η ΝΔ να συγκυβερνήσει στην ουσία με δυνάμεις της αγοράς ενώ με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Το γεγονός ότι μυρίζει μπαρούτι στο ΠΑΣΟΚ και πως θέλει να το εκμεταλλευτεί η ΝΔ η οποία αθροίζει πλέον τον κύριο Ανδρουλάκη με τις «δυνάμεις του μηδενισμού» το αντελήφθη ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ο οποίος έχει και αυτός το νού του στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί τα αποτελέσματα της μέτρησης που παρήγγειλε στην Prorata ο πρώην πρωθυπουργός με ερώτημα την συμφωνία ή την διαφωνία της κοινής γνώμης στην ίδρυση κόμματος από τον ίδιο να μην είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά (δικαιώνοντας τους σοφούς της αγοράς που τον αποθαρρύνουν) αλλά εκείνος επιχειρεί να παρέμβει στις εξελίξεις.
Ξυπνώντας αιφνιδίως από τον λήθαργο της διετίας και την σιωπή σε θέματα όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία παρενέβη με ένα κείμενο που φέρει τον συμβολικό τίτλο παλαιότερου βιβλίου του Κώστα Λαλιώτη : «Πυξίδα». Σε αυτό και με τεράστια καθυστέρηση τριών ετών ο κύριος Τσίπρας σήμερα λέει αυτό που είπε πρώτος ο Κώστας Καραμανλής τον Ιούνιο του 2022 και το έχει καταλάβει και ο τελευταίος Έλληνας . Ότι «μεγάλος ηττημένος του πολέμου είναι η Ευρώπη», ότι «Η Δύση δεν έπρεπε να επιμείνει στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ», ότι «αντί η Ευρώπη να πρωτοστατεί την προσπάθεια για την κατάπαυση του πυρός πρωτοστατεί ο Τραμπ», ότι «είναι λάθος το δόγμα Ανήκομεν εις την Δύσιν», ότι « η Ελλάδα είναι μόνη» και ότι «αυτό που διακυβεύεται με την παραμονή της κυβέρνησης είναι η εθνική ακεραιότητα». Πολύ λίγα, πολύ αργά.
Για μια ακόμη φορά ο πρώην πρωθυπουργός έχει το νού του πως θα εξασφαλίσει ερείσματα στον διεθνή παράγοντα, όχι στο εσωτερικό της χώρας . Γι αυτό από τις 9+1 θέσεις της «Πυξίδας» του απουσιάζει η αναφορά στα 12 μίλια ( μιλά αορίστως για «επέκταση των χωρικών μας υδάτων στην Μεσόγειο» , ούτε καν στο Αιγαίο !) και για την «διασύνδεση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για οριοθέτηση ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας». Τελευταίο αλλά όχι έλασσον : Με ενδιαφέρον αναμένεται η νέα παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή σε συνέδριο αγροτικών συλλόγων στα Τρίκαλα στις 4 Απριλίου καθώς θα είναι εφόλης της ύλης.
Στο «πολίτευμα του ενός» δεν υπάρχει ισορροπία
Ποιο είναι το πρόβλημα κατόπιν όλων αυτών; Ότι το πολιτικό μας σύστημα προσπαθεί να επιλύσει νέα προβλήματα με παλαιά εργαλεία. Οι συμμαχικές κυβερνήσεις με εταίρους τα «καθεστωτικά κόμματα» εξουσίας όπως εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι τα θεωρεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος (αφού χαρακτήρισε «αντικαθεστωτικά» τα μικρά κόμματα) δεν μπορούν να βγάλουν το πολιτικό σύστημα από την τρύπα της «απονομιμοποίησης». Της μεγάλης δυσαρμονίας με τον λαό.
Γι’ αυτό με την κοινωνία σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης και με δύο εκατομμύρια κόσμο από όλα τα κόμματα στους δρόμους , οι μελλοντικές εξελίξεις δεν μπορεί να είναι «γραμμικές» όπως ήταν παλαιά η δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Στο «πολίτευμα του ενός» έχει χαθεί αυτή η ισορροπία. Θα χαθεί ακόμη περισσότερο αν ο νέος δικομματισμός είναι συμμαχική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με όποιον πρωθυπουργό με την Ζωή αξιωματική αντιπολίτευση.
Και, δυστυχώς, η ισορροπία αυτή έχει χαθεί την κρισιμότερη στιγμή. Όταν η Τουρκία σε ανοικτή γραμμή με τον Τραμπ, τον Πούτιν και τις Βρυξέλλες, ευρισκόμενη στην Συρία, στην Λιβύη, στα Βαλκάνια, στο Αζερμπαιτζάν, στην Μεσόγειο, στην Κοινή Άμυνα της Ευρώπης εξελίσσεται σε περιφερειακή υπερδύναμη και εμείς σε δορυφόρο της. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις μελλοντικές εξελίξεις. Ο τόπος χρειάζεται αφύπνιση.
